ေဒ၀ါနံ ပိယဒႆီ အေသာက

ျမတ္စြာဘုရားထင္ရွားရွိေတာ္မူစဥ္ ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္မျပဳမီ ဘီစီ ၄၈၃ ခုခန္႕ကတည္းကပင္ ဘုရားရွင္ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ ထင္ရွားေသာ ေနရာျမတ္မ်ားသုိ႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္တုိ႕လာ ေရာက္ဖူးေျမာ္ခဲ႕ၾကျပီးျဖစ္သည္။  သုိ႕ေသာ္ သမုိင္းမွတ္တင္ အေနအားျဖင့္ ပထမဆုံး ခရီးသြားအျဖစ္ျဖင့္ မွတ္တမ္းျခင္းခံရသူမွာ အေသာကမင္းျဖစ္သည္၊ အေသာကမင္းသည္ မိမိကုိယ္ကုိ နတ္တုိ႕ခ်စ္ခင္ေသာ သူ 'ပိယဒႆီ'ဟု ညႊန္းေလ့ရွိသည္၊ 

ဘီ စီ ၂၇၀ တြင္ အဘိသိက္ခံယူေသာ အခါ အေသာကမင္းသည္ ေမာရိယ မင္းဆက္၏ တတိယေျမာက္ ဘုရင္ ျဖစ္လာသည္၊ အေသာကမင္းသည္ အေမြ အေနအားျဖင့္ အိႏၵိယတစ္ခြင္ ေတာင္ပုိင္း အစြန္း ေဒသႏွင့္ ယေန႕ ၾသရိႆဟု ထင္ရွားေသာ ယခင္ ‘ကာလိဂၤ’ကုိ ခ်န္ထားျပီး အာဇဂနစၥတန္မွသည္ ဘဂၤလာေဒ့ရွ္တုိင္ေအာင္ ၾကယ္ျပန္႕ေသာ အင္ပါယာၾကီးကုိ ဆက္ခံခ့ဲသည္၊ 

သူ၏လက္ဦးမႈရယူေသာ ေအာင္ပြဲ အေနအားျဖင့္ အေသာကမင္းသည္ ညီေတာ္ ေပါင္းမ်ားစြာကုိ သတ္ျဖတ္ခ့ဲသည္၊ နန္းစံျပီးေနာက္ ရွစ္ႏွစ္ အၾကာတြင္ အေသာကမင္းသည္ ကာလိဂၤစစ္ပြဲကုိ စတင္ဆင္ႏႊဲသည္၊ ဆုိပါ ကာလိဂၤစစ္ပြဲ အတြင္းမွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ အေသာက မိန္႕ဆုိေသာ စကားမ်ားမွာ-

‘လူေပါင္းတစ္သိန္းခြဲ အသက္ဆုံးရႈံးၾကရသည္၊ လူေပါင္းတစ္သိန္း အသတ္ခံရသည္၊ လူေပါင္းမ်ားစြာမွာ အျခားအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေသဆုံးၾကရျပန္သည္’ 

သူျပဳလုပ္ခ့ဲေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကုိ ေလးေလးနက္နက္ နားလည္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္  အေသာကမင္းသည္ ထိတ္လန္႕ခ့ဲရျပီး သူသႏၱာန္တြင္ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေနအားျဖင့္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား၊ အထူးအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာေပၚတြင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာခ့ဲသည္၊ 

အေသာကမင္းသည္ သဒၶါတရား အားေကာင္းေသာ မင္းျဖစ္ခ့ဲသည္၊ မင္းျဖစ္ျပီးေနာက္ သူ၏ အင္ပိုင္ယာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈပတ္သက္ျပီး ဗုဒၶဘာသာတရားႏွင့္ ေလွ်ာ္ညီစြာ အေကာင္းဆုံး အုပ္ခ်ဳပ္ခ့ဲသည္၊ အေသာကမင္းသည္ နယ္ခ်ဲ႕သမား၀ါဒကုိ စြန္႕လႊတ္ခ့ဲသည္၊ တရားမွ်တမႈ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ကြဲျပားျခားေသာ ဘာသာတရားတုိ႕၏အၾကား ညီညြတ္မႈကုိ ဦးတည္သည့္ အျပဳသေဘာခ်ဥ္းကပ္မႈမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ခ့ဲသည္၊

