သုခ သူ႕အမည္။ ပစၥည္းမ့ဲ ဂုဏ္ကင္းလုိ႕
ရြာအတြင္းက မည္သူမွ သူ႕ကုိ မခင္ၾက။
သုိ႕ အတြက္ ဘယ္သူ ကုိမွလည္း သုခ အျပစ္မတင္။
မိဘမ်ားက ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိး၍ သညာဖြဲ႕ခ့ဲသည္ မုိ႕ ျမတ္ႏုိးလွသည္။
သုခသည္ သားသတ္ မုဆုိးတစ္ဦးျဖစ္သည္။
သူ႕အလုပ္သည္ ၾကမ္းတမ္းသည္။
ရြာအတြင္း အျမင္မေတာ္၍ ရြာ့အျပင္လမ္းက ျပန္သည္။
ေရွာင္လႊဲ၍ မရသည္ကား ရြာဦးေစတီ။
ေစတီေတာ္အနီးေရာက္တုိင္း သုခ ေအးခ်မ္းမႈကုိ ခံစားရသည္။ မိဘဘုိးမ်ား၏
အရိပ္အေငြ႕ႏွင့္ သဒၶါအားတုိ႕ကုိ မွန္းဆရည္ေရာ္ပူေဇာ္ျမဲျဖစ္သည္။
.........
"..သုခ"
ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္ေသာ ေခၚသံ။
မည္သည့္အခ်ိန္က ေရာက္ေနမွန္း မသိေသာ
ငယ္ဆရာေတာ္ဦးသုမနသည္ သုခေနာက္တြင္ရပ္ လ်က္ရွိ သည္။
၀မ္းစာေရး အတြက္ ဘ၀ၾကမ္းတမ္းေပမယ့္
ဆရာ၊ မိဘ၊ သက္ၾကီး ရြယ္အုိကုိ ေလးစားတတ္ေအာင္သြန္ သင္ေပးခ့ဲသည့္ ငယ္ဆရာသည္
ဦးသုမနပင္ျဖစ္သည္။
ဘုရား...၊
အင္း..၊ မင္းမလဲ..၊ သုခအမည္နဲ႕မလုိက္ေအာင္
ၾကမ္းတမ္းလွသကုိးကြ။
မွန္ပါ၊ ဆရာေတာ္ဘုရား။
အတိတ္ကံဘ၀ေပးလုိ႕
တပည့္ေတာ္ခံယူတတ္ပါျပီဘုရား။
ဦးတင္လ်က္ သုချပန္လည္ေလ်ာက္ထားသည္။
ဟ့ဲ သုခရဲ႕
အတိတ္ကံခ်ည္းရုိးမယ္ဖြဲ႕ျပီး ဆုိးခ်င္တုိင္းဆုိးခြင့္ မရွိဘူးေနာ္။
လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ အလုပ္ေလးနဲ႕
ေျပာင္းလုိက္ရင္လဲ ရတယ္ဟ့ဲ။
မွန္ပါဘုရား။
ခပ္ေလးေလးသုချပန္လည္ေလ်ာက္တင္သည္။
ေရွးကံလုိ႕ရုိးမယ္ဖြဲ႕ျပီး ဆုိးေနပါျပီတ့ဲ။
တုိ႕ဘုရားက ေနာက္ဘ၀ေဟာထားေသးတယ္။
အဲဒီေနာက္ဘ၀ဆုိတာ လက္ရွိဘ၀ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္တစ္ခုမုိ႕၊
မင္းအခုလိုဆုိးေနရင္ျဖင့္ ေနာက္ဘ၀ဆုိ တာေတြးၾကည့္စမ္းကြယ္။
သုခ ေတြေငးသြား သည္။
ဤစကားမ်ိဳး ငယ္ဆရာမိန္႕ေနက်မုိ႕
ခဏခဏၾကားဖူးသည္။ သုိ႕ေသာ္ ငယ္စဥ္က ၾကားတုန္းခဏမုိ႕ ရင္တြင္းသုိ႕မေရာက္။ အခုေတာ့ သုခအေတြး၊
သုခ အျမင္တုိ႕သည္လည္း ငယ္စဥ္ကလုိမဟုတ္ေတာ့။
ရြာက
က်ဥ္ဖယ္ခံထားရသည့္ဘ၀ကုိေရးေရးျမင္ေယာင္သည္။ ရြာထဲ မ၀င္၀ံ႕ေအာင္ျဖစ္ရသည့္
သူ႕အျဖစ္ သည္ ရင္ထဲက်ဥ္ခနဲ႕ျဖစ္ရသည္။
ဟ့ဲ သုခ
ဘာေတြမ်ားေတြးေနတာတုန္းဟ့ဲ....
ဆရာေတာ္ကားတည္ၾကည္ေအးခ်မ္းေသာ
အျပဳံးျဖင့္ သုခကုိၾကည့္ေနသည္။
မွန္ပါ။ သိေတာ့သိပါတယ္ဘုရား..၊ ဒါေပမယ့္..
