Pages

Saturday, November 8, 2014

၀ိနယ ကုကၠဳစၥ


မန္းသာသနာ့တကၠသုိလ္ၾကီးတြင္ ဘီ ေအ၊ အမ္ ေအ စသည္တုိ႕ကုိစနစ္ တက်သင္ ၾကားေပးသည္။
ဘီ ေအ စတုတၳႏွစ္ေျဖျပီးလ်င္ လက္ေတြ႕သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ဆယ္ရက္ တရားထုိင္ရသည္။
အမ္ ေအ ေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္မူ ေလးဆယ့္ငါးရက္တရားထုိင္ရသည္။
စာေတြ႕သေဘာမ်ားကုိ ကမၼဌာနဆရာေတာ္က လက္ေတြ႕ခ်ျပသည့္သေဘာမ်ိဳးျဖစ္သည္။
...................................
ငါ့ရွင္ၾကည့္ရတာ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ေနပုံရတယ္။
ရႈမွတ္ရတာ စိတ္မေတြ႕ဘူးထင္တယ္။
အေတြ႕အၾကဳံရွိေသာ တရားစစ္ဆရာေတာ္က တပည့္တစ္ပါးကုိေမးသည္။
မွန္ပါ။ တပည့္ေတာ္ ၀ိနယ ကုကၠဳစၥျဖစ္ေနလုိ႕ပါဘုရားး၊
အဲ..၊ ျဖစ္တတ္တာေပါ့။
တရားထုိင္လုိ႕ အရွိန္ရလာတ့ဲအခါ စိတ္က အေသးစိပ္ျပီး ျမင္တတ္သြားလုိ႕။
ျပင္ပအာရုံေတြလဲ ကင္းသြားလုိ႕၊ အျပစ္အနည္းအငယ္ေလးမ်ားကုိပဲ ကမၼဌာန္းအာရုံမွာ အေႏွာင့္အယွက္ အျဖစ္နဲ႕ျမင္လာတတ္တယ္ငါ့ရွင္။
ထုိစကားၾကားေသာအခါ တပည့္ျဖစ္သူက တအ့ံတၾသ ေမာ့ၾကည့္သည္။
ကဲ ဆုိစမ္းပါဦး။
ငါ့ရွင္ရဲ႕ ၀ိနည္းနဲ႕ပတ္သက္ျပီးယုံမွားသံသယျဖစ္ေနတ့ဲ ကိစၥေလးကုိ..၊
မွန္ပါ။
တပည့္ေတာ္ အခုျပီးသြားတ့ဲ ဖုိင္နယ္စာေမးပြဲမွာ ၀ိနည္းေမးခြန္းကုိ ေကာင္းေကာင္းေျဖႏုိင္ေပမယ့္
ဆရာ့အာေဘာ္မွက်ပါ့မလားလုိ႕ ေတြးျပီး စိတ္ပူေနမိတာပါဘုရားး၊
ေအာ္..၊
အင္း ဒါလဲ ငါ့ရွင္ေျပာသလုိ ဘ၀နဲ႕သက္ဆုိင္တ့ဲ ၀ိနယသံသယပါပဲေလ။
.................................................................................................
စာေျဖရွင္တုိင္း သံသယကင္းကင္းျဖင့္ ေအာင္ပန္းဆြတ္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ။

Thursday, October 16, 2014

ကုိၾကီး ေက

ဆရာေတာ္ ဦးဉာဏိႆရရဲ႕ ငယ္ဘြဲ႕ အရွင္ေဇာတိကတ့ဲ ရဟန္းျဖစ္ေတာ့ ဦးဉာဏိႆရျဖစ္တယ္။

ေနာက္တစ္ပါးက ငယ္ဘြဲ႕က ေရ၀တ၊ ေနာက္ေတာ့ ရာဇဓမၼလုိ႕
ေျပာင္းတယ္။ ေန႕နံမေျပာင္းဘူးေပါ့။ ဘြဲ႕အမည္ပဲေျပာင္းတာပါ။
ဦးဇင္းက်ေတာ့ ငယ္ဘြဲ႕က ပညာဗလတ့ဲ၊ ဦးဇင္းျဖစ္လာေတာ့ ေကသရတ့ဲ..၊
ဘယ္လုိလဲ မသိေနာ္..၊

