အုိးေစ်းနားက လူေတြ

Example is better than precepts

ကုိယ္တုိင္က်င့္သုံးျပလုိက္ျခင္းသည္ စည္းကမ္း၊ ဥပေဒမ်ားျပျပီး သတ္မွတ္ရသည္ ထက္သာလြန္သည္

လူတစ္ခ်ိဳ႕ရွိသည္၊ အေျပာ အဆုိေကာင္းသည္၊ အသြင္အျပင္ေကာင္းသည္၊ ဟန္ေကာင္းသည္၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေဆာင္တတ္သည္၊ ထုိအရာအားလုံးသည္ လူကုိတင့္တယ္ေစသည္၊ အေပၚယံလွသည္၊ အဖုံးလွသည္ ဆုိႏုိင္သည္၊

သုိ႕ေသာ္ စိတ္သည္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္၊ အမွားမွန္ကုိ မသိ၊ အရွိဓမၼကုိ အသိျဖင့္ မညိွႏုိင္၊

႐ုပ္၊ နာမ္ျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထားေသာ လူမုိ႕ ႐ုပ္လွသည္၊ နာမ္အလွလုိေသးသည္၊ သူလုိလူအတြက္ ဥပမာရွိသည္၊ ဘာမွမရွိပဲ၊ ဘာမွ ထည့္မထားပဲ ပိတ္ထားေသာ အုိးႏွင့္တူသည္၊ အနီးကပ္ၾကည့္လွ်င္သိႏုိင္သည္၊

ေနာက္တစ္ေယာက္ ရွိေသးသည္၊ အေျပာအဆုိအေနအထုိင္ အဆင္မေျပလွ၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕မႈမရွိ၊ ၾကညိဳဖြယ္မေဆာင္တတ္၊ အေျပာအဆုိ အျပဳအမူတုိ႕၌ အိေျႏၵမရွိ၊ သုိ႕ေသာ္ အမွားအမွန္ကုိ သိသည္၊ အေၾကာင္း အက်ိဳး အေကာင္း အဆုိးကုိ သိသည္၊ အရွိဓမၼႏွင့္ အသိတရားတုိ႕ မွ်ေနသည္၊ စိတ္၌ေစာင့္စည္းမႈ အိေျႏၵရွိသည္၊ စိတ္အလွျဖင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္သူျဖစ္သည္၊ 

သူ႕အတြက္ ဥပမာေပးထားသည္၊ အျပည့္ရွိလွ်က္ ဟင္းလင္းဖြင့္ထားေသာ အုိးႏွင့္တူသည္၊ ထုိလူမ်ိဳးႏွင့္ စိတ္ခ်င္းေပါင္းမိေသာ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္၊

ရွိပါေသးသည္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္၊ အေျပာအဆုိအေနအထုိင္လဲ မေကာင္း၊ ႐ုပ္တရား သမၸတၱိမရွိေပ၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္မေဆာင္တတ္၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕မႈမရွိ၊ အရွိဓမၼကုိ နားမလည္သလုိ အသိလဲ ကင္းဆိတ္ေနေသာသူ၊ စိတ္လဲေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္၊ အဆင္းမလွသလုိ၊ အခ်င္းလဲ မလွသူ၊ ဘာမွလဲ မရွိ၊ ဘာမွ မရွိလုိ႕ ဟန္ေဆာင္ျပီးလဲ ပိတ္မထားတတ္၊ သူ႕အတြက္ ဥပမာရွိသည္၊ ဘာမွ မရွိေသာအုိး ပိတ္မထားသည္ႏွင့္ တူသည္တ့ဲ၊

က်ဳပ္ကေတာ့ သူ႕ကုိ ပ်ံက်ရပ္ကြက္ေတြမွာ ေတြ႕ရေလ့ရွိတယ္၊

သူလုိလူလဲရွိေသးသည္၊ အေျပာအဆုိေကာင္းသည္၊ အေကာင္းေျပာတတ္႐ုံသာမဟုတ္၊ အရွိဓမၼႏွင့္ ညိွျပီးေျပာတတ္သည္၊ သူ႕စကားတြင္ အသိတရားေတြပါသည္၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေဆာင္သည္၊ အိေျႏၵရွိသည္၊ ႐ုပ္တရားကုိ အလွဆင္ထားသလုိ၊ စိတ္ကုိ တင့္တယ္ေစသူလဲ ျဖစ္သည္၊

'ေရွ႕ကၾကည့္လဲယဥ္တယ္၊ ေနာက္ကၾကည့္လဲ ယဥ္တယ္၊ အတြင္းက်က်သိလဲ လွတယ္'

သူ႕အတြက္ ဥပမာရွိပါသည္၊ အႏွစ္တရား၊ အဆံမ်ား အျပည့္ထည့္ထားျပီး ပိတ္ထားေသာ အုိးႏွင့္ တူသည္၊

ေတြ႕ရခဲပါသည္၊ အဆံရွိျပီး အသံမထြက္တတ္လုိ႕ပါ၊

ေလာကလူသား အားလုံးအတြက္ မိတ္ေဆြေကာင္းၾကီးတစ္ေယာက္ပါ၊ 

က်ဳပ္လဲ အဲလုိလူ ရွာေနတာပဲ။

ေအာင္ပြဲ

တေပါင္းလေနသည္ပူသည္၊

တျပိဳက္တျပိဳက္တုိက္ခတ္လုိက္ေသာေလႏုေအးသည္ ရင္တြင္းစိမ့္ျပီး ေအးသည္၊

တုိက္ခတ္ေသာေလသည္ မုိးနံ႕သင္းသည္၊

မုိးရိပ္တိမ္ေတာင္တုိ႕လဲ အကြက္စုံဆင္လွ်က္ ေကာင္းကင္တြင္ ျဖန္႕က်က္ထားသည္၊

ေအးခ်မ္းသာယာေတာ့မည့္ အရိပ္အေယာင္တုိ႕သည္ အထင္းသားေပၚလြင္လွ်က္၊

လူစုံလဲစုံျပီ၊ေတာင္တန္းဗဟုိဆရာေတာ္ၾကြေရာက္သည္၊ ေအးခ်မ္းသာယာေရးအၾကီးအကဲမ်ားပါသည္၊

ရြာသူရြာသားမ်ား ေက်ာင္းတြင္းေက်ာင္းျပင္ျမိဳင္ေနျပီ၊ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းခ့ဲရသမွ်တုိ႕အေကာင္အထည္

