Pages

Thursday, January 9, 2014

ေတာင္တစ္ရုိး ခုိးမင္သန္႕ တေ၀ေ၀


ေဆာင္းမနက္ခင္းတစ္ခုပါ။ ေဆာင္းႏွင္းနဲ႕ အေအးဓာတ္တုိ႕ေလာကဓာတ္တစ္ခုလုံးကုိ လႊမ္းျခဳံထားသည္။ ဘုရားရွင္လက္ေတာ္က ေရပူေခ်ာင္း(တေပါဒါ)ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္မိေတာ့ ေ၀ဘာရေတာင္ေျခကုိ ေရာက္ျပီ။


ေဆာင္းတြင္းကာလ တေပါဒါ ေခ်ာင္းေလးသုိ႕ စီး၀င္ေသာ ေရပူမ်ားကုိ သူတုိ႕ခ်ိဳးေနၾကသည္။ 
ပထမဆုံး အဆင့္က ဇာတ္ျမင့္ေတြခ်ိဳးၾကသတ့ဲ။ 
ဒုတိယ အဆင့္က ဇာတ္အလတ္စားေတြ နဲ႕ ေအာက္ဆုံး အဆင့္ကေတာ့ ဇာတ္နိမ့္ေတြျဖစ္ၾကပါသတ့ဲ။
သူတုိ႕မ်က္ႏွာေတြၾကည့္လုိက္ေတာ့ အားလုံးအိႏၵိယသားကုလားေတြခ်ည္းပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ မျမင္ႏုိင္ေသာ သူတုိ႕ အမွတ္ဉာဏ္တြင္ ဇာတ္စနစ္ေတြ၀င္ေရာက္ေနရာယူေနၾကသည္ပဲေလ။

ေရသည္ အျဖဴ အစင္ဆုံး၊ အနံ႕၊ အေရာင္ကင္းျခင္းတုိ႕သည္ပင္ အိႏၵိယရဲ႕ ဇာတ္စနစ္ေအာက္တြင္ အဆင့္ ကြဲသြားေလျပီ။ အေရာင္ဆုိးၾကေလျပီ။ ဘုရားရွင္ကုိ သူတုိ႕သိမွသိၾကပါေလစ။

ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က မေထရ္ျမတ္တုိ႕ အဆင္းအတက္ျဖင့္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ျဖစ္မည့္ ေတာင္ေစာင္းကုိ လွမ္းတက္လာမိခ့ဲသည္။ ေလးဘက္ေလတန္ၾကည့္ေလတုိင္း ေတာင္တံတုိင္းၾကီးေတြကာရံထားသလုိရွိသည္။
ေတာင္ၾကီးမ်ားရံထားေသာ အလယ္တြင္ ျမိဳ႕တည္ထားေသာ တုိ႕ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးသည္ ရာဇျဂိဳဟ္အမည္ရွိ သည္။

ဘုရားရွင္၏ အစအဦးဆုံး၀ါေတာ္ဆုိရာေဒသျဖစ္သည္။ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၊ ဘုရင္ဗိမၺိသာရ သားေတာ္ အဇာတသတ္တုိ႕ပုံရိပ္သည္ သက္၀င္လႈပ္ရွားလာသည္။ ထီးနန္း စည္းစိမ္အတြက္ အႏုိင္ရလုိသူၾကီး အဇာတသတ္၊ ေမတၱာရွင္ဖခင္ဘုရင္ၾကီးႏွင့္ အႏုိင္အရႈံးကင္းေသာ ဘုရားရွင္ပုံရိပ္တုိ႕သည္ တစ္ေနရာ တည္းတြင္ ရုပ္ခ်ည္းေပၚလာၾကသည္။

ရာဇျဂိဳဟ္က အတိတ္ဇာတ္လမ္းသည္ ေလာကအတြင္းက အျဖစ္ အပ်က္မ်ားႏွင့္ ကာရံကုိက္ ေနဆဲျဖစ္ သည္။ အပူ၊ အေအးႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းတုိ႕သရုပ္သည္ ရွိေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။
ထုိအပူ၊ အေအးမ်ားေနာက္တြင္ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းေသာ ဘုရားရွင္ကုိ မွန္းဆပူေဇာ္မိသည္။

