ဗဟုဇနဟိတ လမ္းစဥ္.

ဗုဒၶဘာသာသည္ ကုိယ္က်ိဳးစြန္႕၀ါဒျဖင့္ အေျခတည္ခ့ဲသည္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ တစ္ေယာက္တည္း ခ်မ္းသာ ကုိမယူပဲ အမ်ားခ်မ္းသာကုိ ေဆာင္ရြက္မည္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေလးသေခ်ၤ ကမၻာတစ္သိန္းကာလ ခရီးရွည္ၾကီးကုိ ျဖတ္သန္းခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။

ျဖစ္ေတာ္စဥ္ ဘ၀မ်ားကုိေလ့လာ ၾကည့္ေသာ အခါတြင္လည္း အမ်ား အက်ိဳးအတြက္ မိမိရပုိင္ခြင့္၊ အာဏာ၊ ရာထူး၊ ေနာက္ဆုံး အသက္ကုိပင္စြန္႕လႊတ္ခ့ဲသည္မ်ားကုိေတြ႕ႏုိင္သည္။

မိမိငယ္သားေနာက္လုိက္မ်ားအတြက္ အသက္စြန္ခ့ဲေသာ ဇာတ္ေတာ္မ်ားရွိသည္။ မိမိကုိယ္ေတာ္တုိင္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူေသာ အခါတစ္ေယာက္ တည္းခ်မ္းသာ ခံစားေတာ္မူေသး၏။ ထုိ႕ေနာက္ျဖည့္ဆည္း ခ့ဲဖူးေသာ ပါရမီမ်ားသည္သတၱ၀ါမ်ား အတြက္ ျဖစ္ေစမည္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ္ျဖင့္ ဗာရာဏသီ၊ ဣသိပတန အရပ္တြင္ရွိေသာ ပဥၥ၀ဂၢီတုိ႕ထံသုိ႕ သြားေသာခရီးမွ အထံမွစတင္ကာ ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္တာ ကာလၾကီးကုိ ၾကြလွမ္းေတာ္မူခ့ဲသည္။

မိမိကုိယ္ေတာ္တုိင္သာမက တပည့္သားသာ၀က တုိ႕အားလည္း ဗဟုဇနဟိတာယ၊ ဗဟုဇနသုခါယ အတြက္ ခရီးထြက္ၾကြေစေတာ္မူခ့ဲသည္။ မိမိကုိယ္ေတာ္တုိင္ ဂယာသီသသုိ႕ၾကြေရာက္ျပီး အမ်ား အက်ိဴးေဆာင္ေတာ္မူသည္။ တစ္ေနရာတည္း ေနေတာ္မမူ၍ အခါအားေလွ်ာ္စြာေဒသ အလုိက္ သီတင္း သုံးေတာ္မူရင္ ဂဂၤါလြင္ျပင္တစ္ခြင္လွည့္လည္ ေတာ္မူသည္။

အမ်ိဳးဇာတ္၊ အသားအေရာင္၊ ရာထူး၊ အာဏာ၊ မိန္းမ ေယာက်ၤားခြဲျခားမထားပဲ ေလာက အက်ိဴးေဆာင္ေတာ္မူသည္။ ဤသုိ႕လွ်င္ ဘုရားရွင္ကုိယ္တုိင္ အမ်ား အက်ိဳးေဆာင္ရြက္ ေတာ္မူသလုိ တပည့္သား သာ၀ကတုိ႕အားလည္းေန႕ညမနား ေဆာင္ရြက္ေစေတာ္မူခ့ဲျခင္းေၾကာင့္ အမ်ား အက်ိဳး ေဆာင္ဗုဒၶ၀ါဒသည္ အိႏၵိယတစ္ခြင္တြင္ ယခင္ရွိျပီးသား ဂိ်န္း၀ါဒ၊ ျဗဟၼဏ၀ါဒတုိ႕ႏွင့္ မတူ တစ္မူထူးျခားျပီး လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ျပန္႕ပြားခ့ဲသည္။ 

အမ်ားအက်ိဳးလုိလားေတာင့္တေသာ တုိင္းျပည္ရွင္ ဘုရင္မ်ားကလည္း ဘုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္ သားသာ၀က တုိ႕အားေထာက္ပံ႕အားေပးခ့ဲသည္။ ထုိေခတ္ အခါကတုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ ေသာ ရာဇျဂိဳဟ္ ဘုရင္ ဗိဗၼိသာရမင္း ၊ ေျမာက္ပုိင္းေကာသလတုိင္းမွ ေကာသလမင္းတုိ႕သည္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္သား သာ၀ကတုိ႕အား ၾကည္ညိဳေလးစားေထာက္ပံ႕ခ့ဲသည္။

ဗုဒၶႏွင့္ တပည့္သား သာ၀ကတုိ႕ကလည္း အျပန္အလွန္ေနအား ျဖင့္ ဓမၼလမ္းညႊန္ ခ်က္မ်ားကုိေပးခ့ဲၾက သည္။ ဘုရားရွင္သက္ေတာ္ ထင္ရွားရွိစဥ္ကာလအတြင္း တပည့္သာ၀သမ်ားသည္ တစ္ညီတစ္ညြတ္၊ တစ္သေဘာတည္းျဖင့္ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ေတာ္မူၾကသည္။ 

ဘုရားရွင္သည္ ေနရာစုံေဒသစုံေဟာၾကားေတာ္မူခ့ဲေသာ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ ဓမၼမ်ားသည္တစ္စု တစ္စည္းတည္းရွိခ့ဲၾကသည္။ ဤက့ဲသုိ႕ရွိေနေအာင္လည္း တပည့္သားမ်ားက ေဆာင္ရြက္ေတာ္ မူခ့ဲၾကသည္။ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူျပီးေနာက္ တပည့္သာမ်ားသည္ ေဒသအားေလွ်ာ္စြာ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားကုိ သယ္ေဆာင္ၾကသည္။

