တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား

“From sannna to panna”

‘မွတ္ရတယ္ဘုရာ့၊ အရွင္ဘုရားတုိ႕မ်ားမ်ားမွတ္မွ ပညာရတာ၊

အေတၳာ အကၡရသညာေတာ တ့ဲ ဆုိခ့ဲျပီးသားပဲ၊ သေဘာမေပါက္ၾကတာလုိ႕ တပည့္ေတာ္ထင္တယ္၊

နားလည္သေဘာေပါက္တာကုိစာနဲ႕လုိက္ျပီးမွတ္လုိ႕သဒၵါဆရာၾကီးက ေျပာတာပါ၊ အဲဒီေဘးကစာသားေလး
ေတြက အလွတတ္ထားတာလုိ႕ မယူဆနဲ႕ ေရးျပီးမွတ္လုိက္ရတယ္၊ 

အဂၤလိပ္စာဆုိတာ အဖတ္ခ်ည္းရေနလုိ႕ မျဖစ္ေသးဘူး၊ အသံလဲ ထြက္တတ္ရတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ပါးစပ္ ရွက္လုိ႕တ့ဲ အသံထြက္ရမွာ၊ အဲဒါ ကြဲကြဲျပားျပား မသိတာပဲ၊ ရွက္တယ္ဆုိတာ စိတ္၊ ပါးစပ္နဲ႕ ဘာဆုိင္လုိ႕လဲ စိတ္ကုိေျပာင္းလုိက္ပါ’၊

မႏၱေလးျမိဳ႕၊ ျမိဳ႕လယ္ဆူးခါးတုိက္တြင္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ဆရာၾကီးဦးျမင့္ေဆြ ( မဟာ၀ိဇၨာ လန္ဒန္) ၏ Buddhist academy ( ယခု၊ Buddhist university) တြင္ ဒီပလုိမာေက်ာင္းသား အျဖစ္ျဖင့္ ၂၀၀၁- ၂၀၀၂ ကာလတြင္ ေနခ့ဲရဖူးသည္၊

ေန႕ဆြမ္းစားျပီး ခဏနား ( အိပ္ခ်ိန္မရွိပါ) စာအုပ္၊ စာတမ္း မ်ားလြယ္အိပ္ထ့ဲျပီး၊ အေနာက္ျပင္၊ ခ်မ္းသာၾကီးေျမာက္တုိက္မွ မုိးေကာင္းေက်ာင္းတုိက္၊ ဒကၡိဏ၀န္ေက်ာင္းတုိက္တုိ႕မွသည္ ၂၉ လမ္းသုိ႕ ထြက္ျပီး ၈၄လမ္းမၾကီးအတုိင္း ေတာင္ဘက္သုိ႕ တက္ ၀င္လုိက္ရုပ္ရွင္သုိ႕ အေရာက္တြင္ အေရွ႕ ဘက္ ၈၃လမ္းသုိ႕ ေကြ႕လုိက္ရသည္၊ ထုိမွသည္ ေတာင္ဘက္သုိ႕ အနည္းငယ္သြားလုိက္ပါက ၈၃လမ္း ဘယ္ဘက္ အျခမ္း sliver swan hotel ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္သည္ ဆူးခါးတုိက္၊ Buddhist academy ပင္ျဖစ္သည္၊ 

ထုိေက်ာင္းတြင္ ေလးျပင္ေလးရပ္မွာ စာလုိက္သံဃာမ်ားသည္ M.A တန္းမွသည္ ဒီပလုိမာအထိသင္ ယူေနၾကသည္၊ ဒီပလုိမာတန္းတြင္ ပါဠိ၊ သကၠတႏွင့္ အဂၤလိပ္တုိ႕ကုိ အခ်င္းခ်င္း ႏႈိင္းယွဥ္ျပီးေလ့လာ ရသည္၊ တစ္ပတ္ တြင္ ေလးရက္ေက်ာင္းတက္ရသည္၊

ေန႕လည္ပုိင္းတစ္နာရီတြင္ သင္တန္းစသည္၊ ညေနပုိင္း ေလးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ အတန္းျပီးဆုံး သည္၊ ေန႕ခင္းႏွစ္နာရီ၀န္းက်င္တြင္ ခဏနားသည္၊ ခဏ အနားရခ်ိန္တြင္ တကၠသုိလ္ အ၀င္၀ ဘယ္ ဘက္ေဘးတြင္ရွိ ေသာ ဥတၱလြင္ျပင္ စာအုပ္ဆုိင္တြင္ စာအုပ္ အေဟာင္းရွာၾကသည္၊ ေခတ္ကာလ အရ ထုတ္ေ၀ခြင့္မရၾကေသာ စာအုပ္ထဲက မ်က္ႏွာတစ္ခ်ိဳ႕မွတ္မိေနသည္၊

