ေမတၱာ အေဆာင္

က်က္မွတ္ေနက် စာအုပ္၏ စာမ်က္ႏွာတုိ႔ကုိ တစ္ရြက္ခ်င္း ျပန္ၾကည့္မိရာ အုန္းညြန္႕ ၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးမ်ား သည္ အညြန္႕လူေနဆဲပင္ရွိသည္။

တစ္ဆက္တည္း စာအုပ္စင္၏ ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ ေက်ာက္ခဲေလးမ်ားသည္ ေအးေဆးတည္ျငိမ္လ်က္ 

ရွိသည္။

.................................................

အေမသည္ ခရီးေ၀းက မေမာမပန္းလာရသည္။ ေနပူၾကဲၾကဲတြင္ ေခၽြးတစ္ရႊဲရႊဲျဖင့္..။

ေအာင္မေလး..ငါ့သားႏွယ္ ေနမ်ားပူလုိက္ပုံႏွယ္ ေျပာမေျပာခ်င္ဘူး။

ေအာ္...၊ ဒကာမၾကီးကလဲ ဆုိက္ကားငွားခ့ဲ ျပီးေရာဟာကုိ..၊

ေနပူၾကီးထဲ တစ္ေယာက္တည္းလာရတယ္လုိ႕....။

အုိး..၊ ကုိရင္ကလဲ တပည့္ေတာ္က လာေနက်..။

ဆုိက္ကားငွားစီးရင္ အနည္းဆုံး ႏွစ္ရာ သုံးရာေတာင္းမယ့္ဟာကုိ.။

အေမသည္ စာေမးပြဲရာသီ နီးတုိင္း ဟုိ အေ၀းေတာရြာကေန  စာသင္တုိက္သုိ႕ ေရာက္လာတတ္သည္။

စာေမးပြဲစာက်က္ရင္ေတာ့ အားျဖစ္ေအာင္လုိ႕ ကုိရင္ရဲ႕..ေဟာဒီမွာ ငွက္ေပ်ာ္သီး၊ ပင္မွည့္ေနာ္။

ဒါက ငါးေျခာက္ကုိ ဆီးနဲ႕ ေၾကာ္ထားတာ၊ ၾကာၾကာထားလုိ႕ရတယ္။

ေဟာဒါက ကုိရင့္ အစ္မၾကီး ထည့္ေပးလိုက္တ့ဲ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ေပါ့..။

အဲ..၊ အဓိကေပးရမယ့္ဟာက ေဟာဒီမယ္ ကုိရင္ ဒါက အုန္းညြန္႕..၊ ေဗဒင္ေမးျပီးယူလာတာ၊

ကုိယ့္က်က္မယ့္ စာအုပ္ရဲ႕ စာရြက္ႏွာအၾကား ညွပ္ထား၊ စာေမးပြဲေအာင္တယ္ေနာ္..။

ကုိယ္က်က္တ့ဲ စာမ်က္ႏွာတုိင္းမွာ ညွပ္ထား။

.............................

၀ါကၽြတ္ခါနီးလ်င္ အေမလာျပန္သည္။ 

ဒကာမၾကီး..၊ ကုိရင္ ေက်ာင္းပိတ္ရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ရွမ္းျပည္လုိက္သြားမလုိ႕ပါ။

ရြာကိုနည္းနည္းေနာက္က်ျပီးမွ ေရာက္မယ္ေနာ္..၊

တပည့္ေတာ္မက အဲဒါသိလုိ႕ ကုိရင္ဆီခဏလာတာေပါ့..၊

ရွမ္းျပည္ ရွမ္းရြာဆုိတာ နီးတာမွတ္လုိ႕..၊ အေမျဖင့္ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးဘူး။

ကုိရင့္ ဒကာၾကီးေတာ့ တစ္ခါက ေရာက္ဖူးတယ္လုိ႕ေျပာဖူးပါ့။

ရာသီဥတုနဲ႕၊ အစားအေသာက္က ၾကမ္းတမ္းသလုိ၊ ခရီးကလည္း ခက္ခဲတယ္လုိ႕ၾကားဖူးလုိ႕..၊

အဲဒါ......

ဟုဆုိတာ အေမသည္ ေခါင္းေပါင္းထားေလ့ရွိေသာ တဘက္အၾကားထဲမွ..

ကဲ..၊ဒါေလးေဆာင္သြား..၊ ကုိရင္ေနာ္...၊

ခရီးေ၀းသြားတ့ဲ အခါ ျဖစ္လာမယ့္ အႏၱရယ္ကုိ ေက်ာက္ခဲေလး မင္းသာခံေတာ့ဆုိျပီး..၊

စိတ္ထဲမွတ္သြား၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္..ကုိရင္..။

ကဲ တပည့္ေတာ္မလဲ ျပန္ဦးမယ္။ ရြာက အိမ္ကအလုပ္မ်ားေတာ့ တပည့္ေတာ္မ မရွိလုိ႕ မျဖစ္ဘူးရယ္။

ဆုိကာ အေမသည္ မွာခ်င္သည္မ်ားကုိ မွာကာ ရြာသုိ႕ ျပန္သည္။

.......................

