ဓမၼ ခရီးသည္

မဇၥ်ိမေဒသသုိ႕ ျမန္မာ၊ တရုတ္၊ ကုိးရီးယား၊ သီရိလကၤာ၊ ဆူမၾတာ ဟူေသာ အရပ္မ်က္ႏွာမ်ဳိးစုံက လာၾကသည္။ ေနာက္ဆုံးသီရွိရသည့္ အခ်က္မွာ ယခင္က ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ျပီး ယခု ကဇာကစၥတန္ေဒသမွပင္ လာေရာက္သည္ကုိေတြ႕ရသည္။ ထုိေဒသသည္ ယခင္က ဗုဒၶဘာသာၾသဇာသက္ေရာက္ေသာ ေဒသျဖစ္ခဲ႕သည္။ တရုတ္ႏွင့္ကုိရီးယာႏုိင္ငံ တုိ႕မွ လာေရာက္ၾကေသာ ဘုရားဖူးမ်ားသည္ တက္လမကန္လြင္ျပင္ႏွင့္ ကမၻာတြင္ အျမင့္ဆုံးေတာင္ တန္း မ်ား ၌ပါ၀င္ေသာ ေတာင္တန္းမ်ားကုိ ျဖတ္သန္းၾကရသည္။ 

အဆင့္ဆင့္အားျဖင့္ ေရလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းစီး ရသည္။ ပင္လယ္ျပင္တြင္ မုန္တုိင္းမ်ား၊ ပင္လယ္ဓါးျပမ်ား၊ ဖ်ားနာမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ခဲ႕ၾကရသည္။ သီရိလကၤာ၊ ဆူမၾတာ၊ ဂ်ာဗာေဒသမ်ားမွလာေသာ ဘုရားဖူးမ်ားသည္ ဘေဂၤါပင္လယ္ျပင္ကုိ ျဖတ္ျပီး တန္ရလိပဆိပ္ကမ္းတုိင္ေအာင္ ရြက္လႊင့္ၾကရျပီး ဂဂၤါျမစ္၀ွမ္းကေန ပတၱနားတုိင္ေအာင္ ေျခလွ်င္ ခရီး ဆက္ ၾကရျပန္ သည္။ နီေပါႏွင့္ တိဗက္ေဒသမ်ားမွ လာေသာဘုရားဖူးမ်ားအတြက္ ခရီးလမ္းမေ၀းလွေသာ္လည္း ရာသီဥတုမွာ ၾကီးမားေသာ အခက္အခဲ ျဖစ္ျပန္သည္။ ေအးျမျပီးေျခာက္ေသြ႕ေသာ  ေလႏုေအးတုိ႕သည္ ေတာင္တန္းမ်ား ဆီ မွဆင္လားျပီး ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေသာ လြင္ျပင္ျဖစ္သည့္ မဇၥၽိမေဒသသုိ႕ ေရာက္ေသာ အခါရာသီဥတုသည္ ၾကမ္းတမ္းလာေတာ့၏။

ဤေဒသဤ အေျခအေနႏွင့္ၾကံဳေတြ႕ၾကရေသာ ခရီးသြားဘုရားဖူးတုိ႕သည္ မက်န္းမာ ျဖစ္မႈ၊ အခ်ဳိ႕ဆုိလွ်င္ အသက္ပါ ဆုံးရႈံၾကရသည္။ ဘုရင္ စထေရာင္ဘတ္စတန္ စဂမ္ပုိ၏ ေစလႊတ္မႈျဖင့္ အ၀ေလာကိေတသႊရ ဘုရားအေလာင္းရုပ္တု ပင့္ရန္ ပထမဆုံး ဘုရားဖူးအျဖစ္ လာေရာက္ေသာ တိဗက္ ခရီး သြား ရွီဗ်ေကာင္က် မွတ္တမ္းတြင္ သူ၏ဌာေနအျပန္တြင္ ဂယာေဒသ မဟာေဗာဓိပင္၏မွ ေဗာဓိေညာင္ ရြက္မ်ားႏွင့္ ေနရဥၹရာျမစ္ကမ္းမွ သဲမ်ားကုိ ယူရန္ ရည္ရြယ္ထားခဲ႕သည္။ ေရွးအခါက ထုိင္းႏုိင္ငံမွ လာေရာက္ ရဟန္း ေတာ္ တစ္ပါး၏ မွတ္တမ္းတြင္လဲ  ေရးသား မွတ္တမ္းတင္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

