မုိးနဲ႕ အတူ

မုိးရာသီ မနက္ခင္းမ်ားျဖင့္ စတင္ခ့ဲရေသာ ခရီးစဥ္သည္ မုိင္အနည္း အငယ္ကုိ ခရီးေပါက္ခ့ဲျပီထင္ရသည္။ မုိးလရာသီတြင္ စတင္ေျခခ်မိေတာ့ ေစြလုိက္တ့ဲ မုိး တုိးမေပါက္ခ့ဲဘူး။ မုိးစုိစုိရုံးေပါင္းမ်ားစြာကုိ ၀င္ခ်ည္၊ ထြက္ခ်ည္၊ ကုလားေငါက္လုိက္ခ်ည္၊ ေရးထားတာ ျပန္ဖ်က္လုိက္ခ်ည္ျဖင့္ မုိးရာသီတြင္ ေခၽြးစုိရသည္။

ေက်ာင္းသားျဖစ္ဖုိ႕အေရး စာရြက္၊ စာဖုိင္ အစိတ္သား ေလာက္ကုိ တင္ျပရသည္။ က်ဥ္းက်ဥ္းက်ပ္က်ပ္ ကုလားရုံး ခန္းမ်ားတြင္ စုျပဳံးတုိးရင္း တစ္ေနရာ..။

ေက်ာင္းသားျဖစ္ခ့ဲျပီ၊ ေနပူလည္းတက္၊ မုိးရြာလည္းသြား၊ လက္မွတ္ထုိး၊ ၀န ကမ္( မဂၤလာ) ပါလုိ႕ရုံးစာေရး မ်ားႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္၊ တစ္ခါတစ္ ဆပရ ဂ် ေမးၾကသည္။ စားျပီးျပီလားတ့ဲ။ စားျပီးျပီလုိ႕ ေျပာလုိက္ရင္ ျပဴးျပဴး တူးတူး လုပ္ျပီးၾကည့္တတ္ၾကသည္။ 

 photo at the head of department's office ( H.O.D) in Annamalai University

တကယ္စားျပီးျပီလား ဆက္ေမးေသးသည္။ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားသည္ မြန္း မလြဲၾကသူမ်ားမုိ႕၊ တကၠသုိလ္ ေရာက္လွ်င္ ဆြမ္းစားျပီးၾကျပီ။ ကုလားက နားမလည္ႏုိင္။

ကုလား ေန႕လည္စာကား မြန္းလြဲတစ္နာရီ။ ညေနစာကား ညရွစ္ နာရီထုိးတြင္ အိမ္ အလည္ရွိ ဧည့္ခန္း ၾကမ္းျပင္တြင္ ခြက္စုံခ်ျပီး၊ လက္ဆုံ စားၾကသည္။ ကုလားသည္ ၾကယ္စုံမွ ထမင္းစားသည္ၾကား ဖူးသည္။ မွန္သည္။

မုိးေႏွာင္းလုိ႕ ေဆာင္းေပါက္ေတာ့ ေတာင္ပုိင္းသည္ ေျမာက္ပုိင္းေလာက္ မေအးပါ။ ေတာင္ပုိင္းသည္ ပင္လယ္ႏွင့္ နီးသည္။ ေလေကာင္းေလသန္႕ရသည္။ ဖြံ႕ျဖိဳးစ ေတာျမိဳ႕ေလးမုိ႕ အေနအထုိင္သက္သာ သည္။

တစ္ခါက ရုံးစာေရးၾကီးကုိ တမီးနာဒူးျပည္နယ္က ေျမာက္ပုိင္းေလာက္ မေအးဘူးေနာ္ လုိ႕ ေျပာသ လုိလုို ေမးမိေတာ့။ ေျမာက္ပုိင္းေဒလီက ေလယ်ာဥ္လုိင္းေတြ ႏွင္းဖုံးေနလုိ႕ ခရီးစဥ္မ်ား ဖ်က္သိမ္းထားပါ တယ္တ့ဲ။ ျပီးေတာ့ ကုတ္ကုတ္နဲ႕စာျပန္ေရးေနပါသည္။ သူကလည္း ေမး သလုိလုိ ေျဖ သလုိလုိ ပင္ေျပာပါသည္။

ဆက္စရာစကား မရွိသျဖင့္ စာလုံးခန္႕ခန္႕ၾကီးျဖင့္ ေရးထားေသာ Research Scholar Room ဆီ သုိ႕ေရာက္ျပီး၊ ထုိင္ေနက်ခုံတြင္ထုိင္လုိက္သည္။ ေရာက္ႏွင့္ေနသာ ကုလားေက်ာင္းသားမ်ား ၾကည့္ၾက သည္။ ကုိယ္လည္း ျပန္ၾကည့္လုိက္သည္။ ျပီးေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ကုိယ္လည္း ျပန္ညိတ္ျပရ သည္။ ျပီးသြားပါျပီး ႏႈတ္ဆက္ျခင္း။

ျမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ားခ်ည္ တစ္စု၊ တစ္ေ၀းတည္း ထုိင္ၾကသည္။ ျပီးေတာ့ စာဖတ္ၾကသည္။ ဖတ္ခ့ဲျပီးေသာ ဂႏၳ၀င္ စံျပဳ စာတမ္းေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ပါျပီ၊ ဒါ အျမတ္ပါပဲ။ မရွင္းသည္မ်ား ေဆြးေႏြး ၾကသည္။ ကုိယ့္ Topit ႏွင့္ကုိက္ညီေသာ သေဘာထားမ်ာကုိ မွတ္သားရင္း ခရီးႏွင္ေနၾကသည္။

ေဆာင္းသည္ မသိမသာ ထြက္သြားျပန္သည္။

‘တိမ္ညိ မိလႅာ တိမ္စူကာႏွင့္ တိမ္ျပာေရာယွက္ မရမ္းဖက္၍..’