ဘုန္းၾကီးဘုရား..၊ တပည့္ေတာ္မယ္ေတာ္ၾကီးက စာေမးပြဲနီးရင္လဲ လာပါတယ္။

ခရီးထြက္မယ္ၾကားရင္လဲ လာတတ္ပါတယ္ဘုရား။

ျပီးေတာ့ အုန္းညြန္႕တုိ႕၊ အေဆာင္တုိ႕..၊

ျပီးေတာ့ ေက်ာက္ခဲစတာေတြကုိ အႏၱရယ္ကင္း အေဆာင္အျဖစ္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။

မယ္ေတာ္ၾကီးေျပာသလုိ အႏၱရယ္ကင္းတယ္ဆုိတာ ဟုတ္သလားဘုရား။

ေက်ာက္ခဲေတြ၊ အုန္းညြန္႕ေတြက ေတာ့ ဘာမွတတ္ႏုိင္မယ္ မထင္ဘူးေနာ္ဘုရား။

ခရီးတစ္ခုသုိ႕ ဆရာေတာ္ေနာက္မွ အတူလုိက္ပါရင္းေမးေလ်ာက္မိသည္။

အဲ..၊ မုိက္လုိက္တ့ဲ..ကုိရင္ရယ္..။ မင္းလဲ ၾကားဖူးမွာေပါ့..။  

အေမ့ ထမီစေလးနားပန္ထားရင္ ၾကီးမားတ့ဲစစ္ပြဲၾကီးေတြေတာင္ေအာင္ျမင္ရတယ္ဆုိေလ။

မင္းျမင္ေနတ့ဲ ေက်ာက္ခဲေလးဆုိတာကုိ သာမန္အျမင္နဲ႕ မျမင္စမ္းနဲ႕၊

အဲဒါ အေမ့ေမတၱာျပယုဂ္ဟ့ဲ။

ေစတနာ အထိမ္းအမွတ္ဟ့ဲ။

ေအာင္ျမင္ေစခ်င္တ့ဲ အေမ့ေမတၱာေတြနဲ႕ ထုံထားတ့ဲ သစ္ခက္ဟ့ဲ။

အခု မင္းကုိ မင္းမယ္ေတာ္ၾကီးက ေပးတ့ဲ အုန္းညြန္႕ေတြ၊ေက်ာက္ခဲေတြဆုိတာ အေမ့ ေမတၱာရဲ႕ အထိမ္း အမွတ္ေတြမုိ႕ မင္းေဆာင္ထားရင္ မင္းမယ္ေတာ္ၾကီးျဖစ္ေစခ်င္တ့ဲ မင္း အေပၚထားတ့ဲ ဆႏၵေတြစြမ္း အားေတြေမတၱာ အစြမ္းေတြေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္တာေပါ့ ကုိရင္ရဲ႕..။ 

အႏၱရယ္ကင္းတာေပါ့။ မင္းမယ္ေတာ္ၾကီးရဲ႕ ေမတၱာေတြ လႊမ္းျခဳံထားလုိ႕ လုံျခဳံတာေပါ့ ကုိရင္ရယ္။

................................

  

က်က္မွတ္ေနက် စာအုပ္၏ စာမ်က္ႏွာတုိ႔ကုိ တစ္ရြက္ခ်င္း ျပန္ၾကည့္ မိရာအုန္းညြန္႕၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး 

မ်ားသည္ အညြန္႕လူေနဆဲပင္ရွိသည္။

 

ခရီးသည္ အပုိင္း ( ၂)

 

သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၏ ရတနာ အျမတ္တစ္ပါး 

သီရိလကၤာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေစတီေတာ္ျဖဴျဖဴတစ္ဆူ၊ စိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ဘုရားရွင္ ရုပ္ပြားေတာ္ သီးသန္႕ သီတင္းသုံးရာ ဂႏၶကုဋိေက်ာင္းေဆာင္ရွိသည္။ ေရွးယခင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ား မေပၚမီက ဗုဒၶဘာသာ၀င္သူေတာ္စင္မ်ားသည္ ပထမဆုံး ဘုရားရွင္ ကုိယ္စားေတာ္ျပဳျဖစ္သည့္ ေစတီေတာ္ကုိ အရင္ဆုံးဖူးေျမာ္ၾကသည္။ ေစတီေတာ္ကုိ လက္ယာရစ္ပူေဇာ္သည္။ လက္ထဲတြင္ ပန္းမ်ားကုိ ကုိင္ထား ပူေဇာ္လွ်က္လွည့္လည္ၾကသည္။ 