ေျဖးေျဖးခ်င္တက္လာလုိက္တာ ေ၀ဘာရေတာင္တစ္၀က္ေရာက္ျပီ။
ေလးဘက္ေလးတန္တြင္ ျမဴခုိးတုိ႕ေ၀ေနဆဲရွိသည္။
ေတာင္ေအာက္ဘက္တြင္ ခရီးသည္တစ္ခ်ိဳ႕ တက္လာၾကသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕လည္းျပန္ဆင္းၾကျပီ။ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကား ႏွင္းဖုံးေနဆဲပင္ရွိသည္။

ေ၀ဘာရ ေတာင္ထိပ္တစ္ေနရာတြင္ ခဏနားမိသည္။
မေနမနားသြားေနသည္ကား အေတြးတုိ႕ျဖစ္သည္။ 

“အနာဂတ္ သာသနာေရး အတြက္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ သုတ္သင္တည္းျဖတ္ မွတ္တမ္းျပဳၾကတ့ဲ အစ အဦးဆုံးသဂၤါယနာတင္ရာ ေ၀ဘာရေတာင္ေစာင္းကုိ မၾကာမီေရာက္ေတာ့မွာလား” ဟု ေတြးလုိက္ခ်ိန္ သည္ အေအးဓာတ္တုိ႕ျငိမ္သက္သြားသလုိထင္မိသည္။ 


Tuesday, January 7, 2014

ဧကံ သမယံ

ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ သာ၀တၳိယံ ၀ိဟရတိ။

တစ္ခါတုန္းက သာ၀တၳိမွာ ဘုရားရွင္ သီတင္သုံးေတာ္မူသည္။


အကုန္လုံးရႏုိင္ေသာ ျမိဳ႕ေတာ္ဟု ထင္ရွားခ့ဲသည္။ သာ၀တၳိဟုေခၚသည္။ 
သူေဌးမ်ားထင္ရွားေပၚလြင္ေသာ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးျဖစ္သည္။ 
မဇၥ်ိမေျမာက္ပုိင္းတြင္ ဆက္သြယ္ေရး၊ ကုန္သြယ္ေရးတုိ႕တြင္ အခ်က္ အျခာက်သည္။ 
ရာသီဥတုသာယာ မွ်တသည္။

ဘုရားရွင္သည္ ေတာင္ပုိင္းေဒသ မဂဓတုိင္းေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ ငါး၀ါ သီတင္းသုံးေတာ္မူ သည္။
ေျမာက္ပုိင္းျဖစ္ေသာ ကာသိတုိင္း သာ၀တၳိတြင္ ႏွစ္ဆယ့္၀ါး၀ါ သီတင္းသုံးေတာ္မူသည္။ သာ၀တၳိျမိဳ႕ရွိ အနာထပိဏ္၏ ေက်ာင္းမႈ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းႏွင့္ ေဒၚ၀ိသာခါတုိ႕ ေဆာင္လုပ္လွဴဒါန္းေသာ ပုဗၺာရုံေက်ာင္း
ေတာ္တုိ႕တြင္ ေဒသနာေတာ္အမ်ားစုကုိေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ 

ေက်ာင္းအေဆာင္ေဆာင္ တပည့္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးေတာ္မူသည္။ စီးပြားေရးေကာင္း
ေသာ သူေဌးမ်ားရွိေသာေၾကာင့္ ဆြမ္း၊ ကြမ္းလည္း မပူပင္ၾကရေပ။ သက္ေတာ္အားျဖင့္လည္း ဘုရားရွင္ သည္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရာသီဥတုမွ်တ၍ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာသီတင္းသုံးေတာ္မူသည္။

အခုခ်ိန္ျပန္္ေရာက္ရေတာ့ ပါဠိေတာ္ျမင္ကြင္းႏွင့္ကြာေလျပီ။ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးထဲ ၀င္လုိက္ေတာ့ လက္ယာဘက္မွာ အာနႏၵာေဗာဓိပင္သည္ ေဆာင္းႏွင္းမ်ားေအာက္တြင္ ရွိေနသည္။
 ေညာင္ရြက္ေကာက္ေရာင္းၾကေသာကုလားမ်ားသည္ အလုအယက္ေျပးလာၾကသည္။ 
သူတုိ႕ေကာက္ ထားေသာ ေညာင္ရြက္မ်ားကုိ ေရာင္းၾကသည္။

ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္က ရဟန္းေတာ္မ်ား စည္းေ၀းရာ ေက်ာင္းေတာ္ အေဆာင္ေဆာင္တုိ႕သည္ အုတ္ရုိးျဖစ္ျဖင့္သာ ျမင္ရေတာ့သည္။

ဘုရားရွင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သီတင္းသုံးေတာ္မူရာ ဂႏၶကုဋိေက်ာင္းေတာ္သည္ ႏုိင္ငံအစံုကပူေဇာ္သူမ်ား၏ ပန္းမ်ားျဖင့္ ေမႊးထုံေနဆဲျဖစ္သည္။
ဦးအၾကိမ္ၾကိမ္ခ်ပူေဇာ္မိသည္။

ဒကၡိဏံပထမံ ပါဒံ၊ ဥဒၶရေႏၱာ နရာသေဘာ၊

ဂစၦေႏၱာ သိရိသမၸေႏၷာ၊ ေသာဘေတ ဒြိပဒုတၱေမာ။

ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိသူ၊ မ်ားဗုိလ္လူတြင္၊

အထူးတင့္တယ္၊ ဂုဏ္ေပါင္းၾကြယ္ေသာ၊

တုိ႕မ်ားသခင္၊ သုံးလူ႕ရွင္သည္၊

လက္ယာေျခစ လွမ္းကာၾကြသည္၊

ဖူးမ၀ အၾကိမ္ၾကိမ္ပါဘုရား..၊

ကုိတုိးတုိးေလးရြတ္ဆုိမိသည္။ ၾကည္ႏူးရသည္။

ၾကည့္ႏုိင္မွ ျမင္ရေသာ ေက်ာင္းအေဆာင္ေဆာင္တုိ႕သည္ ႏွင္းမႈံမႈံေအာက္တြင္ သမုိင္းမွတ္တုိင္မ်ား အျဖစ္ သက္၀င္လႈပ္ရွားေနသည္။

သာ၀တၳိျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကုိ ေရာက္ရျပီဆုိေတာ့ ဖတ္ခ့ဲဖူးတ့ဲ ပါဠိမွတ္တမ္းမ်ားျဖင့္ ခ်ိန္ထုိးၾကည္ညိဳရသည္။
အာရုံျပဳ၍ၾကည္ညိဳမိေသာ အခါ..

"ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ သာ၀တၱိယံ"ဟူေသာ အရွင္ျမတ္ၾကီး အာနႏၵာ၏ ရြတ္ဆုိလုိက္သံသည္ ရင္တြင္ လႈပ္ခါယိမ္းထုိးေနေတာ့သည္။ 

Wednesday, January 1, 2014

ဂဂၤါျမစ္တြင္ ေရခ်ိဳးေစခ်င္သူ



ရထားဘူတာရုံတြင္ ခရီးသည္ေတြ စုျပဳံတုိးေနၾကသည္။ တစ္ခုံတစ္ေနရာ အတြက္ သူထက္ ငါဦး အရင္ဦး လုတုိးေနၾကသည္။ ကုိယ္လည္း တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္မုိ႕ ရထားမထြက္မီ လုတုိးရင္းတစ္ေနရာရခ့ဲသည္။ ခရီးမဆုံးခင္ ပုိင္ဆုိင္ရမည့္ ခုံကုိ ထုိင္မိခ်ိန္ ေဆာင္းေအးေအးတြင္ ေခၽြးတုိ႕တစ္လုံးလုံးျဖင့္။ 
ခရီးသည္စုံ၍ ဥၾသဆြဲကာ ခရီးစတင္လုိက္ျပီ။ ဘယ္ညာတြင္ အရိပ္တုိ႕ တလိပ္လိပ္က်န္ရစ္သည္။ 

