ရဟန္း ဘာေၾကာင့္ျပဳရတယ္...

အေမနဲ႕ အေဖ က်ဳပ္သာသနာ့ေဘာင္၀င္ျပီး၊ ရဟန္းျပဳပါရေစ၊

အုိ...မျဖစ္ႏုိင္တာ သားရယ္။ ငါ့သားက အေမတုိ႕ အေဖတုိ႕ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ သားပါကြယ္။ မင္းသာသနာ့ေဘာင္၀င္ျပီး ရဟန္းျပဳလုိက္ရင္ တုိ႕အေမြခံျခင္းနဲ႕ မ်ိဳးဇာတ္ျပတ္ေတာ့မွာေပါ့။

ျပီးေတာ့ သားရယ္၊ ရဟန္းဘ၀ဆုိတာ သူမ်ားေပးစာ၊ ကမ္းစာကုိသာ စားရတ့ဲသူေတြပါ။ 

ကုိယ္စားခ်င္တာ စားလုိ႕ မရပါဘူး၊ သားရယ္ ကုိယ္တုိင္က ေအးတ့ဲ အရသာ အာဟာရလုိခ်င္ေပမယ့္ အပူကုိ ရတတ္ပါတယ္။ အဲလုိပဲ အပူလုိခ်င္ရင္ အေအးရတတ္ကြယ့္။

ေတာ္ျပီဗ်ာ၊ က်ဳပ္ကေတာ့ ရဟန္းမျပဳရရင္ မထင္းမစားေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ခုိင္ျမဲေသာ ဆႏၵျပ၊ အဓိဌာန္ခ်က္ေတြနဲ႕ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္ခ့ဲရျပီ။ 

ဥယ်ာဥ္ၾကီးသည္ အုံ႕ဆုိင္းစိမ္းညိဳ႕ေနသည္။ ထုိေတာအုပ္ၾကီး၏ သစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္တြင္ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးသီတင္းသုံးေနသည္။ ရဟန္းေတာ္၏ အသြင္အျပင္သည္ စိမ့္စမ္းေကာင္းေသာ ဂႏုိင္ၾကီးႏွင့္အတူ ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္သည္။

ေၾကြေသာသစ္ရြက္တစ္ခ်ိဳ႕လည္းေျမသက္ေနၾကသည္။ ရင့္ေရာ္ေနေသာ သစ္ရြက္အုိတုိ႕ ေနာက္ဆုံး အခ်ိန္ကုိင့ံလင့္ရင္း တြဲလဲခုိေနၾကသည္။ အုိမင္းျခင္းတုိ႕ ကုန္ဆုံးလွ်င္ ရြက္ႏုသစ္ဖူးပုရစ္ အစုံစုံျဖင့္ ေတာ ရဂုံၾကီးလွေပဦးေတာ့မည္။ 

ႏုပ်ိဳျခင္းသည္ အလွတစ္မ်ိဳးျဖစ္သလုိ၊ ရင့္ေရာ္ျခင္းဆုိသည္မွာလဲ အလွတစ္မ်ိဳးဟုပင္ ဆုိႏုိင္သည္။ အားျပိဳင္ေနေသာ အလွတုိ႕ အၾကားတြင္ အုိျခင္း၊ ပ်ိဳျခင္း၊ ႏုသစ္ျခင္းတုိ႕ကုိ အမႈမထားပဲ ျငိမ္သက္ျခင္း တရားဓမၼကုိ ရဟန္းေတာ္ဆင္ျခင္ေနေလသည္။

ထုိရဟန္းေတာ္၏ ေရွ႕တြင္ကာ ဘုရင္တစ္ပါး ရွိသည္။ အားမာန္ရွိသည္။ အင္းအားျပည့္သည္။ ႏုိင္ငံ့ ဦးကင္းျဖစ္သည္အားေလွ်ာ္စြာ တည္ျငိမ္ျခင္းလဲပါေနသည္။ သတိထားၾကည့္လွ်င္ သူ႕မ်က္၀န္းတြင္ စူးစမ္းေလ့လာေမးစမ္းလုိေသာ သေဘာ အထင္းသားျမင္ႏုိင္သည္။

အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္က ကုရုတုိင္းက ဘုရင္ပါေကာရဗ်မင္းပါဘုရား၊ ရွင္ဘုရား သာသနာ့ေဘာင္ ၀င္ျပီး ရဟန္းျပဳသြားတယ္ၾကားမိေတာ့ အေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ အံ႕လည္းအံ႕ၾသမိပါတယ္။ တပည္ေတာ္အ့ံၾသတာက အရွင္ဘုရားလုိ ႏုႏုနယ္နယ္၊ ပ်ိဳပ်ိဳရြယ္ရြယ္ေလးနဲ႕ ေလာက စည္းစိမ္ေတြကုိ စြန္႕ျပီး စည္းစိမ္ကင္းတ့ဲ ရဟန္းဘ၀ကုိ ကူးေျပာင္းသြားတယ္ဆုိေတာ့ အံ႕ၾသ လုိက္တာဘုရား၊

တပည့္ေတာ္ သိထားတာက အိမ္ရာထည္ေထာင္တ့ဲ လူ႕ဘ၀ကေန ေတာထြက္ရဟန္းျပဳၾကတယ္ဆုိတာ 

အုိမင္းရင့္ေရာ္ျပီး စည္းစိမ္ခံစားလုိ႕ မရေတာ့တ့ဲ အခ်ိန္လုိဆုိတ့ဲ အုိျခင္းတရား၊

စည္းစိမ္ခံစားလုိ႕ မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္ျခင္းေ၀ဒနာတုိ႕ ျဖစ္ေပၚခ်ိန္၊

