ေပးတ့ဲ ဆုနဲ႕ ျပည့္ပါေစ အေမ

 ရာသီ မေရြး ျမဴႏွင့္ ႏွင္းတုိ႕ ေ၀ရာ ခ်င္းတြင္းျမစ္ အစ

ခ်င္းတြင္းျမစ္ရုိး တစ္ေလွ်ာက္ တိမ္ညိဳမည္းတုိ႕ အံု႕ဆုိင္းေနသည္။ ခ်င္းတြင္းျမစ္သည္ ဘယ္ေကြ႕ ညာယုိင္ျဖင့္ ေတာင္တန္း အသြယ္သြယ္ကုိ ျဖတ္သန္း စီးဆင္းခ့ဲသည္။ ေႏြ၊ မုိး၊ ေဆာင္းရာသီတုိင္းသည္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ ဖ်ားတြင္ လွေနေလ့ရွိသည္။

ေဆာင္းအခါမ်ားသည္ ႏွင္းေဖြးေဖြးျဖင့္ လွေနတတ္သည္။ မုိးအခါမ်ားတြင္ ခ်င္းတြင္းျမစ္တြင္ ေရမ်ား လွ်ံကာ ေပ်ာ္စရာ တစ္ခုအလားျဖစ္ေနတတ္သည္။ ေႏြလအခါမ်ားသည္ ခ်င္းတြင္းေသာင္ျပင္တြင္ ေလေပြ တစ္သုိက္တုိ႕ ေတာင္ ေျမာက္လား ေဆာ့ကစားေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရတတ္သည္။

ေအာက္ခ်င္းငွက္ တုိ႕ အေတာင္ခတ္သံ တဟီးဟီးျဖင့္ အေ၀းသုိ႕ ခရီးႏွင္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရတတ္သည္။

လူဆုိသည္မွာလည္း သုံးရာသီ ခါမလင့္လႈပ္ရွားေနၾကရသည္။ ရွင္သန္ျခင္းျဖင့္ လႈပ္ရွားသြားလာေနေသာ သူမ်ားတြင္ သူတုိ႕လည္းပါၾကသည္။

ငါ့ရွင္တုိ႕ စာေမးပြဲေတြဘယ္ေလာက္ေအာင္ေအာင္ အမ်ား အက်ိဳးမေဆာင္ရင္ ေအာင္ရုံသက္သက္သာပဲ ရွိမယ္ဘုရား၊ တန္ဘုိးမျမင့္လွဘူး၊ အခုေတာ့ ငါ့ရွင္တုိ႕က ဒီတကၠသုိလ္ကေနသင္ၾကားပုိ႕ ခ်ေပးလုိက္ လုိ႕ ေအာင္သင့္ေအာင္ထုိက္တ့ဲ အဆင့္မ်ားကုိ ေအာင္ျမင္ခ့ဲၾကျပီ၊

လက္ေတြ႕ေလာကထဲ၀င္ျပီး ေတာင္တန္းေန တုိင္းရင္းသားတုိ႕ရဲ႕ အက်ိဳး၊ တနည္းေျပာရရင္ တုိ႕ျမန္မာ တုိင္းရင္သားေဆြမ်ိဳးေတြရဲ႕ အက်ိဳးကုိေဆာင္ရြက္ၾက ရေတာ့မယ္။ ဉာတတၳစရိယလုိ႕ေခၚႏုိင္တယ္၊ အေလာင္း ေတာ္ျမတ္တုိ႕ က်င့္သုံးတ့ဲ လမ္းစဥ္ကုိ ငါ့ရွင္တုိ႕က လက္နာက်င့္ၾကံျပီး၊ သာသနာျပဳ ဆုိတ့ဲ အေနနဲ႕ ရာသီ ဥတုမတူ၊ အစား အေသာက္ဆင္းရဲ၊ အေနအထုိင္ မျပည့္မစုံ၊ ဘာသာစကား အခက္အခဲေတြနဲ႕ မုိ႕ပင္ပန္းဆင္း ရဲျခင္းေတာ့ရွိၾကမယ္ဆုိတာ သိျပီျဖစ္ပါတယ္။ 

 ေတာင္ေပၚသားမ်ားႏွင့္ အမွတ္တရ

ဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္မ်ား မွာခ်င္တာက ငါရွင္တုိ႕ဘ၀မွာ..

၁၊ အသက္မေသေစနဲ႕၊

၂၊ ဘ၀ မေသေစနဲ႕၊

၃၊ နာမည္မေသေစနဲ႕၊

လုိ႕ အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာလုိက္ခ်င္တယ္ပါတယ္။

တစ္-ဘ၀ မေသေစနဲ႕ဆုိတာက လူ႕ဘ၀ေလးကုိ ရထားတ့ဲ ငါ့ရွင္တုိ႕ဟာ ေတာင္တန္းေန ညီေနာင္ဖြားတုိ႕ အတြက္ ေဆာင္ရြက္ရတ့ဲအခါ ဆင္းရဲပင္ပန္းလုိ႕ အနာ၊ အဖ်ားရွိျပီးလာတ့ဲ အခါ ေပေတျပီး မေနပဲ ျမိဳ႕ တက္ျပီး ေဆးကုသမႈခံယူပါ၊ ငါရွင္တုိ႕လုိ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္တ့ဲ သူမ်ားကုိ ေစာေစာစီး စီး ေသခြင့္ မေပးႏုိင္ဘူး။