ဘယ္သြားမလုိ႕လဲ..
မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွ ေမးလာသူကုိ ၾကည့္မိေတာ့ ေဖာ္ေရြမႈကုိ အထင္းသားေတြ႕ရသည္။
ဗုဒၶဂယာကုိ သြားမလုိ႕ပါ။
က်ေနာ္ခင္မ်ားကုိ ျမင္လုိက္ကတည္းကဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မွန္းသိပါတယ္။
ဗုဒၶဂယာကုိ ဘာသြားလုပ္မလုိ႕လဲ..။
သူက ထပ္ဆင့္ေမးျပန္သည္။

ေအာ္..၊ ျမန္မာဦးႏုိင္ငံကဦးေဆာင္ျပီး..၊ ဗုဒၶဂယာမွာ ပူေဇာ္ပြဲရွိတယ္။ ပူဇာလုပ္ဖုိ႕ သြားမွာပါ။
ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ၊
အင္း ဆယ္ရက္ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ၾကမွာပါ။
က်ေနာ္ ဗုဒၶဂယာကုိ ေရာက္ဖူးပါတယ္။ ခင္မ်ားတုိ႕လုိ ဗုဒၶရဟန္းေတာ္ေတြကုိ ျမင္ေတြ႕ရဖူးပါတယ္။
က်ေနာ္လည္း ဂယာကုိသြားမလုိ႕ပါ။
က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ကြယ္လြန္သြားတ့ဲ ဘုိးဘြားေတြကုိ ရည္စူးျပီး ပူဇာလုပ္ဖုိ႕ပါ။
ေအာ္ ခရီးအတူတူဆုိေတာ့ စကားေတြ အမ်ားၾကီးေျပာရဦးမွာေပါ့။
ေျပာရင္း ဆုိရင္း ေဘးက ရႈခင္းမ်ားကုိၾကည့္မိသည္။
ႏွင္းမႈံမ်ားက ေတာင္တန္းမ်ားကုိ ၀န္းေခြေနသည္။
ေမွာင္ပ်ပ်တြင္ မီးေရာင္ အနည္းအငယ္သည္သာ ညဥ့္ေမွာင္ေမွာင္ကုိ အတင္းတုိးေ၀ွ႕လ်က္္ အလင္းေဆာင္ေနသည္။ တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းျဖင့္ တေဟာေဟာဆုိက္လ်က္ ေျပးေနသည္။ 

အရင္ကေရာ ဗုဒၶဂယာကုိေရာက္ဖူးလား..
ဟုတ္၊ ေရာက္ဖူးပါတယ္။ ဗုဒၶဂယာတင္ မကဘူး။ ဗာရာဏသီက ျမတ္စြာဘုရား တရားဦးေဟာတ့ဲ ဆာရနတ္နဲ႕ က်ေနာ္ျမတ္ဘုရား ေနာက္ဆုံးေသဆုံးရာ ဥဒရာပရာေဒ့ရွ္ကုိလည္းေရာက္ဖူးပါတယ္။ ဖြားေတာ္မူရာနီေပါႏုိင္ငံကုိလည္းအရင္က ေရာက္ဖူးပါတယ္။
သူက ေသခ်ာၾကည့္သည္။
ဒါဆုိ ခင္မ်ား ဂဂၤါျမစ္ကုိ ေရာက္ဖူးတာေပါ့ေနာ္..
ဟုတ္..၊ ခဏခဏ ျဖတ္ျပီး သြားဖူးပါတယ္.၊
သူခဏျငိမ္ေနသည္။

ခင္မ်ားတုိ႕ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ သြားေရာက္ပူေဇာ္ရမယ့္ ေနရာေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲဗ်..
ဖြားေတာ္မူတ့ဲ ေနရာ..နီေပါ၊
ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူရာ ဂယာ၊
တရားဦးေဟာေတာ္မူရာ ဗာရာဏသီနဲ႕.
ေနာက္ဆုံး ေသဆုံးရာ ကုသိနာဂါလုိ႕ အထူးအားျဖင့္ ေလးေနရာရွိပါတယ္။
သူခ်ည္းေမးေနသည္မုိ႕ ကုိယ္ကလည္း ျပန္လည္ေမးမိသည္။

ခင္မ်ားတုိ႕ ဟိႏၵဴေတြအတြက္ေတာ့ ပူေဇာ္ေနရာေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ..၊
သူ ျပဳံး ရထားအျပင္ကုိ ခဏၾကည့္သည္။
" ကညကုမာရီကေန ဟိမႏၱာေတာင္တန္း အထိပူေဇာ္ရာေနရာေတြခ်ည္းပါပဲ..."