စသည္ဆုိခ့ဲၾကသည္ ညေနရီရီသည္ မိုးတိမ္ေတာင္တုိ႕ စီအရီျဖင့္ လွေနတတ္ပါသည္။

ရာသီစက္၀န္း တစ္ပတ္လည္ခ့ဲပါျပီ။ 

photo attending a conference

မုိးႏွင့္စခ့ဲရသည့္ ခရီးသည္ မုိးလရာသီတြင္ပင္ ေခါင္းစဥ္တစ္္ခုတပ္ႏုိင္ခ့ဲျပီ။

ကုိယ္တင္ျပေသာ Topic ေခါင္းစဥ္မ်ားကုိ သူျပင္သည္။ မည္မွ်ျပင္သည္ဆုိေသာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဘာေရးေပးမွန္း မသိရေလာက္ေအာင္ မင္ျခစ္ရာ အစုံစုံျဖင့္ ထုံမႊမ္းလုိက္သည္။

သူေရးျခစ္လုိက္ေသာ မွတ္တမ္းကုိ စာၾကမ္းစီျပီး ျပလုိက္ျပန္ေတာ့ သူျပင္ထားသည္မ်ားကုိပင္ ျပန္ျပင္ျပန္ သည္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပင္ အလုိမက်မွျဖင့္ သူမ်ားဆုိ မဆုိထားႏွင့္ေတာ့။

မင္းငါေျပာသလုိ မလုပ္ဘူး ေျပာေသးသည္။ သူက ဆရာကုိး၊ ကုိယ္ကေက်ာင္းသားကုိး။

ျပီးေတာ့ Reference books ျပရမည္ေျပာသည္။

ျပလုိက္သည္။

ျပီးျပီ မမွတ္ႏွင့္။

ကုိယ္ပုိင္ gude မွ တဆင့္ H.O.D ထံတင္ျပရျပန္သည္။ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ ေျပာဆုိသည္။ ကုိယ္ပုိင္ guide ၊ H.O.Dႏွင့္ ေက်ာင္သား သုံးေယာက္ အဆုိင္ အၾကား ဘယ္သူက ဘယ္သူကုိ ဘာေျပာေနမွန္း မသိေအာင္ေျပာ ၾကသည္။

တမီးဘာသာျဖင့္လည္း ေျပာသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အဂၤလိပ္လုိေျပာသည္။ ေခါင္းတညိတ္ ညိတ္ ေမးတစ္ ဆတ္ ဆတ္ျဖင့္လည္း စကားဆုိၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံကုိယ္ပါ ေရာျပီး ကုလာေခါင္းညိတ္ လုပ္ရသည္။

ဒါေလးထည့္လုိက္ရင္ ေကာင္းမလာေမးသည္။ Guide ျပင္ျပီးသားကုိ H.O.D ကျပင္ျပန္သည္။ သူတုိ႕ခ်င္း ျငင္းၾကသည္။ အေျခ အတင္းျငင္းၾကသည္။ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ေျပာၾက သည္။ ေခါင္းကုတ္ စဥ္းစားၾကသည္။

H.O.Dတင္ျပခ်က္ကုိ guide ကျပင္ျပန္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ မူၾကမ္း ထြက္လာသည္။ ေရးေနက် စာေရးသာ သိႏုိင္ေသာ မွတ္ခ်က္၊ လက္သည္းကြင္း၊ အထက္ေအာက္ျမား အစုံျပလုိက္သည္။ သူတုိ႕ခ်င္းေခါင္း ညိတ္ျပီး..။ စာေရးျပန္ထြက္သြားပါသည္။

စာေရးေနာက္စုျပဳံလုိက္ျပီး၊ အေျခအေနေမးမိေတာ့ မနက္ဖန္ မင္းတုိ႕ေက်ာင္းသားႏွင့္ Doctrinal Topic စာရင္း၀င္ မွတ္တမ္းတင္ျပီတ့ဲ။

ကုိယ္ပုိင္guide ထံ တစ္ေစာင္တင္ရမည္။

ႏွစ္ေစာင္ကုိ ရုံးပုိ႕ရမည္။

မင္းတစ္ေစာင္ယူထားရမည္ဟုသူေျပာသည္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ စာေရးေလး မွာတမ္းကုိ မျပတ္ရြတ္ရင္း ျပန္လာခ့ဲရသည္။ 

 

photo giving a welcome speech in the Spain spoken class (northern India)

 

မုိးရာသီ မနက္ခင္းမ်ားျဖင့္ စတင္ခ့ဲရေသာ ခရီးစဥ္သည္ မုိင္ အနည္း အငယ္ကုိ ခရီးေပါက္ခ့ဲျပီထင္ရသည္။

ေကာင္းကင္တစ္ခြင္လုံး မည္းမည္းေမွာင္ေနေသာ မုိးရိပ္တိမ္လိပ္ တိမ္ေတာင္တုိ႕သည္ ဒီတစ္ခါျဖင့္ ရင္ ကုိ ေအးေစပါေတာ့သည္။