ဘယ္သိမလဲ ကုိယ္ေတာ္..၊ ဆရာေတာ္ေပးခ်င္တာ ေပးတာေပါ့..။
ဘာလုပ္မလုိ႕တုန္း ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ..။
ထုိက့ဲသုိ႕ တစ္ေပါက္ခ်ိဳးၾကီးစကားေျပာတတ္သည္။
ဤသည္ပင္ သူ႕အက်င့္ျဖစ္ေနသည္မုိ႕နားလည္သည္။

မန္းတကၠသုိလ္ မနက္ခင္းမ်ား သင္တန္းမစေသးမီ၊ အရွင္ေကသရ( အင္းေတာ္) အခန္းသုိ႕ ၀င္ျပီး စကားေျပာ မိသည္။
ဘြဲ႕အမည္တူေနမွသာ ေဒသျဖင့္ ခြဲမွတ္ၾကေသာ ရုိးရာရွိရာတြင္ အရွင္ေကသရကား တစ္ပါးတည္းျဖစ္လ်က္ သူ႕အမည္ေနာက္တြင္ ( အင္းေတာ္) ကုိ လက္သည္းကြင္းျဖင့္ ျပထားသည္။
အေဆာင္ ၂၊ အခန္း ၁ တြင္ေနသည္။ 
အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားမ်ားတြင္ အသက္၊ ၀ါ အၾကီးုဆုံးျဖစ္သည္။

အေဆာင္ကိစၥေရးရာမ်ားတြင္ တက္ၾကြစြာပါ၀င္ေဆာင္ရြက္သည္။ 
သူ႕အခန္းကုိလည္း သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္ထားသည္။
 စိတ္မထင္လ်င္ မထင္သည့္ အတုိင္းေျပာတတ္သည္။
တံျမက္စည္း၊ ေသာက္ေရအုိး၊ ေရခြက္၊ ဆပ္ျပာ၊ နာရီ စသည့္ အေဆာင္သုံးပစၥည္းမ်ားကုိ သူနဲ႕အတူ လုိက္၀ယ္ရသည္။ အေဆာင္ေရာက္လ်င္ စာရင္းရွင္းတမ္းထုတ္သည္။

အေသးစိတ္သိလုိပါက အေဆာင္ ၂၊ အခန္း ၁ သုိ႕လာေရာက္စုံစမ္းႏုိင္သည္။
ပုံ- အရွင္ေကသရ( အင္းေတာ္)
ဟုေရးေလ့ရွိသည္။ 
မည္သူမွ သြားေရာက္စုံစမ္းသည္ မၾကားဖူးပါ။
စိတ္ထဲမထင္လ်င္ေအာ္တတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ရွိတာမ်ားကုိသဒၶါရက္ေရာ ေကၽြးေမြးတတ္သည္။ အသာတၾကည္စားေနလ်င္ မဆုိသာ။
ေကာင္းသည္။ မေကာင္းဘူးေျပာလ်င္ ထင္မိထင္ရာေျပာလႊတ္တတ္သည္။
တစ္ခါကလည္း သူ႕အရပ္ျဖစ္ ေခါပုတ္မ်ားျဖင့္ဧည့္ခံသည္။

စားေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေတာ္ေတာ္စားျပစ္လုိက္သည္။
အင္း..၊ ကုိယ့္လူ ေစတနာနဲ႕ေကၽြးတယ္ဆုိေပမယ့္ ၊ ၾကည့္လဲ စားဦးေနာ္..၊
ေတာ္ၾကာ ၊ နင္ျပီးေသေနဦးမယ္..၊
သူေျပာလုိက္မွ လည္ေခ်ာင္းထဲ ကန္႕လန္႕ခံေနသလုိထင္မိသည္။

ထုိသုိ႕ေသာ အရွင္ေကသရသည္ ဒုတိယႏွစ္ကုိ ၂ ေနလုိက္သည္။ 
စတုတၳႏွစ္တြင္လည္း ၂ ႏွစ္ေနလုိက္ျပန္သည္။
မိမိတုိ႕မွာ စတုတၳႏွစ္ေအာင္ျမင္ျပီးေနာက္ ေတာင္တန္းေဒသဆီသုိ႕ လွမ္းထြက္ခ့ဲရသည္။
အရွင္ေကသရကား အေဆာင္ ၂တြင္ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးလုပ္ရင္း က်န္ရစ္သည္။
..................................

