အေနာမာျမစ္ရဲ႕ အျခားတစ္ဘက္

အေနာမာ တစ္ဘက္ကမ္းမွာ အလြမ္းေတြကင္းသတ့ဲ

ေက်ာ္ျဖတ္မယ္ တကယ္ၾကံေတာ့

လြမ္းမိပါေရာလား

ယေသာ္ရယ္..၊

သားရာဟု ရင္ခြင္ပုိက္ျပီး

ေထြးလုိက္မယ္ၾကံပါေသး

ခြဲေရးခက္တယ္

မယ္ ယေသာ္ရယ္..၊

ၾကင္ေဖာ္မ့ဲ ယေသာ္ခင္မွာ

ေရႊနန္းျမင့္စံရေပမယ့္

လက္တြဲလုိ႕ ပလႅင္ထက္မွာ

စံျမန္းခြင့္ ဘယ္မရႏုိင္ဘူး

ေတြးမိျပန္တယ္..၊

ဟယ္..

ရွိေစေတာ့

စုန္ခ်ည္ ဆန္ခ်ည္ အျပန္ျပန္နဲ႕

အဖန္ဖန္သြားခ့ဲရတ့ဲဘ၀ဘုံ

လြမ္းစရာေတြလည္းစုံလွ

အခုေတာ့ ထားရစ္ခ့ဲျပီ…၊

မယ္ယေသာ္နဲ႕သားရာဟု

ခြင့္ပင္ မျပဳေပမယ့္

အေနာမာ တစ္ဘက္ကမ္းမွာမွ

အလြမ္းေတြကင္းမွာမုိ႕....၊

ေမာင္ဆန္နဲ႕ က႑က

ငါကုိယ္ေတာ္လွမ္းၾကြေတာ့မွာမုိ႕

ထၾကစမ္းကြဲ႕…..

လြမ္းရတ့ဲည..ထားခ့ဲျပီကြဲ႕..အလြမ္းည..၊

 .........................

သူ႕ကုိသိသည္၊ အိမ္ေရွ႕စံ အျဖစ္ လ်ာထားခံရသူျဖစ္သည္၊ သကၠလူမ်ိဳးတုိ႕အတြက္ အားအင္တစ္ရပ္ အျဖစ္တင္စား ထင္ရွားသူျဖစ္သည္၊ သိဒၶတၳမင္းသား၏ ေသြးရင္းသားရင္းညီေတာ္လည္း ျဖစ္သည္၊ သက်ဘုရင္သုေဒၶါဓနႏွင့္ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီ၏ သားေတာ္ျဖစ္သည္၊ ကပိလမင္းေနျပည္ၾကီး၏ နန္းေတာ္ တြင္ ေၾကာင့္ၾကမ့ဲ ေနခ့ဲရသူ၊ ႏုနယ္ပ်ိဳျမစ္၍ ျမင္ျမင္သူႏွစ္သက္ေစႏုိင္ေသာေၾကာင့္ နႏၵ အမည္ ေပးျခင္း ခံရသူ၊

ေနာင္ေတာ္ မင္းသိဒၶတ္ ေတာရပ္စံျပီး ေနာက္တြင္ သက်လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ကပိလမင္းေန ျပည္၏ ဒုတိယ ရာထူးအိမ္ေရွ႕စံျဖင့္ ေနရသူ၊ ရာထူးဘက္ကၾကည့္ၾကည့္ ရုပ္ရည္ဘက္ ၾကည္ၾကည့္ တင့္တယ္ ျမင့္ျမတ္ေန သူ၊ ေရွ႕ေရးကုိေမွ်ာ္ေတြးၾကေသာ သက်ဘုရင္ႏွင့္မိဖုရားတုိ႕က အိမ္ေထာင္ျဖင့္ေႏွာင္ဖြဲ႕ မည္ၾကံစည္ကာ အိမ္ေထာင္ျပဳေပးရန္စီမံေလျပီ၊

အိမ္ေရွ႕စံေလး ဘ၀သည္ အဘက္ဘက္ကျပည့္စုံေနသည္ထက္ တစ္ဆင့္တက္ကာ ေရႊလက္ဆြဲ ကာ ေပ်ာ္ပြဲ၀င္ႏုိင္ေရး ေမွ်ာ္ေတြးလုိက္တုိင္း တစ္ေရးေရးျဖင့္ ၾကည္ႏူးေနမိသည္…၊

ျမတ္ဘုရားသည္ ျမတ္ဗုဒၶ ဘုရားအျဖစ္သုိ႕ ေရာက္ေတာ္မူေသာေန႕မွ စ၍ေလာကၾကီးတြင္ သစၥာ သိ ျမင္ႏုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါမ်ားကုိ အျမဲမျပတ္ၾကည့္ရႈေတာ္မူသည္၊ သစၥာသိမည့္ သူဆုိလွ်င္ မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာ ခရီးကုိ ၾကြေတာ္မူေလ့ရွိသည္၊ 