အမည္မထင္ရွားေသာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးသည္ ထုိင္းႏုိင္ငံ ဖြန္ဂ္ႏွင့္ လမ္ပန္မွ တဆင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႕ ၀င္ခဲ႕သည္။ ထုိမွဆက္ကာ အိႏၵိယႏုိင္ငံသုိ႕ ေျခလွ်င္ခရီးၾကြေတာ္မူခဲ႕သည္။ 

ထင္ရွားေသာ ကလ်ာဏီေက်ာက္စာအရ ၁၃ ရာစုတြင္ စ်ာန္ယ်ာဥ္ခရီးျဖင့္ သြားလာႏုိင္ေသာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးသည္ ဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူရာ ဗုဒၶဂါယာသုိ႕ ေန႕စဥ္ အသြား အျပန္ျပဳေတာ္မူသည္။ ဤကဲ႕သုိ႕ စ်ာန္သမာပတ္ႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ရဟန္းေတာ္သည္ မနက္ တုိင္း မဂဓတုိင္းသုိ႕ ၾကြေတာ္မူျပီး ဥရုေ၀လာ အရပ္ရွိ ေဗာဓိေညာင္ပင္ကုိ တံျမက္လွည္းျခင္း အမႈကုိ ျပဳေတာ္မူျပီး သဒၶမၼပူရမည္ေသာ ပဲခူးသုိ႕ျပန္လည္ၾကြေတာ္မူျပီး ဆြမ္းခံျခင္းပိ႑ပါတ၀တ္ကုိ ျဖည့္ေတာ္မူသည္။ 

တစ္ခုေသာ မနက္ခင္းတြင္ မေထရ္ျမတ္  ေဗာဓိေညာင္ပင္ကုိ တံျမက္လွည္းေနစဥ္ ပဲခူးေဒသမွျပန္လာေသာ ကုန္သည္မ်ားကို ျမင္ေလသည္။ ကုန္သည္မ်ားကလဲ ပဲခူးေဒသမွ လူမ်ားကုိ ျမင္ခဲ႕ေၾကာင္းဆက္စပ္ ေျပာဆုိၾကေလသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွ လာေသာ ဘုရားဖူး အမ်ားစုတုိ႕ကမူ အမ္းေတာင္ၾကား လမ္းမွ ရခုိင္ရုိးမကုိျဖတ္ျပီး ပူအုိက္ စုိထုိင္းျပီး ပင္လယ္ဓါးျပ ေသာင္းၾကမ္းေသာ Sundarbans( ဆုႏၵရာဘန္း) တုိင္ေအာင္   ေရေၾကာင္း ခရီးျဖင့္ ဆက္ကာ ဂဂၤါျမစ္ အတုိင္ေအာင္ ရြက္လႊင့္ၾကရသည္။ 
ဘေဂၤါကမ္းရုိး တစ္ေလွ်ာက္ ေျခလွ်င္ခရီးျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း သြားၾကရသည္၊
ခရီးထြက္ခြာခဲ႕ၾကေသာ လူမ်ားစြာတုိ႕၏ အမ်ားစုမွာ ျပန္လာရန္ အေၾကာင္းမရွိေတာ့။

အခ်ိဳ႕ ေသာ ခရီးသြားတုိ႕မွာမူ မဇၥ်ိမေဒသသုိ႕ေရာက္ရန္ပင္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကေတာ့။ တရုတ္ရဟန္းေတာ္ ခ်င္းမင္ သည္ ထုိကဲ႕သုိ႕ေသာ ခရီးသြားမ်ဳိးျဖစ္သည္။