ေတာင္တြင္းၾကီး ဆရာေတာ္ ဦးဥကၠ႒ရဲ႕ ကပၸျပႆနာ၊ လူေသလူျဖစ္ လုိစာအုပ္၊ ျမန္မာ့ ေရာင္ထုံးႏွင့္ အလြန္ ခန္႕ညားေနေသာ မ်က္ႏွာရွင္ၾကီး သခင္ ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ကြမ္းအစ္ၾကီး  ေရွ႕ခ်လုိ႕ေပါ့၊ ခပ္ေမာ့ေမာ့ အေနအထား ႏွင့္ ျမန္မာ လူထုၾကီးကုိ မိန္႕ခြန္းေျခြေနေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ စသည္သည္ေပါ့၊ အခုေတာ့ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ မိန္႕ခြန္းေျခြေနဟန္ကုိ အေဟာင္းဆုိင္တြင္ၾကည့္ရန္ မလုိေတာ့ပါတ့ဲ..၊

မန္းေတာင္ေျခက ျခေသၤ့ၾကီးေတြနဲ႕ အျပိဳင္၊ က်ဳံးေရျပင္ၾကီးနဲ႕ ယွဥ္လွ်က္၊ နာရီစင္ၾကီးကုိ ၀ုိင္းၾကီးပတ္ေခြ လုိ႕တစ္မ်ိဳး၊ ညေနေစ်းတန္းရဲ႕ မီးမွိန္မွိန္ေအာက္တြင္ အေရာင္ေတာက္လွ်က္တစ္ ဖုံ၊ ေက်ာင္း သူ၊ ေက်ာင္း သားမ်ားရဲ႕ ရင္ဘတ္ႏွင့္ ေက်ာေပၚစုံလုိ႕ပါပဲ…၊ ျပန္ေတြးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆုိတာ အေဟာင္းဆုိင္မွာ ထား ရမယ့္ အရာမွ မဟုတ္တာပဲေလ..၊ 

အခုထိျမင္ေယာင္ေနမိပါသည္၊ အျပစ္ကင္းျပီး အားမာန္ အျပည့္ႏွင့္ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးရပ္ေနတ့ဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုိ..။

Buddhist academyက ေအာင္လက္ မွတ္ေပးေတာ့ မစုိးရိပ္တုိက္သစ္ အဓိပတိဆရာေတာ္ ဦးရာဇဓမၼာဘိ၀ံသမွ ဆရာၾကီးေဇာ္ဂ်ီ၏ သင္ေသသြားေသာ္ကုိ ရြတ္ျပျပီး..

“ဒီကဗ်ာကုိ ဆရာၾကီးေရးေတာ့ ဒုိ႕ႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရး မရေသးဘူး၊ ေမွ်ာ္မွန္းခ့ဲတာၾကာေပါ့၊ အခုျဖစ္ျပီလား၊ ဦးဇင္းတုိ႕ ကဗ်ာ ထဲကအတုိင္း မျဖစ္ေသးဘူးေနာ္၊ အားထုတ္ျပီးစာကုိ တတ္ေအာင္သင္ၾကပါ၊ ျပီးရင္ စာနဲ႕ တုိင္းျပည္ကုိ ထြန္းေျပာင္ေအာင္လဲ လုပ္ၾကရဦးမယ္”။ မူရင္းကဗ်ာတြင္ အဆုံးပုိဒ္တြင္ “ေျပာင္လ်က္ ၀င္းလ်က္ က်န္ေစသတည္း”ဟုရွိသည္၊

ဆရာေတာ္မွ “ေရႊေရာင္၀င္းလွ်က္ က်န္ေစသတည္း”ဟု ၾသ၀ါဒတြင္ ထည့္သြင္းရြတ္ဆုိသြားသည္ကုိ အမွတ္ရ ေနမိ ပါသည္။ 

ျပည္ပႏုိင္ငံသုိ႕ ထြက္ခြာျပီး ႏုိင္ငံတကာ တကၠသုိလ္ၾကီးမ်ားတြင္ တက္ေရာက္သင္ယူလုိေသာ စိတ္ဆႏၵ သည္ ဘ၀အခ်ိဳး အေကြ႕ကုိ ျဖစ္ေစခ့ဲသည္၊ ထုိစဥ္က Buddhist academy သည္ ျပည္ပႏုိင္ငံ တကၠသုိလ္တစ္ခုသုိ႕ တက္ေရာက္ခြင့္ မရေသးပါ၊ ယခုကာလ ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားတြင္ Buddhist academy

( Buddhist university) မွေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ပင္ရွိေနျပီဟုသိရသည္။

‘ဦးဇင္ေလးး ပါရာဇိကဏ္စည္းမ်ဥ္းဆယ္ခ်က္ေျပာျပစမ္းပါ’၊

တစ္၊ အနက္ေပး၊

ႏွစ္၊ က်မ္းတက္၊

သုံး၊ ၀ါက်ခြဲ..

