Pages

Monday, January 30, 2012

တမီး ဗုဒၶပူဇာႏွင့္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္


ခ်စ္ဒမ္းပဒမ္း (Chidambaram) ျမိဳ႕ရွိ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား တည္ရွိရာသုိ႕ တစ္ညေနတြင္ အင္ဂ်င္ နီယာဌာနမွ တမီးအမ်ိဳးသားႏွစ္ဦးေရာက္လာသည္၊ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္း ရင္ခြင္တြင္ လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္ကာ “နေမာ ဗုဒၶါယ”ဟု ႏႈတ္ဆက္သည္၊ Annamalai University အင္ဂ်င္နီယာ ဌာနမွ ျဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆက္ၾကသည္၊

ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္မ်ား သီတင္းသုံးေန ေၾကာင္းၾကားသိရသျဖင့္ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း လဲေျပာ ျပ သည္၊ေနေဗလီ ( neveli) ျမိဳ႕တြင္ ဗုဒၶဘာသာဆုိင္ရာ အခမ္း အနားတစ္ခု ျပဳလုပ္လုိေၾကာင္းႏွင့္ ထုိ အခမ္းအနားသုိ႕ ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္မ်ား တက္ေရာက္ခ်ီးျမွင့္ေပး ပါရန္ေျပာသည္၊ 
သူတုိ႕ကုိယ္တုိင္လဲဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားပင္ ျဖစ္ေၾကာင္းတရုိတေသမိတ္ဆက္ၾကသည္၊
လတ္တေလာတုိက္ခတ္ သြားေသာ မုန္တုိင္း ထိေဒသမွ ျဖစ္ေၾကာင္းလဲေျပာျပသည္၊

ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ မဖူးေတြ႕ရသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္၊ အခုလုိ အခမ္း အနားတြင္ ဗုဒၶဘာသာေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ဖူးေတြ႕ရမည္ဆုိလွ်င္ ေဒသခံမ်ား အေနျဖင့္ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာျဖစ္ရမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္းႏွင့္ အခမ္းအနားသုိ႕ ၾကြေရာက္ေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားသည္၊ ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနႏွင့္လဲ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ရွိၾကသည္၊ ဤက့ဲသုိ႕ တမီးနာဒူးျပည္တြင္ ဗုဒၶ ဘာသာေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ လုိလုိလားလားအေနႏွင့္ မိတ္မႏၱက ျပဳျခင္းကုိ မယုံႏုိင္ေလာင္ ေအာင္ ပင္ရွိၾက သည္၊

ဗုဒၶဘာသာသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ ပြင့္ထြန္းခ့ဲသည္ မွန္ေသာ္လဲ ဇာတ္စနစ္ၾကီးမားျခင္း၊ ကုိးကြယ္ရာ မ်ားျပားေနျခင္း၊ နတ္ႏွင့္ လူေရာေထြးေနျခင္း၊ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္း ဓေလ့က်င့္သုံးၾကျခင္း၊ ေနာက္ဆုံး အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီးသုိ႕ မူဆလင္မ်ား လႊမ္းမုိးလာျခင္းေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာသည္ ခရစ္ႏွစ္ ေထာင့္ႏွစ္ရာ ေနာက္ ပုိင္း ဇာတိေျမကုိ စြန္႕ခြာခ့ဲရသည္၊

 ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ အခမ္းအနားကုိ သတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပထားပုံ

သုိ႕ေသာ္ ယေန႕ကာလတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၏ လူသားဆန္မႈ၊ တစ္ျခားဘာသာ တစ္ခုအေပၚတြင္ နားလည္ႏုိင္မႈ စြမ္းအား၊ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနေသာ ပဋိပကၡမ်ားကုိ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းႏုိင္ျခင္း၊ ဆယ့္ကုိး ရာစု၊ ႏွစ္ဆယ္ရာ စု၊ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစု ကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံး လူသားအားလုံး အတြက္ စိန္ေခၚျခင္း တစ္ရပ္ျဖစ္ေသာ လူ လူခ်င္း ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ားသည္ ျပႆနာတစ္ရပ္ ျဖစ္ေနသည္၊ လူအခ်င္းခ်င္း ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းကုိ အေျဖရွာတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ လက္ေတြ႕ၾကသည္ကုိ သိျမင္လာၾကသည္၊ အျဖဴ အမည္း ကိစၥသည္ ဗုဒၶဘာသာတြင္ အေရးမၾကီးပါ၊

ဂဂၤါ၊ ယမုံနာ၊ မဟီ၊ သရဗူ၊ အစိရ၀တီျမစ္တုိ႕သည္ တစ္ေနရာစီ အေျခခံကာစီးဆင္းၾကေသာ္ျငား ပင္လယ္ျပင္တြင္ တစ္သားတည္းျဖစ္သသြားသလုိ ဗုဒၶသာသနာေတာ္တြင္လည္း ျဗဟၼဏဇာတ္၊ ခတၱိယ ဇာတ္၊ ၀ႆဇာတ္၊ သုဒၶဇာတ္ စသည္ရွိေသာ္လဲ ဗုဒၶ အရိပ္ေအာက္တြင္ မူရင္းအမည္မ်ား ေပ်ာက္ျပီး ဘိကၡဳေခၚ သက်ပုတၱ အေနႏွင့္သာ တညီတညြတ္ထည္းျဖစ္ခ့ဲၾကသည္္၊ ယေန႕ကမၻာတြင္ ဘိကၡဳ အဖြဲ႕ အစည္းသည္ အရွည္ၾကာဆုံးႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ အရွိဆုံး အဖြဲ႕ၾကီး တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း သုေတသီမ်ားသိရွိနား လည္လာၾကသည္၊

ျမတ္ဘုရား ျငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းစဥ္ကုိ အေသာကမင္း လုိက္နာခ့ဲသည္၊ ကမၻာ အရပ္ရပ္သုိ႕ ဗုဒၶ သာသ နာ ေတာ္ေစလႊတ္ႏုိင္ခ့ဲသည္၊ ဒီကေန႕ေခတ္ မဟာရ႒သား ၾကီးဇာတ္နိမ့္မ်ားေခါင္းေဆာင္ အမ္ေဘဒ ကာလုိက္နာခ့ဲသည္၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီး၏ ပထမဆုံး၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ေနရူးသည္ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶသာ၀ကမ်ား ၏ ျငိမ္းခ်မ္း ေရး လမ္းစဥ္ကုိ နားလည္ သေဘာေပါက္ခ့ဲသူ ျဖစ္သည္၊ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ၾကီး စျဒမုနိ မေထရ္ ၾကီးထံမွ သရဏဂုံေဆာက္တည္ကာ ေခတ္သစ္ ဗုဒၶသာသနာ့ သမုိင္းကုိ ေရးထုိးႏုိင္ခ့ဲၾကသည္၊

ညေနပုိင္းတြင္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ လာေရာက္ပင့္ေဆာင္သည္၊ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ လမ္း ညႊန္မွ ျမင္ျမင္သမွ် ရြာေလးမ်ားသည္ တစ္ခ်ိန္က ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ခ့ဲပုံမ်ားကုိ ရွင္းလင္း ျပေနသည္၊ သမုိင္း အေထာက္ အထားအေနႏွင့္ေျပာရပါလွ်င္ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္းျပဳ ရွင္အႏုရုဒၶါ၊ ရွင္မဟာ ဗုဒၶေဃာ သ၊ မဟာယာနေခါင္းေဆာင္ၾကီး ေဗာဓိဓမၼတုိ႕ ခရီးလွည့္လည္ သာသနာျပဳရာေန ရာမ်ား ျဖစ္ေန မလားေတြးမိသည္၊

ေရေျမေဒသသည္လဲ ျမန္မာႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည္၊ မန္က်ီးပင္မ်ား လမ္းေဘး၀ဲယာတြင္ မၾကာ ခဏေတြ႕ ရသည္၊ ထန္းပင္မ်ားရွိသည္၊ ကားလမ္းေဘးတစ္ဘက္ တစ္ခ်က္တြင္ ေကာက္ပင္မ်ား အသီးညြတ္လွ်က္ ရွိေနသည္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ရိတ္သိမ္းျပီးစ ျဖစ္သည္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ေခၽြေလွ႕လွ်က္ရွိသည္၊ အိႏၵိယသားၾကီးမ်ားသည္ ကားလမ္းေပၚတြင္ စပါးနယ္ၾကသည္၊ တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ လမ္းညႊန္ ဒကာမွ သူတုိ႕တည္ေထာင္ ထားေသာ ဗုဒၶဘာသာသင္ၾကားေရး မူလတန္းေက်ာင္းေလးကုိ လုိက္လံျပ သသည္၊ 

  
ဗုဒၶဘာသာ မူလတန္းေက်ာင္းေရာက္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ တာ၀န္ခံတစ္ခ်ိဳ

ဘုရားပုံကုိ အထြတ္ထားကာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းဖြင့္ထားသည္ ဆုိသျဖင့္ ၀မ္းသားၾကည္ႏူး ေနမိ သည္၊ ေက်ာင္း တာ၀န္ခံမ်ားမွ ၀မ္းပန္းတသာ ၾကိဳဆုိၾကသည္၊ ေျမၾကီးတြင္ ၀မ္းလွ်ားထုိးေမွာက္ျပီး ရွိခုိး ၾကသည္၊ သူတုိ႕ မ်က္၀န္းတြင္ ေဆြရင္းမ်ိဳးျခာမ်ားကုိ ျပန္ေတြ႕ရသလုိခံစားေနရမွန္း မ်က္၀န္းတြင္ တြယ္ ခုိ ေနေသာ မ်က္ရည္ဥတုိ႕က သက္ေသခံေနသည္၊

လယ္ေတာၾကားက ကားလမ္းသည္ အေကြ႕အေကာက္အစုံစုံျဖင့္ ညေနပုိင္း ခုႏွစ္နာရီ ေလးဆယ့္တြင္ ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္မ်ား ပူေဇာ္က်င္းပၾကမည့္ ဗုဒၶပုဂၤ( Buddham Punga) ေနရာသုိ႕ေရာက္ၾကသည္၊ လွ်ပ္မီးေရာင္ ထိန္ထိန္ညီးေနသည္၊ အခမ္းအနားတြင္ ဗုဒၶပုံေတာ္၊ ဗုဒၶဘာသာေခါင္းေဆာင္ၾကီး အမ္ေဘဒကာ ပုံႏွင့္ ေဒသခံေခါင္းေဆာင္ၾကီး တစ္ေယာက္ပုံတုိ႕ကုိ ဗီႏုိင္းထုတ္ျပီး ခမ္းခမ္းနားနား လုပ္ထား သည္၊ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွသည္၊

ေက်ာက္မီးေသြးကုမၸဏီၾကီးတစ္ခုမွ တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပသည္၊ “နေမာ တႆ ” ျဖင့္ အခမ္းအနားဖြင့္ၾကသည္၊ “ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ” ရြတ္ဆုိျပီး တညီတညြတ္တည္း ပူေဇာ္ၾကသည္၊ အခမ္းအနားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီးတာ၀န္ခံက ရွင္းျပသည္၊ ျမန္မာရဟန္းေတာ္တစ္ပါးမွ ၀မ္းေျမာက္ ေၾကာင္း စကား ေျပာၾကားေပးသည္၊ တစ္ပါးလွ်င္ တစ္ပင္က် ႏႈံးျဖင့္ ေဗာဓိပင္မ်ား လက္ေဆာင္ ေပးရသည္၊ သူတုိ႕ေပ်ာ္ေနၾကမွန္း သိသာသည္၊ လက္ဆြဲျပီး အျမတ္တႏုိး ႏႈတ္ဆက္ၾက သည္၊ ေနာင္မ်ား မိမိတုိ႕ ဤက့ဲသုိ႕  အခမ္းအနားျပဳလုပ္တုိင္း ၾကြေရာက္ေပးပါရန္ေလွ်ာက္ထား ၾကသည္၊

အျပန္ခရီးတြင္ တာ၀န္ခံမွ သူ႕ေနအိမ္သုိ႕ ခဏၾကြေရာက္ေပးပါရန္ ေျပာသည္၊ သူ႕မိသားစုမွ ၀မ္း ေျမာက္ ၀မ္းသာ ၾကိဳဆုိၾကသည္၊ ေျပာဆုိ ဆက္ဆံမႈမွာ တစ္စိမ္း ဆန္မေနပါ၊ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္း သည္၊ အျပန္ ခရီးတြင္ တရုတ္ဆုိင္ တစ္ဆုိင္တြင္ အေအးမ်ားႏွင့္ဧည့္ခံသည္၊ အသြား သုံးနာရီခရီးသည္ အျပန္တြင္ တစ္ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိသည္၊

