ခေရတုိ႕ ေ၀ေနဦးမည္

လြမ္းမိသည္။

တကၠသုိလ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ျပီးေတာ့စတုတၳႏွစ္ေက်ာင္းသာမ်ား၏အာစရိယပူဇာကုိမႏၱေလးၿမိဳ႕၊သာသနာ့တကၠသုိလ္ဘြဲ႕ႏွင္းဓမၼာရုံတြင္က်င္းပသည္။ေလးႏွစ္တာေနစဥ္အတြင္းဆရာတပည့္ဆက္ဆံေရးတြင္ေျပာမွားဆုိမွားမ်ားရွိခဲ႕ပါလွ်င္ခြင္လႊတ္ေပးဖုိ႕ေတာင္းပန္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စာသင္သားမ်ားဘက္မွအရွင္သဇၨနကတပည့္စာသင္မ်ားကုိယ္စား၀န္ခ်ေတာင္းပန္သည္။ဆရာမ်ားကလည္းခြင့္လႊတ္ပါေၾကာင္းအတန္းေပါင္းစုံက ဆရာမ်ားကုိယ္စား ပါေမာကၡခ်ဳပ္မွ ျပန္လည္မိန္႕ၾကားပါသည္။ ေနာက္ဆုံးဂါ၀ရျပဳျခင္းဟုသိရခ်ိန္၀ယ္ ၀မ္းနည္းစိတ္က လႈိက္ကနဲ႕ မထိမ္းသိမ္းနုိင္ေအာင္ျဖစ္မိသည္။ ေလးႏွစ္တာကာလအတြင္၀ယ္နယ္ေပါင္းစုံကစာသင္သားမ်ားကုိေတြ႕ရသည္။အေတြ႕အၾကံဳေတြဖလွယ္ၾကသည္။စာအတူရြတ္ခဲ႕ၾကရသည္။

ေအာင္ပြဲေတြလဲအဆင့္ဆင့္ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ႕ၾကသည္။ သြားအတူ လာအတူျဖင့္ ခရီးမ်ားစြာကုိလည္း သြားခဲ႕ၾကရသည္။

ေတာင္ေလေသြးေသာ ညခ်မ္းမ်ားတြင္ အေဆာင္ ဧည့္ခန္းတြင္ စုရုံးကာ ရယ္ေမာခဲ႕ၾကရဖူးသည္။ အခုေတာ့ အတိတ္တြင္ က်န္ေတာ့သည္။ လြမ္းသည္။ စာေမးပြဲနီးေသာကာလမ်ားတြင္ ကုသုိလ္ေတာ္ဘုရား ၀င္းအတြင္းက ခေရေတာတြင္ အေပါင္းအသင္းစုံစုံနဲ႕ စာေတြျငင္းခုံၾကသည္။ ခေရေတြလဲေကာက္ၾကသည္။ ခေရေမႊးေမႊးကုိဘုရားတင္ပူေဇာ္ၾကသည္။ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ခေရေတြေလတြင္၀ဲျပီးတဖြဲတဖြဲေၾကြက်ေနသည္ကုိ။ မႏၱေလးၿမိဳ႕တည္၊နန္းတည္မင္တုန္းမင္းၾကီး၏ေကာင္းမႈေတာ္ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိတည္ထားပူေဇာ္ထားေသာဓမၼေစတီေတာ္တုိ႕ကုိၾကည္ၾကည္

္ႏူႏူးဖူးၾကရျပန္ပါသည္။

သီရိလကၤာနုိင္ငံေရာက္ျပီးတကၠသုိလ္တြင္ဗုဒၶသာသနာသမုိင္းသင္ရေသာအခါသဂၤါသမုိင္းအေၾကာင္းကုိေျပာတုိင္းပေရာဖက္ဆာကမႏၱေလးက

