တုိ႕ ေထရ္ ဆရာ

ဘ၀အတူ

ေစတနာကူလုိ႕ရယ္ျဖင့္

သင္ၾကားပါတ့ဲ ျမတ္ဆရာ။

တပည့္အထာ

မကြာသိလုိ႕ရယ္ ညြန္းတ့ဲ ေစတနာ။

၀ႏၵနာ အခါခါျဖင့္

ျမတ္ဆရာ တုိ႕ေထရ္ဘုန္းကုိ

ျမတ္ႏုိးမိပါ။

မန္းေရႊျမိဳ႕ေတာ္၊ သာသနာ့တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား အမွတ္တရပါ။ 

....................................................................................

"နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ."

သုံးေခါက္ျဖင့္ စာသင္ခန္း အတန္းတက္ျခင္းကုိ ဖြင့္လွစ္လုိက္သည္။ 

စာေပပုိ႔ခ်ေပးမည့္ ဆရာေတာ္ လည္း ေနရာ အသင့္ယူျပီးျပီျဖစ္သည္။

ေန႕လည္ တစ္နာရီ အခ်ိန္မုိ႕ အိပ္ယာထေနာက္က်ေသာ စာသင္သား တစ္ခ်ိဳ႕ မေရာက္ၾကေသးပါ။

ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕၏ ေနရာမ်ားလြတ္ေနဆဲျဖစ္သည္။

စည္းကမ္းအရ အတန္းေခၚခ်ိန္ငါးမိနစ္မွ်ေနာက္က်ေရာက္ခ့ဲေသာ္ ပ်က္ကြက္စာရင္းအျဖစ္တင္ႏုိင္ေပသည္။
 စာခ်ဆရာေတာ္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အခင္းအက်င္းကုိ ခဏေ၀့၀ိုက္ၾကည့္သည္။

ေနရာလပ္တစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနေသးျခင္းေၾကာင့္ အတန္းတက္စာရင္း မေခၚေသးပါ။

ဆရာေတာ္သည္ ၾကည့္လက္စ စာအုပ္ကုိ ခဏပိတ္လုိက္သည္။

တင္ပ..၊ ေက်ာင္းသားစုံျပီးထင္ပါတယ္။

ခြင့္ရွိရင္ ေျပာပါဦး..

ခြင့္ယူထားေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕အမည္မ်ားကုိ ေျပာလုိက္သည္။

ထုိ႕ေန႕ေက်ာင္းေခၚစာရင္းသည္ ဤမွ်ျဖင့္ ျပီးစီးသြားသည္။

တင္ပ..၊ ေနာက္က်လုိ႕ ေျပးရတ့ဲ အေၾကာင္းေလးေျပာျပဦးမယ္..

တပည့္ေတာ္တို႕ ဒီသာသနာ့ တကၠသုိလ္တက္ေရာက္ခါစက အရွင္ဘုရားတုိ႕လုိေခတ္မီေသးတာမဟုတ္ဘူး။
ေက်ာင္းသားကနည္းနည္းေပါ့။

 ေရာက္ခါစေတြဆုိေတာ့ ဆရာအျဖစ္ျပန္လည္ပုိ႔ခ်ေပးဖုိ႕ ေခၚတ့ဲ အခ်ိန္ေပါ့..

တစ္ေန႕ေတာ့ မန္းေလးေတာင္ေပၚကုိ အခုပါဠိဌာနမွဴးနဲ႕ အတူတက္ၾကတာေပါ့..

အဂၤလိပ္စကားေျပာ ေလ့က်င့္ရေအာင္လုိ႕ပါ..

မုိးကလဲနည္းနည္းအုံ႕ေနတယ္။ နာရီေတြဘာေတြလဲ မပါဘူးေပါ့ဘုရား..

တပည့္ေတာ္တုိ႕ကလဲ ေျပာေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ေျပာလုိက္ၾကတာ။

ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က် သြားပါတယ္။ အခ်ိန္လဲ မၾကည့္ပဲနဲ႕ ျပန္ဆင္းလာၾကတာ။

ငါ့ရွင္တို႕ သိတ့ဲ စႏၵာမုနိဘုရား ေျမာက္ဘက္ေဘးက အဲဒီတုန္းက အခုလုိေတာၾကီး မဟုတ္ဘူးဘုရား။ ပ်ံက် အိမ္ေတြေနၾကတာေပါ့။ အဲဒီ တဲၾကိဳး တဲၾကားေရာက္ေတာ့ ဘုရား၀တ္တက္ေမာင္း ေခါက္သံၾကားလုိက္ရ တယ္။

ဟာ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႕ဆင္းလာတာ။ ေမာင္းေခါက္သံၾကားလုိက္ရေတာ့မွ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ေနာက္ က်ေနျပီဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္။

ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ေျပးလုိက္ၾကရတာဘုရား သကၤန္းေတြ တလႊားလႊားနဲ႕။ 

မရွက္အားဘူး။ လူေတြက ၀ုိင္းၾကည့္ၾကတယ္။ ဘာလဲေပါ့။ တတ္ႏုိင္ဘူးဘုရား။

ေရာက္ခါစေက်ာင္းသားဆုိေတာ့ ေက်ာင္း အထုတ္ခံရမွာေၾကာက္တာကုိးဘုရား။

ေနာက္ေတာ့လဲ ပုံမွန္ပါပဲ။ အရွင္ဘုရားတုိ႕လုိေပါ့။ 

ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္ ေရာက္ခါစတုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းတက္ ေမာင္းမေခါက္ခင္ ေက်ာင္းသားက အတန္း ထဲက ေစာင့္ေနတယ္။

တတိယႏွစ္၊ စတုတၱႏွစ္က်ေတာ့ ဆရာက အခန္းထဲကေန တပည့္ကုိျပန္ေစာင့္ရတာေပါ့။

ဒီလုိပါပဲ ..။နားလည္မိပါတယ္။ ၀ဋ္လည္တယ္လုိ႕ ဆုိႏုိင္မလားပဲဘုရား။

ဒါေပမယ့္ ငါ့ရွင္တုိ႕ကုိ စာနာမိပါတယ္။

.......................................

သူတုိ႕ ငယ္စဥ္ ဘ၀ျဖင့္ တပည့္မ်ား အေပၚ စာနာ နားလည္တတ္ေသာ ဆရာဟု သိရခ်ိန္၀ယ္ ေနာက္က်

ေက်ာင္း သားတစ္ခ်ိဳ႕၏ မ်က္၀န္းမ်ား ရီေ၀ေနသည္။

ဆရာေတာ္ကားျပဳံးသည္။

ေႏွာင္း အတိတ္က အရိပ္တုိ႕ အေတြး၀ယ္ ခတ္ေသာေၾကာင့္ ျပံဳးေလသလား။

သုိ႕မဟုတ္ေနာက္က်ေက်ာင္းသား၏ ေနာင္တ အတြက္ ခြင့္လႊတ္ အျပဳံးလား မခြဲျခားႏုိင္။

ႏွစ္ခုစလုံးလည္္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။

တုိ႕ဆရာမ်ားခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။

.................................