အေၾကာင္းစုံကုိ ေမးၾကည့္ရာ တာ၀န္ခံက သူ႕ရြာေလးကုိ ျမင္ေစခ်င္လုိ႕၊ သူ႕ အေဖကုိ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဖူးေတြ႕ေစခ်င္လုိ႕၊ သူတုိ႕ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ဗုဒၶဘာသာ မူလတန္း ေက်ာင္းေလး ကုိ ျမင္ေစခ်င္လုိ႕ ပါတ့ဲ၊ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွသည္၊ ေနေဗလီျမိဳ႕ (neyveli) ေလးမွ အျပန္ခရီး သည္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ မ်ားအေနႏွင့္ သမုိင္း၀င္ မွတ္တုိင္းတစ္ခု စုိက္ထူႏုိင္ ခ့ဲသလုိ ခံစားေနမိသည္။ 


Friday, January 27, 2012

တမီးနာဒူးျပည္နယ္



 ကဥၥိပူရျမိဳ႕ႏွင့္ တမီးနာဒူးျပည္နယ္ျပ ေျမပုံ



တမီးနာဒူးျပည္နယ္သည္ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ မ်ားစြာနီးစပ္ေသာ ျပည္နယ္ၾကီး တစ္ခုျဖစ္သည္၊ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံၾကီး ၏ ေရွးေဟာင္းလူမ်ိဳးစုၾကီးျဖစ္ေသာ ျဒာဗီဒီယန္ လူမ်ိဳးမ်ား၏ ေမြးရပ္ေဒသၾကီး လဲျဖစ္သည္၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ၾကီးေတာင္ ဘက္အက်ဆုံး အစိတ္အပုိင္းျဖစ္ျပီး ေရွးေဟာင္း အႏုလက္ရာေပါမ်ား ျပည့္စုံ ေသာ မဟာေဒသ ၾကီးျဖစ္သည္၊ ရာသီဥတုမွာ ပင္လယ္ႏွင့္နီးေသာေၾကာင့္ အပူ အေအးမွ်တသည္၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီးသည္ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာစကား၊ အက်င့္စရုိက္၊ ကုိးကြယ္မႈမ်ားရုံမွ်မက ရာသီဥတု လဲစုံသည္၊


၂၀၁၁ခုႏွစ္နုိ၀င္ဘာလတြင္ ေတာင္ပုိင္းသုိ႕ ထြက္ခြာလာခ့ဲရာ ေျမာက္ပုိင္းတြင္ ေဆာင္းသည္ အပီ အျပင္ေအးေနျပီျဖစ္သည္၊ မဂဓတကၠသုိလ္ၾကီးသည္ ႏွင္းမႈံမ်ားေအာက္တြင္ မႈန္ျပျပျဖစ္ေနျပီ၊ မဂဓ တကၠသုိလ္ၾကီး၏ အေဆာင္၃ ေပၚမွ ၾကည့္လွ်င္ မဟာေဗာဓိေစတီေတာ္ၾကီး တစ္၀ုိက္တြင္ ႏွင္းေတြ မႈံေနျပီ၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံေက်ာင္းသားမ်ားဆုိင္ရာ ျမန္မာေက်ာင္း၀န္က်င္တြင္လဲ ႏွင္းတုိ႕ေ၀ေနတတ္သည္၊

ဤသုိ႕ ႏွင္းေ၀ေနေသာ ေဆာင္းကုိ ထားရစ္ျပီး ထြက္ခ့ဲရသည္၊ ဂယာျမိဳ႕သုိ႕ ထြက္ခ့ဲရာလမ္းတြင္ ႏွင္းတုိ႕ ပိန္းေနေအာင္က်ေနသည္၊ ေနရဥၥရာေခ်ာင္းသည္ ႏွင္းမႈမ်ားေအာက္တြင္ ေပ်ာက္လုမတတ္ ျဖစ္ေနသည္၊ ေနာက္ခံ ဂယာသီသေတာင္တန္းၾကီးသည္လဲ ႏွင္းမႈံမ်ားႏွင့္ ေရာေထြး ေနသည္၊ အႏုိင္ ႏုိင္ၾကည့္မွ ျမင္ႏုိင္သည္၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီးသည္ ေျမာက္ပုိင္းတြင္ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္တန္းၾကီးႏွင့္ ပုိျပီး ထိစပ္လွ်က္ရွိရာ အေအး လဲပုိသည္၊

ဇာတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ဟိမ၀ႏၱာတြင္ ႏွင္းမ်ားက်ျပီး အေအးပုိေသာ ေၾကာင့္ ေျမျပန္႕သုိ႕ဆင္းျပီး ေဆာင္းေရွာင္
ၾကရသည္ကုိ အမွတ္ရသည္၊ အခုလဲ ေျမာက္ပုိင္းတြင္ အေအးပုိျပီး ေဆာင္းေရွာင္ သလုိအေန မ်ိဳးျဖင့္ ေတာင္ပုိ္င္းေဒသသုိ႕ ခရီးထြက္ရသည္ပဲ သေဘာထားရသည္၊ လုိခ်င္ေနသေရြ႕ ေတာင္ ပုိင္းရယ္ မဟုတ္၊ ေျမာက္ပုိင္းရယ္မဟုတ္ ခရီးထြက္ေနရမည္သာျဖစ္ဟု လဲ ေတြးေနမိသည္၊ ခရီးသည္ သြားမ်ား၏ ထုံးကုိး..၊

ထူးျခားသည္မွာ ဤက့ဲသုိ႕ ေဆာင္းရာသီတြင္ တိဗက္ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆင္းလာၾကသည္၊ မဟာေဗာဓိ ေစတီေတာ္ၾကီးကုိ လာေရာက္ဖူးေျမာ္ၾကသည္၊ ျမန္မာဘုရားဖူးမ်ားလဲ ဤက့ဲသုိ႕ေဆာင္းရာသီ တြင္ လာေရာက္ေလ့ရွိၾကသည္၊ ေထရ၀ါဒ၊ မဟာယာနဘုရားဖူး အစုံလာေရာက္ေသာ ရာသီျဖစ္သည္၊ မတ္တပ္ရပ္လုိက္ ျပန္ျပီး၀မ္းလွ်ား ေမွာက္လုိက္ျဖင့္ ဒုိက္ထုိးေနသက့ဲသုိ႕ မဟာေဗာဓိေစတီေတာ္ကုိ ဦးခုိက္လွ်က္ ပူေဇာ္ေနေသာ တိဗက္ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္တုိ႕စည္ကားေနေလ့ရွိသည္၊

အျဖဴေရာင္ စုံညီျဖင့္ လကၤာသူလကၤာသားမ်ားကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္သလုိ၊ ေယာဂီ၀တ္စုံမ်ားျဖင့္ ဘုရား၀တ္ ျပဳ ပူေဇာ္ေနေသာ ျမန္မာဘုရားဖူးမ်ားကုိလဲ ေတြ႕ႏုိင္သည္၊ မဟာေဗာဓိတ၀ုိက္သည္ ကမၻာအရပ္ရပ္ က လာေရာက္ၾကေသာ ႏုိင္ငံတကာ ဗုဒၶဘာသာမ်ားျဖင့္လဲ စည္ကားေနေလ့ရွိသည္၊ 
မဟာေဗာဓိပင္မွ ရြက္သစ္ေဗာဓိေညာင္

ေက်ာင္း၊ ကန္၊ဘုရားမ်ား နယ္ေျမဟုလူသိ မ်ားေသာ ဗီဟာျပည္နယ္ၾကီးကုိ လြန္ျပီးေတာင္ပုိင္း အက် ဆုံး တမီးနာဒူးျပည္နယ္ၾကီးသုိ႕ ထြက္ခ့ဲရျပီ၊

အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီးသည္ ေရွးေခတ္ကတည္းကပင္ ပညာေရးကုိ အားေပးခ့ဲသလုိ ယခုတုိင္ေအာင္လဲ ကမၻာ အရပ္ရပ္က ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေယာဂီမ်ားႏွင့္ အျမဲစည္ကားေနေလ့ရွိသည္၊ ဗုဒၶဘာသာ ၏ အသက္၀င္လႈပ္ရွားေနေသာ အႏုလက္ရာမ်ားကုိ ေလ့လာလုိသူမ်ားသည္ အိႏၵိယသုိ႕ လာၾကရ သည္၊ တကၠသီလာ ( Taxila) ျမိဳ႕ေဟာင္းၾကီးသည္ တစ္ခ်ိန္က ဗုဒၶဘာသာၾကီး က်ယ္ျမင့္မႈကုိ ျပသ လွ်က္ပင္ရွိေသးသည္၊

အႏုလက္ရာတုိ႕ သက္၀င္လႈပ္ရွားေနသည္ကုိ ျမင္ႏုိင္သည္၊ ပညာရွင္္ အစဥ္အဆက္ တည္ေထာင္ ခ့ဲၾကေသာ နာလႏၵာတကၠသုိလ္ၾကီးသည္ ဆရာေပါင္းေထာင္ခ်ီကာ ႏုိင္ငံတကာက တပည့္ေပါင္းေသာင္း ခ်ီလွ်က္ စာေပသင္ယူပုိ႕ခ်ေနသည္ကုိ သမုိင္းမ်ားတြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားသလုိ ယေန႕မ်က္ျမင္ တြင္လဲ ေက်ာင္းသားေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနေသးသည္၊ ယခင္က မဟာယာန သင္ၾကား ရာဌာနၾကီးတစ္ ခုျဖစ္ခ့ဲေသာ နာလႏၵာမဟာ၀ိဟာရသည္ ယေန႕ ကာလတြင္ ေထရ၀ါဒ၊ မဟာယာန ပညာစုံ သင္ၾကားေနျပီ ျဖစ္သည္၊

ထုိ႕ေနာက္ ၀ိကၠမသီလာတကၠသုိလ္၊ ဥဒႏၱပူရီတကၠသုိလ္ၾကီးမ်ားသည္လဲ အိႏၵိယသမုိင္းတြင္မွတ္တမ္း တင္ထားေသာ ဗုဒၶေဒသနာေတာ္မ်ားကုိ သင္ယူပုိ႕ခ်ခ့ဲရာ မဟာဌာနၾကီးမ်ားျဖစ္သည္၊

ဆုိပါ တကၠသုိလ္ၾကီးမ်ားသည္ ေျမာက္ပုိင္း၊ အလယ္ပုိင္းရွိ တကၠသုိလ္ၾကီးမ်ားျဖစ္သည္၊ ေတာင္ပုိင္း တမီးနာဒူးျပည္နယ္သည္ ထုိက့ဲသုိ႕ တကၠသုိလ္ၾကီးမ်ား သမုိင္းတြင္ မတည္ရွိခ့ဲေသာ္လည္း ေထရ၀ါဒ၊ မဟာယာနသမုိင္းတြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားရေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားေပၚထြက္ရာေဒသၾကီးျဖစ္သည္၊

ေထရ၀ါဒ အ႒ကထာ က်မ္းျပဳမ်ားသည္ တမီးနာဒူးျပည္သားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံအပါ အ၀င္ ေထရ၀ါဒႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အဘိဓမၼာႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အဖြင့္က်မ္းမ်ားစြာရွိရာတြင္ တုိတုိက်ဥ္းက်ဥ္းႏွင့္ အဘိဓမၼာကုိ ျခဳံငုံေအာင္ေရးေရးသားထားေသာ က်မ္းမွာ အဘိဓမၼ႒သဂၤဟက်မ္းျဖစ္သည္၊ ဆုိပါက်မ္း ျပဳရွင္ အနဳရုဒၶါသည္ တမီးနာဒူးျပည္နယ္သားျဖစ္သည္၊  တမီးနာဒူး ျပည္ရွိကဥၥိပူရျမိဳ႕ ေလးသည္ ယခုတုိင္ေအာင္ ပင္ ဘာသာေရးနယ္ေျမအျဖစ္ထင္ရွာေနဆဲျဖစ္ သည္၊

အျခားေသာ ေထရ၀ါဒ အ႒ကထာဆရာအမ်ားစုသည္လဲ ကိဥၥိပူရႏွင့္ နီးစပ္ခ့ဲၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္၊
ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသသည္ပင္ ကိဥၥိပူရတြင္ ေနထုိင္သီတင္းသုံးခ့ဲဖူးေၾကာင္း မွတ္တမ္းရွိသည္၊

