ေ၀းခ့ဲျပီ ႏွင္း

၂၀၀၇၊ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ၊ ၂၅ရက္ေန႕ ျဖစ္သည္၊ 

မႏၱေလးျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကုိ ႏွင္းတုိ႕က ျခဳံသုိင္းေထြးေပြ႕ထားသည္၊ ေတာင္ျပာတန္းမ်ား ဆီသုိ႕ စတင္ ထြက္ခြာခဲ႕ရသည့္ သာသနာ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား၏ ေနာက္ဆုံး မနက္ခင္းႏွင္းတုိ႕သည္ တံတားဦး ေလဆိပ္ဆီသုိ႕ ေမာင္းႏွင္ေနေသာ ကားေလးအား ျပတင္းမွ တဟူးဟူး တုိး၀င္ ႏႈတ္ဆက္ ၾကသေယာင္ရွိသည္၊

မႏၱေလးျမိဳ႕၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသုိလ္မွ သာသနတကၠသီလ ဓမၼာစရိယ စတုတၳႏွစ္ ေအာင္ျပီေနာက္ မဟာတန္းတက္ခြင့္ မရသျဖင့္ နာဂေတာင္တန္းဆီသုိ႕ သာသနာျပဳတာ၀န္ျဖင့္ သြားေရာက္ခဲ႕ရသည္၊ မွတ္မိေနပါေသးသည္၊ ဟုမၼလင္းျမိဳ႕ေလးသုိ႕ မႏၱေလးျမိဳ႕ေတာင္ဘက္ တံတားဦး အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေလဆိပ္မွ မိတ္ေဆြ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးႏွင့္ အတူ ေတာင္တန္ျပာႏွင့္ ႏွင္းျမဴတုိ႕ ထာရ၀ေ၀့သီအုံ႕ဆုိင္းရာ ေဒသသုိ႕ ထြက္ခြာခဲ႕ရသည့္ မနက္ခင္းေလးကုိ၊

လမ္းခရီးတြင္ မိတ္ေဆြ ရဟန္းေတာ္ႏွင့္ အတူ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ ပညာေရး အတြက္ တုိင္ပင္ခဲ႕ၾကသည္၊ ေဘးက လူေတြၾကားရင္မည္သုိ႕ ေ၀ဖန္ၾကမည္ မသိေသာ္လည္း ကုိယ့္စကားႏွင့္ ကုိယ္မုိ႕ ၾကည္ႏူးရျပန္သည္၊ တာ၀န္က်ရာေဒသမ်ားဆီမွ တာ၀န္ျပီးဆုံးၾကျပီးေနာက္ ဗုဒၶသာသနာ ထြန္းကားျပန္႕ပြားရာ သီရိလကၤာႏုိင္ငံသုိ႕ သြားေရာက္ျပီး ပညာဆက္လက္သင္ယူၾကဦးမည့္ အျဖစ္သည္ ဦးစားေပးတစ္ခုျဖစ္ခဲ႕ၾကသည္၊ ထုိအေၾကာင္းကုိ ပထမဆုံးေလယာဥ္ျဖင့္သြားရသည့္ခရီး တြင္ အရသာ ရွိရွိေျပာ ျဖစ္ခဲ႕ၾကသည္၊ 

ခ်င္းတြင္းျမစ္ေၾကာတြင္ ဆန္တက္ေနေသာ ေမာ္ေတာ္ေပၚတြင္လဲ ေျပာျဖစ္ခဲ႕ၾကသည္၊ တြင္ေျပာျဖစ္ၾကသည္၊ ခရီးတစ္ေထာက္နား ေရာက္ရာေနရာတုိင္းတြင္ ျပည္ပထြက္ ပညာဆက္လက္သင္ယူၾကဦးမည့္ အျဖစ္ကုိ ေျပာျဖစ္ခဲ႕ၾကသည္၊ ေတာင္တန္းေဒသရွိ နာဂညီေနာင္ဖြားမ်ား အတြက္ ကုိယ္က်ိဳးမဖက္ႏွစ္ ႏွစ္တာ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ျပီးေနာက္ မ်က္ရည္လည္ရႊဲျဖင့္ ခြဲခဲ႕ရျပန္သည္၊

ခ်င္းတြင္းသည္ စီးျမဲစီးေနသည္၊ နာဂေတာင္တန္းၾကီးသည္ ျမင့္မား ထည္၀ါလွသည္၊ ေတာင္တန္းျပာျပာသည္ ညိဳ႕မႈုိင္းမႈုိင္း ျမဴေတြ ဆုိင္းလွ်က္ ေ၀းခဲ႔ျပီ၊ အရာ အားလုံးသည္ ေလယာဥ္ေပၚေ၀ဟင္ထက္ဆီကျပန္ အၾကည့္တြင္ ႏွင္မႈံမ်ားႏွင့္ ျမဴခုိးတုိ႕ အၾကားတြင္ ေမွးမွိန္သြားေလျပီ၊ ရင္တြင္း ေ၀၀ါးျခင္း မရွိတည္ရွိေနသည္ကား ျပည္ပသို႕ထြက္ျပီး ပညာ ဆက္လက္ သင္ယူႏုိင္ေရးပင္ ျဖစ္သည္၊ မျပည့္ေသးေသာ အုိးျပည့္တန္သေရြ႕ျဖည့္ရဦးမည္မုိ႕ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကုိ ခြဲခဲ႕ၾကရသည္၊ ေတာင္ျပာတန္းေတြကုိ လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ခဲ႕ရသည္၊