ယေန႕မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုသုိ႕ၾကြရေပမည္၊ မဂၤလာ ေဆာင္ကားညီေတာ္ နႏၵမင္းသား ထိမ္းျမားျခင္း မဂၤလာျဖစ္သည္၊ သက်လူမ်ိဳးတုိ႕အနာဂတ္၏ ဖန္တီး ရွင္ဆုိႏုိင္ေလာက္ ေသာ မင္းသား နႏၵထံသုိ႕ ဘုရား ရွင္ၾကြေလျပီ၊

ညီေတာ္နႏၵ ငါဘုရားနဲ႕ ေက်ာင္းလုိက္မလား..၊

ငယ္ငယ္ကတည္းကပင္ သိကၡာရင့္ က်က္တည္ၾကည္ေသာ ေနာင္ေတာ္ မင္းသိဒၶတ္ တစ္ျဖစ္ လဲ ေနာင္ေတာ္ဘုရားစကားကုိ နႏၵ မလြန္ဆန္၀့ံ.၊

မွန္ပါ ..၊ လုိက္ပါမည္ဘုရား..၊

နႏၵမင္းသားေနာင္ဘုရားေနာက္ေတာ္ပါးက သပိတ္ကုိင္၍ေက်ာင္းေတာ္သုိ႕လုိက္ရေလျပီ၊

စုလ်ားရစ္ပတ္ လက္ထပ္လုလု ႏွမေတာ္ကုိထားျပီး ေက်ာင္းေတာ္လုိက္ခ့ဲရေသာ မင္းသားသည္

ေနာက္ဆံတင္းလွ်က္ တင့ဲင့ဲျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည္…၊

လမ္းခုလတ္တြင္ျဖစ္သည္၊

နႏၵမင္းရဲ႕ ႏွမဇနပဒကလ်ာနီနဲ႕ ဒီသစ္ငုတ္တုိေပၚက ေမ်ာက္ဘယ္က သူလွသလဲ..၊

အသဲကြဲမတတ္ခံစားရျပီ၊ ေမးစရာရွားေရာ့ထင့္၊ နတ္သူဇာနဲ႕ ေမ်ာက္အုိ ဘယ္လုိဆုိျပီးႏႈုိင္းလို္က္တာ လဲ ေနာင္ေတာ္ရယ္..နႏၵမင္းသားငုိလုလု..၊

ေအး ေနာင္ဘုရားနဲ႕ဆက္ျပီး လုိက္ခ့ဲဦး..၊

ရုတ္တရက္….နတ္ျပည္နတ္နန္းအခမ္းခမ္းတုိ႕ျဖင့္ လွခ်င္တုိင္းလွေနေသာ သူဇာနတ္ပ်ိဳ ဥဒဟုိတုိ႕ကုိ နႏၵမင္းသား အေငးသားျဖင့္ စိတ္တုိ႕ကေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္ရျပီ၊

ညီေတာ္ ဒီနတ္သမီးေတြနဲ႕ မင္းႏွမ ဇနပဒကလ်ာနီဘယ္သူပုိလွလဲ..၊

ဆုိင္းတြေငးဆ့ံမရွိ၊

ေနာင္ဘုရားရယ္..အိမ္မွက်န္ရစ္တ့ဲ ဇနပဒကလ်ာနီက သစ္ငုတ္တုိေပၚက ေမ်ာက္အလားထင္ရပါျပီ၊

သူတုိ႕ကုိရခ်င္လုိက္တာေနာင္ဘုရားရယ္..၊

ေအး..ငါဘုရားနဲ႕ေက်ာင္းလုိက္ခ့ဲေပေတာ့၊

ဒီဂါထာကုိရြတ္နတ္သမီးလာဂါထာေခၚတယ္ညီေတာ္၊

ဘုရားရွင္သည္ ညီေတာ္အား ကမၼ႒ာန္းစည္းျဖန္းနည္း တစ္ခုေပးလုိက္သည္၊ နႏၵ သည္ ဂါထာကုိ ေန႕ည မျပတ္ရြတ္ဖတ္သည္၊ အနက္အဓိပၸာယ္မသိ၊ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း စိတ္စုိက္ရြတ္ဖတ္လာရာ ေနာက္ဆုံးတြင္ နႏၵမင္းသား.နတ္သမီးလုိခ်င္မႈ၊

တြယ္တာခင္မင္မႈ အားလုံးကုိ ေအာင္ႏုိင္ေသာ ဘုရားရွင္အလုိခ်င္ဆုံး၊ ဘုရားရွင္ အရေစခ်င္ဆုံး ျဖစ္ေသာ အရဟတၱဖုိလ္သုိ႕ တုိင္ေလသည္၊

ၾကည္ႏူးရသည္၊ မင္းသားနႏၵ ေနာက္ဆံတင္းမႈကုန္ဆုံး ဘ၀ဇာတ္ေတြသိမ္းျပီး၊ အျငိမ္းၾကီးျငိမ္းေလျပီ။

…………….

