ဒီဃာ ဇာဂရေတာ ရတၱိ- အိပ္မေပ်ာ္သူ အတြက္ ညတာရွည္သည္တ့ဲ။
အိပ္မေပ်ာ္ေပမယ့္ လႈွိင္း၊ ေလ အေငြ႕သက္ သက္ေလးျဖင့္ ေပ်ာ္ရခ့ဲဖူးေသာ
ညေလးမ်ားရွိခ့ဲဖူးသည္။ မနက္လင္းမွာသာစုိးေနသည္။ ညတာရွည္ သည္ မထင္မိခ့ဲ။
ခ်င္းတြင္းျမစ္ျပင္သည္ လႈိင္းတြန္႕ေလးမ်ား ျဖန္႕ကာၾကဲလွ်က္ ေျပးလႊားေနသည္။ ကမ္းေျခကုိ လႈိင္းေျပးအတြက္ ကမ္းစပ္က ခရုငယ္တုိ႕ လန္႕ႏုိးၾကမည္လား ေတြးမိသည္။ ေသာင္ေျခစပ္က အပင္ငယ္တုိ႕ကား လႈိင္းအတက္ တြင္ ဟုိဒီတိမ္းျပီးယိမ္းကေနၾကသည္။ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ္လည္ ညသည္လွေနသည္။ ထုိ႕ထက္ပုိ၍ လွသည္ကား လႈိင္းေလေသာ့ေသာ့တြင္ လမင္းငယ္ေဆာ့ကစားေနသည္။
လျပည့္ေက်ာ္ညတစ္ညရဲ႕ သန္းေခါင္ယံစြန္း လျခမ္းေကြးေလးသည္ လႈိင္းေလတြင္ ျငိမ့္ျငိမ့္စီးရင္ တလိမ့္လိမ့္ ကေနသည္ထင္မိသည္။
ေမာ္ေတာ္၀မ္းတြင္းကုိ ျပန္လည္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ နယ္ေျပာင္းတာ၀န္ျဖင့္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရန္ ေျပာင္းေရႊ႕ လာေသာ မူလတန္းျပ ဆရာမေလးသည္ ဘုရားရွိခုိးေနသည္။ သူမဆုေတာင္းသည္ တုိးတုိးညင္သာဆုိေပမယ့္ ညေရးေရးတြင္ သူမအသံကုိ ၾကားႏုိင္သည္။
ေတာ၊ ေတာင္၊ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း၊ စသည္တြင္ ေစာင့္ေရွာက္ေနေသာ နတ္မ်ားကုိ တုိင္တည္ျပီး သူမ ျပဳလုပ္ေသာ ေကာင္းမႈ အဖုိ႕ကုိ အမွ်ေ၀ေနသည္။ အၾကည္တႏူး သာဓုေခၚမိပါသည္။
ခ်င္းတြင္း ျမစ္ေဘးက ေမာ္လုိက္ျမိဳ႕ေလးသုိ႕ေမာ္ေတာ္ဆုိက္ေတာ့ ညေန အေမွာင္တုိ႕ၾကီးစုိးေနျပီ၊ မည္းေမွာင္ ေန ေသာ ျမစ္ျပင္ သည္ ျငိမ့္ျငိမ့္ အိမ့္အိမ့္ စီးဆင္းေနသည္။ ေမာ္ေတာ္ဆီသုိ႕ လာေရာက္ေစ်းေရာင္း ၾကေသာ သူမ်ားျဖင့္ စည္ေ၀ေနသည္။
ခရီးသည္တစ္ခ်ိဳ႕ဆင္းၾကသည္။ ေမာ္လုိက္ျမိဳ႕ေလးတြင္ ေမာ္ေတာ္ခရီးစဥ္ တစ္ညအိပ္မည္။ ေနာက္ေန႕မနက္မွ ခရီးဆက္ထြက္မည္။
ဦးဇင္း၊ ဒီျမိဳ႕မွာတစ္ညအိပ္မယ္လုိ႕သိရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္နဲ႕လုိက္ခ့ဲပါ။ တည္းခုိခန္းသြားျပီး က်ိန္းေပါ့ဘုရား၊
ရပါတယ္ ဒကာေတာ္၊ ဦးဇင္းဒီေမာ္ေတာ္ေပၚမွာပဲအိပ္လုိက္ပါမယ္။
သူေခၚေနပမယ့္ ေျပာစရာရွိပါသည္။ ေတာင္ေပၚသူ ေတာင္ေပၚသားမ်ား အတြက္ ေတာင္စလင္း တုိက္ ဦးတိကၡလွဴ လုိက္ေသာ စာအုပ္ထုပ္မ်ားႏွင့္ ေတာင္ေပၚသား၊ ေတာင္ေပၚသူမ်ား အတြက္ အလွဴခံလာေသာ အ၀တ္အထည္မ်ား အလစ္သုတ္သြား မွာစုိးေသာေၾကာင့္ ဒကာရဲ႕ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ လက္မခံပဲ ေမာ္ေတာ္ ၀မ္းတြင္းမွာ တစ္ညအိပ္ဖုိ႕ စီစဥ္လုိက္သည္။