ထုိ႕ေနာက္ ေဗာဓိပင္ကုိ ပူေဇာ္ၾကသည္။ ျပီးမွ ေက်ာင္းတုိက္ ရွိဆရာေတာ္အထံမွာ တရားနာ ယူၾက သည္ဟု သမုိင္းစာေပမွတ္တမ္းမ်ား အရသိရသည္။ လက္ရွိ မ်က္ျမင္တြင္လည္း ယခင္ေရွးနည္း အတူ လာေရာက္ပူေဇာ္ၾကသည္မ်ားကုိေတြ႕ရသည္။ 

ဘုရားပူေဇာ္ ရန္ေရာက္ရွိလာေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္၀င္တုိင္းနီးပါးသည္ အျဖဴေရာင္ကုိသာ ၀တ္ဆင္ထားၾကသည္။ ေစတီေတာ္ကုိ ပူေဇာ္ၾကသည္။ ေဗာဓိပင္ေျခတြင္ ဆီမီးပူေဇာ္အာရုံျပဳၾက သည္။  ေဗာဓိပင္ေျခရွိ ပန္းတင္ခုံမွသည္ ရုပ္ပြားေတာ္ကိန္း၀ပ္ရာ ဂႏၶကုဋိတုိင္ေအာင္ဘုရား ပူေဇာ္ရန္ ယူေဆာင္လာၾကသည့္ ပန္းမ်ားကုိ တစ္လက္မွတစ္လက္ ကေလးလက္မွ လူၾကီး လူၾကီးလက္မွ ကေလးစ သည္ျဖင့္ လက္ဆင့္ကမ္း တင္လွဴပူေဇာ္ၾကသည္မွာ အျမင္ထူး၍ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွသည္။ 

ပန္း၊ ဆီမီးကပ္လွဴျပီးလွ်င္ ေက်ာင္းရွိဆရာေတာ္ အထံတရားမွ တရားနာယူၾကသည္။ မိဘမ်ားသည္ တရားနာေနစဥ္အတြင္း မိမိတုိ႕ သားငယ္သမီးငယ္မ်ားကုိ ရင္ခြင္ပုိက္တင္ထားျပီး သီလယူ၊ တရားနာၾက သည္။ ဗုဒၶဘာသာ အေမြအႏွစ္ကုိ ရင္ခြင္ပုိက္၍ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ၾကသည္မွာ ရင္တြင္ လွဳိက္လွိဳက္လွဲလွဲၾကည္ႏူးရသည္။

ေက်ာင္းရွိသံဃာမ်ားႏွင့္အတူ ဘုရား၀တ္တက္ ပူေဇာ္ရသည္။ ပါဠိဘာသာ အသြားျဖင့္ရွိခုိးပူေဇာ္ၾကသည္။ အသံမွာမူ မိမိတုိ႕ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားက့ဲ သုိ႕မဟုတ္၊ သံရွည္နည္းနည္ဆြဲ၍ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရြတ္ ဆုိၾက သည္။ 

 သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊ Kelaniya Universityတြင္ ေက်ာင္းတက္ရစဥ္ အမွတ္တရ

၀ါဆုိကာလလြန္ေျမာက္ေသာအခါ ဆင္ဟာလီ ဘုန္းၾကီးတုိ႕ရြတ္ဆုိသံသည္ နားယဥ္ေပျပီ၊ တစ္ခါတစ္ ရံေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္မရွိလွ်င္ ဘုရား၀တ္ တက္လာၾကေသာ ဒကာဒကာမမ်ားကုိ သီလေပးရသည္။ အစတြင္ျမန္မာသံမေပ်ာက္ေသးေသာေၾကာင့္ရယ္စရာျဖစ္ရေသးသည္။

ေရာက္လာ ေသာ ဆင္ဟာလီဒကာဒကာမမ်ားကုိ ျမန္မာသံစစ္စစ္ျဖင့္ ဌာန္၊ ကရုိဏ္းက်က်ရြတ္ဆုိေပး လုိက္သည္။ ဘုရား၀တ္တက္ျပီးေသာအခါဒကာ ဒကာမမ်ားက မည္သုိ႕မွ် မေျပာေသာ္လည္း ေက်ာင္းတြင္ ရွိေသာ ကုိရင္(ေပါတိ)မွ ဘေႏၱတုိ႕ ျမန္မာ ဘုန္းၾကီးေတြသီလေပးတာလဲ ေငါက္ေနသလုိပဲဟုေျပာပါသည္။

