နာမည္ေလးမွာ သူမ်ားႏွင့္ မတူ ထူးျခားပါသည္။ တစ္ရြာလုံးတြင္ နာဂ နာမည္မ်ားသာ မွည့္ေခၚၾကပါသည္။ သူတုိ႕ရြာတြင္ အင္ဆန္း၊ ေယာမယမ္း၊ စြန္းစန္း၊ ယြန္စုိင္း၊ အေရာင္ ႏွင့္ ၾကာေနာင္တုိ႕ကုိ သာ ၾကားေန ရသ ျဖင့္ သူ႕နာမည္ကုိ မွတ္မိေနျခင္းလဲျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ျပီးေတာ့ သူမလွသည္။ လူေျပာမ်ားသည္။ လူငယ္မ်ား အၾကားတြင္ နာမည္ေက်ာ္သည္။ နာဂမေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။အစဥ္အဆက္ ကတည္း ကပင္ သူတုိ႕ ေမြးခ်င္းမ်ားသည္ လွၾကေၾကာင္းလဲ ေျပာၾကသည္။ တစ္ခါတေလ လမ္းတြင္ ဆုံမိသည္။ ဘာမွ မေျပာပါ။ စကားနည္းပါသည္။ ေအးလဲေအးခ်မ္းပါသည္။
ဤ နာဂရြာေလးတြင္ သူသာ အလွဆုံးျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သူမကုိ အျမဲတမ္းမေတြ႕ရပါ။ ေတာင္ယာကုိ သြား တတ္သည္။ တခါသြားလွ်င္လဲ တစ္လ ကုိးသီတင္း ၾကာတတ္သည္။ ေက်ာင္းတြင္ လုပ္ကုိင္စရာ၊ သာေရး၊ နာေရးရွိလွ်င္ သူမကုိ ေတြ႕ရတတ္သည္။ 'မေအးၾကည္ လာပါဦး၊ မေအးၾကည္ ဘယ္တုန္းက ျပန္ေရာက္လဲ၊ မေအးၾကည္ကုိ မေတြ႕မိတာေတာင္ အေတာ္ၾကာျပီေနာ္'။
ဤရြာေလးတြင္ သူမသာ အထက္တန္း စာေမးပြဲကုိ ေျဖဆုိေအာင္ျမင္ထားသူလဲ ျဖစ္ျပန္သည္။ မိဘမ်ား ကြယ္လြန္သြားခဲ႕ၾကေသာ္လည္း မိမိလုပ္အားျဖင့္ မိမိဘ၀ တက္လမ္းကုိ ရွာေဖြတတ္သူေလး လဲျဖစ္ ေနျပန္ ၏။ ေနာက္ေတာ့ ၿမိဳ႕တက္သြားသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ တုိင္းရင္းသား ေက်းရြာေလးတြင္ တာ၀န္းထမ္း ေဆာင္ ခြင့္ ရရန္ လူေတြ႕စာေမးပြဲေျဖရန္ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ မေအးၾကည္ မေအာင္ျမင္ပဲ ျပန္ခဲ႕ရသည္။ ေတာင္တန္းေတြ အၾကားက သူမရြာေလးကုိ ျပန္ခဲ႕သည္။
ေတာင္ယာမ်ားအၾကားတြင္မေအးၾကည္ကုိေတြ႕ရေပလိမ့္မည္။တခါတရံခ်င္းတြင္းေသာင္ျပင္တြင္ မေအးၾကည္ ေရာက္ေနလိမ့္မည္။ ျပီးေတာ့ အျပံဳး ႏုႏုေလး တစ္ခု တြဲခုိေနလိမ့္မည္။ ငါ အားကုိးရာ ဆုိတာ ငါသာ ပဲလုိ႕ ေျပာေကာင္းေျပာေနေပလိမ့္မည္။ သတိရပါသည္ မေအးၾကည္။ ဘ၀တက္လမ္းမ်ားကုိ လဲရွာ ေဖြေတြ႕ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေနပါသည္။
ျပီးေတာ့ မေအးၾကည္ ေနတဲ႕ ရြာေလးက စာေရးဆရာၾကီး ရန္ကုန္ ဘေဆြ ေရးသာ ခ်ယ္မႈံးခြင့္ရခဲ႕ေသာ နာဂမေလး အနန္းဟာဗီး၊ အမ်ဳိးအတြက္ အခက္အခဲ မ်ားစြာကုိ ေခါင္းငုံ႕မခံပဲ ရဲရဲ၀ံ႕၀ံ႕ ေတာ္လွန္ခဲ႕ေသာ နာဂ အမ်ဳိးသမီးေလး အနန္းဟာဗီး ေနတဲ႕ရြာကမုိ႕လဲ ပုိျပီး သတိရပါသည္။ အနန္းဟာဗီးလုိ ျဖစ္ေအာင္လဲ ၾကိဳးစားေစခ်င္တာ အမွန္ပါ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကုိ ျပန္လာခ်င္ေပမယ့္ စိတ္ခ်ရတဲ႕ အေဖာ္မရွိလုိ႕ပါလုိ႕ ေျပာျပီး ရြာကုိျပန္လာေစခ်င္တဲ႕ အေၾကာင္းနဲ႕ ျပီးေတာ့ ေအာက္ျပန္ဆင္းတဲ႕ အခါၾကရင္ ရန္ကုန္ကုိ ျပန္လုိက္မယ္လုိ႕ ေျပာတဲ႕မေအးၾကည္။
ျပန္မလာနုိင္တဲ႕ အျဖစ္ကုိ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္သည္။ ေနာက္ၾကံဳတဲ႕ အခါၾကရင္ေတာ့ မေအးၾကည္တုိ႕ဆီ ျပန္ လာခဲ႕ပါဦးမည္။ မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္းေတြ ရွိတဲ႕ အရပ္ကုိ ျပန္လာခ်င္တဲ႕ စိတ္ေတြလဲ အျမဲတမ္းရွိ ေန ပါသည္။
ခဏျပန္ဦးမယ္လုိ႕ေျပာျပီး ျပန္လာခဲ႕ရေသာ အျဖစ္ကုိလဲ သတိရေနပါသည္။ ေဆြမ်ဳိးေတြလုိ ေကာင္းခဲ႕တဲ႕ အေပါင္း အသင္းေတြကုိ ကုိယ့္ရပ္ ကုိယ့္ရြာ အျပီးျပန္ေတာ့မယ္ ဆုိတာ မေျပာရက္ မေျပာရဲခဲ႕တာလဲ ပါ ပါ သည္။ အျပီးျပန္ေတာ့မယ္ ေျပာလွ်င္ သူတုိ႕ ငုိၾကမည္။
ခြဲခြါခဲ႕ရေသာ မနက္ေလးကုိ အခုထိ သတိရေနမိသည္။ ႏွင္းကြဲစ အခ်ိန္ေလးတြင္ ခ်င္းတြင္ျမစ္ဖ်ားက သူ တုိ႕ရြာေလးကုိ ခြဲခါြခဲ႕ရသည္။
No comments:
Post a Comment