လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ရသင့္ရထုိက္ေသာ အသုံး
အေဆာင္မ်ားႏွင့္ အခြင့္ အေရးမ်ားကုိ လူပီပီသုံးေဆာင္ ရေပမည္။ ရာသီဥတု၊ စရုိက္၊ ေဒသ
ပုဂၢလအားျဖင့္ ေလ်ာ္ညီစြာေနထုိင္ က်င့္ေဆာင္ ေနျခင္း သည္ ေကာင္းျမတ္ျခင္း အျပစ္ကင္းျခင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္မွာ
ေသခ်ာလွသည္။
လက္ရွိရထားေသာ အေျခအေနကုိ အလြန္ အကၽြံလုပ္ေဆာင္က်င့္ေဆာင္ျခင္းကုိ
ထိန္းသိမ္းေပးရသည္။ ဘာသာတရားဟူသည္ ထုိေလာကႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာေနထုိင္က်င့္သုံးတတ္ေအာင္
လမ္းညႊန္ေပးျခင္းျဖစ္ သည္။
ဘာသာတရား အားလုံး၏ လမ္းညႊန္ခ်က္တုိင္းသည္
ေလာက စည္စိမ္းထက္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္မႈ ကုိ ေဟာညႊန္ျပသသည့္ ခ်ည္းျဖစ္သည္။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ မိမိသိရွိထားေသာ အသိကုိ
သိထုိက္သည့္သတၱ၀ါတုိ႕အား စရုိက္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာ သြန္သင္ျပ သခ့ဲသည္။ ခုိင္မာေသာ၊ စည္းစနစ္က်နေသာ
အဖြဲ႕အစည္မ်ားကုိလည္း စနစ္တက်ထူ ေထာင္ခဲ့သည္။
ဗုဒၶဘာသာကုိ ေကာင္းစြာ နားမလည္သူမ်ားက
ျမတ္ဘုရားတရားေတာ္မ်ားသည္……
ဘိကၡဳ-ရဟန္းေတာ္မ်ား အတြက္သာျဖစ္သည္ဟု
မွားယြင္းစြာေကာက္္ခ်က္ခ်ၾကသည္။ ျမတ္ဗုဒၶထူေထာင္ခ့ဲ သည္မွာ ဘိကၡဳမ်ားခ်ည္း မဟုတ္ေၾကာင္းသိသာသည္။
၁။ ဘိကၡဳ-ရဟန္းေတာ္မ်ား အဖြဲ႕အစည္း။
၂။ ဘိကၡဳနီ- ရဟန္းမမ်ားအဖြဲ႕အစည္း။
၃။ အမ်ိဳးသား လူပုဂၢိဳလ္အဖြဲ႕အစည္း။
၄။ အမ်ိဳးသမီးလူပုဂၢဳိလ္ အဖြဲ႕အစည္းဟုေလးဖြဲ႕ဖြဲ႕စည္းခ့ဲသည္။
ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္မ်ားတြင္လည္း
ရဟန္းေတာ္မ်ားခ်ည္း မဟုတ္၊ ေလးဖြဲ႕လုံးႏွင့္သက္ ဆုိင္ေသာ အဆုံး အမမ်ားကုိ အဖြဲ႕ အလုိက္ေဟာေတာ္မူခ့ဲသည္။
အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေထာက္တည္ ကူမႏုိင္ေသာ မဂၤလသုတ္၊ သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္ စသည္ျဖင့္
ေဟာညြန္ခ့ဲသည္။
လင္ႏွင့္ မယားတုိ႕၏ ၾကာရွည္စြာ လက္တြဲ ခုိင္ျမဲေစရန္
လင္က်င့္၀တ္၊ မယားက်င့္၀တ္ စသည္ျဖင့္ ေဟာၾကားျခင္းသည္ သိသာလွသည္။ ဆရာက်င့္၀တ္၊ ဒကာက်င့္၀တ္ စသည္ျဖင့္
ေဟာ ညႊန္ျခင္း၀ယ္ အဖြဲ႕အစည္းႏွစ္ခု၏ ဆက္ဆံေရးကုိ အထင္းသားျမင္ႏုိင္သည္။
ဆရာႏွင့္ တပည့္၊ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း၊
အရွင္ႏွင့္ ကၽြန္စသည္ျဖင့္ေဟာညႊန္ျပသျခင္းသည္ လူ႕ေဘာင္ အဖြဲ႕ အစည္းမ်ားကုိ လုိအပ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ေထာက္မ
ကူညီျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ လူမႈက်င့္ေဟာၾကားရာတြင္ လည္း ေသခ်ာ သုံးသပ္ၾကည့္ပါလ်င္ ကုိယ္က်င့္တရားႏွင့္
စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာျမင့္ျမတ္မႈကုိ ဦးတည္ ထားေၾကာင္း ျမင္သာသည္။
မည္သည့္အယူ၀ါဒကုိမွ ေစာ္ကားျခင္း၊ ႏွိမ့္ခ်ေျပာဆုိျခင္း၊