ထုိ႕ ထက္ပုိ၍ ထူးျခားသည္မွာ မဟာယာနဇင္ေခါင္းေဆာင္ ေဗာဓိဓမၼျဖစ္သည္၊ သူသည္ ပလႅ၀မင္း ဆက္ အႏြယ္ျဖစ္သည္ဟု အဆုိရွိသည္၊ တမီးျပည္နယ္တြင္ အျခားေသာ သမုိင္း၀င္ပုဂၢဳိလ္မ်ား ထက္ပုိမုိ ေက်ာ္ ၾကားသည္၊ တရုတ္ႏုိင္ငံသုိ႕ သြားေရာက္ျပီး အသက္ကုိ မင့ဲမကြက္ က်င့္ၾကံၾကိဳးကုတ္အား ထုတ္သည္၊

ယေန႕တြင္ ဇင္ဘာသာ၏ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး အျဖစ္ တေလးစားကုိး ကြယ္ၾကသည္၊ တရုတ္ ႏုိင္ငံႏွင့္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ေက်ာ္ၾကားေသာ ေရွာင္လင္ အတတ္ပညာမ်ားကုိ တီထြင္သူ အျဖစ္လဲ သိၾက သည္၊ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ ေဗာဓိဓမၼရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားျပသေနျခင္းက ပုိမုိ အာရုံစုိက္ စရာ ျဖစ္လာသည္၊ ေရွာင္လင္သုိင္းတတ္သလားေမးၾကသည္၊ 
 မဟာယာန ဇင္ဗုဒၶဘာသာေခါင္းေဆာင္ၾကီး ေဗာဓိဓမၼ

တမီနာဒူးျပည္နယ္၊ chidambaram ျမိဳ႕ေလးသုိ႕ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား အေျခခ်မိေတာ့ ပထမဆုံး အေမးခံရသည့္ေမးခြန္းမွာ ေဗာဓိဓမၼကုိ သိသလားပင္ျဖစ္သည္၊ တမီးနာဒူးျပည္နယ္ၾကီးသည္ ေထရ၀ါဒ
ေနာက္ခံသမုိင္းခန္႕ထည္ ေသာ္လဲ မဟာယာနေခါင္းေဆာင္ၾကီးကုိသာ လူသိမ်ားေနသည္၊

ကဥၥိပုရျမိဳ႕သည္ ေထရ၀ါဒ မဟာယာန ႏွစ္မ်ိဳးလုံးႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ ေဒသထူးပင္ျဖစ္သည္။


Tuesday, January 24, 2012

ဂဂၤါ ယမုံနာတုိ႕ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး



လကၤာေျမကုိ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြာခ့ဲေတာ့ ေကာင္းကင္ယံတြင္ တိမ္ျဖဴမ်ား ေလသင့္ရာယိမ္းျပီး လြင့္ေမ်ာေနၾကသည္၊ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေကာင္းကင္ယံသုိ႕ထုိးတက္သြားေသာ ေလယ်ာဥ္သည္ လကၤာေျမ ကုိ အေ၀းတြင္ ထားခ့ဲျပီ၊ ပင္လယ္ျပာျပာသည္ ဆုံးစမ့ဲျဖင့္ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနေတာ့သည္၊

တိမ္ျဖဴေတြလုိ သုိ႕တည္းမဟုတ္ တိမ္ျဖဴမ်ားလုိ ဆႏၵ အေတာင္တပ္ျပီး၊ ကံတရား ေမာင္းႏွင္ရာ လုိက္ပါ ခ့ဲၾကရျပန္ျပီ၊ တစ္ႏွစ္တာေနခ့ဲရေသာ အျဖဴေရာင္တုိင္းျပည္၊ ညီရင္းအကုိသေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ေဖးမကူ ညီ ေဖာ္ေရြၾကသူမ်ား၏ ေနရာဘုံ၊ အေသာကမင္းတရားၾကီး၏ သားေတာ္မဟိႏၵႏွင့္ သမီးေတာ္  သဃၤမိတၱာ တုိ႕ေနာက္ဆုံးေခါင္းခ်ေတာ္မူသြားေတာ္မူရာ ေအးရပ္ျမဳံ၊

ဇမၺဴဒီပရဲ႕အလံတံခြန္လုိျဖစ္ ေနေသာတုိင္ျပည္ငယ္ကုိ ျပည္ၾကည့္မိေတာ့ ပင္လယ္ျပာျပာတြင္ အစိမ္း ေရာင္ အစက္ေလး တစ္ခုသာ ျမင္ေတာ့သည္၊ ေလယ်ာဥ္ဘီးႏွင့္ ေျပးလမ္း ထိသံျပင္းျပင္း တုိ႕ေၾကာင့္ အေတြး စမ်ား ရုတ္ခ်ည္းေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ၾကသည္၊ ခ်င္ႏုိင္း ႏုိင္ငံတကာေလဆိပ္သုိ႕ ဆုိက္ေရာက္ျပီဟု သိရသည္၊

ဘ၀တစ္ခ်ိဳးတစ္ခုသာ ျဖစ္ေတာ့သည္၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီး၏ ေတာင္ဘက္ အက်ဆုံးျပည္နယ္ ၾကီး၊ ျဒာဗီဒီယာန္ တုိ႕ခ်က္ျမွပ္ ေနရာေဒသၾကီး၊ ေထရ၀ါဒ အ႒ကထာက်မ္းျပဳ အရွင္ျမတ္တုိ႕ ေပၚထြန္းရာ ျပည္နယ္ၾကီး၊ မဟာယာနေခါင္းတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ေဗာဓိဓမၼ၏ ေမြးရပ္ေျမ၊ သီရိလကၤာႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွတစ္၀ုိက္သုိ႕ အမိေျမ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီးမွ ဗုဒၶဘာသာ စတင္ ခရီးႏွင္ရာ ျပည္နယ္ၾကီး၊ ပင္လယ္ကမ္းေျခကုိ မ်က္ႏွာမူလွ်က္ လွေနေသာ ျပည္နယ္ၾကီး တမီးနာဒူးျပည္နယ္၊

လန္ခ်ား၊ ကားမ်ား၊ ကုလား လူ အစုံစုံတုိ႕ ကုန္ထုပ္မ်ားႏွင့္ ေရာေထြးကာ လမ္းေပၚတြင္ စီးေမ်ာေနၾကသည္၊ လူစီးေၾကာင္းၾကီးႏွင့္ အတူ ေမ်ာပါရင္း တည္ခုိရမည့္ ဟုိတယ္ေပါက္စေလးသုိ႕ ေရာက္ၾကသည္၊ အခန္း က်ဥ္းေလးထဲတြင္ အိႏၵိယထုတ္ ပန္ကာၾကမ္း လည္ေနသည္၊ တဒီးဒီးျမည္ေန၏၊ ေလထြက္နည္းသျဖင့္
ေအးေတာ့လဲ သိပ္ျပီး မေအးလွပါ၊ မေအးေပမယ့္ နားရသည္၊

ေနာက္ေန႕တြင္ ဂယာျမိဳ႕သုိ႕ထြက္ခြာမည့္ ရထားျဖင့္ ခရီးဆက္ရျပန္သည္၊ ဂဂၤါျမစ္ၾကီးကုိ အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖတ္ သန္းရသည္၊ ယမုံနာကုိ ျဖတ္ရေပမည္၊ ဂဂၤါႏွင့္ ယမုံနာကုိ မျဖတ္သန္းလွ်င္ အိႏၵိယေျမာက္ပုိင္း သုိ႕ ေရာက္ မည္မဟုတ္ပါ၊ ကဗ်ာစာဆုိ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ေတးသြားစာဆုိၾကီး တဂုိးက အမိေျမ၏ ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္း ဇန ဂန မန တြင္ ဂဂၤါ ယမုံနာတုိ႕ကုိ ထည့္သြင္းဖြဲ႕ဆုိသည္၊


အမိေျမတြင္ ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီး ရွိသည္၊ ခ်င္းတြင္း သံလြင္ရွိၾကသည္၊ ျပည္သူမ်ားႏွလုံးသားတြင္ အေမ့ခံ ျဖစ္ သြားမွာ စုိးရိမ္မိသည္၊ ဤသုိ႕ျဖင့္ တစ္ညအိပ္ျပီး ေနာက္ေန႕ ညခ်မ္း ဆယ္နာရီတြင္ အေလာင္းေတာ္ မင္းသိဒၶတ္ သစၥာတရား ရွာေဖြရာ ဂယာသီသေတာင္တန္းၾကီးကုိ ညေမွာင္ေမွာင္တြင္ ထင္းထင္း ၾကီးေတြ႕ လုိက္ရသည္၊ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္ရရွိေတာ္မူရာ မဟာေဗာဓိေစတီေတာ္ျမတ္ဆီက လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္
ေဖြးေဖြးသည္ ေကာင္းကင္တြင္ အထင္းသားလင္းလွ်က္၊ ေဆာင္းေအးေအးကလဲ အပီအျပင္ေအးလွ်က္၊

ေဖေဖာ္၀ါရီလ ေဆာင္းဒဏ္သည္ သစ္ပင္ပ်ိဳအုိတုိ႕ကုိ အရုိးခ်ည္း ျပိဳင္းျပိဳင္းျဖစ္ေစသည္၊ မၾကာခင္ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္မ်ား သီတင္းသုံးေနထုိင္ရာ မဂဓတကၠသုိလ္ၾကီး၏ အေဆာင္ ၃ သုိ႕ေရာက္ၾကသည္၊ ၀မ္းပန္း တသာႏႈတ္ဆက္ၾကသည္၊ အရင္ေရာက္ႏွင့္ေသာ ေနာင္ေတာ္ၾကီးမ်ားက ခရီးဦးၾကိဳ ဆုိ ႏႈတ္ဆက္ ၾကသည္၊

ညခင္း ႏွင္းမႈံမ်ားေအာက္တြင္ မဂဓတကၠသုိလ္ၾကီးကား အိပ္ေမာၾကလွ်က္ရွိသည္၊ ေနာက္ေန႕မနက္ တြင္ မဟာေဗာဓိေစတီေတာ္ၾကီးသုိ႕ လုိက္ပုိ႕ၾကသည္၊ ေထရ၀ါဒ၊ မဟာယာနရဟန္းေတာ္မ်ား လူပုဂၢိဳလ္မ်ား သည္ ျမတ္ဘုရားကုိ နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ပူေဇာ္ေနၾကသည္၊ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွသည္၊

မဟာေဗာဓိေစတီေတာ္ ဖူးေျမာ္ရင္း ေမာရိယဘုရင္ အေသာကကုိ ျမင္ေယာင္မိသည္၊ တရုတ္ခရီးသြား ရဟန္းေတာ္ၾကီးမ်ားကုိ ျမင္ေယာင္သည္၊ ေဗာဓိပင္ေျခတြင္ ကမၻာ အရပ္ရပ္က တရားရႈမွတ္ေနသူမ်ား ကုိ ျမင္ရသည္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းလွသည္၊ 


အေသာကမင္းၾကီးတည္ထားခ့ဲေသာ မဟာေဗာဓိေစတီေတာ္ၾကီးသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသာမက ကမၻာ အရပ္ရပ္က လူမ်ားကုိ ေအးခ်မ္းေစသည္ကား အမွန္ျဖစ္သည္၊ 


Saturday, January 21, 2012

တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား အပုိင္း ၃


ေကလနိယ(Kelaniya University) တကၠသုိလ္သုိ႕ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ စတင္ေက်ာင္းတက္ေသာ ေန႕ကုိ သတိတရ ရွိေနသည္၊ ထုိေန႕က ထူးလဲထူးပါသည္၊ ေက်ာင္းထဲ၀င္စတြင္ ေရဆာလာသည္၊ ေဘးပတ္၀န္း က်င္သုိ႕ ေသာက္ေရအုိးရွိလုိရွိျငား ၾကည့္မိေသးသည္၊ မေတြ႕ရပါ၊ အနီးရွိ ဆင္ဟာလီကုိရင္ တစ္ပါး ကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေက်ာင္းဘက္သုိ႕ လက္ညိွဳး ထုိးျပသည္၊ ကုိရင္ညႊန္ရာသုိ႕ သြားလုိက္ ရာ ေက်ာင္း ေဆာင္ ငယ္တစ္ေဆာင္ကုိ ေတြ႕ရသည္၊ နံရံမ်ားေပၚတြင္ ခန္႕ျငားထည္၀ါေသာ ဓာတ္ပုံမ်ားကုိ ခ်ိတ္ထားသည္၊ ဧည့္ခန္းျဖစ္သည္၊