ေပၚေလျပီ၊

‘တပည့္ေတာ္တုိ႕ရြာမွာ ဘာသာတရား စုံပါတယ္၊ ႐ုိးရားေတာင္ယာ နတ္ကုိးကြယ္တ့ဲ သူေတြလဲ ရွိပါေသးတယ္၊ဘာသာတရားနဲ႕မရင္းႏွီးေသးတ့ဲသူေတြလဲရွိပါတယ္၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာဆုိ ႏွစ္မ်ိဳးေတာင္

ရွိပါတယ္၊ ကက္သလစ္ေတြလဲ ရွိသလုိ၊ ႏွစ္ခ်င္းေတြလဲရွိပါတယ္၊ 

ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းအေနနဲ႕က အခုမွ စတင္ၾကရမွာပါ၊ တပည့္ေတာ္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထြက္ပါ၊ ခႏၱီးျမိဳ႕၊ ေပါမုိင္းေက်ာင္းထြက္ပါ၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြနဲ႕ သက္ပတ္လုိ႕ တပည့္ေတာ္မ်ား နားလည္တာက ဘယ္လုိလူပဲျဖစ္ျဖစ္ ခြဲျခားမႈမရွိပဲ ေရာက္လာတ့ဲသူေတြကုိ ယဥ္ေက်းလာေအာင္သင္ျပေပးျခင္းပါပဲဘုရား၊

တပည့္ေတာ္တုိ႕ ဘုန္းေတာ္ေက်ာင္းမွာ ေနရစဥ္က မနက္တုိင္း ဘုရား၀တ္တက္ရပါတယ္၊ ေက်ာင္း သန္႕ရွင္းရပါတယ္၊ အခ်င္းခ်င္းလဲ တ့ဲေအာင္ေနရပါတယ္၊ ညီညြတ္ျခင္းဆုိတာ အဲဒီကတည္းက တပည့္ေတာ္သိပါတယ္၊ 

ဒီ္ေန႕ေက်ာင္းတင္ပြဲျဖစ္ေတာ့ကား ရြာသူရြာသားမ်ားကုိ သြန္သင္ေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးေတာ့ရျပီလုိ႕ ၀မ္းသာမိပါတယ္ဘုရား’

အထက္ပါစကားမ်ားကုိ ေလွ်ာက္ထားသြားသူမွာ ပဒူးမုန္းရြာသစ္ရြာမွ ေက်းရြာဥကၠဌျဖစ္သည္၊ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းထြက္ ခရစ္ယာန္ျဖစ္သည္၊

ေက်ာင္းတင္ ပူေဇာ္ပြဲေန႕က ေလွ်ာက္ထားသြားျခင္း ျဖစ္သည္၊

အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားထဲမွ ၀ုိင္း၀န္းလုပ္အားမ်ားေၾကာင့္ အိမ္ေျခတစ္ရာ့ရွစ္ဆယ္နီးပါးရွိေသာ

ေက်းရြာၾကီးတြင္ ေတာင္တန္းသာသနာျပဳ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေပၚထြန္းခ့ဲျပီ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား 

အတြက္အားတက္စရာျဖစ္ခ့ဲျပီ၊ ေတာင္တန္းေက်ာင္းသည္ ေရႊတူးေဖာ္ေရး ကုမၸဏီတစ္ခုမွ အသုံးမျပဳေတာ့ေသာ ဂုိေထာင္ကုိ ေက်ာင္း အျဖစ္လွဴထားျခင္းျဖစ္သည္၊

ေျခတုိင္ရွည္ ခပ္ျမင္ျမင့္ အေဆာက္အဦးျဖစ္သည္၊ လူမေနတာၾကာျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရာက္ခါစဘုန္းၾကီး အဆင္ေျပေစရန္ ေက်ာင္းကုိ က်ားကန္ ထားရသည္၊

ေက်ာင္းတင္ပြဲေန႕က လူစုံသျဖင့္ ေက်ာင္းသည္ ယိမ္းထုိး လွဳပ္ယမ္းေနသည္၊ ဘုရားတရသည္၊ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းႏွင့္ ကပ္လွ်က္ ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းရွိသည္၊

ဤပဒူးမုန္းရြာသစ္သည္ တစ္ခ်ိန္က ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားေနထုိင္ေသာ ရြာျဖစ္သည္၊ နတ္ေမွာ္ရြာဟု ထင္ရွားသည္၊

၁၉၇၀ ေက်ာ္ကာလမ်ားဆီက နတ္ေမွာ္ရြာေလးတြင္ ေသနတ္သံေတြညံခ့ဲဖူးသည္၊ ခ်င္းတြင္းကမ္းပါယံတြင္ ယမ္းခုိးေငြ႕တုိ႕ တလူလူ လြင့္ပ်ံ႕အုံ႕ဆုိင္းခ့ဲဖူးသည္၊ စစ္သားႏွစ္ေယာက္ က်ဆုံးသည္၊ ထုိ႕ေနာက္ စစ္တပ္ေရာက္လာျပီးေနာက္ ရြာလုံးကၽြတ္ေျပာင္းေရႊ႕လုိက္သည္၊

ကခ်င္လူမ်ိဳးမ်ားအမ်ားစုျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထုိေျပာင္းေရႊ႕သြာေသာရြာေလးကုိ ကခ်င္ရြာဟုေခၚသည္၊ ယေန႕ ခႏၱီးျမိဳ႕တဘက္ကမ္း တြင္ရွိသည္၊ ေတာင္တန္းသာသနာျပဳရဟန္းေတာ္မ်ား ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာကုိ အမ်ားစုကုိးကြယ္ၾကသည္၊

