ေက်ာင္းလႊတ္ ပူဇာ

တစ္ေယာက္တစ္အား၊ ၀ုိင္းကာကူညီ၊

ထုိဤကိစၥ၊ ျပီးစီးရသည္၊

ျမင္သာထင္ရွား၊ ပမာထားမည္၊

ၾကည့္ၾကပါေလာ့၊ ပ်ားႏွင့္ ပ်ားရည္၊

ႏႈတ္သီးဖ်ားျဖင့္၊ အမ်ားစုတည္၊

ပ်ားအုံၾကီး၊ ခန္႕ထည္း အ့ံဖြယ္ခ်ီ။

ခ်င္းတြင္းအထက္ဖ်ား မုိးရိပ္တိမ္ေတာင္တုိ႕ တစ္အုပ္ တစ္ဖြဲ႕ျဖတ္သန္းသြားသည္မ်ားျမင္ရဖန္မ်ားလာျပီ၊ ဂ်ိဳးဂ်ိဳး ဂ်ိန္းဂ်ိန္းျဖင့္လဲ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ျခိမ္းေျခာက္တတ္သည္၊ စာက်က္ျပန္ ႏြားမပ်ိဳတုိ႕ လန္႕ခုန္သည္၊

ႏွင္းတုိ႕ ကလဲ ကသုတ္ ကယက္ႏွင့္ ဆုတ္ထြက္ေျပးသေယာင္ျပဳေနသည္၊ ေတာင္ေလတုိက္ခတ္လွ်င္ ဥၾသသံသ့ဲသ့ဲ ပါလာတတ္သည္၊ ေျမာက္ျပန္ေလေလာင္လွ်င္လဲ အသဲထဲ စိမ့္ကနဲ႕ေနေတာ့သည္၊

တေပါင္း၏ ေန၊ တေပါင္း၏ ေလ၊ တေပါင္း၏ ႏွင္းက်န္၊ ေႏြေတးရွင္ ငွက္ဥၾသတုိ႕သည္ စိတ္ကုိ ကေယာက္ ကယက္ျဖင့္ ခ်င္းတြင္းေသာင္ျပင္က သဲမႈံလုိ ေလတုိက္တုိင္း ယိမ္းထုိးလႈပ္ခါႏုိင္စြမ္းေတာ့သည္၊

‘တပည့္ေတာ္တုိ႕ရြာက ခ်င္းတြင္းျမစ္ရုိးတစ္ေလွ်ာက္ ျမသိန္းတန္ဘုရားပြဲ ေရစက္ခ်ရင္ ခ်န္ထားတာ အျမဲခံရပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္တုိ႕ရြာမွာလဲ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရွိပါတယ္၊ 

အဲလုိ စုေပါင္းျပဳတ့ဲကုသုိလ္ပြဲမွာ ေရစက္ခ်ခြင့္မရတာ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္၊

ဒါေၾကာင့္တပည့္ေတာ္က ဒီရြာကုိၾကြေရာက္ျပီးသာသနာျပဳေပးႏုိင္မယ္ဆုိင္ 

တပည့္ေတာ္တုိ႕ေနတ့ဲ အိမ္ကုိ ေက်ာင္း အျဖစ္လွဴမယ္လုိ႕ ဆုံးျဖတ္ခ့ဲပါတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ၾကြလာပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္တုိ႕က ဘုန္းၾကီးကုိ အပို္င္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အငွားခ်ေပးတာပါ၊ တာ၀န္ကုန္ေတာ့ ျပန္ၾကြသြားတာေပါ့၊ 

တပည့္ေတာ္တုိ႕မွာသာ အမိမ့ဲသား ေရနည္းငါးလုိ ေနခ့ဲၾကရတာပါဘုရား’

ဒီကေန႕ေတာ့ဘုန္းၾကီး အပုိင္ရျပီဆုိျပီး၀မ္းသာမိပါတယ္၊ ေက်ာင္းေဆာက္ျဖစ္ေအာင္လဲ တပည့္ေတာ္မ်ား တိုက္တုိက္ တြန္းတြန္းေဆာင္ရြက္သြားမွာပါဘုရား၊

