ငယ္ခ်စ္ေဟာင္းနဲ႕ ေႏွာင္းပုံျပင္

ကပၸိယၾကီး၊ ဆရာေတာ္ ဆြမ္းစားေဆာင္ေပၚေရာက္ေနျပီ၊
ဒကာၾကီး ဆန္ျပဳတ္က မရေသးဘူးလားဗ်..

ေအာ္ ကုိရင္ကလဲ ေနစမ္းပါဦး၊ မနက္က အိပ္ယာထနည္းနည္းေနာက္က်သြားလုိ႕ ဒီမွာျဖင့္ ဆန္ျပဳတ္က ပြက္ရုံသာသာရွိေသးတယ္..၊

ရြာဦးေက်ာင္းတြင္ျဖစ္သည္။

 ေဆာင္းမနက္ခင္းမ်ားတြင္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ တကြ ေက်ာင္းရွိ ကုိရင္၊ ေက်ာင္းသား၊ ကပၸိယမက်န္ 

ဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ျပီးေသာက္ၾကရသည္။ အေအးဓာတ္ သက္သာေစသလုိ ၀မ္းေကာင္းသည္ဟု ဆရာေတာ္က မိန္႕သည္။

ဆန္ျပဳတ္ကုိ ကပၸိယၾကီးက အျမဲတမ္းျပဳတ္သည္။
ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ ညီျဖစ္သူ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ကုိေစာင့္ေရွာက္လာေသာ ကပၸိယၾကီးသည္ ညီငယ္ျဖစ္သူ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထုိင္ရာဤရြာေလးသုိ႕ပင္ လုိက္ပါခ့ဲရသည္။
တစ္ႏွစ္တစ္ခါရြာျပန္သည္ ကုိေတာ့ေတြ႕ရသည္။

အေရးထဲ ညေနပုိင္းက ထင္ခြဲမထားမိလုိ႕ မီးေတာက္ျငိမ္တယ္ကုိမရွိလွဘူး..၊
ေပးစမ္းပါကုိရင္ရ..၊ အဲဒီစာရြက္ေတြ..
အနီးအနားတြင္ရွိေသာ စာရြက္အေဟာင္မ်ားကုိ လွမ္းေတာင္းသည္။
ကုိရင္သည္စာရြက္တစ္ခ်ိဳ႕ကုိေပးလုိက္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕စာရြက္ကုိ ဖတ္သည္။

ကပၸိယၾကီး..၊
ဘုရား..၊
ဒီမွာ ေဗဒင္စာရြက္ဗ်..၊
အဲေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ကုိရင္ကလဲ..၊ ဒီမွာ မီးမေတာက္ရတ့ဲ အထဲ..၊
မဟုတ္ဘူးဗ်..၊ ဒကာၾကီး ဘာေန႕သားလဲ ဒီမွာေရးထားတာ ဖတ္ျပမယ္။
ကုိရင္သည္ အမႈိက္ပုံတြင္ပါလာေသာ မီးထ့ဲမည့္ စာရြက္ အေဟာင္းပုံ အၾကားမွာ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ ေဗဒင္ေဟာ စာတမ္းကုိကုိင္လ်က္ျဖင့္ ေျပာသည္။

အဲ..၊ အဲလုိလား..၊ အင္း..ေနပါဦး..တပည့္ေတာ္က ဘာေန႕သားဆုိေတာ့..
အာ..ဟုတ္ျပီ..
ၾကာသပေတးသားဘုရား..၊
ကဲ ဖတ္စမ္းပါဦး..၊
အမ်ားႏွင့္ ေပါင္းစပ္လုပ္ရေသာ အလုပ္မ်ား အဆင္မေျပျဖစ္တတ္သည္တ့ဲ ေနာ္ ဒကာၾကီး၊
အင္းပါ ၊ ဆက္ဖတ္စမ္းပါ။
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အေၾကြးေတာင္းခံရတတ္သည္တ့ဲ..၊
ကပၸိယၾကီး ေမးကုိပြတ္လ်က္စဥ္းစားသည္။

ေနာက္ေတာ့ေကာဘုရား...
အျမတ္တႏုိးထားေသာ ပစၥည္း ခဏေပ်ာက္တတ္သည္။
မွန္လုိက္တာကုိရင္ရယ္..၊
တပည့္ေတာ္ ေဆးတံအုိးေပ်ာက္ေနတာ၊ ေတာ္ေသးတယ္၊ ခဏဆုိလုိ႕..၊

ေနာက္ဆက္ဖတ္စမ္းပါဦးဘုရား...
အၾကီးအကဲက အထင္လြဲျပီး အဆူအေငါက္ခံရတတ္သည္.ဗ်ာ..
အင္း..ဒါကေတာ့ ကုိယ္ေတာ္တုိ႕ ဘုန္းၾကီးရွိမွာပဲဘုရား။
ဤသုိ႕ ဆရာ ဒကာ ေဟာစာတမ္းအေဟာင္းကို ဖတ္ရင္း အတုိင္အေဖာက္က်ေနၾကသည္။
ေဆာင္းေလ တစ္ခ်က္ေ၀ွ႕တုိက္သည္။

ေရာဂါေနနဲ႕ ခါးနာတတ္သည္တ့ဲ။
အင္း မွန္တယ္ကုိရင္ရဲ႕ ေဟာခ်က္ကေတာ့..ဒက္ထိပဲ..၊

ဆက္ပါဦးကုိရင္..၊

အင္း ဒီမွာ....

ရုတ္တရက္ ငယ္ခ်စ္ေဟာင္းနဲ႕ ျပန္လည္ဆုံေတြ႕ရတတ္သည္တ့ဲ ကပၸိယၾကီးရ..၊
ဟင္..၊ အင္း ေရွ႕ေဟာစာတမ္းေတြဘယ္ေလာက္ မေကာင္းေကာင္းဘုရား၊
အဲဒီေဟာခ်က္ေလးနဲ႕တင္ တပည့္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္ဘုရား၊

မီးဖုိေပၚက ဆန္ျပဳတ္အုိး အနံ႕သင္း၍ ေမႊးေလျပီ။
ေရာင္နီးဦးသည္ နီရဲလာျပီ။

အဲ ယၾတာဆက္ဖတ္ဦးမယ္ေနာ္ ဒကာၾကီး..၊
တင္ပ၊ တင္ပ ကုိရင္..ေဟာစမ္းပါဦးဘုရား...

မိမိေမြးေန႕တြင္ ၾကိဳက္ႏွစ္ရာပန္းကုိ သက္ေစ့ထား၍ ဘုရားတင္လွဴပူေဇာ္ျပီး လုိရာဆုေတာင္း ပါတ့ဲဗ်..။
ေဟာစာတမ္းက ယၾတာအခန္းျဖင့္ အဆုံးသတ္ေလျပီ။

“ခေရပန္း အပြင့္ေျခာက္ဆယ္ ဘယ္နားမ်ား ရႏုိင္မယ္မသိေနာ္..၊ တတ္ႏုိင္ဘူး၊ လုိက္ရွာရမွာပဲ..”

ကပၸိယၾကီးတုိးတုိးေရရြတ္ေနသည္။
အုံးေမာင္းေခါက္သံ တအုံးအုံးျဖင့္ ကုိရင္ငယ္မ်ား ဆြမ္းေက်ာင္းဆီသုိ႕ တန္စီလ်က္ ၾကြေလျပီ။
..............
မွတ္ခ်က္။ တစ္ခ်ိန္က ကပၸိယၾကီးသုိ႕ အမွတ္တရ......