ယခင္က နတ္ေမွာ္ရြာေလးသည္၊ ႏွစ္အတန္ၾကာ လူသူကင္းမ့ဲျပီး အထီးက်န္ေနခ့ဲသည္၊ ခ်င္းတြင္းႏွင့္ ပဏာရေသာ ထုိရြာေလးကုိ ေတာင္ေပၚေဒသမွ နာဂလူမ်ိဳးမ်ားဆင္းလာၾကသည္၊ တစ္စုေရာက္၊ တစ္စုေရာက္လာႏွင့္ ရြာျပန္ျဖစ္ေတာ့သည္၊

‘ငါ့ကုိ ဒီနတ္ေမွာ္ရြာမွာေမြးတာေပါ့၊ဟုိဘက္ကမ္းက သဲလုံေလ၊ အဲဒီေနာက္ဘက္မွာ ပဒူးမုန္းရြာရွိတယ္၊

နဂုိက တုိ႕ရြာကုိ ပဒူးမုန္းလုိ႕ မေခၚဘူး၊ နတ္ေမွာ္ရြာလုိ႕ေခၚတယ္ေလ၊

ျပည္သူ႕စစ္ေတြနဲ႕ တုိက္ပြဲျဖစ္လုိ႕ တုိ႕ေျပာင္းၾကရတာေပါ့’

တစ္ခါတစ္ရံ ရြာသားေဟာင္းမ်ားၾကီးမ်ားက ျပန္ေျပာတတ္ၾကသည္၊ သူ႕ အေျပာျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ပင္ လြမ္းလုိက္မိေသးရဲ႕၊

ယေန႕ကာလမ်ားတြင္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ေရၾကည္လင္သည္၊ ေက်းငွက္ျမည္သံ သာယာသည္၊

ေတာင္ကမ္းပါးယံက ေတာင္ယာခင္းတုိ႕ စိမ္းစိုသည္၊ ရြာသူရြာသားမ်ား ညီညီညြတ္ညြတ္ရွိၾကသည္၊ ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားရသည္၊ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းက အမွ်ေ၀သံ ၾကားရသည္၊

တစ္ခ်ိန္က ယမ္းခုိးေငြ႕တုိ႕ အၾကား ဓမၼေတးသံတုိ႕ျမိဳင္ျမိဳင္ျဖင့္ သာယာေ၀စည္ေနျပီျဖစ္သည္၊

ေအးရိပ္တြင္ ကြန္းခုိ

'ဘုန္းၾကီးတုိ႕ ဦးေဆာင္ရင္ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္တုိ႕ရြာ ဒီေလာက္ၾကီးလဲ မဆုိးၾကပါဘူး၊ အရင္တစ္တုန္းကျဖစ္တယ္ဆုိတာလဲ စိတ္ပါလုိ႕ၾကရယ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကေလးေတြဆုိေတာ့ မုိက္ရူးရဲဆန္ၾကတာပါဘုန္းၾကီး၊

ခ်င္းတြင္းျမစ္ဖ်ားတြင္ တုိင္းရင္းသား မ်ိဳးစုံေနထုိင္ၾကသည္၊ ရွမ္းအမ်ိဳးသားမ်ားလဲ ရွိသည္၊ ကခ်င္အမ်ိဳးသားမ်ားလဲေနထုိင္ၾကသည္၊ လီဆူလူမ်ိဳး၊ နာဂလူမ်ိဳး၊ ခ်င္းလူမ်ိဳး၊ ေအာက္ရပ္ေအာက္ရြာက

ျမန္မာအမ်ိဳးသားမ်ားလဲ ေပါမ်ားသည္၊ 

ခ်င္းတြင္းထက္ဖ်ားရွိေက်းရြာ အားလုံးသည္ လြန္ခ့ဲေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းကပင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္ခ့ဲၾကသည္၊

ေတာင္တန္းဆရာေတာ္ဘုရာၾကီး၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ရစ္တူ၊ ဟဲပုံ၊ ဆာအစ္၊ သဲလုံ၊ ငါးကၽြန္း၊ ဆံခါ၊ သုံးပန္၊ လပစ္၊ ေယာင္ေပၚရြာတုိ႕တြင္ေနထုိင္ၾကေသာ ခ်င္း၊ နာဂ၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ လီဆူးတုိ႕သည္ ဗုဒၶဘာသာကုိ ရြာလုံးကၽြတ္ခံယူခ့ဲၾကသည္၊

ထုိရြာမ်ားထဲက ေတာင္ေပၚရြာေလး ရစ္တူနာဂအမ်ိဳးသားမ်ားသည္ ေနာက္ပိုင္းေျမျပန္႕ဆင္းခ့ဲၾကသည္၊ ဘယ္ညာခြဲျပီး ဆင္းခ့ဲၾကရာ တစ္ေနရာတြင္ နန္ဖာရြာေလးျဖစ္လာသည္၊ 

နာဂလူမ်ိဳးအမ်ားစုေနထုိင္ၾကသည္၊ ေနာက္တစ္ေနရာတြင္ ပဒူးမုန္းရြာေလးျဖစ္လာသည္၊ 

နန္ဖာရြာေလးႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ေရွးသာသနာျပဳဆရာေတာ္မ်ားက ကဗ်ာဖြဲ႕ခ့ဲၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္၊

စာဖြဲ႕မမီလုိ႕ မေျပာေတာ့ပါ၊

လာၾကည့္ပါကြဲ႕ ေဆြသဟာ၊

ျမန္ျပည္မွာ စံတစ္ႏႈံး၊

နန္ဖာရြာေလး ရႈမဆုံး၊

သူ႕အေျပာမလြန္ပါ၊ လုိ၍ပင္ေနဦးမည္ထင္မိသည္၊ ရြာဦးထိပ္တြင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း ရွိသည္၊ ခ်င္းတြင္းျမစ္က တေျဖးေျဖး စီးလာခ့ဲျပီး  ရြာေလးကုိ ရုတ္တရက္ ႏႈတ္ဆက္သြားသလုိျဖစ္ေနသည္၊