တစ္ခါေသာ္ ေတာင္တန္းေဒသမွ ေျမျပန္႕ျပန္ေရာက္ခုိက္ အေပါင္းအသင္းေဟာင္းၾကီး ဦးေကသရ ထံေရာက္မိသည္။
အေဆာင္ ၂ေရွ႕တြင္ ဗန္ဒါပင္ေလးပုိျမင့္လာသည္။
ျမက္ခင္းမ်ားပုိစိမ္းစုိလာသည္။ 
တုိးတက္လာေသာ ေခတ္ႏွင့္ အညီ အင္တာနက္၊ ကြန္ပ်ဳတာ စသည္ျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား အတြက္ တစ္ဘက္တစ္လမ္းက အေထာက္အကူျပဳေနသည္ကုိ ၀မ္းသာအားရေတြ႕ရသည္။

ဟာ..ဦးေကၾကီး..ေနေကာင္းတယ္ေနာ္...၊
အင္း ေနေကာင္းပါတယ္...၊
အျပန္အလွန္ႏႈတ္ဆက္မိသည္။

ျပီးေတာ့ လူကုိေသခ်ာၾကည့္သည္။
အင္..၊ ကုိယ့္လူေတာ့ မေသေသးဘူးေနာ္..၊
ဟာ ကုိၾကီးေကကေတာ့ လုပ္ေတာ့မယ္..
ေအးေလ..၊ ကုိယ္ၾကားဖူးတာကေတာ့ ေတာင္တန္းေရာက္ရင္ ငွက္ဖ်ားနဲ႕ေသရင္ေသ၊ မေသရင္ လူထြက္ၾက တယ္လုိ႕ ၾကားမိလုိ႕ပါ..။

စိတ္ထဲထင္သည့္ အတုိင္းေျပာတတ္သည့္ မူကုိၾကည့္ျပီး အရွင္ေကသရ( အင္းေတာ္) အစစ္ျဖစ္ေၾကာင္းသိ ရသည္။
အခုေတာ့ ဘယ္ေရာက္လုိ႕ေနလဲ စဥ္စားမိသည္။
အေသးစိတ္သိလုိပါက အေဆာင္ ၂၊ အခန္း ၁ သုိ႕လာေရာက္စုံစမ္းႏုိင္သည္။
ပုံ- အရွင္ေကသရ( အင္းေတာ္)
ဆုိသည္ကုိ သတိရပါေတာ့သည္။

ဘ၀နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေမးခ်င္စရာမ်ား ရွိေနေသးသည္မုိ႕ စိတ္ထဲထင္တုိင္းေျပာတတ္သည့္ ကုိေကၾကီး အတြက္ ေမးခြန္းတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနဆဲပါဗ်ာ။

Sunday, September 28, 2014

မေၾကာက္ တရား




၁။ ေကာင္းမႈ မွန္သမွ်၊ မက်န္ရ၊ စံျပလုပ္ခ့ဲသည္။
ဘယ္ခ်ိန္ေသေပ်ာက္၊ ငါမေၾကာက္၊ ေနာက္ဘ၀ လမ္းေျဖာင့္ျပီ။

၂။ မိဘႏွစ္ပါး၊ ၀တၱရား၊ ၾကိဳးစားျပဳခ့ဲသည္။
ဘယ္ခ်ိန္ေသေပ်ာက္၊ ငါမေၾကာက္၊ ေနာက္ဘ၀ လမ္းေျဖာင့္ျပီ။

၃။ မင္းက်င့္ဆယ္ျဖာ၊ ညီအညာ၊ ျပည္ရြာအုပ္ခ့ဲသည္။
ဘယ္ခ်ိန္ေသေပ်ာက္၊ ငါမေၾကာက္၊ ေနာက္ဘ၀ လမ္းေျဖာင့္ျပီ။

၄။ လွဴခံပုဂၢဳိလ္၊ မတြန္႕တုိ၊ ပုိလ်ံေမာက္ေအာင္ လွဴခ့ဲသည္။
ဘယ္ခ်ိန္ေသေပ်ာက္၊ ငါမေၾကာက္၊ ေနာက္ဘ၀ လမ္းေျဖာင့္ျပီ။

၅။ ေဆြမ်ိဳး မိတ္သဟာ၊ ဉ ာတကာ၊ သင့္ရာပံ့ပုိး ကူခ့ဲသည္။
ဘယ္ခ်ိန္ေသေပ်ာက္၊ ငါမေၾကာက္၊ ေနာက္ဘ၀ လမ္းေျဖာင့္ျပီ။

(မဟာသုတေသာမ ဇာတ္)

ဒီကိစၥလား?