ျမိဳ႕ေနလူတန္းစားအားလုံးနီးပါးသည္ ႏုိင္ငံ၀န္ထမ္းမ်ားျဖစ္သျဖင့္ စေန၊ တနဂၤေႏြတြင္သာ အိမ္တြင္ရွိၾကသည္။ ထုိစေန၊ တနဂၤေႏြေန႕မ်ားတြင္ ျမိဳ႕ထဲသုိ႕ဆြမ္းစားၾကြရသည္။ ျမိဳ႕ထဲတြင္လည္း ”ဘုရုေမ ဘေႏၱ ပဥၥသီလ”ဟု အမိန္႕ရွိျပန္လွ်င္ ရံခါသီလေပးရသည္။ ေက်ာင္းတြင္ေပးစဥ္ တုန္းကက့ဲ သုိ႕ ေငါက္သံ မေပါက္ေအာင္ သတိထားရသည္။   

တစ္၀ါတစ္သီတင္း သုံးျပီးဆုိေတာ့ အဆင္ေျပပါျပီ၊ ဆင္ဟာလီဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းသည္ မိမိတုိ႕ ပညာေရး အတြက္လည္း ေနရာေကာင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား အမ်ားဆုံး တက္ေရာက္ေသာ Kelaniya universityသည္ မိမိတုိ႕ ေနထုိင္ရာေက်ာင္းႏွင့္နီးသည္။ Private English school ျဖစ္ေသာ s.v.sႏွင့္လည္းနီးျပန္သည္။ ဤသုိ႕ျဖင့္ Kelaniya university သြားျပီးအတန္းတက္လုိက္၊ s.v.s privste English schoolသုိ႕ အတန္းတက္လုိက္ႏွင့္ ၀ါကၽြတ္ခ့ဲရသည္။ 

ရံဖန္ရံခါ မကုဋာရာမျမန္မာေက်ာင္းသို႕ေရာက္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက အေပါင္းသင္း ေရာင္းရင္း ေဟာင္း ဘ၀တူ ေက်ာင္းသားဘ၀မ်ား၏ ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္မ်ားကုိ ေျပာျပီး အလြမ္းသင့္ရ သည္မွာ ေရာက္ဖူးမွသာ သိႏုိင္လိမ့္မည္ထင္သည္။ အမိေျမႏွင့္ ေ၀းေနေတာ့လည္း စကားမ်ားသည္ ပုိရသေျမာက္ျပီး၊ ပုိလြမ္းရျပန္သည္။ 

 နီေပါႏုိင္ငံ၊ လုမၺီနီေရာက္ ခရီးသည္

ဆင္ဟာလီစကားနည္းနည္းေျပာတတ္ျပီ၊ စာေမးပြဲလည္းနီးခ့ဲျပီ၊ စာေမးပြဲအတြက္ စိတ္ၾကိဳက္ဘာသာ ( choising topic)ေရြးခ်ယ္ျခင္း ရင္ခုန္သံမ်ားသည္ ညံစီေနေလ့ရွိသည္။ မကုဋရာမျမန္မာေက်ာင္းတြင္ စုေပါင္းတုိင္ပင္ကာ စိတ္ၾကိဳက္ ဘာသာေရြးၾကသည္။ ဘာသာေရြးရုံမွ်မက တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ ရမည့္ အပုိင္းကုိပါ ေဆြးေႏြးၾကရသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားထဲမွ ႏွစ္ပါး တစ္တြဲ၊ သုံးပါးတစ္တြဲစသည္ျဖင့္ တာ၀န္ယူၾကရသည္။ 

မိမိတုိ႕တာ၀န္ယူထားသည့္ဘာသာရပ္ကုိ မပ်က္မကြက္တက္ေရာက္ျပီး မွတ္တမ္းတင္၊ ႏုတ္ထုတ္၊

ေဆြးေႏြးျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ရသည္။ ဤသုိ႕ျဖင့္ ဒီဇင္ဘာလႏွင္းတုိ႕ေ၀ေနခ်ိန္ ( လကၤာေျမတြင္ႏွင္း တကယ္ မေ၀ပါ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ႏႈိုင္း၍ဆုိသည္) တြင္ ရင္ခုန္သံသည္ အက်ယ္ေလာင္ ဆုံးျဖစ္ေပမည္။

ႏွစ္စဥ္ဒီဇင္လာသည္ Kelaniya university ၏ အတန္းတက္စာေမး ပြဲ ေျဖဆုိရာကာလျဖစ္ သည္။ ေဆြးေႏြးၾကရသည္။ တုိင္ပင္ၾကရသည္။ ပုိ႕ခ်ခ်က္မ်ားကုိႏုတ္ထုတ္ၾက ရသည္။ တုိက္ရုိက္လုိက္ မမီႏုိင္ ေသာ ဘာသာရပ္မ်ားကုိ recording လုပ္ရသည္။ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္မွ ႏွစ္ပါး၊ သုံးပါးတြဲ ကာ ျပန္လည္ နားေထာင္ႏုတ္ထုတ္ျပီး စာရုိက္ကာ ျဖန္႕ေ၀ၾကရသည္။ တုိင္တုိင္ပင္ ပင္ႏွင့္ ဘ၀အေမာ ထဲမွ ေပ်ာ္စရာမ်ားပင္။

ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ားျဖင့္ စာေမးပြဲေျဖဆုိၾကရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားတြင္ ျမန္္မာရဟန္းေတာ္တုိ႕ သည္ အျပဳံးအရႊင္ဆုံးမ်က္ႏွာထားရွိၾကသည္။ 

ျပဳံးေနေသာသူမ်ားတြင္ မိမိကုိယ္တုိင္ပါ၀င္ႏုိင္ေအာင္ၾကိဳးစားသည္။ စာေမးပြဲ အတြက္ျပဳံးႏုိင္ခ့ဲေပမယ့္ မျပီးဆုံးေသးေသာ ခရီးတစ္ခု အတြက္ လကၤာေျမကုိ ႏႈတ္ဆက္ဖုိ႕ၾကဳံလာခ်ိန္တြင္ မ်က္ရည္၀ဲ ရသည္။ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ၾကီးက “အာ၀ုေသာ တုိ႕ေက်ာင္းကုိ ျပန္လာခ့ဲ ဦးေနာ္”တ့ဲ။

ေက်ာင္းရွိ ကုိရင္ငယ္(ေပါတိ)မ်က္ရည္၀ဲျပီ၊ အသိအကၽြမ္းျဖစ္ေနျပီျဖစ္ေသာ ဒကာဒကာမမ်ားက ျပန္ေတာ့ မယ္ဆုိ လုိ႕ေျပာတုိင္းရင္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ရသည္။ 

ကုိယ္တုိင္မ်က္ရည္ မ၀ဲမိေအာင္ထိန္းသည့္ ၾကားမွပင္ သူတုိ႕ျမင္ေလမလား စုိးရိမ္မိသည္။ 

ဒီဇင္ဘာေဆာင္းႏွင္းတုိ႕ ေ၀ခ်ိန္တြင္ ရွင္မဟိႏၵမေထရ္ျမတ္ႏွင့္၊ ႏွမေတာ္သဃၤမိတၱာတုိ႕ ေလွ်ာက္လွမ္း ခ့ဲၾကေသာ လမ္းကုိေျပာင္းျပန္ဆန္ျပီးအိႏၵိယႏုိင္ငံသုိ႕ေရာက္ခ့ဲသည္။ 

အိႏၵိယေရာက္ျပီး မဟာေဗာဓိ ေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီးကုိဦးညြတ္ရွိခုိးမိခ်ိန္တြင္ အေသာကမင္းျမတ္ၾကီး၏ ရင္ႏွစ္သည္ခ်ာ လကၤာေျမရဲ႕ ဦးစြန္း ဗုဒၶဘာသနာ့ သူရဲေကာင္းေမာင္ႏွမ၊ အႏုရာဓပူရျမိဳ႕ေဟာင္းႏွင့္ ကုိလံဘုိျမိဳ႕ရွိ မကုဋရာမ ျမန္မာေက်ာင္းတုိ႕ စိတ္တြင္ တစ္ရိပ္ရိပ္ေပၚလာၾကသည္။ 

ႏုိင္ငံ အစုံက လာေရာက္ၾကေသာ ေထရ၀ါဒ၊ မဟာယာန ဗုဒၶသားေတာ္မ်ားႏွင့္ ေဗာဓိပင္ေျခသည္

ေရာင္စုံေတာက္ပေနသည္။ ဤက့ဲသုိ႕ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား လက္ထဲ ခုိင္ခုိင္ျမဲျမဲႏွင့္ ဗုဒၶဂယာေဒသ တည္ရွိ

ေအာင္ေဆာင္ရြက္ခ့ဲေသာ လကၤာေျမရဲ႕ ဗုဒၶသာသနာ့ ထာ၀ရသူရဲေကာင္းၾကီး အနာဂါရိက ဓမၼပါလကုိ မ်ားစြာၾကည္ညိဳမိသည္။

ေမာရိယဘုရင္ အေသာကသည္ သား၊ သမီး၊ ေျမး ေသြးခ်င္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ လကၤာေျမကုိ ဗုဒၶ သာသနာ့ ေအာင္လံ တံခြန္အျဖစ္ ေအာင္ႏုိင္ခ့ဲသည္။ လကၤာေျမက လကၤာသားၾကီး အနာဂါရိက ဓမၼပါလ က ညိွဳးမွိန္ေနေသာ အေသာကမင္းျမတ္၏ လက္ရာမ်ား ကုိျပန္လည္ ေတာက္ေျပာင္လင္းလက္ေစသည္မွာ

ၾကည္ႏူးမဆုံးျဖစ္ရသည္။ 

လြန္ခ့ဲေသာ သုံးႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္က ေဒါက္တာဘြဲ႕ရ ဆရာေတာ္၏ လမ္းညႊန္ခ်က္တုိ႕ကုိျပန္လည္ၾကားေ

