တဏွာေစရာ မေနသာလုိ႕..

လမ္းမ်ားေပၚတြင္ လူသြား လူလာမ်ားျဖင့္ ျပည့္က်ပ္ေနသည္။ အေျပးေလးလည္းသြားၾကသည္။ အေျပးၾကီးလည္း သြားၾကသည္။ အပ်ိဳ အအုိ အဖုိး အဖြား အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးမ်ား ကေလး၊ လူရြယ္ လူငယ္မ်ားသြားေနၾကသည္။

ဆံပင္ရႈပ္ေထြး ေယာဂီေရာင္ ညစ္ေထးေထးေလးေလးေျဖးေျဖးျဖင့္ တည္ျငိမ္ေနေသာ ေယာဂီသူေတာ္ စင္ မ်ားလည္း သြားေနၾကသည္။ ျပည္ပတုိင္းျပည္မ်ားက အလည္လာေရာက္သူမ်ားလည္း သြားေနၾက သည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီးသည္ ခရီးသြားမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေလ့ရွိသည္။

အိမ္ရာမေထာင္ပဲ ခရီးဟူသမွ် အကုန္နီးပါးသြားလာၾကေသာ မဇၥ်ိမခရီးသြားမ်ားလည္း ေနရာတုိင္း တြင္ေတြ႕ႏုိင္သည္။ သူတုိ႕ကုိ သညာသီဟုလူသိမ်ားသည္။

There is no happiness for him who does not travel. Thus we have heard. Living in the society of men, the best man becomes a sinner. Therefore, wander. The fortune of him who is sitting, sits; it rises when he rises; it he sleep when he sleeps; it moves when he moves.

ခရီးမသြားေသာ သူ အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမရွိႏုိင္။ လူၾကားထဲ ေနရင္ လူေတာ္ပင္လွ်င္ အျပစ္သားျဖစ္ တတ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ခရီးသြားပါ။ ခရီးသြားေသာသူရဲ႕ ေကာင္းျမတ္ျခင္းသည္ ထုိင္လုိလွ်င္ ထုိင္လုိက္သည္။ ရပ္လိုလွ်င္ ရပ္လုိက္သည္။ အိပ္လုိလွ်င္ အိပ္လုိက္သည္။ သြားလုိလွ်င္သြား လုိက္သည္။

ဟိႏၵဴသူေတာ္စင္ၾကီးမ်ားသည္ ခရီးသြားခ့ဲၾကသည္။ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္တန္းကုိေက်ာ္၍ ဂဂါၤျမစ္ၾကီးကုိ အၾကိမ္ ၾကိမ္ျဖတ္သန္း၍ ၀င္ဒယာေတာင္တန္းမ်ားကုိ ျဖတ္သန္း၍ ခရီးသြားၾကသည္။ အေလာင္းေတာ္ မင္းသိဒၶတ္ ကုိယ္တုိင္းလည္း ခရီးသြားျဖစ္ခ့ဲသည္။

ကုိယ္တုိင္ ခရီးလြန္ေျမာက္ေသာအခါ တပည့္သားမ်ားကုိ ခရီး အသြားခုိင္းေတာ္မူသည္။ “စရထ ဘိကၡေ၀ စာရိကံ” ဘိကၡဳတုိ႕ ခရီးလွည့္လည္ၾကေလာ့ဟုမိန္႕ေတာ္မူသည္။ သပိတ္တစ္လုံးသုံး ထည္ေသာသကၤန္းသာလွ်င္ ၀န္ရွိေသာ ခရီးသြားအျဖစ္ျဖင့္ ခရီးဆက္ၾကသည္။

ဟိမ၀ႏၱာကုိေက်ာ္ျပီး တိဗက္ ခရီးသြားလုပ္ၾကသည္။ ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႕ေသာ လြင္ျပင္မ်ားကုိျဖတ္သန္း လ်က္ တရုတ္ ခရီးသည္ၾကီးမ်ား မဇၥ်ိမကုိလာၾကသည္။ အေသာကမင္း၏ အိမ္ေရွ႕စံ သားေတာ္ မဟိႏၵသည္ လကၤာကၽြန္းသုိ႕ ခရီးသြားခ့ဲသည္။ ေပးဆပ္လုိေသာ စိတ္ထားမ်ားျဖင့္ ခရီးႏွင္ၾကသည္။

ရွင္ေသာဏဥတၱရမေထရ္ျမတ္တုိ႕သည္အေရွ႕ေတာင္အာရွသုိ႕ လြန္ခ့ဲေသာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္က ခရီးဆက္ခ့ဲၾကသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ စာရိကံ စရထ ကုိ ဦးထိပ္ရြက္လ်က္ ခရီးဆက္ၾကသည္။ မဇၥ်ိမ မွျဖာထြက္လုိက္ေသာ ကုိးတုိင္းကုိးဌာန ခရီးစဥ္သည္ၾကီးႏွင့္ ခရီးသြားသမုိင္းသည္ အထင္ရ ကျဖစ္ခ့ဲ သည္။

အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကံဳရသည္။ သူတုိ႕မွတ္တမ္းသည္ အ့ံဖြယ္ရာမ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေန သည္။ ေႏွာင္း လူမ်ား အတြက္ အ့ံခ်ီးဖြယ္ျဖစ္ခ့ဲသည္။