ျဖင့္သာဆုံးေနက်သူ႕စကားကုိေရွ႕မဆက္ျဖစ္။
အင္း..၊ သုခ..၊ မင္းဒီကုိၾကည့္စမ္း၊
ေစတီေတာ္ရဲ႕ ဥပုသ္ေဆာင္ဇရပ္ေရွ႕မွာထားထားတ့ဲ သစ္သားရုပ္ကုိ၊
သုခသည္ ျမင္ေနက်ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း
ဆရာေတာ္ျပသည့္မုိ႕ အထူးတလည္ၾကည့္မိသည္။
ဒီအရုပ္က သစ္သားက ျဖစ္လာတာ သုခရဲ႕။
တမ္းျပီးသစ္သားၾကီးကုိ ေဟာဒီလုိလွတ့ဲ အရုပ္ေလးျဖစ္ေစလုိ႕ လုပ္လုိက္တာ
မဟုတ္ဘူးဆုိတာမင္းသိပါတယ္။
မလုိတာေတြပယ္၊ ပုိေနတာဖယ္ထုတ္၊ ပန္းပုဆရာက
အခ်ိန္ေပးျပင္လုိက္ေတာ့ အခုမင္းျမင္ေနတ့ဲ အင္မတန္ၾကည့္လုိ႕ေကာင္းတ့ဲ
အရုပ္ေလးျဖစ္လာတယ္။
သစ္သားခ်ည္းဒီအတုိင္းထားရင္
ဒီလုိဘယ္လွလာလိမ့္မလဲ သုခရယ္။
မင္းကလဲ မင္းေျပာေနက် ဆင္ေျခနဲ႕..၊
အတိတ္ကံအက်ိဳးေပးမုိ႕လုိ႕ခ်ည္း ေျပာေနရင္..၊
မင္းအခုလုိ ဘ၀ၾကမ္းတ့ဲ သစ္တုန္းဘ၀က
ဘယ္ေတာ့ တက္လာႏုိင္ေတာ့မလဲဟ့ဲ...
သုခ သက္ျပင္းခ်ရျပီ..၊ သူၾကည့္ေနေသာ
အရုပ္ေလးပုိလွလာသလုိရွိသည္။
ဆရာေတာ္ကုိေမာ့ၾကည့္မိေတာ့
တည္ျငိမ္ေနသည္။
ေလႏုေအးသည္ ခပ္ေျပေျပေလးျဖဴးလ်က္။
ဆရာေတာ္စကားသည္ ရင္တြင္းကုိ ေဖာက္သည္။
ဦးေႏွာက္၊ အသည္ႏွလုံးအထိစူး၀င္သည္ ထင္မိသည္။
ဒီေတာ့ သတိေလးထား၊
အတိတ္ခ်ည္းအျပစ္မဆုိပဲ၊ လက္ရွိဘ၀ကုိ လုိအပ္သလုိျပင္ႏုိင္ရင္၊
မင္းဘ၀လဲ လွလာႏုိင္တာေပါ့...
ဆရာေတာ္ကုိ ဦးၾကိမ္ၾကိမ္ခ်မိသည္။
ေစတီေတာ္၏ ဆြဲလည္းသံသည္ ျငိမ့္ေညာင္းသာယာ ရွိလွသည္။
သုခ မ်က္ရည္က်ရျပီ၊ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္
ဇရပ္လက္ရမ္းက အရုပ္ေလးကုိၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ရည္မ်ား အၾကားေ၀၀ါးလ်က္ကပင္ ၾကြ၍ လွေနသည္။
ထုိေန႕က သုခသည္ တကယ့္
သုခအမည္ႏွင့္လုိက္ေအာင္ေနမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္သည္။
...................................
ေကာင္းမႈကုသုိလ္ရွင္ အမည္တုိင္းတြင္
ဘုရား ဒကာ၊ ေက်ာင္းဒကာ၊ ရဟန္းဒကာ၊ ေစတီဒကာ၊ ေရႊထီး ဒကာၾကီး ဦးသုခအမည္သည္
ေရွ႕ဆုံးကပါ၀င္သည္။ လူတုိင္းကၾကည္ညိဳေလးစားၾကသည္။
ႏွစ္ေတြေညာင္းခ့ဲျပီမုိ႕ ငယ္ဆရာလည္းကြယ္လြန္ခ့ဲျပီ။
ရြာဦးေစတီေတာ္ အနီးတြင္ ဇရပ္ၾကီးတစ္ေဆာင္
ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းသည္။ သုခသာလာ- ဦးသုခ
ဇရပ္ဟု ထင္ရွားသည္။
ဇရပ္ဦးထိပ္ပုိင္းတြင္
ငယ္ဆရာေတာ္ဦးုသုမန၏ ပုံေတာ္ကုိ ပူေဇာ္ထားရွိသည္။
ဇရပ္အတက္လက္ရမ္းတြင္ အလြန္တရာ လက္ရာေျမာက္ေသာ
ပန္းပုအရုပ္တစ္ရုပ္ရွိသည္။
မည္သည္ကုိ ရည္ရြယ္၍ ထုလုပ္ထားသည္ကုိရြာသူရြာသားမ်ား
ေကာင္းေကာင္းမသိၾက။
ေကာင္းမႈရွင္ၾကီး ဦးသုခ
လွဴဒါန္းထားေသာေၾကာင့္ “သုခရုပ္ထု”ဟုသာေခၚၾကသည္။
ဆြဲလည္းသံသာသည္။
ေလညင္းေျပေျပသုတ္ျဖဴးသည္။
သုခသာလာတြင္ ကုသုိလ္ျပဳသူမ်ားျဖင့္ စည္ေ၀ေနတတ္သည္။
ၾကည္ႏူးဖြယ္တည္း။
No comments:
Post a Comment