ေယာင္မိသည္။ 

 Annamalai university seminar ေရာက္ ခရီးသည္

သီရိလကၤာႏုိင္ငံသည္ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္၍ျမန္မာစာသင္သား ရဟန္းေတာ္မ်ား ပထမဆုံး သြား ေရာက္ျပီးပညာသင္သင့္သည့္ေနရာျဖစ္သည္။ ဆက္လက္ေလ့လာလုိလွ်င္ အိႏၵိယသည္ ဒုတိယ အေကာင္းဆုံးေနရာျဖစ္သည္ဟူေသာ စကားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ 

အခုေတာ့ အေျခအေနအရ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီး၏ သီရိလကၤာႏုိင္ငံႏွင့္ အနီးဆုံးျပည္နယ္ျဖစ္ေသာ တမီးနာဒူးျပည္နယ္တြင္ ေက်ာင္းတက္ ေနရသည္။ ေတာင္ပုိင္းဘက္စြန္းကုိ ၾကည့္ၾကည့္ျပီး လကၤာေျမကုိ လြမ္းရသည္။ 

..........................................................................
 

မွတ္ခ်က္။ ၂၀၁၂၊ ခုႏွစ္၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊ ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ား စုစည္းထုတ္ေ၀ေသာ လကၤာတမန္မဂၢဇင္းပါ၊ နယ္ေက်ာ္အလြမ္း ေဆာင္းပါးကုိ ျပန္လည္တင္ပါသည္။ 

ခရီးသည္ အပုိင္း( ၁)

၂၀၁၀တြင္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံသုိ႕ ေရာက္ခ့ဲရသည္၊ အခက္အခဲမ်ားစြာကုိေက်ာ္ျဖတ္ျပီးေရာက္လာခ့ဲ ရျခင္းျဖစ္သည္၊ ၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာလတြင္ “သာသနတကၠသီလဓမၼာစရိယဘြဲ႕”ရျပီးေနာက္ သီရိလကၤာ

ႏုိင္ငံသုိ႕ဆက္လက္ထြက္ခြာျပီး ပညာသင္ရန္စိတ္အားထက္သန္ခ့ဲသည္။ 

ထြက္စရဖုိ႕အေရး ေတာင္ေျပးေျမာက္ေျပးေျပးျပီး စုံစမ္းသည္။ အၾကံ ေပးခ်က္မ်ားစြာလည္းရပါသည္။ အၾကံမ်ားႏွင့္ လုံးေထြးရစ္ပတ္ေနရသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွ ျပန္ၾကြ လာေသာ မိတ္ေဆြမ်ားမွ အိႏၵိယႏုိင္ငံ သည္ ျမတ္ဘုရား ပြင့္ထြန္းေတာ္မူရာ ေနရာျဖစ္၍ အေျခခုိင္မာေၾကာင္း ၾကြေရာက္ျပီး ပညာသင္ရန္ သင့္ေတာ္သည့္ေနရာျဖစ္ေၾကာင္းအၾကံေပးေျပာဆုိၾကသည္။ 

သီရိလကၤာႏုိင္ငံတြင္ ပညာသင္ျပီးျပန္ေရာက္လာၾကေသာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား ကလည္း ယေန႕ ကမၻာတြင္ ဗုဒၶဘာသာ အေျခခုိင္ျပီး ေခတ္ပညာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ဗုဒၶပိဋကတ္ ေတာ္မ်ားကုိ ကမၻာသိေအာင္ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံျဖစ္ျပီး ေထရ၀ါဒရဟန္းေတာ္မ်ားဦးစီးဦးေဆာင္ ကာ တကၠသုိလ္မ်ားထူေထာင္၍ သင္ၾကားေနေသာႏုိင္ငံ တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေပးၾကသည္။

 ေက်းဇူးတင္ရသည္။ အၾကံေပးခ်က္မ်ားစြာရပါသည္။ 

ထုိအၾကံေပးခ်က္မ်ားႏွင့္ လုံးေထြးေနရသည္ကုိ ညအိပ္မွပင္ ေကာင္းေကာင္းသိရေတာ့သည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ သြားရမလား၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံကုိ ခရီးဆက္ရမည္လား မခြဲျခားႏုိင္၊ ျပည္ႏုိင္ငံသုိ႕ ထြက္ခြာရမည့္ ပထမဆုံးခရီးျဖစ္ေန၍လည္း ရင္ခုန္ေနမိသည္ကား အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ရင္ခုန္သံကုိ အႏုိင္ႏုိင္ထိန္းရင္ အေတြးေၾကာဆန္႕ရသည္။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံတြင္ ပညာသင္ဖူးသူ၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံ တြင္လည္း ပညာသင္ဖူးသူအထံမွ အေကာင္းဆုံး အေျဖကုိရႏုိင္သည္ဟုေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။