ေတာင္ေျမာက္ျဖစ္ေနေသာ ခ်င္းတြင္းသည္ ဤရြာေလး အနားတြင္ အေနာက္ဘက္ဆီသုိ႕ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ေကြ႕ဆင္းသြားသည္၊

ထုိျမင္ကြင္းသည္ လွ၏၊

ျမင္ေနရသူ အတြက္ အရင္တြင္း တစ္ခုခုခ်န္ထားခ့ဲသလုိခံစားရသည္၊

နန္ဖာရြာေလးအထက္နားတြင္ ပဒူးမုန္းရြာရွိသည္၊ ေဆြရင္းမ်ိဳးျခာမ်ားေနၾကသည္၊ ဤႏွစ္ရြာသည္ လူမ်ိဳးတူသည္၊ သာေရးနာေရး အတူတူေဆာင္ရြက္ၾကသည္၊ တစ္ရြာလုံးဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္ၾကသည္၊

စာဖြဲ႕ဖူးပါသည္၊

ဗုဒၶဆုံးမ၊ ႏွလုံးသားတည္ကာ၊

ရြာသူရြာသား ယဥ္ကေက်းလွတာ၊

နတ္မ်ား ဖန္ထား အလားတူစြာ၊

ရွာမွ ရွား စံထားသူတုိ႕ရြာ။

ခ်င္းတြင္း တစ္ဘက္ကမ္းက ရြာေလးသည္ ေတာင္ေပၚေဒသမွ ေလာေလာဆယ္ ဆင္းလာၾကေသာ ေတာင္ေပၚသား နာဂအမ်ားစုေနထုိင္ေသာ ရြာၾကီးျဖစ္သည္၊ 

ထူးသည္၊ တစ္ရြာထည္းပင္ျဖစ္ေသာ္ျငား စကားမတူပါ၊ 

ဓေလ့မတူပါ၊ ကုိးကြယ္မႈအေနအားျဖင့္ နတ္ကုိးကြယ္မႈမ်ားသည္၊ ဘာသာမ့ဲလဲပါသည္၊

ထုိရြာေလးသုိ႕ တစ္ခါက ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳမ်ားေရာက္လာၾကသည္၊

ျပီးေတာ့ သူတုိ႕ ဘာသာသာလြန္ေၾကာင္း ေျပာဆုိၾကသည္၊

‘ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တ့ဲ သိဒၶတၳေဂါတမဆုိတာ အိႏၵိယမွာေမြးတာပါ၊ ေ၀းပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ဘာသာကုိ၀င္ပါ’စသည္ ေျပာဆုိစည္းရုံးသည္၊

ဤတြင္ ေက်းရြာ၏ လူပုဂၢိဳလ္ဆုိင္ရာ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာျပဳေခါင္းေဆာင္က-

‘က်ေနာ္ေျပာပါရေစ ခင္ဗ်ား၊ က်ေနာ္တုိ႕က ဗုဒၶဘာသာကုိ ကုိးကြယ္ၾကပါတယ္၊ အခုဆရာၾကီးမ်ားက က်ေနာ္တုိ႕ ကုိးကြယ္တ့ဲ ဘုရားကုိ က်ေနာ္တုိ႕ေနတ့ဲေနရာနဲ႕ အေ၀းၾကီးလုိ႕ ေျပာပါတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕ ဘုရားက အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာေမြးတာပါ၊ မေ၀းပါဘူး၊ က်ေနာ္တုိ႕နဲ႕ ေရ ေျမခ်င္းစပ္ေနပါတယ္၊ ဆရာၾကီးတုိ႕ရဲ႕ ဘာသာေရးဆုိတာ ပုိျပီးေ၀းပါတယ္၊ က်ေနာ္ၾကားဖူးတာက ဆရာၾကီးမ်ားရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ဆုိတာ အေရွ႕အလည္ပုိင္းမွလုိ႕ေျပာပါတယ္၊

ေရ ေျမခ်င္းလဲ မစပ္ပါဘူး၊ ဘယ္လုိမွလဲ မနီးပါဘူး၊ 

ဘယ္မွာရွိတယ္ဆုိတာေတာင္ က်ေနာ္ ေျပာမျပတတ္ပါဘူး’

ဤသုိ႕ျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ အားတက္ခ့ဲၾကရသလုိ ဤရြာေလးတြင္ အျခားဘာသာ၀င္မ်ားႏွင့္ အတူ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းလဲ လုိအပ္ေနေပျပီ၊

ယခင္က ၾကိဳးစားခ့ဲၾကဖူးသည္၊ 

သုိ႕ေသာ္ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင့္ရပ္ဆုိင္းထားခ့ဲရဖူးသည္၊

အခု ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ား ျပန္လည္ ရွင္သန္ခ့ဲၾကျပန္ျပီ၊

‘ခရစ္ယာန္ဘာသာဆုိတာ အေနနီးတ့ဲ တစ္စိမ္းပါ၊

ဗုဒၶဘာသာဆုိတာ အေနေ၀းတ့ဲ ေဆြမ်ိဳးပါ’တ့ဲ၊

ဆုိပါစကားစုေလးသည္ ရင္တြင္းသုိ႕ တြန္းအားတစ္ခုနဲ႕ အတူ ေရာက္လာသည္၊

မွတ္ခ်က္။ 

ကုိယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပါ၊ ဘာသာေရး ပဋိပကၡကုိ တင္ျပျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပါ၊ 

ရုိးသားေသာ တုိင္းရင္မ်ား၏ အေျပာမ်ားကုိျပန္လည္တင္ျပျခင္းသာျဖစ္ပါသည္၊

ပ႑ရဂၤပဗၺဇၨာ

‘ေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ အေရွ႕တုိင္းယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတတ္တယ္၊ ဥပမာ တပည့္ေတာ္တုိ႕ အေရွ႕တုိင္းမွာ အျဖဴေရာင္ဆုိတာ အျပစ္ကင္းျခင္း၊ သန္႕စင္မြန္ျမတ္ျခင္း၊ စင္ၾကယ္ျခင္းေတြကုိ ညႊန္းဆုိေလ့ရွိပါတယ္၊