ဒီကိစၥလား K ဆက္ရွင္ကုိသြားလုိက္ပါ..
သူတုိ႕ေျပာလုိက္တ့ဲ အတုိင္းသြားၾကည့္တယ္။
K ဆက္ရွင္က ဌာနက Reception မွာရွိႏုိင္တယ္လုိ႕ ျပန္ညႊန္တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ဌာနပုိင္ ဆရာနဲ႕၀င္ေတြ႕ၾကည့္တယ္။
ဖုန္းေတြ တတီတီေခၚျပီး ေျပာေနသည္။
ကုိယ္တုိ႕အေၾကာင္းေျပာေနတာလား၊
သူ႕အိမ္က ဒကာမၾကီးကုိ သတိရလုိ႕ ျပန္ဆက္ေနတာလားေတာ့ မသိ။
ျပဳံးလုိက္၊ ရယ္လုိက္နဲ႕ ၾကည္ႏူးစရာၾကီး။
သူ႕ကုိၾကည့္ျပီး အဆင္ေျပႏုိင္တယ္လုိ႕ ယူဆေနရတယ္။

ဒီကိစၥလား..
Exam ဌာနကုိ သြားလုိက္ရင္ အဆင္ေျပပါတယ္..
အဲ လာျပန္ျပီ ေနာက္တစ္ဌာန၊ သြားၾကည့္လုိက္တယ္။
အထက္က စာလာပါလိမ့္မယ္၊ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားတုိ႕ဌာနကုိ ပုိ႕ေပးပါ့မယ္..
ဆုိေတာ့ ေရွ႕ဆက္လုိ႕မရျဖစ္ျပီ။

စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ဌာနျပန္လာျပီး ထုိင္ေနမိတယ္။
ကုိယ္လုိစိတ္ေပါက္ေနတ့ဲ သူကလဲ တျဗစ္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္ေနတယ္။
တျဗစ္ေတာက္ေတာက္ေတြ စုလုိက္ေတာ့ ဌာနမွဴးဆီေရာက္သြားတယ္။
ဌာနဆီသြားမယ္ၾကံေတာ့ ဧည့္သည္ေရာက္ေနလုိ႕ ခဏေစာင့္ပါလုိ႕ ရုံးအေစာင့္က ေျပာတယ္။

ေအး.မင္းတုိ႕ေျပာသလုိေစာင့္ဆုိ၊ ေစာင့္မယ္..
မင္းတုိ႕ဌာနဆရာေတြ၊ ဌာနမွဴးေတြ..ဘုတ္အဖြဲ႕ေတြ ဟုိညႊန္၊ ဒီပုိ႕လုပ္တယ္။
လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြကုိအကုန္ မသိၾကဘူးလား..

ဒီလုိပါပဲ..၊ နည္းနည္းခ်င္းလုပ္ရတာေပါ့.
ကုလားက အျပဳံးမပ်က္ ျပန္ေျပာတယ္။

အဲ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ဗ်။
အကုန္သိတ့ဲသူတစ္ေယာက္ရွိတယ္။
ဘယ္ဌာန၊ ဘယ္ေနရာ၊ ဆရာဘယ္သူ၊ ဌာနမွဴးဘယ္အခ်ိန္ရွိတယ္။
လက္မွတ္ဘယ္အခ်ိန္ထုိးတယ္။ အနားခ်ိန္စသည္ေပါ့ဗ်ာ...

အင္း..အင္း...၊ အာ..အုိေကပဲ..၊ အဲလုိလူမ်ိဳးေတြ႕ခ်င္ေနတာ ဘယ္မွာလဲ.

