ခရီးသည္ အပုိင္း( ၁)

၂၀၁၀တြင္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံသုိ႕ ေရာက္ခ့ဲရသည္၊ အခက္အခဲမ်ားစြာကုိေက်ာ္ျဖတ္ျပီးေရာက္လာခ့ဲ ရျခင္းျဖစ္သည္၊ ၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာလတြင္ “သာသနတကၠသီလဓမၼာစရိယဘြဲ႕”ရျပီးေနာက္ သီရိလကၤာ

ႏုိင္ငံသုိ႕ဆက္လက္ထြက္ခြာျပီး ပညာသင္ရန္စိတ္အားထက္သန္ခ့ဲသည္။ 

ထြက္စရဖုိ႕အေရး ေတာင္ေျပးေျမာက္ေျပးေျပးျပီး စုံစမ္းသည္။ အၾကံ ေပးခ်က္မ်ားစြာလည္းရပါသည္။ အၾကံမ်ားႏွင့္ လုံးေထြးရစ္ပတ္ေနရသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွ ျပန္ၾကြ လာေသာ မိတ္ေဆြမ်ားမွ အိႏၵိယႏုိင္ငံ သည္ ျမတ္ဘုရား ပြင့္ထြန္းေတာ္မူရာ ေနရာျဖစ္၍ အေျခခုိင္မာေၾကာင္း ၾကြေရာက္ျပီး ပညာသင္ရန္ သင့္ေတာ္သည့္ေနရာျဖစ္ေၾကာင္းအၾကံေပးေျပာဆုိၾကသည္။ 

သီရိလကၤာႏုိင္ငံတြင္ ပညာသင္ျပီးျပန္ေရာက္လာၾကေသာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား ကလည္း ယေန႕ ကမၻာတြင္ ဗုဒၶဘာသာ အေျခခုိင္ျပီး ေခတ္ပညာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ဗုဒၶပိဋကတ္ ေတာ္မ်ားကုိ ကမၻာသိေအာင္ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံျဖစ္ျပီး ေထရ၀ါဒရဟန္းေတာ္မ်ားဦးစီးဦးေဆာင္ ကာ တကၠသုိလ္မ်ားထူေထာင္၍ သင္ၾကားေနေသာႏုိင္ငံ တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေပးၾကသည္။

 ေက်းဇူးတင္ရသည္။ အၾကံေပးခ်က္မ်ားစြာရပါသည္။ 

ထုိအၾကံေပးခ်က္မ်ားႏွင့္ လုံးေထြးေနရသည္ကုိ ညအိပ္မွပင္ ေကာင္းေကာင္းသိရေတာ့သည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ သြားရမလား၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံကုိ ခရီးဆက္ရမည္လား မခြဲျခားႏုိင္၊ ျပည္ႏုိင္ငံသုိ႕ ထြက္ခြာရမည့္ ပထမဆုံးခရီးျဖစ္ေန၍လည္း ရင္ခုန္ေနမိသည္ကား အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ရင္ခုန္သံကုိ အႏုိင္ႏုိင္ထိန္းရင္ အေတြးေၾကာဆန္႕ရသည္။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံတြင္ ပညာသင္ဖူးသူ၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံ တြင္လည္း ပညာသင္ဖူးသူအထံမွ အေကာင္းဆုံး အေျဖကုိရႏုိင္သည္ဟုေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။

ေတြးသာေတြးမိေသာ္လည္း ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကုိဘယ္အရပ္ေဒသတြင္လုိက္ျပီးရွာရပါ့။ အေတြးမ်ားျဖန္႕ရ သည္။ ျမင္ဖူးၾကားဖူးသမွ်ကုိ စာရင္းခ်ေတြးလုိက္မိသည္။ 

ဤသုိ႕ျဖင့္ သီရိလကၤာႏုိင္မွ M.A ရရွိျပီး၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံ မြန္ဘုိင္းတကၠသုိလ္မွ Ph.Dဘြဲ႕ရဆရာေတာ္ တစ္ပါးကုိ အေတြးတြင္ျမင္လုိက္ရသည္။ ဆရာေတာ္သည္ သူကုိယ္တုိင္ မြန္ဘုိင္းတကၠသုိလ္၌ ပညာသင္ၾကား၊ က်မ္းေရးေနစဥ္ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႕ ၾကြေရာက္လာတတ္သည္။ 