အာရွတုိက္ၾကီးရဲ႕ အစိတ္အပုိင္း တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ အေနာက္တုိင္းသားေတြသိမ္းပုိက္ျပီးတ့ဲေနာက္ အျဖဴေရာင္ကုိ အျပစ္ေပး အက်ဥ္းသားေတြ အတြက္ဆုိျပီး သတ္မွတ္လုိက္ၾကတယ္၊ တပည့္ေတာ္တုိ႕က မေကာင္းတ့ဲ အေရာင္လုိ႕ သတ္မွတ္တ့ဲ အမည္းၾကေတာ့ သူတုိ႕က တရားသူၾကီးေတြကုိ ၀တ္ေပးလုိက္ၾကျပန္တယ္၊

ဘုရားေဟာ အဘိဓမၼာမွာ 
သုကၠဓမၼ- အျဖဴေရာင္တရား၊ 
ကဏွဓမၼ- အမည္းေရာင္တရားလုိ႕ ကုသုိလ္ကုိ အျဖဴ၊ 
 အကုသုိလ္ကုိ အမည္း ညႊန္ျပထားတာရွိတယ္၊ 
ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္ကတည္းက အေရာင္ေတြနဲ႕ ကုိယ္စားျပဳျပီးလူေတြနားလည္ေအာင္
ေဟာေျပာျပသခ်က္ေတြရွိပါတယ္’

မန္း သာသနာ့တကၠသုိလ္ တကၠသုိလ္ေနရစဥ္က ဗုဒၶေဒသနာျပန္႕ပြားေရးဌာနမွ ကထိကဆရာေတာ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာေတာ္ ႐ႈေထာင့္ျဖင့္ အျဖဴ၊ အမည္းတုိ႕ကုိ ရွင္းလင္းျပပါသည္၊ ပါဠိေတာ္မ်ားတြင္ ပ႑ရဂၤပဗၺဇၨာ ဟုေတြ႕ရသည္၊ အ၀တ္ျဖဴ၀တ္ေသာ သူဟုဆုိလုိသည္၊ ထုိအ၀တ္ျဖဴ၀တ္ေသာသူမ်ားသည္ သူေတာ္စင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္၊ 

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သီလရွင္မ်ားကုိ ဆယ္ပါးသီလယူေစရာတြင္ ‘ပ႑ရဂၤပဗၺဇၨသီလံ’ဟုဆုိရေလ့ရွိသည္၊ စင္ၾကယ္သန္႕ရွင္းေသာ အ၀တ္ျဖဴ၀တ္သူတုိ႕ ယူအပ္ေသာ သီလဟုဆုိလုိသည္၊

အေသာကမင္းသည္ သားေတာ္မဟိႏၵကုိ သီရိလကၤာႏုိင္ငံသုိ႕ သာသနာျပဳ ေစလႊတ္ေတာ္မူသည္၊ မေထရ္ျမတ္ေရာက္ျပီးေနာက္တြင္ နွမေတာ္ျဖစ္သူ သဃၤမိတၱာေထရီလဲ ဘုရားရွင္ 'သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္' ရေတာ္မူရာ မဟာေဗာဓိပင္မွ လက္ယာေတာင္ကုိင္းႏွင္ ့အတူ သပိတ္ေတာ္တုိ႕ကုိ ယူလာခ့ဲေလသည္၊

ထုိ႕ေနာက္လာေရာက္ၾကေသာ သီရိလကၤာႏုိင္ငံသူမ်ားကုိ ရဟန္းမျပဳလုပ္ေပးသည္၊ ဘိကၡဳနီမ်ားျဖစ္သည္၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားက့ဲသုိ႕ပင္ ဖန္ရည္စြန္းေသာ သကၤန္းေတာ္မ်ိဳးမ်ား ၀တ္ဆင္ေတာ္မူၾကသည္၊ ပရိကၡရာ အစုံျဖင့္ ဆြမ္းခံ၀တ္ျဖည့္ေတာ္မူၾကသည္၊ ဘုရားရွင္ခ်မွတ္ေတာ္မူေသာ ၀ိနည္း သိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ တေလးတစားလုိက္နာက်င့္သုံးၾကသည္၊

သဃၤမိတၱာေထရီသည္လဲ မိမိတပည့္မမ်ားျဖစ္ေသာ ဘိကၡဳနီမ်ားႏွင့္ သီတင္းသုံးေတာ္မူသည္၊ စာေပမ်ားေဟာေျပာ ပုိ႕ခ်သည္၊ ေမာင္ေတာ္ မဟိႏၵမေထရ္ျမတ္ႏွင့္ အတူ သာသနာ့၀န္ ထမ္းေတာ္မူသည္၊

ယေန႕ေခတ္တြင္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံတြင္ ဘိကၡဳနီ- ရဟန္းမေတာ္မ်ား မ်ိဳးဆက္ သာသနာ့၀န္းထမ္း ‘ဒသႆီ မာတာ’မ်ားကုိေတြ႕ႏုိင္သည္၊ 

ဆယ္ပါးသီလေစာင့္ထိန္းသူမ်ားဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သီလရွင္ဟု ေခၚၾကသည္၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံတြင္ ဒသႆီမာတာမ်ားသည္ အျဖဴေရာင္ကုိ ၀တ္ဆင္ၾကသည္၊

ထုိင္း၊ ဗီယက္နမ္၊ ကေမၻာဒီယားႏုိင္ငံသူမ်ားလဲ အျဖဴေရာင္ကုိသာ ၀တ္ဆင္ၾကသည္၊ ဘိကၡဳနီေထရီမတုိ႕ေမြးဖြားျဖစ္တည္ခ့ဲရာ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီးတြင္ အျဖဴဆင္ျမန္းသူရွိသလုိ၊ အညိဳေရာင္ေထရီ မမ်ားကုိလဲ ေတြ႕ႏုိင္သည္၊

သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊ ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ လာအုိ၊ ကေမၻာဒီးယာႏုိင္ငံတုိ႕မွ ‘ဒသႆီမာတာ’မ်ားကုိ ေတြ႕ရသည္၊ အျဖဴေရာင္မ်ားျဖင့္ျငိမ္းခ်မ္းသည္၊

သန္႕စင္မႈမ်ားျဖင့္ ထုံမႊမ္းသည္၊

တည္ၾကည္မႈျဖင့္ေလးနက္သည္၊

တစ္ခါတရံ ျမန္မာႏုိင္ငံသူသီလရွင္မ(သီလ၀တီ)မ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ မ်ိဳးဆက္ပြား သမီးခ်စ္ (ေဒၚသုဓမၼ၀တီ)၏ ခ်စ္သည္းခ်ာ နီေပါႏုိင္ငံသူ သက်ႏြယ္ဖြား ပန္းေဖ်ာ့ေရာင္ဆင္ျမန္းထားၾကေသာ သီလရွင္မ်ားကုိ ျမင္ရသည္မွာ ရင္ကုိ ေအးျမေစသည္၊

‘ဒသႆီမာတာ’ေခၚ အျဖဴေရာင္ဆင္ျမန္းထားေသာ ဗုဒၶသမီးေတာ္မ်ား တင့္တယ္ လွပသလုိ၊

ပန္းေဖ်ာ့ေရာင္ဆင္ သီလရွင္( သီလ၀တီ) တုိ႕လဲ လွၾကသတည္း။

သူတုိ႕သည္ ျဖဳစင္သန္႕စင္ျခင္းကုိ ျမတ္ႏုိးၾကသူမ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္၊

စိတ္

ဆုိ႕ထား ဆုိင္းထား၊

ခ်ည္ထား ေႏွာင္ထား၊

သုိင္းထား ၀ုိင္းထားမွ၊

လွတတ္တ့ဲ အလွတစ္ပါးပါ။

ဒါေပမယ့္..

တစ္ခါတစ္ေလ၊

ဟင္းလင္း ဖြင့္ထားရင္လဲ၊

လွေနတတ္ပါတယ္။

အသစ္တြက္ တစ္ဖန္ေမြးဖြားျခင္း

 အလင္းေရာင္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ေတာက္ေနေသာ မနက္ခင္းတစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္၊

‘ဘုန္းၾကီး တပည့္ေတာ္ အရင္က ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြကုိ အသံသာၾကာဖူးျပီး၊ ရုပ္ကုိ မျမင္ဖူးပါဘုရား၊ အခု အရွင္ဘုရားၾကေတာ့ အရုပ္ေရာ အသံပါ ေတြ႕ရလုိ႕ ၀မ္းသာမိပါတယ္ဘုရား’

သူစကားေျပာရင္း တစ္ခ်က္ရႈိက္သည္၊ ေ၀့၀ဲလာေသာမ်က္ရည္ကုိ ပုတ္ခတ္ထုတ္လုိက္သည္၊ မ်က္ရည္မေ၀းသုိ႕ လြင့္မသြား ပါးျပင္ေပၚသုိ႕ စီးက်သည္၊

‘တပည့္ေတာ္တုိ႕ ဒီရြာေလးမွာ လာျပီးတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၾကတ့ဲ ဘုန္းေတာ္ၾကီးငါးပါးကုိ မီပါတယ္၊ တစ္ပါးကုိေတာ့ ပထမႏွစ္မွာ ျမင္ဖူးလုိက္ပါတယ္၊ အဲဒီကေနာက္ ေလးပါးဆက္တုိက္ မျမင္ဖူးပါဘုရား’

သူ႕စကားဆက္ရင္း မ်က္နွာကုိ ေမာ့ၾကည့္သည္၊ ျပီးေတာ့ တစ္သက္မွာ တစ္ခါသာျမင္ႏုိင္ေသာ အျပဳံးမ်ိဳးျပဳံးျပီၾကည့္သည္၊ ျပီးေတာ့ ရွိခုိး ဦးခ်သည္၊ ဆယ္ႏွစ္နီးပါး တုတ္ေကာက္ျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ခ့ဲရေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းေပၚတက္လာေသာသူ႕ဟန္ပန္သည္ယိုင္တိယို္င္ထုိးျဖစ္ေနေသးသည္၊ 

ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္သလုိမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္၊
ေနသားတက်လဲ မထုိင္တတ္ေသးျဖစ္ေနသည္၊

‘ဒကာၾကီး ဦးဟမ္းကန္း ထုိင္ပါ၊ အဆင္ေျပသလုိထုိင္ပါ၊ ဦးဇင္းလဲ ရြာထဲကေျပာေတာ့ ဘယ္ယုံလိမ့္မလဲ၊ မျဖစ္ႏုိင္တာေပါ့၊ ဒကာၾကီးမ်က္စိကြယ္တာပဲ ဆယ္ႏွစ္နီးပါးရွိျပီေလ၊ အခုလုိဒကာျပန္ျပီး မ်က္စိျမင္ရတယ္ဆုိ ဘယ္ေလာက္၀မ္းသာမလဲဆုိတာ ဦးွဇင္းကုိယ္တုိင္ခံစားမိပါတယ္၊

ဦးဇင္းေျပာခ်င္တာက ဒကာၾကီးက အရင္က အေတာ္ဆုိးတယ္လုိ႕ ေျပာၾကပါတယ္၊ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္ဘူးေတာ့ အေသအခ်ာ မသိရဘူးေပါ့၊

ဦးဇင္းတုိ႕ဘုရား ဒကာၾကီးတုိ႕ဘုရားက ေဟာျပတာေလး ေျပာဦးမယ္၊
ေလာကမွာ လူေလးမ်ိဳးရွိတယ္တ့ဲ၊