သုိ႕ေသာ္ လုိခ်င္ေနေသာ ေသာက္ေရအုိးကုိ မေတြ႕ရေသးပါ၊ ခဏ အၾကာတြင္ ကုိရင္တစ္ပါး ေရာက္လာျပီး အတြင္းအခန္းဘက္ ၀င္သြားသည္၊ ျပန္ထြက္ အလာတြင္ ကုိရင္ မဟုတ္ေတာ့ပဲ ခပ္၀၀ဘုန္းေတာ္ၾကီး တစ္ပါးျပန္ ထြက္လာသည္၊ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သူသိသည္၊ မဂၤလာပါဟု ႏႈတ္ဆက္ သည္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ေရာက္ဖူးပါေၾကာင္း၊ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ဘြဲ႕မ်ားကုိ ရြတ္ျပသည္၊ သူသိေသာ ျမန္မာဆရာ ေတာ္ၾကီးမ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ထင္ေပၚေသာ ဆရာေတာ္ၾကီမ်ား ျဖစ္သည္၊ သီရိလကၤာတြင္ ပညာသင္ သြားၾကဖူးေသာ မေထရ္ၾကီးမ်ားလဲ ျဖစ္သည္၊ 

ဟံသာ၀တီျမိဳ႕ကုိ ၾကားဖူးပါသလား ေမးသည္၊  ပဲခူးျမိဳ႕ ဓမၼေစတီမင္း ေကာင္းမႈေတာ္ ကလ်ာဏီ သိမ္ေတာ္ၾကီး အေၾကာင္းကုိ ရွင္းျပသည္၊ သူရွင္းျပေနသည္ကုိ အံ႕ၾသ ေနမိသည္၊ ခဏ အၾကာတြင္မွ လင္ဗန္းတစ္ခုႏွင့္ ေသာက္ေရခြက္ သန္႕သန္႕မ်ားကုိ ယူလာသည့္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႕ရ သည္၊ ေက်ာင္းသားမွ ေရခြက္မ်ားကုိ တစ္ပါးခ်င္းလုိက္ျပီး ဆက္ကပ္သည္၊

ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ မစိမ္းပါေၾကာင္း၊ ယခုဦးဇင္းတုိ႕တက္ေရာက္မယ့္ တကၠသုိလ္ၾကီး တြင္ ျမန္မာ ရဟန္း ေတာ္တစ္ခ်ိဳ႕ ph.d အတြက္ သုေတသနျပဳေနေၾကာင္း ရွင္းျပသည္၊ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား သီရိလကၤာေက်ာင္း အသီးသီးတြင္ေနထုိင္လွ်က္ ပညာဆည္းပူးေနၾကေၾကာင္းႏွင့္ ယခု မိမိတုိ႕ေက်ာင္းသည္ ပင္ ျမန္မာ သာမေဏ ငယ္ႏွစ္ပါးရွိေၾကာင္းရွင္းျပသည္၊ အစေန႕ျဖစ္ေနသျဖင့္ ဆရာေတာ္ေျပာျပေနသမွ် သည္ အသစ္ အဆန္းခ်ည္း လိုလုိ ျဖစ္ေနသည္၊

ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား သာမက ကုိရင္မ်ားပင္ ေရာက္ရွိကာ ပညာသင္ယူေနေၾကာင္း သိရသျဖင့္ တစ္မ်ိဳး ၀မ္းသာမိသည္၊ အားတက္မိသည္လဲ ဟုတ္သည္၊ သစ္ပင္ရင္းႏွင့္ ျမက္ခင္း မ်ားေပၚတြင္ ျငိမ္ျငိမ္ဆိတ္ဆိတ္ စာက်က္ေနေသာ ဆင္ဟာလီကုိရင္ငယ္မ်ားကုိ ျမင္ရသည္မွာ တစ္မ်ိဳးထူးသည္၊ ၾကည္ႏူးစရာ လဲ ေကာင္း သည္၊

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဤသုိ႕မဟုတ္ပါ၊ စာအံေက်ာင္းၾကီး၏ တုိင္တစ္တုိင္လွ်င္ အတန္းၾကီးေသာ ကုိရင္ၾကီး သုိ႕မဟုတ္ ဦးဇင္းတစ္ပါးက ေနရယူထားျပီး က်န္ကုိရင္ငယ္မ်ားႏွင့္ ေရာက္စ စာသင္မ်ားကုိ အလယ္ ကြက္လပ္တြင္ ထုိင္ေစကာ ျမိဳင္ျမိဳင္ၾကီး စာအံၾကရသည္၊ ေနာက္ေရာက္ႏွင့္ စာသင္စကုိရင္မ်ား ေဆာ့လွ်င္ ရာထူးၾကီးေသာ တစ္တုိင္ရ စာသင္သားၾကီးမ်ားက သတိေပးရသည္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ၀ါစဥ္ အေရးၾကီး သလုိ၊ စာစဥ္လဲ အေရးပါသည္၊

စာအံေက်ာင္း၏ တုိင္မ်ားကုိ အက်အန ေၾကာမွီထားေသာ စာသင္သားၾကီးမ်ားသည္ ဓမၼာစရိယတန္း တက္ခြင့္ ရထားေသာ စာသင္သားၾကီးမ်ား ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ ဓမၼာစရိယတန္းတက္ ေရာက္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားအား ထုတ္ေနေသာ ပထမၾကီးတန္းေရာက္ ကုိရင္ၾကီး၊ သုိ႕မဟုတ္ ဦးဇင္း တစ္ပါးသာျဖစ္ႏုိင္သည္၊ အလယ္ကြက္ လပ္တြင္ ထားသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အိပ္မငုိက္မိေစရန္ျဖစ္သည္၊ တုိင္မီွထားေသာ ၀ါရင့္ ကုိရင္ၾကီး၊ ဦးဇင္းေပါက္တုိ႕မွာ အိပ္ငုိက္ရမည့္ အခြင့္အေရး နည္းပါးသည္၊ စာႏွင့္ ပူေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ ငုိက္လွ်င္ လဲ ပတ္၀န္က်င္း မသိေအာင္ တင္ပလႅင္ခ်ိတ္ထား ကာ ေျခမေလး လႈပ္လွ်က္ ငုိက္ၾကသည္၊ ပညာပါပါ လႈပ္ရွားတတ္ျပီ၊ ၀ါလဲရင့္ျပီ၊

မႏၱေလးေရႊျမိဳ႕ေတာ္တြင္ စာသင္သား ကာလတစ္ေလွ်ာက္ ေလး ငါးေျခာက္ၾကိမ္ အေငါက္ခံရဖူးသည္၊ ေလး ငါးဆယ္ၾကိမ္ေလာက္ သူမ်ားကုိ ေငါက္ဖူးသည္၊ တစ္တုိင္ရ ရာထူးၾကီးျဖင့္ အၾကာၾကီးေနဖူးပါသည္၊

ျဖတ္ကနဲ႕ ၀င္ေရာက္လာေသာ ပုံရိပ္မ်ားကုိ အႏုိင္ႏုိင္ေဖ်ာက္ရင္း ဧည့္ခံ ဆရာေတာ္ကုိ ႏႈတ္ဆက္ ကာ ေက်ာင္း ေဆာင္ထဲမွ ထြက္ခ့ဲၾကသည္၊ ေနာက္မ်ားမွ သိရသည္မွာ ဧည့္ခံစကားေျပာ ဆုိေသာ ဆရာေတာ္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရွိ ကလ်ာဏီေက်ာက္စာကုိ ေလ့လာျခင္းျဖင့္ ပါရဂူဘြဲ႕ရရွိထားေၾကာင္းသိရ သည္၊ ျပီးေတာ့ သီရီလကၤာႏုိင္ငံ တြင္ ေသာက္ေရအုိးတည္ထားေလ့ မရွိပါတ့ဲ၊ ေရေသာက္လုိလွ်င္ ေရငုတ္ သုိ႕ ကုိယ္တုိင္သြားကာ အဆင္သင့္ သလုိ ေသာက္ၾကရသည္၊

ေကလနိယ တကၠသုိလ္တြင္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ G.D. sumanapa( ဂ်ီ. ဒီ. သုမနပါလ) ထံမွ အမ်ားဆုံး သင္ယူရသည္၊ archicture ပုိ႕ခ်ေသာ ဆရာမၾကီးမွ တစ္ပါး က်န္ဘာသာရပ္မ်ားကုိ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ သူမနပါလ ထံမွ သင္ယူၾကရသည္၊ နားလည္သည္လဲ ရွိသည္၊ မည္သည္လဲ ရွိသည္၊စကားတစ္လုံးတည္းျဖင့္ တစ္နာရီနီးပါး ၾကာေအာင္ နားေထာင္ရသည့္ အခါမ်ားလဲရွိသည္၊ မွတ္မိေနေသးသည္၊

အရွင္စႏၵာသီရိႏွင့္အတူ Theravada tradition topic ကုိ တာ၀န္ယူၾကရသည္၊ ေထရ၀ါဒေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ပုိ႕ခ် ေသာ ေန႕မ်ားတြင္ ေမာင္စံ( ဆာလွ) က recording လုပ္ရ သည္၊ တစ္ပတ္စာ ပုိ႕ခ်စဥ္ကုိ ေနာက္ေန႕ မ်ားတြင္ မကုဋရာမေက်ာင္းတြင္ ဆုံကာ note ထုတ္ၾကရသည္၊ တစ္ခါတစ္ရံ ဦးစကၠပါလ အခန္းတြင္ ဖတ္သည္လဲ ရွိသည္၊ ဧည့္သည္မ်ားေရာက္ေနလွ်င္ ေညာင္ပင္ေအာက္ရွိ ဦးေသ႒ိလ(အဘ) အခန္းတြင္လဲ ဖတ္ၾကသည္၊ စာၾကည့္တုိက္၊ new comer အခန္းမ်ားတြင္လဲ ဖတ္ၾကရသည္၊

ထူးျခားသည္မွာ “မင္းတုိ႕ႏွစ္ေယာက္က စာဖတ္တာထက္ ေလေပါ၊ စကားမ်ာတာ ပုိတယ္ကြ၊ ရႈပ္တယ္ ငါ့ အခန္းလာမဖတ္နဲ႕” လုိ႕ အဘက ျပဳံးျပဳံးၾကီးေျပာေလ့ရွိသည္၊ ထုိသုိ႕ေျပာလုိက္ျခင္းသည္ပင္ အဘက သူ႕အခန္းတြင္ စာဖတ္ရန္ welcome လုပ္လုိက္မွန္းသိပါသည္၊ တစ္ခါတစ္ရံ အတည္ေပါက္နဲ႕ ေျပာလွ်င္လဲ အသည္းမ်ား မာေနေသာေၾကာင့္ မနာအားႏုိင္ေတာ့ပါ၊


တစ္ခါတစ္ရံ အသံမွာ မရွင္းေသာေၾကာင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္မွ ထျပီးနားေထာင္ရသည္၊ ထလုိက္ ထုိင္လုိက္ျဖင့္ အျမင္ကပ္မည္ ဆုိလွ်င္လဲ သူတုိ႕တြင္ အျပစ္မရွိပါ၊ က်ဳပ္တုိ႕ ႏွစ္ပါးတြင္လဲ အျပစ္မရွိပါ၊ မရွင္း မရွင္းေျပာေသာ ပါေမာကၡသည္သာ အျပစ္မကင္းသူ ျဖစ္ရသည္၊ တစ္ခါတစ္ရံ ထပ္ေၾကာ့ျပန္ရ သည္၊ ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိေသာ စကားလုံးမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ကာ note ထုတ္ရသည္၊ ေမာင္စံ ( ဆာလွ) ေမးၾကီးပြတ္ မ်က္မွန္ ထူထူၾကီးကုိ ခြာလုိက္ တပ္လုိက္ျဖင့္ မ်က္ေၾကာရႈံ႕ေနလွ်င္ အခက္ေတြ႕ေနပါျပီ၊

ဤသုိ႕ခက္ရင္း အေငါက္ခံရရင္း၊ note ေတြထုတ္ရင္း၊ စာေတြက်က္ရင္း၊ ေလေတြေပါရင္း၊ မွတ္ခ်က္(ေလေပါတယ္လုိ႕မလုိသူေတြက ေျပာၾကတာပါ၊ က်ဳပ္တုိ႕က discussion လုပ္ၾကတာပါ) အၾကံေတြေပးရင္း၊ အၾကံေတြယူရင္း (အရုဏ္ဆြမ္း အတြက္ခ်က္ေသာ ပဲဟင္း အက်န္မ်ားကုိေတာ့ မေျပာေတာ့ပါ)၊  ေက်ာင္း သြားရင္း၊ ေက်ာင္းျပန္ရင္းျဖင့္ ေကလနိယ (Kelaniya University) တကၠသုိလ္ၾကီးမွ စာေမးပြဲကုိ ေျဖဆုိ ကာ ေခါင္းေအးေအးျဖင့္ အိပ္စက္ႏုိင္ခ့ဲသည္၊