လက္ပန္သာဆုိေသာ ရြာေလးခ်င္းတြင္းျမစ္ေဘးတြင္ တည္ရွိသည္၊ 
အိမ္ေထာင္စုေပါင္း ငါးဆယ္ေက်ာ္ရွိသည္၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာကုိ အမ်ားစုကုိးကြယ္ၾကသည္၊ 
လီဆူးလူမ်ိဳး အမ်ားစုေနထုိင္သည္၊ နာဂလူမ်ိဳးမ်ားလဲရွိသည္၊ ကခ်င္ အမ်ိဳးသားလဲေနထုိင္ၾကသည္၊ ခ်င္းလူမ်ိဳးလဲ ရွိျပန္သည္၊ ေအာက္ရပ္ေအာက္ရြာက ၀မ္းေရးအတြက္ ထြက္ခြာလာၾကေသာ 
ဗမာမ်ား၊ ရခုိင္မ်ားလဲရွိျပန္သည္၊

ခ်င္းတြင္း အတက္ပုိင္းတြင္ ခႏၱီးျမိဳ႕ႏွင့္ အျပိဳင္ သက္တမ္းရွိေသာ ရွမ္းရြာၾကီး မွန္ပင္

( ကုိင္းေတာ) ႏွင့္ ေဘးခ်င္း ကပ္လွ်က္ရွိသည္၊ ျခံစုိက္ျခင္းကုိ အဓိကထားလုပ္ကုိင္ၾကသည္၊

ေတာင္ယာလဲစုိက္ၾကသည္၊ မွန္ပင္ရွမ္းရြာၾကီးမွ အပ်ိဳေခ်ာႏွင့္ လက္ဖက္ေျခာက္ နာမည္ၾကီးသလုိ၊ လက္ပန္သာရြာေလးကလဲ အေခ်ာအလွတြင္ ရွမ္ပ်ိဳျဖဴမ်ားကုိ မမီသည့္တုိင္ ဂရိတ္ဖ႐ုသီး၊ မာလကာသီးႏွင့္ ၀ါရွင္တန္သီးမ်ား ထြက္ရာတြင္ ရွမ္းရြာၾကီး မွန္ပင္ထက္သာသည္၊

ထုိရြာေလးတြင္ ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္း ပီပီျပင္ျပင္မရွိေသးပါ၊ အိမ္ကုိ ေက်ာင္း အျဖစ္လွဴထားေသာ ၾကိဳးတုိးၾကဲတဲ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ႏွစ္ခန္းအိမ္ေလးသာရွိသည္၊ 
အခုတစ္ဆင့္တုိးျပီး ေက်ာင္းေဆာက္ၾကေတာ့မည္၊  ထုိ႕အတြက္ ဦးေဆာင္ခုိင္းေလျပီ၊
ေက်ာင္းျပီးလွ်င္ ေက်ာင္းထုိင္ရန္ဘုန္းၾကီးပါးပါ ေပးရဦးမည္၊ 
ထုိအေျခ အေနမ်ိဳး အတြက္ အသင့္ေလွ်ာ္ဆုံးဟု ဆုံးျဖတ္ကာ တာ၀န္ေပးေလျပီး၊

စာေရးသူနဲ႕ အတူ ခ်မ္းသာၾကီးေျမာက္တုိက္မွ ညီငယ္ တစ္ပါးက့ဲသုိ႕ခ်စ္ခင္ရေသာ ဦးဇင္းတစ္ပါး ေတာင္တန္းသုိ႕ လုိက္ခ့ဲသည္၊ တာ၀န္ျဖင့္ ေရာက္လာခ့ဲသူ မဟုတ္ေသာ္ျငား တာ၀န္ေက်သည္၊ 

ပဒူးမုန္းရြာေလးက ဇိနမာန္ေအာင္ဇရပ္ ေဆာင္လုပ္ရာတြင္ အဘက္ဘက္က အားကုန္ သြန္ေမွာက္ ကူညီခ့ဲသည္၊ တစ္ႏွစ္နီးပါလက္တြဲလာခ့ဲေသာ ဦးဇင္းကုိ လက္ပန္သာရြာေလး အတြက္ ေပးရေတာ့မည္၊

‘ဦးဇင္းကလဲ အခုဒကာၾကီးတုိ႕ဆီေက်ာင္းထုိင္မယ့္ ဦးဇင္းကုိ ဦးဇင္းဆီမွာလဲ အင္မတန္မွလုိအပ္ပါတယ္၊ သုိ႕ေသာ္ ဒကာၾကီးမ်ာက ဦးဇင္းတုိ႕ လုိအပ္တာထပ္ ပုိေနေတာ့ အခုလုိေက်ာင္းထုိင္ဖုိ႕ ခြင့္ျပဳရတာပါ၊ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အစစ အရာအရာ စိတ္ခ်ပါရေစ၊ ျပီးေတာ့ သူက တာ၀န္နဲ႕ၾကြလာတ့ဲ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး မဟုတ္ပါဘူး၊ ကုိယ္က်ိဳးမဖက္ သက္သက္ သာသနာေတာ္ေရး အတြက္သက္သက္ ေရာက္လာတာပါ’