ေဆးဘက္ဆုိင္ရာသဘာ၀ အပင္မ်ားကုိ အလြယ္တကူ မရႏုိင္ေသာ ေနရာေဒသမ်ားတြင္ စတင္စုိက္ပ်ိဳးခ့ဲျပီး ေတာရုိင္းတိရိစၦာန္ အမ်ား အျပားေတာလုိက္ သတ္ျဖတ္ျခင္းကုိ တားျမစ္ပိတ္ပင္ခ့ဲသည္၊ 

သုိ႕ေသာ္ အေသာကမင္း၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အားလုံးထဲတြင္ဗုဒၶဘာသာျပန္႕ပြားေအာင္အားထုတ္ခ့ဲျခင္း

သည္ တာရွည္ခုိင္ခန္႕ေသာ အေကာင္းဆုံး ရလာဘ္တစ္ခု ျဖစ္ခ့ဲသည္၊

အေသာကမင္းသည္ သူ၏ မင္းေနျပည္ပတၱနာတြင္ တတိယသဂၤါယနာတင္ႏုိင္ခ့ဲျပီး သံဃအဖြဲ႕အစည္းကုိ အညီအညြတ္ျပဳႏုိင္ခ့ဲသည္၊ ထုိ႕ေနာက္ ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိ အေတြ႕အၾကံဳရွိ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ အိႏၵိယႏုိင္ငံတစ္၀ွန္းလုံးႏွင့္ ႏုိင္ငံအျပင္ဘက္ ဆီးရီးယား၊ အီဂ်စ္၊ နက္ဆီဒုိးနီးယားမ်ားတုိင္ေအာင္ သာသနာျပဳ ၾကြေရာက္ေစေတာ္မူခ့ဲသည္၊ ထုိက့ဲသုိ႕ေဆာင္ရြက္ခ့ဲေသာ ႏုိင္ငံျခားသာသနာျပဳ ခရီးအနက္ အေအာင္အျမင္ဆုံးခရီးမွာ မိမိသားအရင္း မဟိႏၵမ ေထရ္ကုိ သီရိလကၤာကၽြန္းသုိ႕ ေစလႊတ္ခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္၊

အစဥ္အလာစကားမ်ားအရ အေသာကမင္းသည္ ျမတ္ဗုဒၶေမြသရီေတာ္မ်ားျဖင့္ တည္ထားေသာ ေစတီေတာ္ ရွစ္ဆူထဲမွ ခုႏွစ္ဆူကုိ ဖြင့္လွစ္ျပီး ရရွိလာေသာ ေမြေတာ္မ်ားကုိ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ခြဲျခမ္းကာ တစ္စုလွ်င္ ေစတီတစ္ဆူက် တည္ထားခ့ဲသည္၊ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ အေရအတြက္သည္ အနည္းအငယ္ ခ်ဲ႕ကားမႈရွိေပမယ့္ ေမာရိယ အင္ပါယာေခတ္တြင္ အစအဦးဆုံး အေနအားျဖင့္ ေစတီေတာ္ အမ်ားအျပား တည္ထားခ့ဲျခင္းမွာ သံသယျဖစ္ဖြယ္မရွိပါ၊ 

သူ၏တစ္ခုေသာ ေရးသားေဖာ္ျပမႈတြင္ အေသာကမင္းသည္ အေပ်ာ္တမ္းခရီးသြားျခင္းကုိ စြန္႕လႊတ္ခ့ဲျပီး ထုိခရီးအစား ဘုရားဖူးခရီးသြားျခင္းမ်ား သုိ႕မဟုတ္ အေသာကေခၚေလ့ရွိေသာ ဓမၼခရီးမ်ားကုိ စတင္ခ့ဲသည္၊ ဘီစီ ၂၆၀ တြင္ ဗုဒၶဂယာသုိ႕ ဓမၼခရီး ထြက္ခ့ဲျပီး ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ အၾကာတြင္ ဖြားေတာ္မူရာလုမၺိနီသုိ႕ ဓမၼခရီးဆက္ခ့ဲသည္၊