ဘၾကီးဘုရား၊

ဟ့ဲ..ထြန္းအံ့ ဘာတုန္းေရးၾကီးသုတ္ပ်ာ မည္းမည္းသည္းသည္းနဲ႔ မင္းအေဖ ျမေဆာင္လုိက္ရုိက္ ျပန္ပလား၊

မဟုတ္ပါဘုရား..၊

ထြန္းအ့ံေမာေနသည္၊ ေနာက္လဲ လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္လုပ္ေနရသည္၊

တပည့္…တပည့္ေတာ္..ကၽြဲေတြ ေျမာင္းထဲေမ်ာပါျပီးျပြန္ေပါက္ထဲပါသြားတာ..

အကုန္လုံးေသကုန္ျပီထင္တယ္ဘုရား၊ အဲဒါအိမ္မျပန္ရဲလုိ၊ ဘၾကီးဘုန္းၾကီးဆီလာတာပါဘုရား၊

အဲဒါဘၾကီးဘုန္ၾကီးကယ္ပါဦး၊ တပည့္ေတာ္ကုိရင္၀တ္ေတာ့မယ္ဘုရား၊

ေဟ…၊

မင္းအေဖ ျမေဆာင္ေတာ့လုိက္လာမွာေပါ့၊  ခက္ေတာ့ခက္လားကြာ၊ ေအးပါ ကုိရင္၀တ္ခ်င္လဲ၀တ္ရ မွာေပါ့၊ မင္းအေဖ အေျခအေနကုိေတာ့ၾကည့္ဦးမယ္၊

………………

…………………..

ဦးဇင္း၊

ဘာတုန္းဟ၊ မင္းက ေရးၾကီးသုတ္ျပာနဲ႕၊ ဆုိစမ္းပါဦး၊

ဟုိေကာင္ ဦးဇင္းရဲ႕တူ ထြန္းအံ့ေၾကာင့္ ကၽြဲခုႏွစ္ေကာင္ေရထဲေမ်ာပါျပီး ျပြန္ေပါက္ထဲပိတ္မိတာ အကုန္ ေသ ကုန္ျပီ၊ အဲဒါ ဦးဇင္းဆီမ်ားလာသလားလုိ႕ သိခ်င္လုိ႕၊

အင္း မင္းက ထြန္းအ့ံ ငါ့ဆီလာေတာ့ကာ ဘာလုပ္မွာတုန္း၊

အာ….ဒီေကာင္ေတာ့ ေသရေအာင္သာျပင္ေပါ့ဘုရား၊

ေဟ့ေကာင္ျမေဆာင္ ငါ့ညီ ငါ့စကားနားေထာင္စမ္း၊

ထြန္းအ့ံငါ့ဆီလာတယ္၊ မင္းလာမယ္သိလုိ႕ ငါခဏ အတိမ္္းခုိင္းထားတယ္၊

စိတ္ေလွ်ာ့ပါ၊ သူေၾကာင့္ခ်ည္းလုိ႕ တစ္ထစ္ခ်မေျပာပါနဲ႕သူတုိ႕ကံၾကမၼာနဲ႕လဲဆုိင္ပါလိမ့္မယ္၊

မင္းသားကုိရင္၀တ္မလုိ႕ ဆုိျပီး ငါလာေျပာတယ္၊ အဲဒါ၀တ္ေပးလုိက္ေတာ့မယ္၊

မင္းသေဘာတူတယ္မုိ႕လား၊

ဦးျမေဆာင္စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္…

တင္ပ၊ ဦးဇင္းႏုိင္ေအာင္ထိမ္းႏုိင္ရင္ေတာ့ ၀တ္ေပးလုိက္ေပါ့ဘုရား၊

တပည့္ေတာ္ျပန္မယ္၊

ဦးျမေဆာင္ အကုိျဖစ္သူဦးဇင္းကုိ ပုဆိန္ေပါက္ဦးခ်ျပီး အိမ္ျပန္ေလျပီ၊

ထုိေန႕ညေနခ်မ္းတြင္ ထြန္းအံ့ ကုိရင္၀တ္သည္၊ အိမ္မျပန္ရဲသျဖင့္ ရြာေက်ာင္းတြင္ ၾကာၾကာမေနပဲ ျမိဳ႕ တက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့စာေမးပြဲမ်ားေအာင္ျမင္ျပီး၊ ေက်ာင္းတုိက္တစ္တုိက္တြင္စာခ်ဘုန္းၾကီးျဖစ္ သည္၊ 

ယခုအခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းတုိက္၏ တုိက္အုပ္ဆရာေတာ္ ဦးနာယကအျဖစ္ထင္ရွားေနေတာ့ သည္၊

ငယ္ရြာေက်ာင္းတြင္ကား ဦးနာယကကြယ္ရာတြင္ ကၽြဲေပ်ာက္ကုိယ္ေတာ္ၾကီးဟု ခ်စ္စႏုိးေခၚၾကသည္၊

ဦးနာယကၾကားလွ်င္ျပဳံးေနတတ္သည္၊ အတိတ္တုိ႕သည္ ေရြ႕ေလွ်ာခ့ဲျငား….။