‘ သူ၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ မဇၥ်ိမေဒသသုိ႕ေရာက္ရန္ ပင္ျဖစ္သည္၊ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ သူသည္ ကုန္ အျပည့္ တင္ထားေသာ ကုန္တင္သေဘၤာျဖင့္ လုိက္ပါလာခဲ႕သည္။ သေဘၤာသည္ကမ္းကုိ ခြာခဲ႕ေသာ္လည္း ရုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ မုန္တုိင္း၏ အရွိန္ျဖင့္ ပင္လယ္ျပင္သည္ ၾကမ္းတမ္းျပီး လွိဳင္းေလထန္ကာ ဦးတည္ျပီးေမာင္ႏွင္ရမည့္ ခရီးကုိ ရွာေဖြ မေတြ႕ေတာ့၊ တစ္နာရီ အတြင္း၌ပင္ ကုန္တင္သေဘၤာ စတင္ျမဳပ္ေလေတာ့၏။ ၀ရုန္သုန္ကားႏွင့္ အထိတ္ တလန္႕ျဖစ္ေနေသာ သေဘၤာသားမ်ားႏွင့္ ကုန္သည္တုိ႕သည္ သေဘၤာသားမ်ား အတြက္ စီစဥ္ထားေသာ သက္ကယ္ေလွမ်ားကုိ ကုတ္ကပ္တက္ ေနၾကေလသည္။

သေဘၤာ၏ အၾကီးအကဲသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ေန၏။ သူသည္သက္ကယ္ေလွငယ္ကုိ ရေသာ အခါ ရဟန္းေတာ္ ခ်င္းမင္ကုိ သူတုိ႕ႏွင့္ အတူလုိက္ပါရန္ ေခၚေလသည္။ ရဟန္းေတာ္ခ်င္းမင္က ငါ့ေနရာ အစား အျခားတစ္ေယာက္ကုိသာ ေခၚသြားပါေတာ့ ငါမသြားေတာ့ဘူးဟု ေျပာေလသည္၊ အျခားသူမ်ား အတြက္ေၾကာင့္ သေဘၤာအၾကီး အကဲႏွင့္လုိက္ပါ မသြားျခင္းျဖစ္သည္။  ရဟန္းေတာ္ ခ်င္းမင္သည္ တည္ျငိမ္စြာျဖင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္တုိ႕ကုိ ရြတ္ဖတ္ရင္းႏွင့္ပင္ ပင္လယ္ၾကမ္းျပင္ဆီသုိ႕ သေဘၤာၾကီီီးႏွင့္ အတူျမဳပ္သြားေလေတာ့၏။

အခ်ဳိ႕ေသာ ခရီးသြား ဘုရားဖူးတုိ႕သည္ မိမိတုိ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပန္းတုိင္ေအာင္ျမင္စြာျဖင့္ မဟာေဗာဓိသုိ႕ ေရာက္ ခဲ႕ ၾကေသာ္လည္း  ေမြးရပ္ေျမသုိ႕ ကားျပန္မေရာက္ၾကေတာ့၊ 

တစ္ဆယ့္ငါးရာစု အလယ္ပုိင္းတြင္ သီရိလကၤာ ႏုိင္ငံမွ ရဟန္းေတာ္ ဓမၼဒီပကၤရမေထရ္သည္ ဗုဒၶဂယာသုိ႕ ဘုရားဖူးထြက္ခဲ႕သည္။ မေထရ္ျမတ္သည္ နီေပါ တိဗက္ႏွင့္ တရုတ္ႏုိင္ငံ မ်ားသုိ႕လဲ ခရီးလွည့္လည္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ႕သည္။ ဤမွ်ခက္ခဲေသာ ခရီးၾကီးကုိ လြန္ေျမာက္ ေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ခဲ႕ေသာ္လည္း အမိေျမ သီရိလကၤာသုိ႕ အျပန္ ခရီးတြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္ မူသြားခဲ႕သည္။