ေတြးသာေတြးမိေသာ္လည္း ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကုိဘယ္အရပ္ေဒသတြင္လုိက္ျပီးရွာရပါ့။ အေတြးမ်ားျဖန္႕ရ သည္။ ျမင္ဖူးၾကားဖူးသမွ်ကုိ စာရင္းခ်ေတြးလုိက္မိသည္။ 

ဤသုိ႕ျဖင့္ သီရိလကၤာႏုိင္မွ M.A ရရွိျပီး၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံ မြန္ဘုိင္းတကၠသုိလ္မွ Ph.Dဘြဲ႕ရဆရာေတာ္ တစ္ပါးကုိ အေတြးတြင္ျမင္လုိက္ရသည္။ ဆရာေတာ္သည္ သူကုိယ္တုိင္ မြန္ဘုိင္းတကၠသုိလ္၌ ပညာသင္ၾကား၊ က်မ္းေရးေနစဥ္ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႕ ၾကြေရာက္လာတတ္သည္။ 

ျမန္မာႏုိင္ငံေရာက္ရွိစဥ္ မႏၱေလးျမိဳ႕၊ သာသနာ့တကၠသုိလ္တြင္တည္းခုိေလ့ရွိ သည္။ ေရာက္တုန္း ေရာက္ ခုိက္ ႏုိင္ငံျခားအေတြ႕အၾကံဳမ်ားႏွင့္ အဂၤလိပ္စာပုိ႕ခ်ေပးရန္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ေက်ာင္းေနဘက္ အေဆာင္မွဴး သူငယ္ခ်င္းက ေျပာသျဖင့္ breakthrought ပုိ႕ခ်ေပးသည္။ မွတ္မိေနသည္မွာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္း ပုိ႕ခ်မႈျပီးလွ်င္ အဂၤလိပ္စကားပုံတစ္ခုကုိ ေျပာျပ၊ ရွင္းလင္းတတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ 

မွတ္မိေနေသးသည္။ where there is will there is way တ့ဲ လုိလွ်င္ၾကံဆနည္း လမ္းရတ့ဲ၊ ေကာင္းလုိက္တာ ကြက္တိျဖစ္ေနလုိ႕ပါ။ ထုိေဒါက္တာဘြဲ႕ရဆရာေတာ္၏ လက္ေဆာင္စကား တစ္ရပ္။

ဤသုိ႕ျဖင့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံလား၊ သီရိလကၤာလား မေျပာႏုိင္ေသးေသာ အေျခအေနကုိ အဆုံးသတ္ႏုိင္ဖုိ႕ “လုိလွ်င္ၾကံဆနည္းလမ္းရ”ကုိမိန္႕ၾကားခ့ဲေသာ ဆရာေတာ္ေနရာအရပ္ကုိ ၾကိဳးစာရွာေဖြရေတာ့ သည္။

 ေတြ႕ရပါျပီ၊ ထုိဆရာေတာ္ အထံမွ တန္ဖုိး မျဖတ္နုိင္ေသာ လမ္းညႊန္ခ်က္ႏွင့္ အားေပးမႈတုိ႕ကုိရရွိခ့ဲရ သည္။ ကုိယ္ေတြ႕မ်ားကုိေစတနာပါပါျဖင့္ေျပာျပလုိက္သည္ကုိ ၾကားေယာင္ေနဆဲပင္။

ဦးဇင္းအခုေ၀ခြဲရခက္ေနတာက အိႏၵိယႏုိင္ငံသြားရမလား၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံဆက္ရမလားျဖစ္ေန တယ္ေနာ္။ တပည့္ေတာ္ အေတြ႕အၾကဳံကုိေျပာျပမယ္၊ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ေပါ့ဘုရား။

ႏုိင္ငံျခားထြက္ပညာသင္တယ္ဆုိတာ တပည့္ေတာ္လက္ခံပါတယ္၊ လက္ခံလုိ႕လည္း တပည့္ေတာ္တုိ႕ ကုိယ္တုိင္ပဲ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႕ျပည္ပခရီးထြက္ခ့ဲရပါတယ္။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံကုိပထမ ေရာက္ပါတယ္၊ အဲဒီမွာ M.A ျပီးပါတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ အိႏၵိယႏုိင္ငံကုိ ကူးျပီး မြန္ဘုိင္းတကၠသုိလ္မွာ Ph.D ဆက္လုပ္ပါတယ္။ 

တပည့္ေတာ္ အေတြ႕အၾကံဳကေတာ့ ျပည္ပစထြက္တ့ဲျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္း ေတာ္တစ္ပါး အေနနဲ႕ အေကာင္းဆုံးေနရာကေတာ့ သီရိလကၤာႏုိင္ငံပါပဲ။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံဆုိတာ ေထရ၀ါဒ က်င့္သုံးတ့ဲ တုိင္းျပည္တစ္ခုပါ။ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ား အေပၚ အင္မတန္မွ ၾကည္ညိဳၾကတ့ဲ တုိင္းျပည္တစ္ခုပါ။ ေနာက္ျပီးဘယ္ႏုိင္ကပဲလာလာ သူတုိ႕ ဆင္ဟာလီေက်ာင္းေတြမွ ေက်ာင္းေန၊