ေခါင္းေအးေအး ျဖင့္ မအိပ္စက္ႏုိင္သူမ်ားရွိသည္ကုိ ညည ထျပီးေယာင္ယမ္းေအာ္သည္ကုိ ၾကားရျခင္း အားျဖင့္သိလုိက္ရျခင္း ျဖစ္သည္၊

 “ေအာင္မေလး သိန္းသုံးဆယ္ကုန္ပါတယ္၊ ေအာင္စာရင္းထဲ က်ဳပ္ မပါဘူးတ့ဲဗ်..ဟီး..ဟီး.”
 အိပ္မက္သာပါ၊ အမွန္ေတာ့သူတုိ႕လဲ ‘ေအ’ အဆင့္က ေအာင္ပန္းဆြတ္ယူခ့ဲသူမ်ားသာျဖစ္သည္၊

M.A စာေမးပြဲျပီးေတာ့ အိႏၵိယႏုိင္ငံသုိ႕ ခရီးဆက္ခ့ဲသည္၊ ဆာဒူးၾကီးမ်ားႏွင့္ အျပံဳးခ်င္း မလွယ္ၾက သည္၊ ေကာ ဟု မႆဲ မွသည္ နမၼစေတးသုိ႕ ေျပာင္းလုိက္ရသည္၊ အခုေတာ့ ဆာလွနဲ႕ စာျပန္ဖတ္ခ်င္ေန သည္၊ ဆာလွ ျမန္မာနုိင္ငံသုိ႕ ျပန္ေလျပီ၊ အဘ ေငါက္တာကုိ လြမ္းေနပါျပီ၊ ထုိအျဖစ္အပ်က္မ်ား ကုိ ျပန္စီျပ ပါဆုိလွ်င္ ခက္ပါျပီ..။ 

ဆႏၵႏွင့္ ကံေစရာ လုိက္ပါခ့ဲၾကရေသာ မိမိတုိ႕ဘ၀မ်ားသည္ တစ္စီေ၀း လြင့္.. တစ္ႏုိင္ငံစီျခားခ့ဲၾကရျပီ၊ လကၤာေျမက တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀သည္ လြမ္းေမာဖြယ္ အတိျဖစ္ေနေတာ့သည္။ 


Wednesday, January 18, 2012

တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား အပုိင္း ၂




၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာလ ၂၅ သည္ မႏၱေလးျမိဳ႕၊ သာသနာ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းဘ၀ ရဲ႕ ေနာက္ ဆုံးေန႕ရက္ျဖစ္သည္၊ တာ၀န္က်ရာ ေတာင္တန္းေဒသသုိ႕ သြားရန္ တံတားဦးေလဆိပ္သုိ႕ မိတ္ေဆြျဖစ္သူ အရွင္နႏၵိယႏွင့္ အတူ ထြက္ခြာခ့ဲသည္၊ မနက္ေစာေစာ အေဆာင္၂ သုိ႕ ေရာက္လာေသာ တကၠစီကားေလး သည္ အထုပ္ အထည္မ်ား ႏွင့္ အတူ မန္း တကၠသီၾကီးရဲ႕ အရိပ္ေအာက္ကေန ထြက္ခြာေလျပီ၊ နန္းေရွ႕ ၆၂ လမ္း၀ဲယာက သစ္ပင္ရိပ္ တုိ႕သည္ တစ္လိမ့္လိမ့္ျဖင့္ အေနာက္တြင္ က်န္ရစ္သည္၊ မက်န္ရစ္ခ့ဲၾကသည္ ကား ေလးႏွစ္တာ ခုိနားသင္ ယူခြင့္ခ့ဲရေသာ မန္း တကၠသုိလ္ၾကီး၏ အရိပ္ အေငြ႕တုိ႕တည္း၊

မနက္ကုိး နာရီေလးဆယ္တြင္ တံတားဦးေလဆိပ္မွ ဟုမၼလင္းျမိဳ႕သုိ႕ ထြက္ခြာမည့္ ေလယ်ာဥ္ သည္ ေကာင္းကင္သုိ႕ထုိးတက္ေလျပီ၊ မန္း ျမိဳ႕ကုိ ေကာင္းကင္းျပင္ကေန ပထမဆုံးျမင္ရျခင္းမုိ႕ တစ္မ်ိဳးရင္ခုန္မိသည္၊ ဧရာ၀တီျမစ္ကုိ ျမင္ရသည္၊ ေစတီေဖြးေဖြးျဖင့္ စစ္ကုိင္းေတာင္ရုိးႏွင့္ ဟုိး အေ၀းက မန္းေနျပည္ကုိ မႈံ၀ါး၀ါးျမင္ ရေသးသည္၊ ျမင္ကြင္း တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလာသည္၊ ေတာင္တန္းမ်ား စိမ္းစိမ္း စုိစုိ ပုိျမင္လာရျပီး၊ အေကြ႕ အေကာက္ မ်ားျဖင့္ ေတာင္တန္းမ်ားကုိ ရစ္ေခြထားေသာ ခ်င္းတြင္းျမစ္ ကုိ ျမင္ရျပီ  ၊  ျမင္ကြင္းတုိ႕သည္ အေျပာင္း အလဲျမန္ေနသည္၊

ဘ၀ အခ်ိဳး အေကြ႕မ်ားလဲ ျမန္ေနသလုိပင္ခံစားမိသည္၊ မန္းည မန္း အလွကုိ ခံစားမိတ့ဲခဏ၊ ဗုဒၶ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀၊ မန္း တကၠသီလာ ေက်ာင္းသားဘ၀၊ ေတာင္တန္း သာသနာျပဳ ခရီးအစ၊ ဧရာ၀တီရဲ႕ အလွ၊ ခ်င္းတြင္းျမစ္နဲ႕ ေတာင္တန္းမ်ား အလွ၊ စိတ္တြင္ တစ္ဖ်ပ္ဖ်ပ္ေျပးေနသည္၊ 


 မနက္ခင္း ၁၀ နာရီ ၄၀ တြင္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ေဘးက ဟုမၼလင္းျမိဳ႕ေလးသုိ႕ ဆုိက္ေရာက္သည္၊ အညာေျမနဲ႕ မတူ ေဆာင္းမနက္ခင္းက လွေနေသးသည္၊ ႏွင္းမႈံႏွင္းစက္တုိ႕က ခရီးဦးၾကိဳဆုိၾကသည္၊ ပတ္၀န္းက်င္ၾကည့္ မိေတာ့ အသိက မရွိ၊ ဘယ္သြားရမည္ မသိေသးပါ၊ တကၠစီးသမားမ်ားက ေမးၾကသည္၊ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္ မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပလုိက္ရသည္၊ သာသနာေရးရုံးနဲ႕ ရဲစခန္းနဲ႕ ၾကိဳက္တာပုိ႕ လုိ႕ေျပာလုိက္ သည္၊ သာသနာ ေရးရုံးတြင္ တစ္ညတာ တည္ခုိၾကရသည္၊ ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္ေသာ ဟုမၼလင္းျမိဳ႕ သူ ျမိဳ႕သားမ်ား၏ အျပဳံးႏွင့္ ေဆာင္းည ရဲ႕အလွကုိ ယေန႕တုိင္းမေမ့ႏုိင္ေသးပါ၊ 

ေနာက္ေန႕မနက္ခ်င္းတြင္ ခ်င္းတြင္းကုိ ဆန္တက္ၾကသည္၊ ေမာ္ေတာ္ျပတင္းမွ တုိး၀င္လာေသာ ႏွင္းထုၾကီး သည္ ပိတ္ပိန္းေမွာင္ေနသည္၊ ညာဘက္ကမ္းကပ္ ဘယ္ဘက္ကမ္း ယိမ္းလုိက္ျဖင့္ တစ္လိမ့္ခ်င္း ဆန္တက္ေနေသာ ေမာ္ေတာ္ သည္ ေန႕လည္ ပုိင္း ၁၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ထမံသီရြာၾကီးသုိ႕ ဆုိက္ေရာက္သည္၊ ခရီးေဖာ္ျဖစ္ေသာ အရွင္နႏၵိယႏွင့္ လမ္းခြဲရျပီ၊ သူသည္ ေလရွီးနယ္ သုိ႕ ခရီးဆက္မည္၊ တစ္ေယာက္တည္းျဖင့္ ခ်င္းတြင္းကုိ ဆန္တက္လာရာ ညေနပုိင္း ၉ နာရီ ၂၀ တြင္ ခႏၱီးျမိဳ႕သုိ႕ ေရာက္သည္၊

ထုိစဥ္က ခႏၱီးျမိဳ႕ ကုိ မွတ္မိေနသည္မွာ ကမ္းေျခက မီးေရာင္ နီက်င္က်င္မ်ားႏွင့္ ေဆာင္းေအးေအး ပင္ျဖစ္သည္၊ ၾကိဳဆုိသူမရွိသျဖင့္ ဘယ္သူ႕ကုိ မွတ္တမ္းတင္ ရမည္မွန္းမသိပါ၊ ေနာက္ေန႕ မနက္ တြင္ ေတာင္တန္း သာသနာ ျပဳဘ၀ကုိ စတင္သည္၊ ဘ၀တစ္ခ်ိဳးသည္ ရုတ္ခ်ည္း၀င္ေရာက္လာျပန္ သည္၊ အေဖာ္တစ္ေယာက္ အျဖစ္ေဆာင္း ေအးေအးပါ၀င္ေနသည္ကုိ သတိရေနမိပါသည္၊ ေတာင္တန္း သာသနာျပဳဘ၀တြင္ ခ်င္းတြင္းကုိ စုန္လုိက္၊ ဆန္လုိက္ျဖင့္ ဆရာၾကီးေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ မေဗဒါလုိ ျဖစ္ေနခ့ဲရသည္၊

ရြာသားမ်ားႏွင့္ ညီမွ်ေအာင္ေနရသည္၊ ရြာကုိ သူပုန္ေတြေရာက္လာသည္၊ သူပုန္ေျပးေတာ့ စစ္တပ္ေရာက္ လာျပန္သည္၊ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးအၾကားဘာသာျပန္္လုပ္ေပးခ့ဲရဖူးသည္၊ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ေက်ာင္းႏွစ္
ေက်ာင္းျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳခ့ဲရသည္၊ တာ၀န္က်ရာ ပဒူးမုန္းနာဂ ရြာေလးတြင္ ဇရပ္ေဆာက္ရ သည္၊ ရြာသားမ်ားကုိ ရွင္သာမေဏျပဳေပးႏုိင္ ခ့ဲသည္၊ ေဆာင္းေအးေအးကုိ ၾကိတ္မွိတ္ခံ စားရသည္၊

ခ်င္းတြင္းေရၾကီးေတာ့ ရြာသူရြာသားမ်ားႏွင့္ အတူ ေရကူးျပီး ဇရပ္ေဆာက္မည့္ တုိင္မ်ားလုိက္ဆြဲရျပန္သည္၊ ငွက္ဖ်ား ဖ်ားသည္၊ ရုိးရာ ေဆးခါးၾကီးမ်ားကုိ ေသာက္ရသည္၊ တစ္ပတ္တစ္ခါ ေဆးထုိးရ သည္၊ ေတာင္တန္းဘ၀သည္ မဖ်ားရင္ မေနတတ္ေအာင္ရွိလွသည္၊ ေအာင္ခ်င္းငွက္ေအာ္သံၾကားရသည္၊ နာဂမ်ား၏ ေတာင္ေပၚရုိးရာေတးကုိ နားေထာင္ရသည္၊ ေတာင္ေပၚသူေတာင္ေပၚသား မ်ားႏွင့္ ႏွစ္ႏွစ္ တာေနခ့ဲရသည္၊

အျပန္ခရီးတြင္ ရြာသူ ရြာသားတစ္ခ်ိဳ႕လုိက္ပုိ႕ၾကသည္၊ ျပန္ေတာ့မည္ မေျပာရက္သျဖင့္ ခႏၱီးျမိဳ႕ ခဏသြားဦး မည္ေျပာကာ ထြက္ခြာခ့ဲရသည္၊ ႏွင္းတုိ႕သည္ ေ၀ေနဆဲပင္ ခ်င္းတြင္းျမစ္လဲ စီးဆင္းေနဆဲပင္၊ ရင္တြင္းက သံေယာဇဥ္တုိ႕လဲ အသံျမည္ေနဆဲပင္..။ ဤသည္လဲ ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ိဳးတစ္ခုသာ၊
၂၀၁၀ ဒီဇင္ဘာလ ၁ရက္ေန႕တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသုိလ္ၾကီး၏ ဘြဲ႕ႏွင္းေဆာင္ တြင္ ေတာင္တန္းျပန္မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ အတူ ဘြဲ႕ယူၾကရသည္၊ ၾကိဳးစားမႈ ရလာဘ္တစ္ ကုိ ေအာင္ ေအာင္ျမင္ျမင္ ရရွိၾကသျဖင့္ ေပ်ာ္ေနၾကေသာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ အေပ်ာ္တုိ႕သည္ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ရုိက္ခတ္ေနေတာ့သည္၊