တစ္က အေမွာင္ထဲက လာျပီး အေမွာင္ထဲျပန္တ့ဲလူတ့ဲ၊

ဘာေျပာတာလဲဆုိေတာ့

မသိမုိက္မဲမႈ၊ အကုသုိလ္ေတြနဲ႕ ဘ၀ကုိ စခ့ဲတယ္၊ ဘ၀ဆုံးေတာ့လဲ မုိက္တုန္း မုိက္လွ်က္၊ အကုသုိလ္ေတြ နဲ႕ပဲ ဘ၀ကုိ အဆုံးသတ္သြားတ့ဲလူလုိ႕ ေျပာတာပါ၊

ႏွစ္က ဒကာၾကီး လူတစ္ခ်ိဳ႕ အေမွာင္ထဲက လာပါတယ္၊ သုိ႕ေသာ္ ဘ၀ဆုံးေတာ့ အလင္းထဲ ေရာက္သြားတ့ဲလူတ့ဲ၊

အဲဒါက ေမြးလာတုန္းက ကုသုိလ္ရယ္၊ အကုသုိလ္ယ္လုိ႕ ကြဲကြဲျပားျပား မသိဘူး၊

သုိ႕ေသာ္ မိဘ၊ ဆရာသမား၊ အဖုိး အဖြားတုိ႕ရဲ႕ ညႊန္ျပမႈေၾကာင့္ ေကာင္းတ့ဲသေဘာ၊ မေကာင္းတ့ဲ သေဘာေတြကုိ သိျပီး အေမွာင္လုိ႕ ဆုိတ့ဲ အကုသုိလ္ေတြထဲက ထြက္ျပီး အလင္းလုိ႕ေျပာလုိ႕ရတ့ဲ ကုသုိလ္တရားေတြကုိ က်င့္ၾကံၾကိဳးကုတ္ျပီး ဘ၀ကုိ အဆုံးသတ္သြားတ့ဲလူလုိ႕ ေျပာပါတယ္၊

ေဟာ သုံးၾကေတာ့ကာ အလင္းထဲကလာျပီး အလင္းထဲပဲျပန္သြားတ့ဲလူတ့ဲ၊

ဆုိလုိတာက ေမြးလာတုန္းကလဲ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းေတာ့ ေကာင္း၊ မေကာင္းကုိ ေသေသခ်ာခ်ာသိတယ္၊ လုိက္နာတယ္၊ တစ္သက္လုံးေကာင္းျမတ္တ့ဲ အက်င့္ေတြနဲ႕ ဘ၀ကုိ အဆုံးသတ္သြားတ့ဲလူလုိ႕ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္၊

ေနာက္ဆုံး တစ္ေယာက္ကေတာ့ အလင္းထဲကလာျပီး အေမွာင္ထဲသြားတ့ဲလူတ့ဲ၊ 

ဒီလုိလူမ်ိဳးလဲရွိပါတယ္တ့ဲ၊ ဘုရားကေလ ဒကာၾကီး၊

ဘာေျပာတာတုန္းဆုိေတာ့၊ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြရွိတတ္တယ္၊ ေမြးလာတုန္းက မိဘဆရာ သမားေတြက ေျပာျပသြန္သင္လုိ႕ ေကာင္း မေကာင္း သိတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္က အဆုိးဘက္ေျပာင္း၊ ဘ၀ေတြက ေျပာင္းေတာ့၊ ေရာက္ရတ့ဲ ဘ၀နဲ႕ တူလူဘ၀လဲပဲ ဆုိးသြားတယ္တ့ဲ၊ ကုိယ္ခံအား တကယ္မေကာင္းတ့ဲ လူလုိ႕ေျပာရမလုိပါပဲ၊

အခုဒကာၾကီးဘ၀ၾကေတာ့ ေတြးၾကည့္စမ္းပါ၊ ေမြးလာတုန္းက အလင္းရဖူးတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ အလင္းေပ်ာက္ခ့ဲရတယ္၊ ေဟာ ကံေကာင္းေထာက္မေတာ့ အခု အလင္းျပန္ရျပန္ျပီ၊

၀မ္းသာစရာၾကီးပါ၊ အဲလုိအထဲ အခု ဦးဇင္းေျပာတ့ဲ ဘုရားရွင္ တရားနဲ႕ အညီ.... 

ငါဘယ္ကလာတာလဲ၊

အခုဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ၊

ေနာက္ေရာ ဘယ္ဆက္သြားရဦးမွာလဲ ေတြးၾကည့္ပါ၊

ဒကာၾကီး ဆုိးသင့္သေလာက္ဆုိးခ့ဲျပီ၊ ဘ၀ေမွာင္မုိက္ခ့ဲဖူးျပီ၊ ကုိယ္တုိင္ဘ၀ အေမွာင္ကုိ ခံစားခ့ဲဖူးျပီ၊ အဲဒါ အကုသုိလ္လဲ အဲလုိပဲ အေမွာင္ပဲ လုိ႕ သိလုိက္ပါ၊ မမုိက္နဲ႕ေတာ့ေနာ္’

ဘယ္တုန္းကမွ ဒီလုိတရားမ်ိဳး မေဟာဖူးပါ၊ တရားအေဟာခံသူ မ်က္ရည္လည္သလုိ၊ တရားေဟာတ့ဲသူကုိယ္တုိင္လဲ မ်က္ရည္လည္ရတ့ဲတရားပါ၊

သူ႕အမည္ ဟမ္းကမ္းလုိ႕ေခၚပါသည္၊ နာဂလူမ်ိဳးျဖစ္သည္၊ ဗသုသုတစုံသည္၊ မသိနား မလည္သူေတြအၾကား ရရွိလာေသာ ဗဟုသုတေလးနဲ႕ မုိက္မဲခ့ဲဖူးသည္၊ မုိက္ေၾကးခြဲခ့ဲဖူးသည္၊ ခ်င္းတြင္းျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ ဟမ္းကမ္းေရာက္ျပီေဟ့ဆုိလွ်င္ ကေလးေတြ ေပ်ာ္သေလာက္ လူၾကီးေတြေၾကာက္ရသည္၊ သူသည္ ကေလးေတြကုိ ခ်စ္တတ္သည္၊ မုန္႕ဖုိးေပးသည္၊ ေပြ႕ခ်ီတတ္သည္၊ လူၾကီးေတြကုိ ျခိမ္းေျခာက္သည္၊ ေတာသူပုန္မ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးသည္၊ ဟမ္းကမ္းလက္တုိ႕လုိက္လွ်င္ ဘ၀ပါ ျပဳတ္ထြက္သြားႏုိင္သည္၊

