ေပးဆပ္သူ အပုိင္း( ၄) ေဗာဓိဓမၼ

အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီးသည္ ဘာသာ အယူ၀ါဒတုိ႕ျဖင့္ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာသည္။ အတိတ္ကလည္း ၾကြယ္၀ခ့ဲသည္။ ယခုတုိင္းလည္း အသစ္သစ္ေသာ ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္မႈမ်ားျဖင့္ သက္၀င္လႈပ္ရွားေနဆဲရွိသည္။ ကမၻာအရပ္ ရပ္မွ သုေတသီတုိ႕သည္ အိႏၵိယကုိ ဦးညြတ္ၾကရသည္။ 

ကမၻာအရပ္ရပ္မွ ဦးညြတ္ေလးစားျခင္းတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၏ အခန္းက႑သည္ ၾကီးက်ယ္သည္။ အထူးသျဖင့္ အေနာက္တုိင္းသားမ်ားကုိ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္စြမ္းရွိသည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၁၈ေနာက္ပုိင္းကာလမ်ားသည္ အိႏၵိယ သမုိင္း၏ ေခတ္သစ္တစ္ခုျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ႏုိင္ခ့ဲသည္။ အိႏၵိယတုိက္ ငယ္သုိ႕ေရာက္ခ့ဲၾက၊ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခ့ဲၾကေသာ ျဗိတိသွ် အရာရွိမ်ားသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီး၏ ၾကီးမား က်ယ္ျပန္႕ေသာ ယဥ္ေက်းမႈ အ၀န္းအ၀ုိင္းၾကီးကုိ စိတ္တုိင္းက် ရွာေဖြဖြင့္လွစ္ခ့ဲၾကသည္။ အင္ဒုိေလာ္ဂ်ီ( indology) တစ္ရပ္အျဖစ္ျဖင့္ ပင္ တစ္သီးတစ္ျခားေလ့လာၾကသည္။

အက်ိဳးအျမတ္ကား အံ႕ၾသဖြယ္ေကာင္း လွသည္။ ဗုဒၶသာသနိက အေဆာက္အဦးမ်ားကုိ ရွာေဖြေဖာ္ ထုတ္ျပီး ကမၻာသိ အေမြ အႏွစ္မ်ား အျဖစ္ ထိမ္းသိမ္းႏုိင္ခ့ဲၾကသည္။

ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာသာမက နာမ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အေမြ အႏွစ္မ်ား အေနႏွင့္လည္း ထင္ရွားခ့ဲသည္။ ဆာအက္ဒြင္ အားႏုိးသည္ တယ္လီဂရပ္သတင္းစာၾကီးတြင္ ေခတ္သစ္ ဗုဒၶ၀င္ျဖည့္သည့္ အာရွတုိက္ အလင္းေရာင္ ” the light of Asia” ကုိဖြဲ႕ဆုိျပီး နာမ္ပုိင္ဆုိင္ရာ အလွ၊ အေမြကုိ အေနာက္ကမၻာႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးႏုိင္ခ့ဲသည္။

အာႏုိး၏ အာရွ အလင္းေရာင္သည္ မဟာယာန သုတၱန္ျဖစ္ေသာ လလိတ၀ိတၳာရကုိ မွီးျငမ္းျပဳေရးဖြဲ႕ သည္ဟု မွန္းဆရသည္။

ေအ ဒီတစ္ရာစု၊ သုိ႕မဟုတ္ ဘီ စီ ကုန္ဆုံးကာနီးကာလတြင္ ကသၼီရနယ္တြင္ ကနိသွ်ကမင္း အေထာက္ အပ့ံျဖင့္ ေျမာက္ပုိင္း သဂၤါယနာတင္ၾကသည္။ သကၠတဘာသာကုိ အဓိကထား သဂၤါယနာတင္ၾကသည္။ သကၠတဘာသာျဖင့္ပင္ အဖြင့္က်မ္းမ်ားေရးသားၾကသည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ သကၠတ ဘာသာျဖင့္ေရးသား ထားေသာ ဗုဒၶပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေျမာက္ပုိင္း ဗုဒၶဘာသာ အျဖစ္ေခၚတြင္ၾကသည္။ သကၠတဗုဒၶဘာသာ ဟုပင္ေခၚၾကသည္။ ေတာင္ပုိင္းဗုဒၶဘာသာကုိ ပါဠိဗုဒၶဘာသာဟုဆုိၾကသည္။

သကၠတဗုဒၶဘာသာသည္ ေျမာက္ပုိင္းတြင္ၾကီးစုိးသည္။ ပါဠိဗုဒၶဘာသာသည္ ေတာင္ပုိင္း တြင္ ျပန္႕ပြား သည္။ အိႏၵိယအလယ္ပုိင္းသားၾကီးျဖစ္ေသာ ဗုဒၶေဃာသသည္ သကၠတဗုဒၶဘာသာကုိ မေလ့လာ ပဲေတာင္ ပုိင္းသုိ႕ ၾကြျပီး ပါဠိဗုဒၶဘာသာကုိေလ့လာျပီး အဖြင့္က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာေရးျပီး သမုိင္းမွတ္တုိင္ စုိက္ထူႏုိင္ခ့ဲ သည္။ ေထရ၀ါဒ သမုိင္းတြင္ ဗုဒၶေဃာသမေထရ္ျမတ္သည္ ထာ၀ရတည္ရွိေနမည္ျဖစ္သည္။

