ေမာရွမ္းရဲ႕အလွေတာင္တန္မ်ားကုိ တစ္စတစ္စေက်ာ္ခ့ဲျပီ၊
တစ္ရိပ္ရပ္ေျပးေနေသာ ကားေလးသည္ ဘယ္ေကြ႕ ညာယိမ္းျဖင့္၊
ညေနခင္းေနေရာင္သည္ ျမဴမႈံမ်ားေအာက္ တြင္ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့ မေယာင္ျဖစ္ေ နျပီ၊
အေရွ႕ ေလာကဓာတ္မွထြက္ေပၚလာေသာ လမင္းသည္လဲ ေတာင္တန္းမ်ားတြင္ ေမးတင္ႏႈတ္ဆက္ေနျပီ၊ လ၀န္းသည္ တိပ္ပန္းခ်ီေနာက္ခံလွ်က္ တန္ေဆာင္တုိင္ညကုိ လွေစဦးေတာ့မည္၊
အုိ..အုိ ေျမာက္ပုိင္းလမ္း လမ္းေတြက ဆုိးဆုိး…
က်င္းေတြေပါ…ေဇာေခၽြးေလးမ်ား ပ်ံေနေအာင္ေမာင္းတယ္…
တစ္ခါတစ္ေလ ကုန္ခ်ိန္မ်ားလုိ႕ ......
ေလးက်ဳိးရင္ ဒရုိင္ဘာ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ခ့ဲရတယ္...…
ဒီလုိလမ္းေတြေနမွာပါလုိ႕ ေတြးမိသည္၊ ေအာင္္ပန္းေရာက္ေတာ့ ခဏနားၾကသည္၊ ေမာရွမ္းအလွကုိ စတင္ ခံစားႏုိင္ပါျပီ၊ စိမ့္စိမ့္ေလးေအးသည္၊ လမ္းဆင္းလမ္းတက္စုံလုိ႕ေနသည္၊ ျမိဳ႕ေလးကုိ ႏွင္းေတြရံထားသည္၊ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းမ်ားတြင္ ျမဴေတြဆုိင္းေနသည္၊ လိေမၼာျခံေတြေ၀ေနသည္၊ အရာအားလုံး တိမ္ေပၚေရာက္ေန သည္ ထင္ရသည္၊ ေတာင္ေၾကာစပ္တုိ႕တြင္ ႏွင္းတုိ႕ေ၀ေနသည္၊ အဆင္း အတက္ အျပိဳင္ အဆုိင္ျဖင့္ ေျမြလိမ္ ေျမြေကာက္ လမ္း တုိ႕သည္ အသဲတစ္ယားယားျဖင့္ ေခၽြးျပန္ေေစသည္၊
ရုိးသားလွတ့ဲရွမ္းေလး.. စားတ့ဲမထင္းဆန္း ေကာက္ညွင္း ရွင္းရွင္းေျပာတတ္တာ…တုိ႕ရွမ္းပဲ…အညာသူရယ္ … ေတာင္ေပၚေျမမွာ ပဲပုပ္စားႏုိင္ရင္.. လုိက္ခ့ဲပါ…
စုိင္းဆုိင္ေမာ့ကလဲ သူ႕ျပည္ကုိ ေခၚေနပါသည္၊ ေတြ႕ရပါျပီ၊ ေမာတုိ႕ျပည္ကုိ၊ ေမာတုိ႕ျပည္သည္ ၾကယ္ စင္ေတြ ကုေဋကုဋာ ေနာက္ခံထားျပီး လွေနသည္၊ ကားေလးသည္ အနိမ့္ အျမင့္ အဖုံဖုံျဖင့္ ဖုိးေရႊလကုိ ခုန္ နမ္းလုိက္ ေတာင္ေၾကာေတြထဲေျပးပုန္းလုိက္ႏွင့္ ေတာင္ၾကီးၿမိဳ႕ုတက္ေနသည္၊ လူေတြစုံလွသည္၊
ဒုတိယမၸိ ေတာင္ၾကီးၿမိဳ႕ုေရာက္ျပန္ျပီ၊ လြန္ခ့ဲေသာ ေလးႏွစ္ခန္႕က ေတာင္ၾကီးၿမိဳ႕ုကုိ ေရာက္ဖူးသည္၊ အဲဒီတုန္းက အင္းေလးထဲေရာက္သည္၊ ဇင္ေယာ္ေတြကုိ အစာေၾကြးသည္၊ ေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုရားကုိ ဖူးၾက သည္၊ ဟဲယားရြာမ ေက်ာင္းနီေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းမ်ားက လုိက္ပုိ႕ေပးၾကသည္၊
အခုမီးပုံပ်ံလႊတ္ၾကမည့္ ေတာင္ၾကီးကြင္းကုိ ေရာက္ပါျပန္ျပီ၊ တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚကား တန္းၾကီးကုိ ႏွစ္ ႏွစ္ နာရီ ေက်ာ္ ေက်ာ္ျဖတ္ရသည္၊
အေ၀းကပင္ ေဟာ မီးပုံးပ်ံ တစ္လုံးတက္လာျပီ၊ မီးေရာင္စုံ တုိ႕ျဖင့္ ျပြတ္သီးေနသည္၊
မီးပန္းဆုိင္းၾကီးေကာင္းကင္းသုိ႕ထုိးတက္သြားေခ်ျပီ၊ သူႏုိင္ငါႏုိင္ အၿပိဳင္ၾကဲျပီ ေအာ္ဟစ္အားေပးၾကသည္၊ အျပိဳင္ အဆုိင္တီးလုိက္ေသာ ဗုံ၊ ေမာင္း၊ လင္းကြင္းသံတုိ႕သည္ ပြဲခင္းကုိ တစ္သိမ့္သိမ့္တုန္းဟီးေစျပီး၊ ရင္ကုိ စည္းခ်က္က် တစ္ဒိမ္းဒိမ္း ခုန္ေစသည္၊
ေကာင္းကင္သုိ႕ ထုိးတက္သြားေသာ မီးပုံးပ်ံသည္ အျပာေရာင္ေကာင္းကင္၊ ေဘာေငြေရာင္လမင္း၊ ၾကယ္ စင္မ်ား တြဲရရြဲ၊ တိမ္ပန္းခ်ီဇာတြန္႕ အလြန္႕လြန္႕ျဖင့္ လွခ်င္းတုိင္းလွေနသည္၊
လမင္းၾကီး ရင္ထဲၿပိဳဆင္းလာသည္၊ မီးက်ည္ မီးပန္းတုိ႕ေကာင္းကင္းထုိးတက္သြားၾကသည္၊ ရွမ္းပ်ိဳျဖဴတုိ႕ ကၾကသည္၊ လင္းကြင္း၊ ဗုံ၊ ေမာင္း တစ္ဒိန္းဒိန္းသံသည္ မုိးယံသုိ႕ ပ်ံလြင့္ေနေတာ့သည္၊ စည္းခ်က္က်က် က ခုန္လုိက္ေသာသူတုိ႕ဟန္သည္ ေျမျပင္ကုိ တုန္းဟီးေစျပန္သည္။
အညာသူရယ္….. ေတာင္ေပၚေျမမွာ…. ပဲပုပ္စားႏုိင္ရင္ လုိက္ခ့ဲပါ…..