ဘြဲ႕ရျပီးေတာ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ တကၠစီသမားမ်ားကုိ အလွဴေပးရင္ ႏုိင္ငံျခားထြက္ႏုိင္ေရး လမ္းစရွာရျပန္သည္၊
တစ္ေန႕သုံးေခါက္ အနည္းဆုံးသြားရသည္၊ လမ္းညႊန္မည့္သူ အနီးကပ္မရွိသျဖင့္ အခက္အခဲမ်ားၾကံဳရသည္၊
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႏုိင္ငံျခားထြက္ခြာခြင့္ ပတ္စပုိ႕၊ ဗီဇာႏွင့္ မိတ္ေဆြတစ္ပါးဆီမွ ေထာက္ခံစာတုိ႕ ေရာက္လာ သည္၊ ေသခ်ာသြားျပီ၊ ဘ၀တစ္ခ်ိဳးေရာက္လာျပန္ျပီ၊

ဤသုိ႕ျဖင့္ ၂၀၁၀ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၆ ရက္ေန႕တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလဆိပ္ၾကီးမွ ထုိင္းႏုိင္ငံ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာသုိ႕ ပ်ံသန္းမည့္ ခရီးစဥ္တြင္ ေက်ာင္းေနဖက္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ၃ပါး၊ အျခားျမန္မာ ရဟန္းေတာ္၃ပါးႏွင့္ အတူ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၉နာရီ ၄၅မိနစ္တြင္ စတင္ထြက္ခြာခ့ဲၾက သည္၊ ေကာင္းကင္ ကေန အမိျမန္မာျပည္ကုိ ၾကည့္မိေတာ့ ရင္ထဲလြမ္းသလုိ လုိ ျဖစ္ေနမိသည္၊

ဘဂၤလာပင္လယ္ေအာ္တြင္ ျမဴေတြဆုိင္းေနသည္၊ ထုိင္းေလေၾကာင္းလုိင္း ခရီးသည္တင္ ဂ်က္ေလယ်ာဥ္ ၾကီး၏ ေလတုိးေနသံတရႊီးရႊီးသည္သာ မင္းမူေနသည္၊

ထုိင္းႏုိင္ငံေဒသ စံေတာ္ခ်ိန္ ေန႕လည္ပုိင္း ၁၁ ၄၅မိနစ္တြင္ ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႕ ဆုိက္ေရာက္သည္၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ သုိ႕ ဆက္လက္ျပန္သန္းမည့္ ေလေၾကာင္းလုိင္းကုိ ေၾကာ္ျငာဘုတ္မ်ားတြင္ ရွာေဖြရသည္၊ ငါးမိနစ္တစ္စင္း ေလယ်ာဥ္မ်ားဆင္းေနသည္ ထင္ရသည္၊ ေၾကာ္ျငာဘုတ္မ်ားေပၚ က ႏုိင္ငံမ်ားကုိ ၾကည့္ျပီး ေတာသား ကမၻာပတ္ ခ်င္ေနမိသည္၊

ညပုိင္း၁၀နာရီ ၄၅မိနစ္တြင္ သီရိလကၤာေလေၾကာင္းလုိင္းျဖင့္ ဆက္လက္ျပန္သန္းလာရာ ေနာက္ေန႕မနက္ ၂ နာရီတြင္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ ဘႏၵရာႏုိက္ေကးေလဆိပ္ သုိ႕ေရာက္ရွိပါျပီ၊ လာေရာက္ၾကိဳဆုိသူ မ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနသည္၊ မန္း- တကၠသီလာက မိတ္ေဆြမ်ားကုိ ျပန္ေတြ႕ရသျဖင့္ ၾကည္ႏူးေနမိ သည္၊ ေလဆိပ္က ထြက္ေတာ့ မီးေရာင္တုိ႕ထိန္ထိန္ညီးေနသည္၊

လမ္းေဘး၀ဲယာတြင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ ခန္႕ခန္႕ ထည္ထည္ ဖူးေတြ႕ရသည္၊ အျဖဴေရာင္ ဗုဒၶရုပ္ ပြားေတာ္ ၾကီးမ်ားသည္ တစ္မူထူးျပီး ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းလွသည္၊  
အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနေသာ၀ါရင့္ ျမန္မာေက်ာင္းသားၾကီမ်ားမွ လုိက္လံဦးေဆာင္ညႊန္ျပမႈျဖင့္သီရီလကၤာႏုိင္ငံ
၏ထင္ရွားေသာ ေကလနိယတကၠသုိလ္ၾကီးတြင္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ခ့ဲရပါျပီ၊ ေက်ာင္းစတက္သည့္ေန႕ ကျမင္ရ သည့္ ျမင္းကြင္းမ်ာကုိ သတိရေနမိသည္၊ 



ျမက္ခင္းျပင္ စိမ္းစိမ္းမ်ား အေပၚတြင္ ဆင္ဟာလီ ကုိရင္ငယ္မ်ား စာက်က္ေနၾကသည္၊ ညီကုိ အရင္းပမာျပဳံးျပ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္၊ ထုိအျပဳံးမ်ားထဲတြင္ အတိတ္သမုိင္း အပုိင္းအစမ်ားကုိ ျပန္လည္ေတြ႕ ရွိလုိက္သလုိခံစားေန မိသည္၊

 “ေအာ္ငါတုိ႕ကာ ခြဲျခားမရေသာ သက်ပုတၱမ်ားပါလား” လုိ႕လဲ ေတြးေနမိပါသတည္း။


Tuesday, January 17, 2012

တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား


“From sannna to panna
‘မွတ္ရတယ္ဘုရာ့၊ အရွင္ဘုရားတုိ႕မ်ားမ်ားမွတ္မွ ပညာရတာ၊

အေတၳာ အကၡရသညာေတာ တ့ဲ ဆုိခ့ဲျပီးသားပဲ၊ သေဘာမေပါက္ၾကတာလုိ႕ တပည့္ေတာ္ထင္တယ္၊
နားလည္သေဘာေပါက္တာကုိစာနဲ႕လုိက္ျပီးမွတ္လုိ႕သဒၵါဆရာၾကီးက ေျပာတာပါ၊ အဲဒီေဘးကစာသားေလး
ေတြက အလွတတ္ထားတာလုိ႕ မယူဆနဲ႕ ေရးျပီးမွတ္လုိက္ရတယ္၊ 

အဂၤလိပ္စာဆုိတာ အဖတ္ခ်ည္းရေနလုိ႕ မျဖစ္ေသးဘူး၊ အသံလဲ ထြက္တတ္ရတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ပါးစပ္ ရွက္လုိ႕တ့ဲ အသံထြက္ရမွာ၊ အဲဒါ ကြဲကြဲျပားျပား မသိတာပဲ၊ ရွက္တယ္ဆုိတာ စိတ္၊ ပါးစပ္နဲ႕ ဘာဆုိင္လုိ႕လဲ စိတ္ကုိေျပာင္းလုိက္ပါ’၊

မႏၱေလးျမိဳ႕၊ ျမိဳ႕လယ္ဆူးခါးတုိက္တြင္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ဆရာၾကီးဦးျမင့္ေဆြ ( မဟာ၀ိဇၨာ လန္ဒန္) ၏ Buddhist academy ( ယခု၊ Buddhist university) တြင္ ဒီပလုိမာေက်ာင္းသား အျဖစ္ျဖင့္ ၂၀၀၁- ၂၀၀၂ ကာလတြင္ ေနခ့ဲရဖူးသည္၊

ေန႕ဆြမ္းစားျပီး ခဏနား ( အိပ္ခ်ိန္မရွိပါ) စာအုပ္၊ စာတမ္း မ်ားလြယ္အိပ္ထ့ဲျပီး၊ အေနာက္ျပင္၊ ခ်မ္းသာၾကီးေျမာက္တုိက္မွ မုိးေကာင္းေက်ာင္းတုိက္၊ ဒကၡိဏ၀န္ေက်ာင္းတုိက္တုိ႕မွသည္ ၂၉ လမ္းသုိ႕ ထြက္ျပီး ၈၄လမ္းမၾကီးအတုိင္း ေတာင္ဘက္သုိ႕ တက္ ၀င္လုိက္ရုပ္ရွင္သုိ႕ အေရာက္တြင္ အေရွ႕ ဘက္ ၈၃လမ္းသုိ႕ ေကြ႕လုိက္ရသည္၊ ထုိမွသည္ ေတာင္ဘက္သုိ႕ အနည္းငယ္သြားလုိက္ပါက ၈၃လမ္း ဘယ္ဘက္ အျခမ္း sliver swan hotel ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္သည္ ဆူးခါးတုိက္၊ Buddhist academy ပင္ျဖစ္သည္၊ 


ထုိေက်ာင္းတြင္ ေလးျပင္ေလးရပ္မွာ စာလုိက္သံဃာမ်ားသည္ M.A တန္းမွသည္ ဒီပလုိမာအထိသင္ ယူေနၾကသည္၊ ဒီပလုိမာတန္းတြင္ ပါဠိ၊ သကၠတႏွင့္ အဂၤလိပ္တုိ႕ကုိ အခ်င္းခ်င္း ႏႈိင္းယွဥ္ျပီးေလ့လာ ရသည္၊ တစ္ပတ္ တြင္ ေလးရက္ေက်ာင္းတက္ရသည္၊

ေန႕လည္ပုိင္းတစ္နာရီတြင္ သင္တန္းစသည္၊ ညေနပုိင္း ေလးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ အတန္းျပီးဆုံး သည္၊ ေန႕ခင္းႏွစ္နာရီ၀န္းက်င္တြင္ ခဏနားသည္၊ ခဏ အနားရခ်ိန္တြင္ တကၠသုိလ္ အ၀င္၀ ဘယ္ ဘက္ေဘးတြင္ရွိ ေသာ ဥတၱလြင္ျပင္ စာအုပ္ဆုိင္တြင္ စာအုပ္ အေဟာင္းရွာၾကသည္၊ ေခတ္ကာလ အရ ထုတ္ေ၀ခြင့္မရၾကေသာ စာအုပ္ထဲက မ်က္ႏွာတစ္ခ်ိဳ႕မွတ္မိေနသည္၊

ေတာင္တြင္းၾကီး ဆရာေတာ္ ဦးဥကၠ႒ရဲ႕ ကပၸျပႆနာ၊ လူေသလူျဖစ္ လုိစာအုပ္၊ ျမန္မာ့ ေရာင္ထုံးႏွင့္ အလြန္ ခန္႕ညားေနေသာ မ်က္ႏွာရွင္ၾကီး သခင္ ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ကြမ္းအစ္ၾကီး  ေရွ႕ခ်လုိ႕ေပါ့၊ ခပ္ေမာ့ေမာ့ အေနအထား ႏွင့္ ျမန္မာ လူထုၾကီးကုိ မိန္႕ခြန္းေျခြေနေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ စသည္သည္ေပါ့၊ အခုေတာ့ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ မိန္႕ခြန္းေျခြေနဟန္ကုိ အေဟာင္းဆုိင္တြင္ၾကည့္ရန္ မလုိေတာ့ပါတ့ဲ..၊

မန္းေတာင္ေျခက ျခေသၤ့ၾကီးေတြနဲ႕ အျပိဳင္၊ က်ဳံးေရျပင္ၾကီးနဲ႕ ယွဥ္လွ်က္၊ နာရီစင္ၾကီးကုိ ၀ုိင္းၾကီးပတ္ေခြ လုိ႕တစ္မ်ိဳး၊ ညေနေစ်းတန္းရဲ႕ မီးမွိန္မွိန္ေအာက္တြင္ အေရာင္ေတာက္လွ်က္တစ္ ဖုံ၊ ေက်ာင္း သူ၊ ေက်ာင္း သားမ်ားရဲ႕ ရင္ဘတ္ႏွင့္ ေက်ာေပၚစုံလုိ႕ပါပဲ…၊ ျပန္ေတြးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆုိတာ အေဟာင္းဆုိင္မွာ ထား ရမယ့္ အရာမွ မဟုတ္တာပဲေလ..၊ 
အခုထိျမင္ေယာင္ေနမိပါသည္၊ အျပစ္ကင္းျပီး အားမာန္ အျပည့္ႏွင့္ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးရပ္ေနတ့ဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုိ..။

Buddhist academyက ေအာင္လက္ မွတ္ေပးေတာ့ မစုိးရိပ္တုိက္သစ္ အဓိပတိဆရာေတာ္ ဦးရာဇဓမၼာဘိ၀ံသမွ ဆရာၾကီးေဇာ္ဂ်ီ၏ သင္ေသသြားေသာ္ကုိ ရြတ္ျပျပီး..