ယခင္ရွိျပီးသား၀ါဒမ်ားႏွင့္ ေရာေထြးခ့ဲသည္လည္းရွိၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္ မူရင္းသေဘာတရားမ်ားျဖစ္ သည့္ သည္းခံျခင္းတရား၊ မွ်တျခင္းတရား၊ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ျခင္းတုိ႕ကားရွိေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶ၀ိဟာရ ၾကီးမ်ားထူေထာင္ကာ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ခ့ဲျခင္းသည္ ဗုဒၶ၀ါဒတြင္ အေစာဆုံး ေတြ႕ႏုိင္ သည္။ ေခတ္အလုိက္ အတတ္ပညာမ်ားကုိသင္ယူပုိ႕ခ်ေစခ့ဲၾကသည္။ 

ထုိစဥ္က အာရွတစ္၀ုိက္ ႏွင့္၊ ဥေရာပတုိက္ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းမွ လာေရာက္ေလ့လာၾကေသာ ေက်ာင္းသား၊ ပညာရွင္မ်ားျဖင့္ျပည့္ ႏွက္ေနခ့ဲၾကသည္။ တကၠသီလာေဒသရွိ ဗုဒၶဘာသာဌာနၾကီးမ်ား သည္ ကမၻာ့ပညာရွင္မ်ားကုိ အ့ံၾသေစခ့ဲသည္။

ေနာက္ပုိင္းတြင္းလည္း နာလႏၵာတကၠသုိလ္၊ ၀ိကၠမသီလာတကၠသုိလ္၊ ဥဒႏၵပူရီတကၠသုိလ္ၾကီးမ်ားတြင္ ပညာရပ္အေထြေထြကုိပုိ႕ခ်သင္ယူျခင္းျဖင့္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခ့ဲသည္။

ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ကုိ အလည္ထားျပီးေတာင္ပုိင္း၊ ေျမာက္ပုိင္းခြဲထြက္ၾကေသာ ဗုဒၶ၀ါဒအုပ္စုၾကီးႏွစ္မ်ိဳးသည္ အမ်ား အက်ိဳးေဆာင္ျခင္းမ်ားကုိ လုပ္ေဆာင္ခ့ဲၾကသည္။

ယေန႕တုိင္ေအာင္လည္း ကမၻာ အရပ္ရပ္တြင္ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေနဆဲပင္ ရွိၾကသည္။ ယေန႕တြင္ ယခင္ကာလမ်ားကထက္ ဗုဒၶဘာသာ အေပၚ အေလးထားမႈမ်ား ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ ထင္သာ ျမင္သာရွိေနၾကသည္။

မွတ္တမ္း တစ္ခုေတြ႕ရသည္မွာ ျဗဟၼဏ၀ါဒသည္ အသက္သတ္ျပီးယဇ္ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္ အိႏၵိယေျမတြင္ေပၚထြန္းခ့ဲေသာ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သူတစ္ပါး အသက္ ကုိသတ္ျပီးမိမိ အတြက္ ခ်မ္းသာေဆာင္ ရြက္ ျခင္းသည္ မွားယြင္းေၾကာင္းေဟာျပခ့ဲသည္။

ယေန႕ဟိႏၵဴလူမ်ားမ်ားသည္ သက္သတ္လြတ္စားသုံးျခင္းကုိ ဦးစားေပးၾကသည္။ ျမတ္ဗုဒၶကုိ အိႏၵိယ
 ေျမေပၚတြင္ေပၚထြန္းျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆာင္ရြက္သည္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳၾကသည္။ 

လူမ်ိဳးစုတစ္ခုအတြက္မဟုတ္ လူသားတုိင္း အတြက္ျဖစ္သည္ကုိ သေဘာေပါက္ နားလည္ၾကသည္။ ပုိ၍ထားျခားသည္မွာ အခါအားေလွ်ာ္စြာေပၚေပါက္ေလ့ရွိေသာ အိႏၵိယဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ဖီေလာ္ေဆာ္ဖီသမားတုိ႕သည္ ဘုရားရွင္၀ါဒကုိ ႏွစ္သက္ၾကသည္။

ဇာတ္၀ါဒကင္းလုိ႕၊ လူသား အမ်ားအတြက္ျဖစ္လုိ႕၊ သူတစ္ပါးအသက္ကုိ သတ္ျပီးခ်မ္းသာရွာ ျခင္းကင္းလုိ႕၊ မိမိ၀ါဒသာ အမွန္ဟူေသာ တစ္ယူသန္ကင္းလုိ႕၊ လူသားႏွင့္ အနီးဆုံးေသာ တရားကုိေဟာျပခ့ဲလုိ႕၊ လက္ေတြ႕ဆန္လုိ႕စသည္..သူတုိ႕ယုံၾကည္ၾကသည္။  

ယေန႕ေခတ္သစ္ ကမၻာရင္ဆုိင္ေနရေသာ ျပႆနာ၏ ေျဖကိုေျဖၾကားေဟာၾကားခ့ဲလုိ႕..စသည္ စသည္။

ဗုဒၶသည္ လူသားကုိ အဓိကထားေဟာၾကားသည္။

ဗုဒၶသည္လူထုထဲတြင္သာ ဘ၀တစ္ခုလုံးကုန္ ဆုံးေစခ့ဲသည္။

လူသားဆန္ဆန္ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခ့ဲသည္။

အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ ဗုဒၶ၀ါဒ အျဖစ္ထင္ရွားသည္။