 အမွန္ဆုိရေသာ္ အိႏၵိယတုိက္ငယ္ေပၚတြင္ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာက ပုိမုိထင္က်န္ရစ္သည္။ ေထရ၀ါဒဗုဒၶ ဘာသာကား ေအ ဒီေထာင့္ႏွစ္ရာ စုတြင္ အိႏၵိယတုိက္ငယ္မွ ေပ်ာက္ကြယ္ခ့ဲရသည္။ မဟာယာနသည္ ရွိရင္းစြဲျဖစ္ေသာ ျဗဟၼဏ၀ါဒမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာသြားသည္။ ျဗဟၼဏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ေရာေထြးကာ ဗုဒၶကုိပင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳျပီးေနာက္တြင္ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ တည္ရွိေနသည္ဟု ဆုိၾကသည္။

ျဗဟၼဏ၀ါဒ၏ လႊမ္းမုိးျခင္းကုိ ခံလုိက္ရျခင္းျဖစ္ဟု ဆုိခ်င္သည္။ မဟာယာနဆရာအမ်ားစု သည္ ေျမာက္ ပုိင္းမွ အမ်ားစုျဖစ္ၾကသည္။ နာဂဇုန၊ အႆေဂါသ၊ ၀သုဗႏၶဳစေသာ မဟာယာန ပညာရွင္မ်ား သည္ ေျမာက္ပုိင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ မဟာယာန သမုိင္းတြင္ သူတုိ႕ထာ၀ရတည္ရွိ၊ မွတ္တင္တင္ျခင္း ခံၾကရမည္။

 ေဗာဓိဓမၼ

ထုိအထဲတြင္ ထူးထူးျခားျခား ေတာင္ပုိင္း အ႒ကထာဆရာ အမ်ားစု၏ ေမြရပ္ေျမ ကဥၥီပူရျမိဳ႕မွ မဟာယာန ပညာရွင္တစ္ေယာက္ေပၚထြန္းသည္။

ေဗာဓိဓမၼသည္ ခရစ္ ငါးရာစုေႏွာင္းပုိင္း၊ ေျခာက္ရာစု အေစာပုိင္းဖြားျမင္သည္ ဆုိၾကသည္။ သူသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ ေတာင္ပုိင္း တမီးနာဒူးျပည္နယ္သားျဖစ္ျပီး၊ ပလႅ၀မင္း အျဖစ္ဆက္ခံႏုိင္ေသာ တတိယေျမာက္ အျဖစ္ေဖာ္ျပၾကသည္။ ပလႅ၀မင္းဆက္တုိ႕သည္ ခရစ္ေလးရာစုမွ ကုိးရာစုအထိ အုပ္ခ်ဳပ္ခ့ဲၾကသည္။

သူတုိ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ရာေဒသသည္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ေရလမ္းေၾကာင္း ဆက္သြယ္မႈရွိ သည္။ ျမန္မာအကၡရာ မ်ားသည္ပင္ ပလႅ၀အကၡရာ၊ ပလႅ၀ အေရးအသားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သမုိင္းရွိသည္။ ေဗာဓိဓမၼ ကုိယ္တုိင္လည္း ဂ်ားဗားကၽြန္း၊ မလယ(မေလးရွား) ေဒသသုိ႕ေရာက္ဖူးသည္။

တမီးနာဒူးသားအမ်ားစု( အႏုရုဒၶါ၊ ဗုဒၶဒတၱ၊ အာစရိယ ဓမၼပါလ) သည္ ဗုဒၶသာသနာႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သီရိလကၤာႏုိင္ငံသုိ႕ ကူးျပီး ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေလ့လာၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္ ေဗာဓိဓမၼသည္ လကၤာကၽြန္းသုိ႕ ကူးခ့ဲသည္ကုိ မေတြ႕ရပါ။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ မဟာယာနထြန္းကားရာ တရုတ္ႏုိင္ငံသုိ႕ ခရီးထြက္သည္။ ေနာက္တြင္ မဟာယာန ဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ တပည့္ခံယူကာ မဟာယာနရဟန္းေတာ္ အျဖစ္ခံယူသည္။ သမထလုပ္ငန္းကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ျပဳလုပ္သည္။

 ဇင္ဂုိဏ္း ေခါင္းေဆာင္

စ်ာနဂုိဏ္းကုိထူးေထာင္သည္။ တရုတ္တြင္ ခ်င္( chan) ဂုိဏ္း အျဖစ္ထင္ရွားသည္။ ဂ်ပန္တြင္ ဇင္( zen) ဂုိဏ္းအျဖစ္ ထင္ရွားသည္။

တရုတ္ႏုိင္ငံတြင္ အေျခတည္ေသာ ကာယေလ့က်င့္ခန္းျဖစ္သည့္ ေရွာင္လင္ဂုိဏ္းကုိ ဦးစီး ထူေထာင္သူ အျဖစ္ အဆုိရွိျပန္သည္။

မင္းစည္းစိမ္းကုိ စြန္႕လႊတ္၊ ေနရပ္ကုိ စြန္႕ခြာကာ မိမိယုံၾကည္မႈ၊ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႕ပြားေရး အတြက္ စံျပလုပ္ေဆာင္ျပခ့ဲသည္။ ေဗာဓိဓမၼသည္ ဘုရားရွင္မွစျပီး အစဥ္အဆက္မျပတ္ ဆင္းသက္လာေသာ ၂၈ ဆက္ေျမာက္ ဇင္ေခါင္းေဆာင္ၾကီး အျဖစ္ ကုိးကြယ္ၾကသည္။

ေဗာဓိဓမၼသည္ ေျမာက္ပုိင္း ဗုဒၶသာသနာေတာ္ အတြက္ အဖုိးမျဖတ္ႏုိင္ေသာ အေမြ အႏွစ္တုိ႕ကုိ ေပးဆပ္ ခ့ဲေသာ သာသနာ့ သူရဲေကာင္းၾကီး တစ္ဦးျဖစ္သည္။