သူေျပာလုိက္ေသာ အတုိင္းအတာသည္ ေတာင္ဘက္အစြန္းဆုံးမွသည္ ေျမာက္ဘက္ အစြန္းဆုံးအပုိင္းကုိ ဆုိလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ 
ဟိႏၵဴတစ္ေယာက္ အတြက္ ပူေဇာ္ရာေနရာေတြျပီးရင္ ေနာက္ဆုံးကာသိတုိင္းက ဗာရာဏသီအနီး ဂဂၤါျ္မစ္ မွာေရခ်ိဳးၾကပါတယ္..၊ ခင္မ်ားလဲ ဂဂၤါျမစ္မွာ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးသြားသင့္တယ္ထင္တယ္..
ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဗ်..။
သူေတာင္းဆုိလာျခင္းကုိ နားမလည္သလုိ ျပန္ေမးမိသည္။

က်ေနာ္တုိ႕ ဟိႏၵဴရုိးရာအရေတာ့ ဂဂၤါျမစ္မွာ ေရခ်ိဳးရင္ အျပစ္ကင္းတာေပါ့။
ေကာင္းျမတ္ျခင္းေတြျဖစ္တာေပါ့..၊
သူ႕ကုိ ျပန္ျပီး အေျဖေပးႏုိင္ရန္ စဥ္းစားရသည္။

က်ေနာ္တုိ႕ ျမတ္ဗုဒၶလည္းအိႏၵိယႏုိုင္ငံမွာ သစၥာသိျမင္ျပီး ဘုရားျဖစ္တာပါ။
ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခ်က္ေတြမွာ ခင္းမ်ားတုိ႕ႏုိင္ငံက ျမစ္ေတြအေၾကာင္းအမ်ားၾကီးပါပါတယ္၊
ဒါေပမယ့္ ေရခ်ိဳးလုိ႕ အျပင္ကင္းတ့ဲ ျမစ္ရယ္လုိ႕ ဘယ္ျမစ္ကုိမွ မရည္ညႊန္းဖူးဘူးဗ်။
သူေမာ့ၾကည္သည္။ ျပီးေတာ့ ျပဳံးသည္။ 

ဟုတ္..၊ ျမတ္ဗုဒၶေဟာတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္မ်ား အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာေက်ာင္းတက္ေနတုန္း ဂဂၤါမွာ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးဖူးေစခ်င္လုိ႕ပါ.
ကုိယ္လည္း သူ႕ကုိ ျပန္လည္ျပဳံးျပမိသည္။
"ဟုတ္ ၾကိဳးစားျပီး ေရခ်ိဳးလုိက္ပါ့မယ္.."
  

ရထားၾကီးကား ခရီးသည္မ်ားကုိတင္ေဆာင္လ်က္ ေျပးေနသည္။
လမ္းေဘး၀ဲယာတြင္ ဘုရားေက်ာင္း အသီးသီး၊ လယ္ကြင္း၊ တဲအုိႏွင့္ ေတာင္တန္းတုိ႕ရွိသည္။ ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ျမိဳ႕ၾကီးမ်ားကုိလည္း မၾကာခဏျဖတ္သန္းရသည္။ 
ဂဂၤါျမစ္ၾကီးကုိ ရထားၾကီးျဖတ္ေမာင္းခ်ိန္တုိင္း ငုံ႕ၾကည့္မိသည္။
ျပာသည္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕၊ ညဳိညိဳညစ္ညစ္လည္းပါ၊ အေျပာက်ယ္စြာႏွင့္ ညွိဳ႕ယူလ်က္ရွိသည္။
ဂဂၤါျမစ္တြင္ ေရခ်ိဳးလုိက္ခ်င္ေသးသည္။