‘ေတာ္ျပီရျပီ  ကုိယ္ေတာ္ေလး’၊

တကၠသုိလ္တြင္ ေရးေျဖတစ္ရက္၊ ႏႈတ္ေျဖတစ္ရက္ေျဖၾကရသည္၊ ေရးေျဖေအာင္လွ်င္ ေနာက္ တစ္ရက္တြင္

ႏႈတ္ေျဖ ေျဖၾကရသည္၊ ႏႈတ္ေျဖေန႕က အထက္ပါအတုိင္း လူပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ ဌာနမွဴး ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးမွ ေမးခြန္းကုိယ္ စီေမးၾကပါ သည္၊ ေျဖဆုိသူ စာေျဖရွင္က ရေလာက္သည္ထင္လွ်င္ ဆက္ မေမးၾကပါ၊

အမွတ္ရေနပါသည္၊ ဆရာေတာ္တစ္ပါးမွ “ဦးဇင္း တုိ႕တကၠသုိလ္က အဂၤလိပ္စာသင္ရတယ္၊ ေအ ဘီ စီ ဒီ ေရာ ေရးတတ္လား”၊

တင္ပ၊

Buddhist academy တြင္ ပူပူေႏြးေႏြးသင္ခ့ဲတာေလးေတြေတာ့ ရြတ္ျပလုိက္မယ္ၾကံတုန္း..

ေပါရိသ်ံကုိ ဉာသ္ေကာက္ျပစမ္းပါတ့ဲ..၊

“ဘုရား..”၊

အဲဒီဘုရားဆုိတ့ဲ အသံနည္းနည္းက်ယ္သြားတယ္ ထင္ပါသည္၊

စိတ္ၾကံၾကံ ထားတ့ဲ ပါးစပ္ထဲက ေအ ဘီ စီေတြထြက္မက်ေအာင္မနည္းထိန္းလုိက္ရပါသည္၊

ေမးတ့ဲသူဆုိေတာ့လဲ ေမးၾကတာပါ၊ ဘာမွကုိမဆုိင္ပါ၊ တကၠသုိလ္၀င္တန္းစာေျဖရွင္မ်ားသတိထားရန္ေဖာ္ျပ လုိက္သည္၊ အကြက္စုံေအာင္ၾကည့္ထားပါ၊

အဲလုိေကာက္ကာ ငင္ကာ၀င္လာတ့ဲ  ေမးခြန္းေတြကုိ အႏုိင္ႏုိင္ေျဖရင္းနဲ႕ နန္းေရွ႕ရပ္ကုိေရာက္ခ့ဲသည္၊

တကၠသုိလ္ၾကီးထဲ၀င္လုိက္ေတာ့ စိမ့္ကနဲ႕ေနသည္၊ အရွိန္အ၀ါၾကီးလွပါလားလုိ႕လဲ စိတ္ထဲေတြးေနမိပါသည္၊ တကၠသုိလ္ၾကီးကုိ ထူေထာင္ေတာ္မူေသာ မင္းကြန္း ဆရာေတာ္ၾကီး၏ ရုပ္တုေတာ္ထားရွိရာ စံေက်ာင္း ေဆာင္သည္ ေရႊေရာင္ေျပးလွ်က္ရွိသည္၊

ဘယ္ဘက္ျခမ္းရွိ အေဆာင္( ၂) ကုိလုိက္ရွာရသည္၊ မန္း သာသနာ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ဘ၀တြင္ အေဆာင္( ၂) အခန္း ၁၉ တြင္ေနခြင့္ရသည္၊ ေရာက္ခါစဆုိေတာ့ ေက်ာင္းသားခ်င္းပင္ လန္႕ေနၾကသည္၊ အရပ္ျမင့္ျပီး ဂုိက္ေကာင္းလွ်င္ ဆရာမွတ္ျပီး လက္အုပ္ေလးခ်ီ ဦးညြတ္ျပီး တေလးတစားရွိေနရသည္၊ သူလဲ အေဆာင္လုိက္ ရွာေနသည္ဆုိသျဖင့္ ေက်ာင္းသားသစ္မွန္းသိရသျဖင့္ မလုံမလဲျဖစ္ရသည္၊ ထုိအျဖစ္မ်ိဳး ကုိယ္မွာသာျဖစ္ သလားေမးၾကည့္ေတာ့သူတုိ႕လဲ ျဖစ္တာပါပဲတ့ဲ၊ ေနာက္ေတာ့ ထုိျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ စာသင္ ခန္း၌ ဆရာ မလာေသးခင္ ရည္စရာျဖစ္ေနေတာ့သည္၊ ရွိပါေသးသည္၊

