၁
ခရီးသြားေသာအခါ ေတာ၊ ေတာင္၊ ေရ၊ ေျမ၊ စမ္းေခ်ာင္း၊ ရႈခင္း၊ လြင္ျပင္၊ ခ်ိဳင့္၀ွမ္း၊ ေလေျပ၊ မုန္တုိင္း၊ မိတ္ေဆြ၊ ရန္သူ၊ သာယာေသာ လမ္း၊ ေျငွာင့္ဆူးျပြမ္းေသာ လမ္း၊ အဆင္း၊ အတက္ တုိ႕သည္ ခရီးသြား၏ ကာရံမ်ား ျဖစ္ သည္ဆုိလွ်င္ ………….
၂
ရွင္မဟာရဌသာသည္ ေရႊစက္ေတာ္သုိ႕ ဘုရားဖူး ၾကြေရာက္သည္၊ ငယ္စဥ္ကပင္ မ်ိဳးရုိး အႏြယ္အားျဖင့္ အထက္ တန္းက်က်ေနႏုိင္ေသာ အေျခမွ သာသနာ့ေဘာင္ ၀င္ေရာက္ျပီး ရွင္ခ်စ္သားျမတ္ ျဖစ္ခဲ႕သည္၊ ခံစားရသမွ်ကုိ စာစီသည္၊ သူ႕ခံစားမႈကုိ မွ်ေ၀သည္၊ လူ႕သဘာ၀အရ အခက္ အခဲမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရေသာအခါ ႏွစ္ခြျဖစ္ တတ္ ၾကသည္မွာ ဓမၼတာဟု ဆုိရေပမည္၊ ထုိအျဖစ္ကုိ သူေရးဖြဲ႕သည္၊
ေတာေကာင္ အေပါင္းတုိ႕၏ ေတာက္သံ၊ ေဟာက္သံ ခ်ဳန္းသံ၊ ၾကိမ္းသ၊ံ သာယာျမဴးထူး သီက်ဴးသံတုိ႕သည္ ေတာလုံးညံေနေလသည္၊ ထိတ္စရာေတာကုိ သူျမင္သည္၊
လက္တစ္ကမ္းသုိ႕ လာေရာက္ျမည္က်ဴးၾကေသာ ေက်းငွက္တုိ႕၏ ဘာသာဘာ၀ ေအာ္ဟစ္ ျမည္က်ဴသံတုိ႕ သည္ က်ိက်ိ က်ာက်ာ တီတာတာျဖင့္ ေန၀င္ရုိးရီတြင္ ဆည္းဆာေလခ်ိဳႏွင့္ အတူ သာယာ ေနသည္ကုိ ေတြ႕ ရေတာ့ ေတာလား( ကဗ်ာ) ရွည္ၾကီးကုိ ဖြဲ႕သီသည္၊
‘ခ်ိဳးႏွစ္ေဖာ္မူ၊ ရႊင္ေပ်ာ္အျမဲ၊ မကြဲတူကြ၊ ေနသည္ဆေသာ္၊ ကာမလူ႕ေဘာင္၊ မေရွာင္ႏုိင္ေသာ္၊ ညာေၾကေက်ာ္ေစာ္၊ သေဘာစင္စစ္၊ ရွင္၏ျဖစ္မွ၊ တစ္ဆင့္လူ႕ခြင္၊ ၀င္လဦးမည္၊ ခ်စ္ၾကည္မ်ိဳးႏြယ္၊ ဥစၥာၾကြယ္သည္၊ လူ၀ယ္လူေကာင္း၊ အေၾကာင္းရုံးစည္၊ ျဖစ္မည္တည္ဟု’
ေတာတုိး ေတာင္တက္ျဖင့္ သြားလာရင္း ခ်ိဳးႏွစ္ေကာင္ အေတာင္ယွက္ျပီး တစ္လွည့္စီ ခြန္းဟသီက်ဴးေနေသာ သဘာ၀ ေတာ အလွကုိ ျမင္ရေသာ အခါ သာသနာ့ေဘာင္မွ ေရြ႕ေလွ်ာ္သက္ဆင္း လူ႕ အျဖစ္ႏွင့္ေနခဲ႕ေသာ္ အဆင့္တန္း ျမင့္ျမင့္ ေနရမည္၊ ေဆြမ်ိဳးေပါင္း အလည္ ဂုဏ္၀င့္ထည္မည္၊ စည္းစည္းရုံးရုံး ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းျဖင့္ ေတာတုိးရသည္ကဲ႕သုိ႕ မပင္ပန္းပဲ ခ်မ္းသာေၾကာင္းကုိ ေျပးျမင္မိသည္၊ သုိ႕ေသာ္ ခက္ခဲေသာလမ္း ႏွင့္ လြယ္ ကူေသာလမ္းတုိ႕ကုိ ကြဲကြဲျပားျပား သိျမင္ျပီး (ခက္ခဲေပမယ့္) စိတ္တြင္ေပၚလာေသာ ေလာကီ ျမင္ကြင္းတုိ႕ကုိ
‘ဟင္းခ် ’ ပယ္ေဖ်ာက္ကာ ေနလုံးေပ်ာက္ခ်ိန္၀ယ္ ဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေျမာ္ဖုိ႕ေရး ခရီးလွမ္းဆက္ခဲ႕သည္၊ ခရီးသည္ အေတာ္အတန္နီးခဲ႕ေပျပီ၊ စိတ္သည္ ေရာက္ခ်င္ေစာလွ်က္………….
၃
ခရီးဆက္ေတာ့သည္။
No comments:
Post a Comment