ေက်ာက္စာေတာ္ေတြအေၾကာင္းကုိေျပာျပပါသည္။ အံ႕ၾသဖြယ္ရာေကာင္းေၾကာင္း၊

ျမန္မာမင္းႏွင့္ျပည္သူတုိ႕ကရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ပူေပါင္းျပီးဗုဒၶသာသာကည္ညိဳပုံတုိ႕ကုိကမၻာအရပ္ရပ္ကစာသင္သားမ်ားေရွ႕၀ယ္ေျပာျပေနသျဖင့္ဂုဏ္ယူမိသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပေသာ ဆ႒သဂၤါယနာသည္ နုိင္ငံတကာကတက္ေရာက္ၾကသျဖင့္ ဗုဒၶသာသနာတြင္ ပထမဆုံးအျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အစည္းအေ၀းၾကီးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာေသာအခါ ၀မ္းသာမိပါသည္။ ျမန္မာမ်ား၏ၾကည္ညိဳပုံကုိလဲ ေလးစားမိေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။ ပေရာဖက္ဆာက မႏၱေလးအေၾကာင္းကုိ ေျပာျပေသာအခါ မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ သာသနာ့တကၠသုိလ္တြင္ စာသင္ခဲ႕ရေသာ ဘ၀ကုိ ဂုဏ္ယူမိသည္။ ေဆာင္းညမ်ားတြင္ အေဆာင္ေရွ႕က လမ္းေပၚ တုိးတုိး တိတ္တိတ္ျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ႕ရသည္တုိ႕ကုိ သတိရသည္။ အိပ္လုိ႕လဲ မေပ်ာ္နုိင္ခဲ႕ပါ။ အေဆာင္ ၂ ေထာင့္စြန္းက လွမ္းၾကည့္လုိက္ပါလွ်င္မန္းေတာင္ေတာ္တြင္ ထြန္းညိွပူေဇာ္ထားေသာလွ်ပ္စစ္မီးေရာင္တုိ႕ကထိန္ထိန္းညီးေနတတ္ျပန္သည္။ အေဆာင္ေရွ႕က ဗန္ဒါပင္တုိ႕ကုိတုိးေ၀ွ႕တုိက္ခတ္လာေသာေလႏုေအးတုိ႕ကလဲ ဒီညမအိပ္ရန္ အေဖာ္ညိွေနသေယာင္ထင္ရသည္။

အေဆာင္စြန္းဆီက ထုိးဆင္းလားေသာ လေရာင္သည္ ဧည့္ခန္းတြင္ တစ္နယ္တစ္ရပ္ဆီက အလည္လာေသာ ဧည့္သည္ပမာ။ အဲလုိညကုိလဲ လြမ္းသည္။ စာေမးပြဲနီးျပီဆုိလွ်င္ အေဆာင္တုိင္းစာက်က္သံျမိဳင္ျမိဳင္ကုိ ၾကားရသည္။ အခ်င္းခ်င္းေမးျမန္းေဆြးေႏြးရေသာ ညမ်ားကုိလဲ မွတ္မိေနျပန္သည္။ စာေဆြးေႏြးရင္း ေဘးေရာက္သြားေသာညမ်ားလဲ ရွိခဲ႕ဖူးသည္။ စာမ်ားရေကာင္းလားလုိ႕ ဆရာကုိ အျပစ္တင္မိေသာညမ်ားလဲ မနည္းပါ။ လျပည့္၊ လကြယ္နဲ႕ လစဥ္ ရွစ္ရက္ေန႕မ်ားတြင္ အတန္းမရွိသျဖင့္ ၿမိဳ႕ထဲထြက္ ထြန္းဦးစာေပ၊ နဂါးစာေပ၊ ရဲရင့္စာေပနဲ႕ ျမညြန္ေဆြစာေပတုိ႕တြင္ ၀င္ေရာက္ေမႊေႏွာက္ရေသာအျဖစ္ကုိလည္း အမွတ္ရမိသည္။ ညေနတကၠသုိလ္ျပန္ေရာက္ မႏၱေလးေတာင္ေပၚတက္ရေသာ ညေနခ်မ္းမ်ားကုိ တသသ လြမ္းေနတတ္သည္။