ေဟာ ဟုိမွာ..
ကုလားညႊန္ျပရာၾကည့္လုိက္ေတာ့ ..
ေအာက္ေျခသိမ္းရုံး အကူ ျဖစ္ေနတယ္။
ေက်ာင္းသား ေလးငါးေျခာက္ေယာက္ကုိ လက္ခ်ာေပးသလုိ  ေတာင္ညႊန္၊ ေျမာက္ညြန္လုပ္ေနတာေတြ႕ 
ရတယ္။ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ ယာဥ္ထိမ္းၾကီးနဲ႕ေတာင္ တူေနသလုိလုိရွိတယ္။

အာ..၊ သူက အကုန္သိတယ္ဆုိတာ ဟုတ္ပါ့မလား..
လုိ႕ေျပာမိေတာ့..၊

သိပ္ဟုတ္တာေပါ့..၊
ဒါေပမယ့္ လက္မွတ္ထုိးျပီး ဘာကုိမွ သူ လုပ္မေပးႏုိင္ဘူး။
ဌာနမွဴးနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္ရင္ေတာ့ ေနာက္ေန႕လာခ့ဲပါ..

ျပီးေရာ ဘာတတ္ႏုိင္ေသးလဲ။
စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္တာေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ျပီး ဘယ္ေရာက္ကုန္တယ္ မသိေတာ့။
ဗုိက္ဆာလာတာပဲသိတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ “ဒီကိစၥလား” ေနာက္ေန႕ေပါ့။

ကတ္ေၾကးတစ္ေခ်ာင္+ ႏုိ႕တစ္ခြက္
...............................................

အေျဖရွာသည္။
ျပႆနာ ငါးဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေတြ႕ရသည္။
ဆရာက တစ္မ်ိဳးေျပာသည္။
ေက်ာင္းသားက တစ္မ်ိဳး ေကာက္ခ်က္ခ်သည္။
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႕ အရႈံးအႏုိင္မေပၚပဲ ေပ်ာ္စရာပင္ေကာင္းေနသည္။

မွန္သည္ထင္၍ လုပ္လုိက္ၾကသည္။
မွားသည္ဟု အေျဖထြက္လာသည္။
အမွန္ဘာလဲ သူတုိ႕ကုိေမးၾကည့္သည္။
ေမးမိသူတုိင္းက အေျဖတစ္မ်ိဳးစီေပးၾကသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အေတြ႕အၾကဳံရွိ ဆရာမ်ားကုိဌာနမွဴးရုံးခန္းေခၚျပီး တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကသည္။
အေျဖမွန္သည္ ဆရာမ်ားတြင္ မရွိျဖစ္ေနသည္။

မွန္ေပသည္။ ဆရာတုိ႕သည္ ေက်ာင္းသားမ်ား မဟုတ္ၾကေတာ့သည္ကုိး။
ၾကာျပီဆုိေတာ့ ေမ့ေလာက္ပါျပီ ဆုိတ့ဲ သီခ်င္းေလးကုိ တုိးတုိးေလးဆုိမိသည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ အျခားဌာနက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကုိ ေမးၾကည့္ပါဟု ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကသည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားလာေလ့လာထရွိေသာ မိတၱဴဆုိင္က ထုိင္ေစာင့္ေနသည္။
မၾကာခင္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္။
အေျခအေနကုိေျပာျပေတာ့ ကူညီႏုိင္သည္ဟု ေျပာသည္။
သူ႕အေဆာင္ကုိ ခဏျပန္သည္။
ျပီးေတာ့ ျပန္လာသည္။

သူ႕ကုိယ္ပုိင္စာဖုိင္ေလးကုိေပးသည္။
ပုံစံတက်ျပဳလုပ္ထားသည္။
ကုလားမ်ားသည္ ရံခါ အလြန္သေဘာေကာင္းတတ္သည္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အသားအေရာင္ မခဲြျခား ကူညီေပးတတ္ၾကသည္။
က်ဳပ္တုိ႕က သူတုိ႕ထက္ နည္းနည္းအသားျဖဴသည္။

.........................
Workshop တစ္ခုတြင္ ပါေမာကၡတစ္ဦးေျပာသည္ကုိ သတိရေနမိသည္။
“ပီ အိပ္ခ်္ ဒီ လုပ္တာ လြယ္ပါတယ္။
ကတ္ေၾကးေကာင္းေကာင္းတစ္ေခ်ာင္းလုိတယ္”တ့ဲ။

“မွန္ပါတယ္ဆရာ။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီကတ္ေၾကးထက္ေအာင္ေသြးရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္”..