ပုဂၢိဳလ္ေရးရာေစာ္ကားျခင္း မ်ားမပါရွိေပ။
ျမတ္ဗုဒၶ တရားေတာ္မ်ားသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား
အတြက္သာ ဟုေျပာဆုိေနျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊
ေလာကီ လူ႕ေဘာင္ ကေနခြါေရွာင္ျပီးမွက်င့္သုံးႏုိင္သည္ ဟုေျပာဆုိေနၾကျခင္း သည္
ျမတ္ဘုရား၏ ရည္ရြယ္ ခ်က္ႏွင့္ အလွမ္းကြာပါသည္။
ခုိင္မာျပီး စည္းစနစ္က်နေသာ ျမတ္ဘုရား၏ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္
ဘာသာေရး သမုိင္းတြင္ ယေန႕တုိင္မူ ရင္း အတုိင္း က်င့္ေဆာင္ျခင္ျဖင့္ထင္ရွားသည္။
ျမတ္ဗုဒၶထက္ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာေစာေသာ
ဟိႏၵဴ၀ါဒသည္ပင္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ စည္း စနစ္က်ေသာ ဘိကၡဳ အဖြဲ႕ အစည္း၏ နည္းနာမ်ားကုိယူျပီး ေအ ဒီရွစ္ရာစုတြင္
ရွန္က်ာယနက ျဗဟၼဏအဖြဲ႕အစည္းကုိ ထူေထာင္ေၾကာင္း သမုိင္းက ဆုိသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သစၥာေလးပါႏွင့္ပတ္သက္၍
တစ္ခ်ိဳ႕ ပညာရွင္မ်ားက ဆုိၾကသည္။
ျမတ္ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားသည္ ဘ၀ကုိ အဆုိးျမင္လြန္းသည္ဟုျဖစ္သည္။
ထုိအဆုိသည္ မဟာယာန ထက္ေထရ၀ါဒကုိပုိျပီး သက္ေရာက္သည္။
ျမတ္ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားသည္ ကာမသုခလႅိကႏုေယာဂျဖင့္
ကာမဂုဏ္ အေပ်ာ္ကုိ အလြန္အကၽြံ လုိက္စားမႈ ဆုိေသာ ေလာကီ အေကာင္းျမင္ကိုလည္း ပယ္သည္။
ရွိသမွ်စြန္႕ျပီး ေခါင္းေခါင္းပါးပါး
အ၀တ္မ၀တ္၊ အစာမစား၊ စသည့္ အက်င့္မ်ားကုိပယ္ျပီး၊ အလယ္အလတ္ လမ္း ကုိ ေဟာၾကားျခင္းျဖစ္သည္။
အဆုိးျမင္လြန္း သည္ဟူေသာ သူတို႕အဆုိသည္
သစၥာေလးပါးတြင္ ဒုကၡကုိ အစအဦး ထားေဟာၾကား ထားေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ထုိသေဘာႏွင့္ပတ္သက္ျပီး
ေရာဂါခံစားေနရေသာ လူတစ္ဦးကုိ ဥပမာထားျပရမည္ျဖစ္သည္။
မသက္ မသာခံစားေနရသည္ ဒုကၡကုိဦးစြာ သိျပီးမွ
ေရာရင္းျမစ္ကုိ ရွာေဖြႏုိင္မည္။
ေရာဂါ၏ မသက္မသာ ျဖစ္ေနျခင္းကုိ နားလည္ျခင္းသည္
ဒုကၡကုိသိရျခင္းျဖစ္သည္။
ရာသီဥတု၊ အစား အစာ၊ အေန အထုိင္ေၾကာင့္ ေရာဂါျဖစ္သည္ဟု သိရျခင္းသည္
အေၾကာင္း သမုဒယျဖစ္သည္။ အေၾကာင္း သိလွ်င္ ဆရာ၀န္ဆီသြားရမည္။
လြတ္ေျမာက္ရာကုိရွာေဖြျခင္း
မဂၢသစၥာႏွင့္ ကုိက္ညီသည္။
ေဆးညႊန္အတုိင္း လုိက္နာ ေသာက္သုံးပါလွ်င္
ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းကုိရမည္ အမွန္ျဖစ္သည္။ ဘ၀ျပႆနာကုိ ဒုကၡ အစထား အေျဖရွာျခင္းကုိ သေဘာမက်သူမ်ားအတြက္
ကုိယ္တုိင္ေရာဂါ၊
သုိ႕မဟုတ္ ျပႆနာျဖစ္သည့္ အခါ မည္သည့္ေနရာက
စတင္ရွင္း လင္းရမည္ကုိ သိလုိက္ျခင္းသည္ လမ္းမွန္ျဖစ္သည္။
ျမတ္ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားသည္ ဘ၀ျပႆနာကုိ
အရင္း အျမစ္က တြန္းလွန္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အဆုိးျမင္ ဟု ျမင္ေနျခင္းသည္ အျမင္ဆုိးသူမ်ားျဖစ္ႏုိင္သည္။
No comments:
Post a Comment