ခရီးသြားၾကီးတစ္ဦးသည္ မနက္ခင္း ဆြမ္းခံၾကြရင္း မုိးေရမ်ားျဖင့္ေရျပည့္ လွ်ံေနေသာ ေခ်ာင္းငယ္ ကုိ ျဖတ္သန္းရသည္။ ေရစီးသန္ေသာေၾကာင့္ ကမ္းတစ္ ဘက္လွမ္းတက္ရန္ အခက္ၾကဳံရသည္။ လက္ထဲက အာဟာရ ေဆာင္ ယူရာ သပိတ္ကုိ လက္တစ္ဘက္ျဖင့္ ထိန္္းျပီး ေခ်ာင္းကုိ အသာ လုိက္ျပီးေထာင့္ျဖတ္ ကူးရသည္။

ကမ္းတစ္ဘက္ေရာက္ေသာ္ ေသးငယ္ေသာ ေရျပည့္ ေခ်ာင္းငယ္ကုိ ျပန္ၾကည့္ျပီး ဒီေလာက္ေသး ငယ္ေသာေခ်ာင္းေလးကုိပင္ ခက္ခက္ခဲခဲကူးျဖတ္ေနရလွ်င္ ၾသဃေလးျဖာ သံသရာကုိကူးဖုိ႕ အေတာ္ ၾကိဳးစား အားထုတ္ရဦးမွာ ပါလားဟု ေတြးေတာမိပါသည္..တ့ဲ။ ခရီးငယ္ေပမယ့္ အေတြးၾကြယ္ေသာ မဟာခရီး သြားၾကီးေပတည္း။

ကုိယ္တုိင္ မဇၥ်ိမေဒသခရီးသည္ျဖစ္ခ့ဲသည္။ ေတာင္ပုိင္း ျဒာဗီဒီယန္တုိ႕ ေဒသမွ ေျမာက္ပုိင္း အာရယန္ တုိ႕ နယ္သုိ႕ အျပန္ခရီးတြင္ ျဖစ္သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကုိလုိလားလုိ႕လည္းခရီးသြားျဖစ္ခ့ဲရ သည္မဟုတ္။

သူေတာ္စင္ၾကီးမ်ားလုိ သတၱ၀ါမ်ား အတြက္လည္း မဟုတ္ခ့ဲ။ တဏွာေစရာ မေနသာလုိ႕ ေနရာရွာ ထြက္ခ့ဲရျခင္း သာျဖစ္သည္။ Annamalai University တြင္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ဖုိ႕ တစ္ေနရာ အတြက္ဆုိတ့ဲ က်ဥ္းေျမာင္း လွတ့ဲေနရာေလး ကြက္ကြက္မွ်သာ ျဖစ္ခ့ဲသည္။

ေျမာက္ပုိင္းအျပန္ခရီးတြင္ ရႈပ္ေထြးေပလီလွေသာ အိႏၵိယရထားၾကမ္းၾကီးတြင္ ရုိးရုိးတန္းကလုိက္ခ့ဲ ရသည္။ သူေတာ္ စင္ၾကီးကုိ မဟတၱမဂႏၶီကုိ အားက် အတုလုိက္၍ ရုိးရုိးတန္းက စီးခ့ဲျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ အေျခအေန အရသာျဖစ္သည္။

ရုိးရုိးတန္းတြင္ ရုိးရုိးလူမ်ားကုိသာေတြ႕ရသည္။ ဧည့္သည္မိတ္ေဆြက သတိထားပါတ့ဲ။ လူလိမ္ လူညာ မ်ား တက္လာတတ္သည္တ့ဲ။ ထုိလူမ်ားကုိလည္း ကုိယ္ကမယုံရဲပါ။ တကယ္ေတာ့ ထုိသုိ႕ေျပာလာ သူမ်ားကုိလည္း မယုံမိေစရန္ မိတ္ေဆြမ်ားကတဆင့္ မွာလုိက္ၾကသည္။

လမ္းတြင္ ဆႏၵျပသမားမ်ားေၾကာင့္ ရထား သုံးနာရီခန္႕ရပ္ထားရသည္။ ကုလားမ်ားမရပ္မနား စကားေျပာၾက သည္။ ညဥ့္နက္သည့္တုိင္ မအိပ္ၾကပါ။ သူတုိ႕မအိပ္ေတာ့ ရုိးရုိးတန္း အလယ္ခုံ တြင္က်ေသာ ကုိယ့္မွာလည္း အိပ္မခြင့္ရ။ မနက္လင္းေတာ့ ဖင္ပုတ္ျပီး အေစာၾကီးႏႈိးသည္။ “ခရီးသြားေရ ထေတာ့”တ့ဲ။

အိပ္ေရး မ၀ေတာ့ မႈံမႈံေ၀ေ၀ျဖစ္ရသည္။ ဘူတာတစ္ခုေရာက္တုိင္း လူေတြ ခရီးသြားေတြ ေတြ႕ ရသည္။ 

 

အေျပးလည္း သြားၾကသည္။

ေျဖးေျဖးလည္းသြားၾကသည္။

မိမိကုိယ္တုိင္လည္း လမ္းေပၚက လူမ်ားႏွင့္ ဘာမွ မထူးပါ။

.......

မျပီးဆုံးေသးေသာ ခရီးကုိ တဏွာေစရာ မေနသာလုိ႕ ခရီးဆက္ ေနရသည့္ အျဖစ္သာ။ 

လမ္းေပၚတြင္ လူမ်ားျပည့္ညပ္လုိ႕ ….ထုိအထဲတြင္ ကုိယ္တုိင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည္။