ျပီးေတာ့ စီးပြာဥစၥာေတြပ်က္စီးျပီးေထာက္တည္ရာမရ ခုိကုိးရာမ့ဲေနတ့ဲအခ်ိန္၊

ေနာက္ ေဆြမ်ိဳးေတြပ်က္စီးလုိ ေၾကြးေမြးမယ့္ သူမရွိေတာ့လုိ႕ အားကုိးရာမ့ဲတ့ဲ အခ်ိန္မ်ိဳးဆုိတ့ဲ ပ်က္စီးျခင္းေတြႏွိပ္စက္လုိ႕ ေတာထြက္ရဟန္းျပၾကတယ္လုိ႕ ထင္ေနတာပါဘုရား၊

အရွင္ဘုရားကေတာ့ သူေဌးသားလဲျဖစ္၊ အရြယ္လဲ ႏုပ်ိဳ၊ မိဘမ်ားလည္ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနပါလွ်က္နဲ႕ ရဟန္းျပဳသြားတယ္ဆုိေတာ့ အံ႕ၾသလြန္းလုိ႕ေမးေလွ်ာက္မိတာပါဘုရား။

ရဟန္းေတာ္ႏွင့္ ရွင္ဘုရင္တုိ႕အၾကား ခဏမွ် တိတ္ဆိတ္သြား၏၊ သစ္ရြက္အုိတစ္ခ်ိဴ႕ လႈပ္ခတ္ေန၏။ တစ္ခ်ိဳ႕ေလတြင္၀ဲကာ ေျမသက္ၾက၏။ ေတာၾကီးတစ္လုံးေအးေဆးျငိမ္းခ်မ္းသည္လဲ ရွိေန၏။ သစ္ပင္ အၾကိဳအၾကားက တုိး၀င္လာေသာ ေနေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္၏ ေအးေဆးတည္ျငိမ္ျပီး ေသာက ကင္းေသာ ပုံရိပ္၊ ပူပန္ျခင္းကင္းေသာ အသြင္ျပင္၊ ရဲရင့္ေသာ မူဟန္သည္ ပီျပင္ထင္ရွား ေန၏။

ဒကာေတာ္ၾကီး၊ ေဟာဒီသစ္ရြက္ေတြ ရြက္ႏုသစ္ကေန တျဖည္းျဖည္းအုိလာၾကတယ္။ ခႏၶာဆုိတ့ဲ သေဘာကလည္း အုိးျခင္းဘက္ကုိ ေဆာင္ေနတယ္။ အဲဒီအုိျခင္းဆုိတ့ဲ သေဘာကုိျမင္လုိ႕ရဟန္းျပဳ ပါတယ္။

ေဟာဒီေတာထဲက သစ္ရြက္ေတြ ေလတုိက္ေတာ့လဲ ေၾကြ၊ မုိးရြာေတာ့လဲေၾကြ၊ သူ႕အလုိလုိေၾကြ ဆုိတ့ဲ ေဘးရွိတယ္။ လူ႕ဘ၀ဆုိတာလဲ ေၾကြရမယ့္ အျဖစ္မ်ိဳးကေန လြတ္ေအာင္ ရုန္းဖုိ႕ အားမရွိဘူး၊ အားကုိးရာ မရွိဘူး၊

အဲဒါေၾကာင့္ အားကုိးလုိ႕ မရတ့ဲ သေဘာကုိ ျမင္လုိ႕ ရဟန္းျပဳပါတယ္။

ေဟာဒီေတာထဲ က သစ္ရြက္ေတြ ႏုရာကေန အုိ၊ ဖူးပုရစ္ကေန အုိ၊ ေနာက္ဆုံး ရြက္ေရာ္ဘ၀ ေရာက္ျပီး ဆုတ္ယုတ္ေနျခင္းဆုိတ့ဲ သေဘာရွိသလုိ၊ ဘ၀ခႏၶာဆုိတာလဲ ဆုတ္ယုတ္သြားတ့ဲ သေဘာ ပဲရွိပါတယ္။

အဲဒါကုိျမင္လုိ႕ သိလုိ႕ရဟန္းျပဳပါတယ္။

ဒကာေတာ္ၾကီးသိသလုိ၊ ၾကားဖူးသလုိ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕ ရဟန္းျပဳခ့ဲျခင္းမဟုတ္ပါဒကာေတာ္။

မွန္ပါ၊။ ၀မ္းေျမာက္လွပါတယ္ဘုရား။

ေတာဂႏုိင္ၾကီးသည္ တည္ျငိမ္ေန၏။ သစ္ရြက္တစ္ခ်ိဳ႕ ေလအေ၀ွ႕တြင္ ယိမ္းထုိးလႈပ္ခါေနၾက သည္။ ေၾကြေသာ တစ္ခ်ိဳ႕၊ အုိေသာ တစ္ခ်ိဳ႕ျဖင့္ ေတာဂႏုိင္သည္ မုိးဦးကာလတြင္လည္း ရြက္သစ္တုိ႕ျဖင့္ လွေခ်ဦးေတာ့မည္။

ရဟန္းေတာ္သည္သာ အုိျခင္း၊ နာျခင္း၊ ႏုပ်ိဳျခင္းတုိ႕ကုိ အမႈမထား ေအးခ်မ္းျခင္းတရား၌ သာေမြ႕ေလ်ာ္ျငိမ္ သက္ေနေတာ့သည္။