“ဒီကဗ်ာကုိ ဆရာၾကီးေရးေတာ့ ဒုိ႕ႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရး မရေသးဘူး၊ ေမွ်ာ္မွန္းခ့ဲတာၾကာေပါ့၊ အခုျဖစ္ျပီလား၊ ဦးဇင္းတုိ႕ ကဗ်ာ ထဲကအတုိင္း မျဖစ္ေသးဘူးေနာ္၊ အားထုတ္ျပီးစာကုိ တတ္ေအာင္သင္ၾကပါ၊ ျပီးရင္ စာနဲ႕ တုိင္းျပည္ကုိ ထြန္းေျပာင္ေအာင္လဲ လုပ္ၾကရဦးမယ္”။ မူရင္းကဗ်ာတြင္ အဆုံးပုိဒ္တြင္ “ေျပာင္လ်က္ ၀င္းလ်က္ က်န္ေစသတည္း”ဟုရွိသည္၊

ဆရာေတာ္မွ “ေရႊေရာင္၀င္းလွ်က္ က်န္ေစသတည္း”ဟု ၾသ၀ါဒတြင္ ထည့္သြင္းရြတ္ဆုိသြားသည္ကုိ အမွတ္ရ ေနမိ ပါသည္။ 



ျပည္ပႏုိင္ငံသုိ႕ ထြက္ခြာျပီး ႏုိင္ငံတကာ တကၠသုိလ္ၾကီးမ်ားတြင္ တက္ေရာက္သင္ယူလုိေသာ စိတ္ဆႏၵ သည္ ဘ၀အခ်ိဳး အေကြ႕ကုိ ျဖစ္ေစခ့ဲသည္၊ ထုိစဥ္က Buddhist academy သည္ ျပည္ပႏုိင္ငံ တကၠသုိလ္တစ္ခုသုိ႕ တက္ေရာက္ခြင့္ မရေသးပါ၊ ယခုကာလ ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားတြင္ Buddhist academy
( Buddhist university) မွေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ပင္ရွိေနျပီဟုသိရသည္။

‘ဦးဇင္ေလးး ပါရာဇိကဏ္စည္းမ်ဥ္းဆယ္ခ်က္ေျပာျပစမ္းပါ’၊

တစ္၊ အနက္ေပး၊
ႏွစ္၊ က်မ္းတက္၊
သုံး၊ ၀ါက်ခြဲ..

‘ေတာ္ျပီရျပီ  ကုိယ္ေတာ္ေလး’၊

တကၠသုိလ္တြင္ ေရးေျဖတစ္ရက္၊ ႏႈတ္ေျဖတစ္ရက္ေျဖၾကရသည္၊ ေရးေျဖေအာင္လွ်င္ ေနာက္ တစ္ရက္တြင္
ႏႈတ္ေျဖ ေျဖၾကရသည္၊ ႏႈတ္ေျဖေန႕က အထက္ပါအတုိင္း လူပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ ဌာနမွဴး ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးမွ ေမးခြန္းကုိယ္ စီေမးၾကပါ သည္၊ ေျဖဆုိသူ စာေျဖရွင္က ရေလာက္သည္ထင္လွ်င္ ဆက္ မေမးၾကပါ၊

အမွတ္ရေနပါသည္၊ ဆရာေတာ္တစ္ပါးမွ “ဦးဇင္း တုိ႕တကၠသုိလ္က အဂၤလိပ္စာသင္ရတယ္၊ ေအ ဘီ စီ ဒီ ေရာ ေရးတတ္လား”၊
တင္ပ၊

Buddhist academy တြင္ ပူပူေႏြးေႏြးသင္ခ့ဲတာေလးေတြေတာ့ ရြတ္ျပလုိက္မယ္ၾကံတုန္း..

ေပါရိသ်ံကုိ ဉာသ္ေကာက္ျပစမ္းပါတ့ဲ..၊

“ဘုရား..”၊

အဲဒီဘုရားဆုိတ့ဲ အသံနည္းနည္းက်ယ္သြားတယ္ ထင္ပါသည္၊
စိတ္ၾကံၾကံ ထားတ့ဲ ပါးစပ္ထဲက ေအ ဘီ စီေတြထြက္မက်ေအာင္မနည္းထိန္းလုိက္ရပါသည္၊
ေမးတ့ဲသူဆုိေတာ့လဲ ေမးၾကတာပါ၊ ဘာမွကုိမဆုိင္ပါ၊ တကၠသုိလ္၀င္တန္းစာေျဖရွင္မ်ားသတိထားရန္ေဖာ္ျပ လုိက္သည္၊ အကြက္စုံေအာင္ၾကည့္ထားပါ၊

အဲလုိေကာက္ကာ ငင္ကာ၀င္လာတ့ဲ  ေမးခြန္းေတြကုိ အႏုိင္ႏုိင္ေျဖရင္းနဲ႕ နန္းေရွ႕ရပ္ကုိေရာက္ခ့ဲသည္၊
တကၠသုိလ္ၾကီးထဲ၀င္လုိက္ေတာ့ စိမ့္ကနဲ႕ေနသည္၊ အရွိန္အ၀ါၾကီးလွပါလားလုိ႕လဲ စိတ္ထဲေတြးေနမိပါသည္၊ တကၠသုိလ္ၾကီးကုိ ထူေထာင္ေတာ္မူေသာ မင္းကြန္း ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ရုပ္တုေတာ္ထားရွိရာ စံေက်ာင္း ေဆာင္သည္ ေရႊေရာင္ေျပးလွ်က္ရွိသည္၊

ဘယ္ဘက္ျခမ္းရွိ အေဆာင္( ၂) ကုိလုိက္ရွာရသည္၊ မန္း သာသနာ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ဘ၀တြင္ အေဆာင္( ၂) အခန္း ၁၉ တြင္ေနခြင့္ရသည္၊ ေရာက္ခါစဆုိေတာ့ ေက်ာင္းသားခ်င္းပင္ လန္႕ေနၾကသည္၊ အရပ္ျမင့္ျပီး ဂုိက္ေကာင္းလွ်င္ ဆရာမွတ္ျပီး လက္အုပ္ေလးခ်ီ ဦးညြတ္ျပီး တေလးတစားရွိေနရသည္၊ သူလဲ အေဆာင္လုိက္ ရွာေနသည္ဆုိသျဖင့္ ေက်ာင္းသားသစ္မွန္းသိရသျဖင့္ မလုံမလဲျဖစ္ရသည္၊ ထုိအျဖစ္မ်ိဳး ကုိယ္မွာသာျဖစ္ သလားေမးၾကည့္ေတာ့သူတုိ႕လဲ ျဖစ္တာပါပဲတ့ဲ၊ ေနာက္ေတာ့ ထုိျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ စာသင္ ခန္း၌ ဆရာ မလာေသးခင္ ရည္စရာျဖစ္ေနေတာ့သည္၊ ရွိပါေသးသည္၊

မန္း သာသနာ့တကၠသုိလ္ၾကီးသည္ ေျမာက္ဘက္တြင္ အေဆာင္ ၁ မွသည္ အေဆာင္ ၁၂ တုိင္ေအာင္ တညီ တညာတည္းရွိသည္၊ ေလးေဆာင္တစ္တန္းျဖစ္သည္၊ ေတာင္ဘက္တြင္ အေဆာင္ ၁၃ မွသည္ အေဆာင္ ၂၂ အထိ ဆယ္ေဆာင္ရွိသည္၊ စာသင္ခန္းမွ အျပန္ အေဆာင္ေပ်ာက္ေသာေက်ာင္းသား မ်ားရွိသည္၊

အေဆာင္မွား တက္တတ္ၾကသည္၊ ခါးတြင္ ပါေသာေသာ့ႏွင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္လွည့္ဖြင့္ရာ မပြင့္သျဖင့္ ေသခ်ာ ၾကည့္မွ အေဆာင္မွားတတ္မိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္၊ ရွက္ရွက္ႏွင့္ျပန္ဆင္းသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ား ေက်ာင္းဖြင့္ ခါစ တြင္ၾကားရေလ့ ရွိသည္၊ ပထမေျခာက္လပတ္ ေျဖခါနီးတြင္ ခေရေတာကုိ ေျခဆန္႕ႏုိင္ျပီ၊ မန္းေတာင္ေတာ္သုိ႕ ဘုိးဘုိးၾကီးေစာင္းတန္း၊ ျခေသၤ့ၾကီး ႏွစ္ေကာင္ေစာင္းတန္း၊ သစ္ဆိမ့္တုိက္ ဘက္ေန တက္ ေသာ အေနာက္ ေစာင္းတန္း၊ ေရႊက်င္တုိက္မၾကီးဘက္ ကေနတက္ေသာ ေျမာက္ေစာင္း တန္းစ သည္ျဖင့္ ေစာင္းတန္း အစုံက တက္ဖူးပါသည္၊ 



တစ္ခုေသာ ေဆာင္းတြင္ျဖစ္သည္၊ ေရႊက်င္တုိက္မၾကီးဘက္ေန မန္းေတာင္ေတာ္သုိ႕ တက္ၾက သည္၊ ေတာင္ထိပ္အေရာက္တြင္ ေစာင္တန္းမ်ားမွ မဆင္းပဲ ေတာလမ္း အတုိင္းဆင္းလာရာ ေတာင္ေျခသုိ႕ မေရာက္ ပဲ လက္ညွိဳးထုိဘုရားၾကီး နားသုိ႕ေရာက္လာသည္၊ ထုိမွဆက္ကာ ဘုိးဘုိးၾကီးေစာင္းတန္းဘက္ ကေန တကၠသုိလ္ျပန္ေရာက္သည္၊ ထုိေန႕သည္ အပင္းပန္း ဆုံးေန႕တစ္ေန႕ျဖစ္ခ့ဲရသလုိ မိတ္ေဆြ မ်ားႏွင့္ ေတာနင္း ျပီးေပ်ာ္ခ့ဲရဖူးပါသည္၊


အတန္းတင္စာေမးပြဲေျဖလုလု သီတင္းကၽြတ္ခါနီးသည္ ဘယ္သင္းနဲ႕မွ မတူေအာင္ လြမ္းစရာေကာင္းသည္၊ ကုသုိလ္ေတာ္ဘုရား၀င္း အတြင္းက ခေရပင္တုိ႕သည္ ပြင့္က်န္ ပန္းခေရတုိ႕ကုိ ေလနဲ႕အတူ သင္းပ်ံ႕ေစ သည္၊ ရြက္ေျခာက္ေတာကုိ ျဖတ္တုိက္လုိက္ေသာ ေလခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသည္ အသည္းငယ္တတ္လွ်င္ လိပ္ျပာ လြင့္ႏုိင္ သည္၊ 

ဘုရားေစတီမွ ဆြဲလည္းသံ ခ်ိဳခ်ိဳသာ မရွိပါမူ ရူးသြားႏုိင္သည္၊ ခေရရြက္ေျခာက္ေတာတြင္ ပြင့္က်န္ပန္း ခေရ ေကာက္ရင္း စာျငင္းရသည္မွာလဲ လြမ္းေမာစရာပင္ျဖစ္သည္၊
မန္း ေျမတြင္ ခေရတုိ႕ ေ၀တစ္ခ်ိဳ႕၊ ေၾကြတစ္ခ်ိဳ႕၊ မခုိ႕တရုိ႕၊ ညွိဳ႕သလုိ႕ျဖင့္ လွေနဦးမည္မွန္း သိပါသည္။ 