အကူအညီေပးေသာ ကုလားေက်ာင္းသားကုိ ေကာ္ဖီ(ခ်ေရ) တစ္ခြက္တုိက္လုိက္သည္။
“ဆုိင္က ေကာ္ဖီေတြ မေသာက္နဲ႕ ႏုိ႕အတုေတြနဲ႔လုပ္ထားတာ။
ႏြားႏုိ႕စစ္စစ္နဲ႕ဟာကုိေသာက္ပါ”

ဒါေပမယ့္ သူတစ္ခြက္လုံးကုန္ေအာင္ေတာ့ ေသာက္သြားသည္။
အားနာလုိ႕ထင္ပါသည္။

လကၤာေျမ


၁။ တံျမက္စည္းလွည္းရမယ္။
၂။ ဘုရားေန႕စဥ္၀တ္တက္ရမည္။
၃။ ဆြမ္းစားအပင့္အဖိတ္ရွိက လုိက္ရမည္။

ဆုိေသာ စည္းကမ္းသုံးခ်က္ျဖင့္ လကၤာေျမက ဆင္ဟာလီေက်ာင္းတြင္ ေနထုိင္ခြင့္ရသည္။

တံျမက္စည္းလွည္းရမည္ ဟူေသာ စည္းကမ္းသည္ပင္ သူ႕အရပ္သူ႕ေဒသႏွင့္မုိ႕ ခက္ေသးသည္။
ဘုရုေမ အရွင္ကုိ တံျမက္စည္းမလွည္းပါနဲ႕။ အမႈိက္ပဲက်ဳးံပါလုိ႕ ဆရာေတာ္က ေျပာပါတယ္..
ဘာလုိလဲ ထပ္ျပီးေမးမိေတာ့..၊
အရွင္ဘုရားလွည္းတာက ၾကက္ယက္သလုိပဲလုိ႕ ဆရာေတာ္ကေျပာတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႕တံျမက္စည္းလွည္းတာကုိ ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ ဟုတ္ေပသားပဲလို႕ သိလုိက္ရသည္။
သူ႕တုိ႕တံျမက္စည္းသည္ ျမန္မာတံျမက္စည္းလုိ အလုံးၾကီးမဟုတ္၊ တံျမက္ဆံမ်ားကုိ ယပ္ေတာင္ က့ဲသုိ႕
ျဖန္႕ထားသည္။

လွည္းေသာ အခါတြင္လည္း လွည္းက်င္းျပီးသားဘက္တြင္ လူမေနရ။ အမႈိက္မ်ားကုိ သဲျပင္ အေပၚမွ ခပ္ရွပ္ရွပ္ဆြဲယူလုိက္ျခင္းသာပါ။ လွည္းက်င္းျပီးသား ဘက္တြင္လဲ အုန္းလက္ပမာ ျပန္႕ျပဴးက်န္ရစ္သည္။ သဲမ်ားပါမလာပဲ အမႈိက္သည္သာ ပါလာသည္။

မိမိကားသူတုိ႕လုိ မဟုတ္ အမႈိက္ေျပာင္ျပီးေရာဆုိသလုိမ်ိဳးျဖင့္ ျမန္မာလုိ လွည္းက်င္းလုိက္ေတာ့သဲေတြ 
ပါသည္။ သဲျပင္တြင္ ေကာက္ေၾကာင္းၾကီးမ်ား အထင္သားရွိသည္။
ၾကက္ယက္သလုိမို႕ အမႈိက္မလွည္းရတ့ဲ။
ေနာက္ေတာ့ ေျဖးေျဖးခ်င္းတတ္ေျမာက္သြားပါသည္။
ၾကက္ယက္ထားသလုိၾကီး မျဖစ္ေတာ့ပါ။

၂။ ဘုရား၀တ္တက္လုိက္ရမည္။
လကၤာေျမက ဘုရား၀တ္တတ္ျခင္းသည္ ၾကည္ႏူးစရာအေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းအနီးအနားက ဒကာ ဒကာမမ်ားလာၾကသည္။
တတ္ႏုိင္သည့္ပန္းမ်ားကုိ တစ္ပြင့္ တစ္ခုိင္ျဖစ္ေစ ယူလာၾကသည္။
ပန္းတင္ခုံတြင္ စုံထားၾကသည္။