လူေတြကုိႏုိင္ႏုိင္ေပမယ့္၊ ကံက သူ႕ကုိ ႏွိမ္ေနျပီ၊

‘တပည့္ေတာ္က ေရႊလုပ္ရင္း မ်က္စိထဲ အမႈိုက္၀င္လုိ႕၊ ေရႊေလာင္းတ့ဲ ေမ်ာပုိက္တဲ႕ မ်က္စိကုိ ေဆးမလုိ႕ လုပ္လုိက္တာ၊ ေရကေဆာင့္ထြက္လုိက္ေတာ့ စူးကနဲ႕ ျဖစ္သြားပါတယ္၊ အဲလုိ မ်က္စိနာခ့ဲရာက ေနာက္ေတာ့ ေဆးလဲ မကု၊ ဘယ္သူ႕မွလည္း မျပေတာ့၊ မ်က္စိကြယ္ခ့ဲရတာပါဘုရား၊

တစ္ရြာလုံးဟာ တပည့္ေတာ္ေဆြမ်ိဳးေတြပါ၊ ဒါေပမယ့္ ေဆြမ်ိဳးလုိ႕ေျပာရမွာရွက္တယ္၊ တပည့္ေတာ္က ဆုိးခ့ဲေတာ့ ျပန္ျပီး ဒဏ္ခတ္လုိက္သလုိပါပဲ၊ သာသနာျပဳ ၾကြလာတ့ဲ ဘုန္းၾကီးတုိင္းက ေခၚေၾကြးထားလုိ႕သာ အသက္ရွင္ခြင့္ရခ့ဲသူပါ၊ ဘုန္းၾကီးေက်းဇူးကုိ ဘယ္ေတာ့မ မေမ့ပါဘူးဘုရား’

သူမ်က္ရည္က်သည္၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လဲမ်က္ရည္ မဆည္ႏုိင္၊

မ်က္စိႏွစ္ကြင္း အလင္းမရတ့ဲ ဆယ္ႏွစ္၊ အေမွာင္ဘ၀ထဲက ဆယ္ႏွစ္၊

‘ပဒူးမုန္းဆရာေတာ္၊ ဘုန္းၾကီးတုိ႕ရြာမွာ မ်က္စိမေကာင္းတ့ဲသူမ်ားရွိရင္ေျပာပါဘုရား၊

အခုခႏၱီးျမိဳ႕ကုိ ရန္ကုန္ကဆရာ၀န္ၾကီးေတြေရာက္ေနပါတယ္၊
ေထာင္ထဲက အက်ဥ္းက်လူနာေတြ မ်က္စိလာကုတာလုိ႕ေျပာပါတယ္၊ 
အဲဒါနာဂလူမ်ိဳးေတြကုိ မ်က္စိကုေပးခ်င္လုိ႕ လုိက္ျပီးေျပာေနတာပါဘုရား၊ အဲဒါၾကားခ့ဲလုိ႕ ဘုရား’

‘ေအာ္၊ ဟုတ္ျပီဗ်ာ၊ ရြာျပန္ေရာက္ရင္ ေျပာလုိက္ပါ့မယ္’

ကံသည္ဆန္းသည္၊ ေထာင္က်အက်ဥ္းသားမ်ား အတြက္ေရာက္လာေသာ ဆရာ၀န္မ်ားသည္ ဘယ္ အက်ဥ္းသားကုိ မ်က္စိျမင္ေအာင္ လုပ္ေပးသြားသည္ မသိရေသာ္လည္း ပဒူးမုန္းရြာေလးက အလင္းမ့ဲ အက်ဥ္းသား ဟမ္းကမ္း မ်က္စိျမင္ရသည္၊ အလင္းေပ်ာက္ေနသူ ေလးဆယ္ေက်ာ္ကုိ ကုသသည္၊ ဟမ္းကမ္းတစ္ေယာက္သာ၊

ေနာက္ေတာ့ ဦးဟမ္းကမ္းခ်င္းတြင္းကုိ ဆန္ဦးမည္၊ က်န္ရွိေနေသးေသာ ဘ၀ကုိသူမ်ားမမီခုိပဲ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ရုန္းကန္ဦးမည္ေျပာကာ ဆန္တက္သြားခ့ဲသည္၊

ပဒူးမုန္းရြာေလးတြင္ ႏွစ္ႏွစ္ေနျပီးေတာ့ ေအာက္ရပ္ေအာက္ရြာျပန္ခ့ဲရသည္၊ မနက္ခင္း တစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္၊ ေတာင္တန္း သာသနာျပဳဘ၀ကုိ ႏွင္းေတြေ၀လုလု ရာသီတြင္ အနားယူခ့ဲသည္၊

ေတာင္ေပၚႏွင္းတုိ႕ ေ၀့၀ဲလာသည္၊ မနက္ခင္း နွင္းထုေနာက္တြင္ ေနေရာင္က ျဖာဆင္းလွ်က္၊ အလင္းေပးလွ်က္၊ ေရာင္နီတုိ႕ လွ်မ္းေနျပီ၊

အေမွာင္တုိ႕ ျပယ္စျပဳျပီ………………။

အသစ္တြက္တစ္ဖန္ ေမြးဖြားျခင္းဆုိႏုိင္ေသာ နာဂလူမ်ိဳးၾကီးတစ္ေယာက္ အတြက္ အလင္းအရုဏ္တုိ႕ အျမဲရွိေနပါေစလုိ႕ဆုေတာင္းရင္း….။