အဲဒီလုိနဲ႕ လက္ပန္သာရြာေလးတြင္ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း ျဖစ္ေပၚဖုိ႕အေရး စတင္ၾကိဳးပမ္းၾကေတာ့သည္၊

စာေရးသူသည္၊ လက္ပန္သာေက်ာင္းမျပီးခင္ တာ၀န္ျပီး၍ ေအာက္ရပ္ေအာက္ရြာျပန္ခ့ဲသည္၊

ထုိ႕ေနာက္ သီရီလကၤာႏုိင္ငံတြင္ ဆက္လက္ ပညာသင္ယူသည္၊

ထုိ႕ေနာက္ အိႏၵိယႏုိင္ငံသုိ႕ ဆက္လက္ထြက္ခြာလာခ့ဲသည္၊ ေတာင္တန္းေဒသႏွင့္ တစ္ႏွစ္ၾကာကြဲကြာခ့ဲသည္၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ တစ္လတာ ေနျပီးျမန္မာႏုိင္ငံ ခဏျပန္ေရာက္သည္၊

‘ဦးဇင္းစာ အပုိ႕ခုိင္းလုိက္လုိ႕ပါဘုရား၊ ဦးေဉယ်ဓမၼလုိ႕ေျပာပါတယ္၊

ကုိရင္တစ္ပါးေရာက္လာသည္၊ လက္ထဲတြင္ စာအိပ္တစ္အိပ္ကုိင္ထားသည္၊

‘တင္ပ ေပးကုိရင္ ဒီကုိ’

စာေဖာက္လုိက္ေသာအခါ အ့ံၾသရသည္၊ လြန္ခ့ဲေသာ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးက စတင္ေဆာင္ရြက္ခ့ဲေသာ လက္ပန္သာရြာက ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေရစက္ခ်ပြဲ အတြက္ ခႏၱီးျမိဳ႕၊ ဗဟုိေက်ာင္းမွ ပင့္ျခင္းျဖစ္သည္၊ ၀မ္းသာလုိက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း…………..

ထုိေက်ာင္းေရစက္ခ်တြင္ တရားေဟာရသည္၊ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ျပန္လည္ ဆုံေတြ႕ရသည္၊

တေပါင္းမုိးရိပ္တုိ႕ အလိပ္လိပ္ျဖင့္ ေကာင္းကင္ျပင္တြင္ မင္းမူေနသည္၊

ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က လူမ်ိဳးစုံလာၾကသည္၊ 

မွန္ပင္ရြာက ရွမ္းပ်ိဳျဖဴမ်ား၊ ေငြေရာင္တ၀င္း၀င္းျဖင့္ ကခ်င္တုိင္းရင္သူမ်ား၊

ေပ်ာ္တစ္ျပဳံးျပဳံးျဖင့္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကေသာ ခ်င္းတြင္း ေရာက္ဗမာမ်ားသည္ ေက်ာင္းေရစက္ခ်ပြဲေလးကုိ အသေရတုိးလွပေစေတာ့သည္၊

လက္ပန္သာထြက္ ဂရိတ္ဖရုသီးမ်ား၊ မာလကာသီးမ်ား၊ ၀ါရွင္တန္သီးမ်ား၊ ေတာင္ယာဆန္ မာမာဆတ္ဆတ္ေလးမ်ား၊ ရွမ္းရြာၾကီး မွန္ပင္မွ လက္ဖက္ခ်ိဳေမႊးတုိ႕သည္ လာေရာက္ၾကေသာ ဧည့္သည္မ်ား အတြက္ မ်က္ႏွာပန္း လွေစသလုိ၊ 

ဘုန္းေတာ္ၾကီးဆြမ္း၀ုိင္းတြင္လဲ ရနံ႕ၾကိဳင္ၾကိဳင္ျဖင့္ ေမႊးလွဳိင္ေနေတာ့သည္၊

ေက်ာင္းေရစက္ခ် အာင္ပြဲေလးလဲ လွလုိက္သည့္ အျဖစ္…..။