 ေက်ာင္းစားေလွ်ာက္ျပီးေနထုိင္လုိ႕ရပါတယ္။ 

ကုန္က်စရိတ္သက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံလုိပဲ အလွဴ၊ ဆြမ္းကပ္ဆုိတာရွိပါတယ္၊ ေက်ာင္းေန သံဃာျဖစ္ရင္ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္နဲ႕အတူ သူတုိ႕ဆြမ္းစားအပင့္အဖိတ္ကုိလုိက္ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ အထင္ေျပာရရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံထက္ အပင့္ အဖိတ္ပုိမ်ားတယ္ထင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ တကၠသုိလ္ေတြမွာ ပုိ႕ခ်တ့ဲ ပညာရပ္ကလည္း တပည့္ေတာ္တုိ႕သိအပ္၊ ေလ့လာအပ္တ့ဲအပုိင္းေတြ ပါပဲ။

ျပီးေတာ့ သီရိလကၤာပညာရွင္ေတြဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ကမၻာကအသိအမွတ္ျပဳရတ့ဲ သူမ်ား ပါတယ္၊ 

ဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႕ေျပာရရင္ ဦးဇင္းအေနနဲ႕ သီရိလကၤာႏုိင္ငံကုိပဲ သြားေစခ်င္တယ္။ အဲဒီမွာ M.A ျပီးရင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံက တကၠသုိလ္ေတြမွာ ဆက္လက္ေလ့လာႏုိင္ တယ္။ ပညာေရးခရီးဆက္ေန သေရြ႕ေတာ့ အိႏၵိယႏုိင္ငံကုိ ေရာက္မွာပါပဲ။ 

ဤသုိ႕ျဖင့္ သီရီလကၤာႏုိင္ငံသုိ႕ေရာက္ခ့ဲရသည္။ ပထမဆုံးအေနနဲ႕ ေလယ်ာဥ္ကြင္းမွထြက္လုိက္စဥ္ ပင္ ျဖဴေဖြးသန္႕စင္ေနေသာ ထုိင္ေတာ္မူ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ ဖူးျမင္လုိက္ရသည္။ လကၤာေျမ၏ ဤခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးဖြယ္ ထုံးစံဓေလ့ကုိ အမ်ား အေျပာရၾကားဖူးေနေပမယ့္ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်ဖူးေတြ႕ လုိက္ရေသာအခါ ရင္ထဲေအးေနသည္။ ဗုဒၶ အရိပ္ပြင့္ထြန္းရာ အမိျမန္မာႏုိင္ငံမွ ထြက္ခြာလာေသာ သက်ပုတၱမ်ား အတြက္ ရင္ေအးစရာ အေကာင္းဆုံးျမင္ကြင္းတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ 

သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၏ျမိဳ႕ ေတာ္၊ ကုိလံဘုိျမိဳ႕ရွိ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားသီတင္းသုံးပညာသင္ၾကားရာ

ေနရာ ျမတ္သုိ႕ ေရာက္ေသာ အခါတြင္လည္း မႏၱေလးျမိဳ႕၊ သာသနာ့ တကၠသုိလ္မွ စီနီယာက်ေသာ စာသင္ဘက္ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္မ်ား အျပင္ မႏၱေလးျမိဳ႕ေလးျပင္ေလးရပ္မွ မိတ္ေဆြမ်ားကုိ ေတြ႕ ရေသာအခါ ၾကည္ႏူး မဆုံးျဖစ္ရသည္။ မကုဋာရာမ ျမန္မာေက်ာင္း တြင္ ႏွစ္ရက္သာ ေနလုိက္ရ သည္။

ေကာဟု၀ါလရပ္ကြက္၊ ပိပၸလိယာနလမ္းဆုံ၊ သီရိသုမနာရာမ သီရိလကၤာေက်ာင္းသုိ႕ ေရာက္သည္။ လုိက္လံအပ္ႏွံေက်ာင္း ေလွ်ာက္ေပးေသာ မိတ္ေဆြသည္ လကၤာေျမသုိ႕ေျခမခ်ခင္ကပင္ ေက်ာင္းမွာ

ေလွ်ာက္ထားျပီးျဖစ္ ေၾကာင္းေျပာျပသည္။ 

 ...............................................

မွတ္ခ်က္။ ၂၀၁၂၊ ခုႏွစ္၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊ ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ား စုစည္းထုတ္ေ၀ေသာ လကၤာတမန္မဂၢဇင္းပါ၊ နယ္ေက်ာ္အလြမ္း ေဆာင္းပါးကုိ ျပန္လည္တင္ပါသည္။