ျမန္မာႏုိင္ငံေရာက္ရွိစဥ္ မႏၱေလးျမိဳ႕၊ သာသနာ့တကၠသုိလ္တြင္တည္းခုိေလ့ရွိ သည္။ ေရာက္တုန္း ေရာက္ ခုိက္ ႏုိင္ငံျခားအေတြ႕အၾကံဳမ်ားႏွင့္ အဂၤလိပ္စာပုိ႕ခ်ေပးရန္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ေက်ာင္းေနဘက္ အေဆာင္မွဴး သူငယ္ခ်င္းက ေျပာသျဖင့္ breakthrought ပုိ႕ခ်ေပးသည္။ မွတ္မိေနသည္မွာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္း ပုိ႕ခ်မႈျပီးလွ်င္ အဂၤလိပ္စကားပုံတစ္ခုကုိ ေျပာျပ၊ ရွင္းလင္းတတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ 

မွတ္မိေနေသးသည္။ where there is will there is way တ့ဲ လုိလွ်င္ၾကံဆနည္း လမ္းရတ့ဲ၊ ေကာင္းလုိက္တာ ကြက္တိျဖစ္ေနလုိ႕ပါ။ ထုိေဒါက္တာဘြဲ႕ရဆရာေတာ္၏ လက္ေဆာင္စကား တစ္ရပ္။

ဤသုိ႕ျဖင့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံလား၊ သီရိလကၤာလား မေျပာႏုိင္ေသးေသာ အေျခအေနကုိ အဆုံးသတ္ႏုိင္ဖုိ႕ “လုိလွ်င္ၾကံဆနည္းလမ္းရ”ကုိမိန္႕ၾကားခ့ဲေသာ ဆရာေတာ္ေနရာအရပ္ကုိ ၾကိဳးစာရွာေဖြရေတာ့ သည္။

 ေတြ႕ရပါျပီ၊ ထုိဆရာေတာ္ အထံမွ တန္ဖုိး မျဖတ္နုိင္ေသာ လမ္းညႊန္ခ်က္ႏွင့္ အားေပးမႈတုိ႕ကုိရရွိခ့ဲရ သည္။ ကုိယ္ေတြ႕မ်ားကုိေစတနာပါပါျဖင့္ေျပာျပလုိက္သည္ကုိ ၾကားေယာင္ေနဆဲပင္။

ဦးဇင္းအခုေ၀ခြဲရခက္ေနတာက အိႏၵိယႏုိင္ငံသြားရမလား၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံဆက္ရမလားျဖစ္ေန တယ္ေနာ္။ တပည့္ေတာ္ အေတြ႕အၾကဳံကုိေျပာျပမယ္၊ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ေပါ့ဘုရား။

ႏုိင္ငံျခားထြက္ပညာသင္တယ္ဆုိတာ တပည့္ေတာ္လက္ခံပါတယ္၊ လက္ခံလုိ႕လည္း တပည့္ေတာ္တုိ႕ ကုိယ္တုိင္ပဲ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႕ျပည္ပခရီးထြက္ခ့ဲရပါတယ္။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံကုိပထမ ေရာက္ပါတယ္၊ အဲဒီမွာ M.A ျပီးပါတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ အိႏၵိယႏုိင္ငံကုိ ကူးျပီး မြန္ဘုိင္းတကၠသုိလ္မွာ Ph.D ဆက္လုပ္ပါတယ္။ 

တပည့္ေတာ္ အေတြ႕အၾကံဳကေတာ့ ျပည္ပစထြက္တ့ဲျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္း ေတာ္တစ္ပါး အေနနဲ႕ အေကာင္းဆုံးေနရာကေတာ့ သီရိလကၤာႏုိင္ငံပါပဲ။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံဆုိတာ ေထရ၀ါဒ က်င့္သုံးတ့ဲ တုိင္းျပည္တစ္ခုပါ။ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ား အေပၚ အင္မတန္မွ ၾကည္ညိဳၾကတ့ဲ တုိင္းျပည္တစ္ခုပါ။ ေနာက္ျပီးဘယ္ႏုိင္ကပဲလာလာ သူတုိ႕ ဆင္ဟာလီေက်ာင္းေတြမွ ေက်ာင္းေန၊