Saturday, January 14, 2012

၀ိသုဒၶိမဂၢ- ေရွးဦးေထရ၀ါဒ အ႒ကထာ

 ၀ိသုဒၶိမဂၢက်မ္းျမတ္ကုိ သံဃအလည္ မေထရ္ၾကီးမ်ားအထံ ေပးအပ္ေနစဥ္

ေထရ၀ါဒ အ႒ကထာက်မ္းျပဳ မေထရ္ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသသည္ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ အက်ယ္ဖြင့္ ဆုိေရး သား ေတာ္မူခ့ဲသည္၊ ေရးသားခ့ဲေသာ အဖြင့္က်မ္းမ်ားစြာတုိ႕တြင္ ၀ိသုဒၶိမဂၢက်မ္းသည္ လက္ရာ အေျမာက္ ဆုံး ျဖစ္သည္၊ ၀ိသုဒၶိမဂၢ တစ္က်မ္းတည္းျဖင့္ပင္ သီရိလကၤာသုိ႕ ေရာက္လာေသာ အိႏၵိယႏုိင္ငံသားၾကီး ဗုဒၶေဃာသ ကုိ ဗုဒၶမတၱညဴ အျဖစ္လက္ခံေတာ္မူၾကသည္၊

၀ိသုဒၶိမဂၢက်မ္းသည္ ၀ိပႆနာလမ္းစဥ္ကုိ ရွင္းရွင္း လင္းလင္းဖြင့္ျပသည့္ က်မ္းျမတ္ မဟာတစ္ ဆူျဖစ္ သည္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ အပါအ၀င္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွရွိ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ ပညာရွင္မ်ားသည္ အက်င့္လမ္း စဥ္ ၀ိပႆနာနည္းႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ ၀ိသုဒၶိမဂၢကုိ ကုိးကားေရး သားေျပာဆုိၾက ရသည္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေနႏွင့္ ယင္း၀ိသုဒၶိမဂၢက်မ္းကုိ ၁၉၃၁ ခုႏွစ္တြင္ ဦးေဖေမာင္တင္က အဂၤလိပ္ ဘာသာသုိ႕ ျပန္ဆုိသည္၊ Pali Text Society က ျမန္မာ ပညာရွင္ၾကီး ျပန္ဆုိသည့္ က်မ္းကုိ ထုတ္ေ၀ခ့ဲသည္၊ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ပထမဆုံး ပုံႏွိပ္မူ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိင္ႏုိင္ပါသည္၊

ထုိ႕အျပင္ အေဖ်ာက္ဆရာေတာ္ အရွင္နႏၵမာလာႏွင့္ မဟာစည္ဆရာေတာ္တုိ႕ကလည္း ျမန္မာဘာသာျဖင့္ အက်ယ္ေရးသားဖြင့္ဆုိ ေတာ္မူၾကသည္၊ ေခတ္သစ္ ၀ိပႆနာ နည္းျပတုိ႕၏ ေရွ႕သြားဦးေဆာင္ တစ္ဆူ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ မဟာစည္ ဆရာေတာ္၏ ၀ိသုဒၶိမဂၢက်မ္းကုိ ျမန္မာျပန္ႏွင့္ ရွိေသာ က်မ္းမ်ားတြင္ အေကာင္းဆုံး ဟု ဆုံးျဖတ္ေတာ္မူၾက သည္၊

ယခင္သိထားေသာ အစဥ္အလာမ်ားႏွင့္ မတူထူးျခားခ်က္မွာ ဤက်မ္းျမတ္ ၀ိသုဒၶိမဂၢကုိ ေရးသားရန္ က်မ္းျပဳ အရွင္ဗုဒၶေဃာသေတာင္းပန္ရသည္ မဟုတ္ပဲ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ သားရဟန္းေတာ္မ်ားက သာ ေတာင္းပန္ၾကသည္ဟု ပညာရွင္မ်ားက ယူဆၾကသည္၊ ေတာင္းပန္ရျခင္း အေၾကာင္းမ်ားစြာတုိ႕တြင္ ထူးျခားေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ပါ၀င္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္၊ ထုိအေၾကာင္းမွာ မဟာ၀ိဟာရ၀ါသီ ဂုိဏ္းသားတုိ႕ႏွင့္ မတူ ထူးျခားေသာ အဘယဂီရိ ဂိုဏ္းသားမ်ား၏ ေပထက္ အကၡရာတင္ ပိဋကတ္ မ်ားကုိ သာမက သကၠတ ဘာသာျပန္ က်မ္းမ်ားကုိ သင္ယူေလ့က်က္၊ ထုိ႕ေနာက္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ သကၠတ ဘာသာျဖင့္ ေရးသားဖြင့္ဆုိေနျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု ေျပာဆုိၾကသည္၊

အဘယဂိရိဂုိဏ္းသားမ်ားသည္ သကၠတ ဘာသာႏွင့္ ရွိေနေသာ ဓမၼရုစိ၊ မဟာယာနဂုိဏ္း၏ က်မ္းစာမ်ားကုိ သင္ယူၾကသည္၊ ေနာက္ေနာက္ေသာ သူမ်ားကလဲ အသစ္ျဖစ္ေသာ မဟာယာနအယူအဆမ်ားကုိ လုိက္ပါ သင္ ယူလုိၾကျပန္သည္၊ ထုိသုိ႕သင္ယူျခင္း အားျဖင့္ အဘယဂိရိဂုိဏ္းသားတုိ႕၏ အယူ၀ါဒမ်ား တုိင္းတစ္ပါး သုိ႕ ျပန္ႏွ႕ံရန္လြယ္ကူျပန္ သည္၊

သီရိလကၤာတြင္ တည္ရွိေနျပီျဖစ္ေသာ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္မ်ားကုိ အယူ၀ါဒ တစ္ပါးမဖက္ အက်ယ္ဖြင့္ ဆုိေရး သားရန္လုိလားေနခ်ိန္ျဖစ္သည္၊ ပါဠိဘာသာျဖင့္ ေရးသားဖြင့္ဆုိလုိက္ျခင္းအားျဖင့္ အျခားသူမ်ား လဲနားလည္ ႏုိင္ျပီး တုိင္းတစ္ပါးသုိ႕ ျပန္႕ႏွံ႕ရန္လြယ္ကူသည္၊ ထုိသုိ႕ဖြင့္ရန္ေရးသားရန္ ျပည့္စုံသည့္ ရဟန္းေတာ္မွာ ဗုဒၶေဃာသ မေထရ္သာ ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံသား မေထရ္မ်ားက ၀ိသုဒၶိမဂၢ က်မ္းကုိ ေရးသားရန္ ေတာင္းပန္ၾကသည္။

ဗုဒၶေဃာသမေထရ္ျမတ္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ဖြားရာေဒသမွာ ေဆြးေႏြးဖြယ္ျဖစ္ေနေသးေသာ္လည္း အမ်ားစု ယူဆ သည့္ အခ်က္မွာ မဟာေဗာဓိတစ္၀ုိက္၊ ဂယာ၀န္းက်င္ရွိ ပုဏ္ဏားရြာတြင္ ဖြားျမင္ေၾကာင္း ယူဆၾက သည္၊ ထုိအရပ္မွာပင္ ေရ၀တ မေထရ္ၾကီး၏ လမ္းညႊန္ခ်က္ျဖင့္ ရဟန္းျဖစ္ေတာ္မူခ့ဲသည္၊ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ သင္ယူ သည္၊ ထုိ႕ေနာက္တြင္ ယင္းေဒသရွိ ေက်ာင္းတုိက္၌ပင္ေနလွ်က္ အ႒သာလိနီက်မ္းႏွင့္ ဉာေဏာဒယက်မ္း တုိ႕ကုိ စီရင္သည္၊

ထုိက်မ္းတုိ႕ကုိ ေရးသားစဥ္ေနထုိင္ေသာ ေက်ာင္းတုိက္မွာ မဟာေဗာဓိေက်ာင္း တုိက္ျဖစ္သည္၊ အဆုိ ပါ ေက်ာင္းတုိက္ကုိ လွဴဒါန္းသူမွာ သီရိလကၤာႏုိင္ငံသား မင္းတစ္ပါး ျဖစ္ေနျခင္း ပင္ျဖစ္သည္၊ သိရီေမဃ၀နမင္း ( ၃၀၄- ၃၂၂)  တည္ေထာင္ခ့ဲေသာ မဟာေဗာဓိေက်ာင္းတုိက္သည္ မဟာ၀ိဟာရ၀ါသီ ဂုိဏ္းသားမ်ား အဆက္ေက်ာင္းတုိက္ ၾကီးပင္ျဖစ္သည္၊ ထုိစဥ္က ထင္ရွားေနေသာ မဟာယာနေက်ာင္း တုိက္ၾကီးမ်ားျဖစ္သည့္ ၀ိကရမသီလာ၊ နာလႏၵာ၊ ဥဒႏၵပူရီေက်ာင္းတုိက္ၾကီးမ်ားနည္းတူ မဟာေဗာဓိေက်ာင္း တုိက္မွာလဲ ေထရ၀ါဒ အယူအဆမ်ားကုိ သင္ယူရာ ဗုဒၶတကၠသုိလ္ၾကီးပင္ျဖစ္သည္၊

ဆရာသမားမ်ား၏ ယုံၾကည့္အားကုိးမႈခံရေသာ ဗုဒၶေဃာသမေထရ္ျမတ္သည္ ဘုရားရွင္၏ပါဠိေတာ္မ်ားကုိ အက်ယ္ဖြင့္ ဆုိေရးသားလုိျပန္သည္၊ ထုိအခ်က္ကုိ ျဖည့္ေပးႏုိင္သည့္ အခ်က္မွာ ပါဠိေတာ္အစုံႏွင့္ အာစရိယ၀ါဒ အစုံရႏုိင္ေသာ သီရိလကၤာသုိ႕ သြားေရာက္ေရးသားမွ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာဆုိ မိန္႕ၾကားျခင့္ခံ ရေပမည္၊ ဤသုိ႕ျဖင့္ လကၤာကၽြန္းသုိ႕ ၾကြလာခ့ဲေပသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္သည္၊

ျမန္မာႏုိင္ငံသာသနာေတာ္တြင္ ဗုဒၶေဃာမေထရ္ျမတ္ကုိ ဒုတိယဘုရား အရာထားလွ်က္ ၾကည္ညိဳၾကသည္၊
“ဗုဒ္စ၊ ဗုဒ္လယ္၊ ဗုဒ္ဆုံး” ဟုဆုိရုိးျပဳၾကသည္၊ ဗုဒ္စဆုိသည္မွာ ဘုရားရွင္ကုိ ဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတုိ႕ျဖင့္ ထုံးမႊမ္းထားေသာ ပိဋကတ္သုံးပုံ သာသနာေတာ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္ သေဘာကုိဆုိ လုိသည္၊ ဗုဒ္လယ္ ဆုိသည္မွာ ပါဠိပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ အက်ယ္ဖြင့္ဆုိေရးသားသည့္ ဗုဒၶေဃာသမေထရ္ျမတ္ ကုိ ဆုိလုိသည္၊

ထူးထူးျခားျခား “ဗုဒ္ဆုံး” ဆုိသည္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံသား၊ အင္း၀ေခတ္၊ ငယ္မည္ ေမာင္ပုတ္( ေမာင္ဗုဓ္) ရဟန္းဘြဲ႕ေတာ္၊ ဇမၺဳဓဇမေထရ္၊ ေညာင္ကန္ဆရာေတာ္ပင္ျဖစ္သည္၊ ဆရာေတာ္သည္ ေရွးမေထရ္ျမတ္ မ်ားေရးသားေတာ္မူခ့ဲသည့္ အ႒ကထာမ်ားကုိ နိႆယ်( ပါဠိတစ္ခ်က္၊ အနက္တစ္တန္) ေရးသားေတာ္မူ သည္၊ ေခတ္ျပိဳင္ ျမန္မာ ရဟန္းပညာရွိ အလယ္တြင္ စာတင္က်န္ရစ္ေအာင္ သိကၡာ၊ သမာဓိ၊ စာဉာဏ္ၾကီးေသာ မေထရ္ျမတ္ၾကီး တစ္ပါးပင္ျဖစ္သည္၊

 ေထရ၀ါဒအ႒ကထာက်မ္းျပဳအရွင္ျမတ္မ်ားေပၚထြန္းရာ ကိဥၥိပူရျမိဳ

ဗုဒၶေဃာသမေထရ္ျမတ္ေနာက္တြင္ ေပၚထြန္းလာေသာ အ႒ကထာဆရာ၊ ဋီကာဆရာ အမ်ားစုသည္ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္း၊ တမီးနာဒူးျပည္နယ္၊ ကဥၥီပူရ( kanchipuram) ျမိဳ႕သားမ်ားျဖစ္ၾကသည္၊ သမုိင္း မွတ္တမ္းမ်ားတြင္ ကြန္ဂ်ီဗာရန္( conjeevaram) အျဖစ္လဲ ထင္ရွားသည္၊ ပလႅ၀မင္းမ်ား စုိးစံရာ မင္းေနျပည္ျဖစ္ခ့ဲဖူးသည္၊ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ အျဖစ္လဲေခၚေ၀ၚၾကေသးသည္။