ဘုရား၀တ္တက္ရန္နီးလာေသာအခါ အျဖဴမ်ားသည္ အျဖဴတစ္စု၊ အနီမ်ားသည္ အနီတစ္စု၊ အ၀ါ အျပာ အစိမ္းစသည္ ပန္းေရာင္စုံတုိ႕သည္ တစ္ကန္႕စီသာရွိၾကသည္။
ေရြးခ်ယ္ထားျပီးေသာ ပန္းမ်ားကုိ ပန္းကန္ငယ္မ်ားတြင္ ထည့္ၾကသည္။
ထုိ႕ေနာက္ ဘုရား၀တ္တက္လာသူ ကေလးလူၾကီးမက်န္ ပန္းတင္ခုံမွ ပန္းမ်ားကုိ လက္ဆင့္ကမ္းျပီး ဘုရားရွင္ဆီသယ္ေဆာင္ပူေဇာ္ၾကသည္။
ဘုရား၀တ္တက္ျပီးလ်င္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ဦးခ်ပူေဇာ္ၾကသည္။
ျမန္မာမ်ားလုိ ဘုန္းအားလုံးကုိ တစ္ၾကိမ္တည္းျဖင့္ ဦးခ် ၀တ္ျပဳလုိက္သည္ မဟုတ္ တစ္ပါးလ်င္ ဦးသုံးၾကိမ္ႏႈံးျဖင့္ သံဃာအားလုံးစုံေအာင္ ဦးခ်၀တ္ျပဳသည္။

ထူးျခားသည္ကားတင္ပလႅင္ေခြျပီး ထုိင္ေနရသည္ မဟုတ္ မတ္တတ္ရပ္ျပီး အပူေဇာ္ခံရသည္။
ပရိတ္သတ္မ်ားလ်င္ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာတတ္သည္။
“အာယု ဘ၀ံ” ဟု ဆုေပးရသည္။
အသက္ရွည္ပါေစ...တ့ဲ။

၃။ ဆြမ္းစားအပင့္အဖိတ္ရွိကလုိက္ရမည္။
လကၤာကၽြန္းသည္ အေသာကမင္းၾကီး လက္ထက္ကစလုိ႕ ဗုဒၶသာသနာထြန္းလင္းလာခ့ဲသည္။
ယေန႕အခ်ိန္တုိင္ေအာင္လည္း ကမၻာအရပ္ရပ္မွ ဗုဒၶသာသနာျမတ္နုိးသူ တုိ႕လာေရာက္ေလ့ လာသင္ယူေနၾကသည္။

ေခတ္သစ္နည္းမ်ားျဖင့္ စနစ္တက်ပို႕ခ်သင္ၾကားေလ့လာေနၾကသည့္ ကမၻာသိတကၠသုိလ္ၾကီးမ်ားလည္း အမ်ားအျပားပင္ရွိသည္။
တုိင္းသူျပည္သားမ်ားကလည္း ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိၾကည္ညိဳသည့္အေလ်ာက္ ဆြမ္း၊ ကြမ္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆး မလစ္ဟင္းရေအာင္ လွဴဒါန္းေနၾကသည္။

ရုံးလုပ္သားမ်ားအျပားရွိေသာ တုိင္းျပည္မုိ႕ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႕တုိင္း ဆြမ္းစားၾကြရသည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနေသာအခါ အိမ္သူအိမ္သားအားလုံးသည္ မိမိႏုိင္ရာ ဆြမ္း၊ ဆြမ္းဟင္း စသည္မ်ားျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ လွဴဒါန္းကုသုိလ္ယူေနၾကသည္။

တစ္ခါတစ္ရံ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဆြမ္းအႏုေမာဒနာအေနအားျဖင့္ တရားအေဟာခုိင္းေလ့ရွိသည္။
ေဟာခါစမုိ႕ ျမန္မာနည္း၊ ျမန္မာဟန္အတုိင္း သီလေပးသည္။
ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ေသာအခါ “ဘုရုေမတုိ႕ သီလေပးတာကလဲ ေငါက္သလုိပဲေနာ္”တ့ဲ။

ျမန္မာဟန္အတုိင္း ဂရု၊ လဟု ပီပီရြတ္ဆုိမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
အေတြ႕အၾကဳံမ်ားလာေသာအခါ ေငါက္သလုိမျဖစ္ေတာ့ပါ။

အခုတုိင္ ေတြးမိတုိင္း ၾကည္ႏူးရသည္။
အခြင့္အခါ သင့္ရင္ျဖင့္ ျပန္လာခ်င္ပါေသးတယ္ လကၤာရယ္။