မန္း သာသနာ့တကၠသုိလ္ၾကီးသည္ ေျမာက္ဘက္တြင္ အေဆာင္ ၁ မွသည္ အေဆာင္ ၁၂ တုိင္ေအာင္ တညီ တညာတည္းရွိသည္၊ ေလးေဆာင္တစ္တန္းျဖစ္သည္၊ ေတာင္ဘက္တြင္ အေဆာင္ ၁၃ မွသည္ အေဆာင္ ၂၂ အထိ ဆယ္ေဆာင္ရွိသည္၊ စာသင္ခန္းမွ အျပန္ အေဆာင္ေပ်ာက္ေသာေက်ာင္းသား မ်ားရွိသည္၊

အေဆာင္မွား တက္တတ္ၾကသည္၊ ခါးတြင္ ပါေသာေသာ့ႏွင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္လွည့္ဖြင့္ရာ မပြင့္သျဖင့္ ေသခ်ာ ၾကည့္မွ အေဆာင္မွားတတ္မိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္၊ ရွက္ရွက္ႏွင့္ျပန္ဆင္းသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ား ေက်ာင္းဖြင့္ ခါစ တြင္ၾကားရေလ့ ရွိသည္၊ ပထမေျခာက္လပတ္ ေျဖခါနီးတြင္ ခေရေတာကုိ ေျခဆန္႕ႏုိင္ျပီ၊ မန္းေတာင္ေတာ္သုိ႕ ဘုိးဘုိးၾကီးေစာင္းတန္း၊ ျခေသၤ့ၾကီး ႏွစ္ေကာင္ေစာင္းတန္း၊ သစ္ဆိမ့္တုိက္ ဘက္ေန တက္ ေသာ အေနာက္ ေစာင္းတန္း၊ ေရႊက်င္တုိက္မၾကီးဘက္ ကေနတက္ေသာ ေျမာက္ေစာင္း တန္းစ သည္ျဖင့္ ေစာင္းတန္း အစုံက တက္ဖူးပါသည္၊ 

တစ္ခုေသာ ေဆာင္းတြင္ျဖစ္သည္၊ ေရႊက်င္တုိက္မၾကီးဘက္ေန မန္းေတာင္ေတာ္သုိ႕ တက္ၾက သည္၊ ေတာင္ထိပ္အေရာက္တြင္ ေစာင္တန္းမ်ားမွ မဆင္းပဲ ေတာလမ္း အတုိင္းဆင္းလာရာ ေတာင္ေျခသုိ႕ မေရာက္ ပဲ လက္ညွိဳးထုိဘုရားၾကီး နားသုိ႕ေရာက္လာသည္၊ ထုိမွဆက္ကာ ဘုိးဘုိးၾကီးေစာင္းတန္းဘက္ ကေန တကၠသုိလ္ျပန္ေရာက္သည္၊ ထုိေန႕သည္ အပင္းပန္း ဆုံးေန႕တစ္ေန႕ျဖစ္ခ့ဲရသလုိ မိတ္ေဆြ မ်ားႏွင့္ ေတာနင္း ျပီးေပ်ာ္ခ့ဲရဖူးပါသည္၊

အတန္းတင္စာေမးပြဲေျဖလုလု သီတင္းကၽြတ္ခါနီးသည္ ဘယ္သင္းနဲ႕မွ မတူေအာင္ လြမ္းစရာေကာင္းသည္၊ ကုသုိလ္ေတာ္ဘုရား၀င္း အတြင္းက ခေရပင္တုိ႕သည္ ပြင့္က်န္ ပန္းခေရတုိ႕ကုိ ေလနဲ႕အတူ သင္းပ်ံ႕ေစ သည္၊ ရြက္ေျခာက္ေတာကုိ ျဖတ္တုိက္လုိက္ေသာ ေလခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသည္ အသည္းငယ္တတ္လွ်င္ လိပ္ျပာ လြင့္ႏုိင္ သည္၊ 

ဘုရားေစတီမွ ဆြဲလည္းသံ ခ်ိဳခ်ိဳသာ မရွိပါမူ ရူးသြားႏုိင္သည္၊ ခေရရြက္ေျခာက္ေတာတြင္ ပြင့္က်န္ပန္း ခေရ ေကာက္ရင္း စာျငင္းရသည္မွာလဲ လြမ္းေမာစရာပင္ျဖစ္သည္၊

မန္း ေျမတြင္ ခေရတုိ႕ ေ၀တစ္ခ်ိဳ႕၊ ေၾကြတစ္ခ်ိဳ႕၊ မခုိ႕တရုိ႕၊ ညွိဳ႕သလုိ႕ျဖင့္ လွေနဦးမည္မွန္း သိပါသည္။