 ေက်ာင္းစားေလွ်ာက္ျပီးေနထုိင္လုိ႕ရပါတယ္။ 

ကုန္က်စရိတ္သက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံလုိပဲ အလွဴ၊ ဆြမ္းကပ္ဆုိတာရွိပါတယ္၊ ေက်ာင္းေန သံဃာျဖစ္ရင္ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္နဲ႕အတူ သူတုိ႕ဆြမ္းစားအပင့္အဖိတ္ကုိလုိက္ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ အထင္ေျပာရရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံထက္ အပင့္ အဖိတ္ပုိမ်ားတယ္ထင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ တကၠသုိလ္ေတြမွာ ပုိ႕ခ်တ့ဲ ပညာရပ္ကလည္း တပည့္ေတာ္တုိ႕သိအပ္၊ ေလ့လာအပ္တ့ဲအပုိင္းေတြ ပါပဲ။

ျပီးေတာ့ သီရိလကၤာပညာရွင္ေတြဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ကမၻာကအသိအမွတ္ျပဳရတ့ဲ သူမ်ား ပါတယ္၊ 

ဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႕ေျပာရရင္ ဦးဇင္းအေနနဲ႕ သီရိလကၤာႏုိင္ငံကုိပဲ သြားေစခ်င္တယ္။ အဲဒီမွာ M.A ျပီးရင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံက တကၠသုိလ္ေတြမွာ ဆက္လက္ေလ့လာႏုိင္ တယ္။ ပညာေရးခရီးဆက္ေန သေရြ႕ေတာ့ အိႏၵိယႏုိင္ငံကုိ ေရာက္မွာပါပဲ။ 

ဤသုိ႕ျဖင့္ သီရီလကၤာႏုိင္ငံသုိ႕ေရာက္ခ့ဲရသည္။ ပထမဆုံးအေနနဲ႕ ေလယ်ာဥ္ကြင္းမွထြက္လုိက္စဥ္ ပင္ ျဖဴေဖြးသန္႕စင္ေနေသာ ထုိင္ေတာ္မူ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ ဖူးျမင္လုိက္ရသည္။ လကၤာေျမ၏ ဤခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးဖြယ္ ထုံးစံဓေလ့ကုိ အမ်ား အေျပာရၾကားဖူးေနေပမယ့္ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်ဖူးေတြ႕ လုိက္ရေသာအခါ ရင္ထဲေအးေနသည္။ ဗုဒၶ အရိပ္ပြင့္ထြန္းရာ အမိျမန္မာႏုိင္ငံမွ ထြက္ခြာလာေသာ သက်ပုတၱမ်ား အတြက္ ရင္ေအးစရာ အေကာင္းဆုံးျမင္ကြင္းတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ 

သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၏ျမိဳ႕ ေတာ္၊ ကုိလံဘုိျမိဳ႕ရွိ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားသီတင္းသုံးပညာသင္ၾကားရာ

ေနရာ ျမတ္သုိ႕ ေရာက္ေသာ အခါတြင္လည္း မႏၱေလးျမိဳ႕၊ သာသနာ့ တကၠသုိလ္မွ စီနီယာက်ေသာ စာသင္ဘက္ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္မ်ား အျပင္ မႏၱေလးျမိဳ႕ေလးျပင္ေလးရပ္မွ မိတ္ေဆြမ်ားကုိ ေတြ႕ ရေသာအခါ ၾကည္ႏူး မဆုံးျဖစ္ရသည္။ မကုဋာရာမ ျမန္မာေက်ာင္း တြင္ ႏွစ္ရက္သာ ေနလုိက္ရ သည္။

ေကာဟု၀ါလရပ္ကြက္၊ ပိပၸလိယာနလမ္းဆုံ၊ သီရိသုမနာရာမ သီရိလကၤာေက်ာင္းသုိ႕ ေရာက္သည္။ လုိက္လံအပ္ႏွံေက်ာင္း ေလွ်ာက္ေပးေသာ မိတ္ေဆြသည္ လကၤာေျမသုိ႕ေျခမခ်ခင္ကပင္ ေက်ာင္းမွာ

ေလွ်ာက္ထားျပီးျဖစ္ ေၾကာင္းေျပာျပသည္။ 

 ...............................................

မွတ္ခ်က္။ ၂၀၁၂၊ ခုႏွစ္၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊ ျမန္မာေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္မ်ား စုစည္းထုတ္ေ၀ေသာ လကၤာတမန္မဂၢဇင္းပါ၊ နယ္ေက်ာ္အလြမ္း ေဆာင္းပါးကုိ ျပန္လည္တင္ပါသည္။