ကုိယ္ပုိင္ မဟုတ္ေသးေပမယ့္ ပုိင္ဆုိင္ၾကရမည့္ သူမ်ား အဖုိ႕ ေတြးေတာပူမိေနသည္ကုိ စဥ္းစားေနမိရင္း ျပံဳးခ်င္ လာမိသည္။
ကမ္းေပၚတက္သြားသူတစ္ခ်ိဳ႕၊ ေမာ္ေတာ္ေပၚတြက္ က်န္ရစ္သူ အငယ္နည္းျဖင့္ ခ်င္းတြင္းေရာက္ ခရီးသည္ တင္ေမာ္ေတာ္ေရယဥ္တြင္ ခရီးသြားလူတုိ႕က်ဲပါးစျပဳလာျပီ။
ထုိစဥ္ အေရွ႕ရိပ္ေကာင္းကင္က လျခမ္းေကြးေလး ထြက္ေပၚလာသည္။ ေရလႈိင္းထပ္ကြန္႕ တြင္ ျမိဴးေဆာ့ေနေသာ လမင္းငယ္သည္ အိပ္ခ်င္စိတ္ ကုိေျပေစ သည္။
တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေမာ္ေတာ္ကုိ လႈပ္ႏုိးလုိက္ သလုိရွိတတ္ေသာ လႈိင္းၾကမ္္း ႏုႏုေလးမ်ား ေျပးေဆာ့ လွ်င္ ေမာ္ေတာ္ယိမ္းထုိးေနတတ္သည္။ ခရီးသည္တစ္ခ်ိဳ႕ ျငီးတြားသံ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ၾကားရတတ္သည္။ သူ႕တုိ႕ အိပ္မက္တြင္ လမင္းသာေနမည္လား မေျပာႏုိင္ေပ။
ဤခရီးကုိ ေရာက္လာေစရန္ မႏၱေလးျမိဳ႕တြင္ ေဆးထုိးလာခ့ဲရသည္။ ေဆးထုိးျပီးမွ မုံရြာကားျဖင့္ ခရီးတဆင့္ ဆက္လာခ့ဲသည္။ ထုိမွဆက္ကာ ေရယဥ္ခရီးျဖင့္ ခ်င္းတြင္းကုိ ဆန္ခ့ဲသည္။ လျခမ္းေကြးေလးရွိရာ ဤေနရာေလး တြင္ တစ္ည အိပ္ရသည္။
မနက္ခရီးဆက္ရဦးမည္။ အေရွ႕ရပ္ဆီက ေရာင္နီပ်ိဳ႕လာျပီ၊ လျခမ္းေကြးေလး မွိန္ေဖ်ာ့လာသည္။ ခ်င္းတြင္း ကမ္းေျခတြင္ ခရီးသည္တုိ႕ သူ႕ေခၚငါ့ဟစ္ျဖင့္ မနက္ခင္း တစ္ခုကုိ အလွဆင္ၾကျပီ။
ေကာင္းစြာ အိပ္ေပ်ာ္သူတုိ႕ ရႊင္ျပေနသည္။ အိက္မေပ်ာ္ႏုိင္သူတုိ႕ ျငီးတြားၾကသည္။ မိမိအတြက္မွာမူ အိေပ်ာ္သည္ မေပ်ာ္သည္ မေျပာႏုိင္။ ျမစ္ျပင္က်ယ္က လျခမ္းေကြးေလးေပ်ာက္သြားသည္သာ ထူးေနသည္။
ငွက္ဖ်ားဒဏ္ေၾကာင့္ျဖစ္ဟန္ရွိေပမည္။ အိပ္ခ်င္စိတ္တုိ႕ေပ်ာက္ဆုံးေနသည္။
လူသည္လည္း ပိန္ေဖ်ာ့ေနမွန္းသိသည္။
လူစုံရင္ ေမာ္ေတာ္ထြက္မယ္ဗ်ိဳ႕ဟူေသာ အသံသည္ လႈိင္းၾကမ္းမ်ားကုိ လွန္႕ႏႈိးလုိက္သလုိရွိေနေပမည္။
ေလျပင္းငယ္လာ ေလေျပလ်င္လည္း၊
ေခ်ာင္းက်ယ္ ဘယ္မျငင္း ေခ်ာင္က်ဥ္းလွ်င္လည္း၊
စုန္ျပန္ရ ဖန္ဖန္ ဆန္ျပန္ရတလဲလဲ၊
မေဗဒါ ဒီေရေၾကာ ေမ်ာလ်က္သာပဲတ့ဲ။
ဤသုိ႕ ဆရာၾကီးေဇာ္ဂ်ီေရဖူးသည္။ ခရီးအဆန္တြင္ မေဗဒါကုိ ေတြ႕လုိေတြ႕ျငားရွာၾကည္မိေသးသည္။ ေခ်ာင္းရုိး တြင္သာ အေနေပ်ာ္ေသာ မေဗဒါကုိ မွတ္မိလုိက္မွပင္။
ေအာ္ငါ့ႏွယ္ျဖစ္ရတယ္။ မခ်ိတင္ကဲညဥ္းမိပါသည္။
No comments:
Post a Comment