မန္းေတာင္ေပၚကလွမ္းၾကည့္လုိက္ပါလွ်င္တခမ္းတနားလွေနတတ္ေသာတကၠသုိလ္နဲ႕ပတ္၀န္းက်င္၊မင္းတုန္းမင္းတရားၾကီး၏

ေကာင္းမႈေတာ္ေက်ာက္စာပိဋကတ္ ေစတီေတာ္မ်ားကုိခေရေတာၾကီးပတ္လည္၀ုိင္းျပီး သာယာေနပုံကုိ ၾကည့္လုိ႕မ၀နုိင္။ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ျဖင့္ ကမၻာအရပ္ရပ္က နုိင္ငံျခားခရီးသြားေတြကုိမန္းေတာင္ေတာ္ေပၚကေနျပီး ‘ ဟုိျမင္ေနရတဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာတုိ႕ေနတဲ႕ေက်ာင္းပဲလုိ႕ၾကြားမိတဲ႕အထိပါပဲ”။

ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္းညေနဘုရား၀တ္တက္အျပီးတြင္သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕အတူက်ဳံးေဘးလမ္းေလွ်ာက္ရသည္တုိ႕ကိုလြမ္းမိသည္။

ေရာင္လည္လည္နဲ႕နန္းေရွ႕ေစ်းထဲလဲေရာက္သြားတတ္ျပန္သည္။ အျပင္ထြက္ခုိက္အေဆာင္စစ္မည္လဲစုိးရိမ္ရျပန္သည္။

စာေမးပြဲနီးေၾကာင္းကုိေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားပြဲကအသိေပးႏႈိးေဆာ္သည္။ ဇာတ္စင္ေဆာက္ရန္၀ါးလုံးမ်ားပုံလာျပီဆုိလွ်င္စာေမးပြဲနီးျပီ။

ဇာတ္သမားမ်ားဆုိင္းသံျမိဳင္ျမိဳင္ျဖင့္ဇာတ္တုိက္ၾကျပီဆုိလွ်င္စာေမးပြဲသည္လဲရက္ပုိင္းမွ်သာက်န္ေတာ့သည္။

ဆုိင္းသံျမိဳင္ျမိဳင္ျဖင့္စာေမးပြဲေျဖရေလ့ရွိသည္။ ေဆာင္းေလ ေလး လည္း ျဖန္းသည္။ ပြဲေစ်းတန္းတြင္လူစုံသည္။ အေၾကာ္နံ႕လည္းသင္းသည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ သာသနာ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကုိ ႏႈတ္ဆက္ခဲ႕ရသည္။ ရင္ထဲ ရႈိက္လွ်က္ နာဂေတာင္တန္းကုိ ေရာက္ခဲ႕ျပန္သည္။ ေတာင္တန္းေတြအၾကားတုိင္းရင္းသား နာဂအေဆြေတြနဲ႕ (၂) ေနခဲ႕ရျပန္သည္။ အဲဒီကျပန္ေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ဘြဲ႕ယူရသည္။ ျပီးေတာ့ သီရိလကၤာနုိင္ငံေရာက္ခဲ႕ရသည္။ျမန္လြန္းလွသည္။ ဤနုိင္ငံတြင္လည္းမႏၱေလးသာသနာ့တကၠသုိလ္၌ စာသင္ခဲ႕ရေသာ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ျပန္လည္ဆုံေတြ႕ရသည္။

မႏၱေလးအေၾကာင္းေျပာၾကသည္။ ခေရေတာက ခေရအေၾကြေတြအေၾကာင္း စကားစပ္ၾကသည္။ အတိတ္ကရယ္ေမာခဲ႕ရေသာညေတြကုိျပန္ေကာက္ရသလုိခံစားရသည္။

အခုခ်ိန္ဆုိခေရေတြရွိေလမလား ေတြးမိသည္။ စာက်က္ေနမည္ျဖစ္ေသာ ညီေတာ္ေတြကုိေျပးျမင္ေယာင္မိသည္။

လြမ္းသည္။ ခေရ အေၾကြေတြလဲ ရွိမည္။