ရန္ကုန္ုျမိဳ႕၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိ သာသနာ့တကၠသုိလ္တြင္ စာသင္ဘက္ မိတ္ေဆြ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ျပန္လည္ ဆုံဆည္းခြင့္ရသည့္ အတြက္ ၾကည္ႏူးရျပန္သည္၊ ဘြဲ႕ရျပီးေနာက္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ၾကမည့္ ေရွ႕ေရးမ်ားေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ ႏုိင္ငံျခားထြက္ျပီး ပညာဆက္လက္ သင္ယူၾကဦးမည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာကုိ ေတြ႕ရျပန္ေတာ့ ၀မ္းသာမိသည္၊

၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာလ ၁ရက္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ဘြဲ႕ရသည့္ ေန႕ တစ္ေန႕ျဖစ္ခဲ႕သလုိ ႏုိင္ငံျခားထြက္ျပီး ဆက္လက္ ပညာသင္ယူရမည့္ ခရီးအတြက္ အစလည္းျဖစ္သည္၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး ပတ္၀န္က်င္တြင္ ျမဴႏွင္းတုိ႕ ေ၀ျပန္ေခ်ျပီ၊ ႏႈတ္ဆက္ေနသေယာင္ ထင္မိျပန္သည္၊

၂၀၁၀ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၆ရက္ေန႕သည္ ျပည္ပသုိ႕ပထမဆုံး ထြက္ခြာရသည္ေန႕ ျဖစ္သည္၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ မဂၤလာဒုံ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေလဆိပ္သုိ႕ တစ္ပါးတည္း အေစာၾကီး ေရာက္ေနသည္၊ ေလယာဥ္ကြင္း အတြင္းကုိ ကာရံထားေသာ မွန္ျပတင္းဆီလွမ္းၾကည့္လုိက္ရာ ခရီးသည္တင္ ေလယာဥ္မ်ား တစ္စင္းထုိးတက္သြားလုိက္ တစ္စင္းဆင္းလုိက္ျဖင့္ စည္ကားသက္၀င္စျပဳျပီ၊

မနက္ခင္း ကုိးနာရီနီးပါးခန္႕တြင္ မႏၱေလးျမိဳ႕၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိသာသနာ့တကၠသုိလ္တြင္ တစ္တန္းတည္း အတူသင္ခဲ႕ၾကရေသာ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ဆုံေတြ႕ရသည့္ အတြက္ ရင္တြင္း ေဖာ္မျပတတ္ေအာင္ ၀မ္းသာမိသည္၊ ကုိးနာရီေလးဆယ့္ငါးတြင္ ထုိင္းႏုိင္ငံေလေၾကာင္းလုိင္း TG-034 ျဖင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႕ ထြက္ခြာခဲ႕ၾကသည္၊ ေဆာင္းဓာတ္ မျပယ္ေသးေသာ မနက္ခင္းသည္ ေ၀း၍က်န္ခဲ႕ျပီ၊ ထုိင္းႏုိင္ငံ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလဆိပ္သုိ႕ ႏုိင္ငံေဒသ စံေတာ္ခ်ိန္ ေန႕လည္ ၁၁ နာရီခြဲတြင္ေရာက္သည္၊

ထုိင္းႏုိင္ငံ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံတကာေလဆိပ္တြင္ ဆယ္နာရီေက်ာ္က်ာ္ နားလုိက္ရသည္၊ ငါးမိနစ္တစ္ၾကိမ္ ေလာက္ေလယာဥ္ အဆင္းအတက္လုပ္သည္ကုိ ေတြ႕ရသည္၊ ေလယာဥ္ အဆင္း အတက္ျပ ဇယားတြင္ ႏုိင္ငံတကာေလယာဥ္မ်ား အဆင္းအတက္ကုိ စက္ကန္႕မလပ္ ထုိးျပထားသည္၊ ဆုိက္ကပ္မည့္ စၾကၤန္မ်ားကုိပါ အတိ အက်ညႊန္ျပထားသည္၊

ပထမဆုံး အၾကိမ္ေရာက္ဖူးေသာ ထုိင္းငံေလဆိပ္သည္ ႏုိင္ငံတကာဆုိင္ရာေလယာဥ္မ်ား အဆင္း အတက္မ်ားသည္၊ ခရီးသည္မ်ား ပ်ားပန္ခတ္မွ်မ်ားျပားသည္၊

၂၀၁၀ ဒီဇင္ဘာလ ၁၆ ရက္ေန႕ ညပုိင္း ဆယ္နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ထုိင္းႏုိင္ငံ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာေလဆိပ္မွ သီရိလကၤာႏုိင္ငံသုိ႕ T.G-307 ေလေၾကာင္းျဖင့္ ဆက္လက္ထြက္ခြာခဲ႕ၾကသည္၊ ေ၀ဟင္သုိ႕ ထုိးတက္သြားေသာ ေလယာဥ္ အထက္ဆီမွ ျပန္ အၾကည့္တြင္ ထုိင္းႏုိင္ငံသည္ မီးေရာင္စုံမ်ား ထိန္းထိန္းညီးလွ်က္ အေမွာင္တြင္ ေရးျပျပသာ ျမင္ရေတာ့သည္၊

အဆင္သင့္ရာတြင္ တစ္ေထာက္နားခဲ႕ျပီး ခရီးတစ္ခု ဆက္ရျပန္ျပီ၊