ႏွစ္- ဘ၀မေသေစနဲ႕ ဆုိတာက အရွင္ဘုရားတုိ႕ တပည့္ေတာ္တုိ႕ရရွိထားတ့ဲ ရဟန္းဘ၀ဆုိတာ အေသ အင္မတန္ လြယ္ပါတယ္။ ေတာင္တန္းေဒသေတြေရာက္ေတာ့ ငါဘုရင္ပဲ၊ ငါမင္းပဲဆုိျပီး ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး အေနနဲ႕ မသင့္ေတာ္တ့ဲ အျပဳ အမူူမ်ိဳးေၾကာင့္ မိမိတုိ႕ ရရွိထားတ့ဲ ရဟန္းဘ၀ကုိ မေသပါေစနဲ႕ဘုရား။

သုံး- နာမည္မေသေစနဲ႕ ဒါကေတာ့ ကုိယ္ထမ္းေဆာင္ရမယ့္ေနရာဌာနေရာက္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ မတည့္၊ သာသနာ့ညီေတာ္၊ ေနာင္ေတာ္မ်ားနဲ႕ အဆင္မေျပ၊ ထင္ရာစုိင္းျပီး ကုိယ္က်ရာတာ၀န္ လစ္ဟင္းကာ သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္ဆုိတ့ဲ နာမည္လည္း မေသပါေစလုိ႕ တပည့္ေတာ္မ်ား က ေျပာၾကား အားေပးလုိပါတယ္။

ဤသုိ႕ျဖင့္ တန္ဖုိးရွိလွေသာ အမွာစကားမ်ားကုိ ရင္၀ယ္ထားလွ်က္ျဖင့္ ေတာင္ျပာတန္းကုိ ထြက္ခ့ဲရသည္။ တစ္ႏွစ္တာရဲ႕ အေအးဆုံးလဆုိႏုိင္ေသာ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ေတာင္တန္းေျမကုိ အေျခခ်ခ့ဲရသည္။

တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားစာကုိ ျမိဳ႕နယ္သာသနာေရးဌာနတြင္ လက္မွတ္ထုိးျပီး မွတ္တမ္း တင္ရသည္။ ဤဌာနတြင္ သူ႕ကုိေတြ႕ခ့ဲရသည္။ သူကားျမိဳ႕နယ္ သာသနာေရး ဌာန လက္ေထာက္ စာေရးျဖစ္သည္။ 

ေတာင္ျပာတန္းမွ မွတ္တမ္းငယ္

ေအာ္..၊ ဦးဇင္း၊ တပည့္ေတာ္ မႏၱေလးျမိဳ႕သာသနာတကၠသုိလ္ေက်ာင္းဆင္းတစ္ေယာက္ပါ၊ ထမံသီမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခ့ဲဖူးပါတယ္။ အခုေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႕ သိတ့ဲအတုိင္းပဲ အေျခအေနအရ လူ၀တ္လဲျပီး သာသနာ့ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနဆဲပါဘုရား၊ ဘာမွမပူပါနဲ႕၊ တပည့္ေတာ္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ကူညီေပးပါ့မယ္ ဘုရား။

မွတ္မိေနပါေသးတယ္ဘုရား၊ ဦးဇင္းတုိ႕လုိပဲ ေတာင္တန္းေဒသ စျပီးၾကြရေတာ့၊ မယ္ေတာ္ၾကီးက မွာရွာတယ္။

မ်က္ရည္အရႊဲသားနဲ႕ေပါ့ဘုရား၊ ဦးဇင္း ေတာင္တန္းေဒသဆုိတာ အခ်ိဳစားခ်င္ေပမယ့္ အခ်ဥ္ရတတ္ တယ္၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနခ်င္ေပမယ္၊ ခုိက္ခုိက္တုန္ေအးေနတတ္တယ္။ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းရမယ့္ လူေတြကလည္း ရုိးသားၾကတယ္လုိ႕ ၾကားဖူးေပမယ့္ ေရာက္ခါစဆုိေတာ့ အေနစိမ္းျပီး တစ္စိမ္း ဆန္ေနၾကမယ္။ ေရာဂါဘယ မ်ားလဲ ျဖစ္တတ္သတ့ဲဦးဇင္းရယ္၊ 

ဒါေပမယ့္ အေမကေတာ့ မပူဖူးေနာ္ ဦးဇင္း၊ ဘာလုိ႕ဆုိေတာ့ ဦးဇင္းက ငယ္ေတာ့တာမွ မဟုတ္တာ၊ သာသနာျပဳရာမွာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႕ လုိရာခရီးျပီးေျမာက္ပါေစလုိ႕ပဲ တပည့္ေတာ္မ ကေတာ့ ဆုေတာင္းပါတယ္တ့ဲဘုရား။

အဲဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္က ႏႈတ္မထြက္ေပမယ့္ “ေပးတ့ဲ ဆုနဲ႕ျပည့္ပါေစ အေမ”လုိ႕ ဆုေတာင္းခ့ဲဖူးပါတယ္။

ဘ၀ဆုိတာ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ခြင့္ မရတတ္တ့ဲ သေဘာကုိ ဦးဇင္းတုိ႕လဲ သေဘာေပါက္ေလာက္ျပီးပါျပီ၊ တပည့္ေတာ္ တာ၀န္က်တ့ဲရြာေလးမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း ပါရမီကုန္တယ္ပဲ ရုိးရုိးေျပာၾကပါစုိ႕။ ဘ၀ေျပာင္း ရမယ့္ ကိန္းၾကဳံလာပါတယ္။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္လည္း ခ်ျပီးပါျပီ၊ ေအာက္ရပ္ေအာက္ရြာျပန္ျပီး ဘြဲ႕လက္ခံယူမယ္၊ ျပီးရင္ ဒီေတာင္တန္းကုိျပန္လာျပီး လူထြက္မယ္ေပါ့ဘုရား၊

ေအာင္ရပ္ေအာက္ရြာတုန္း အေမ့ဆီသြား ပါေသးတယ္။ မယ္ေတာ္ၾကီးကုိေတာ့ ေတာင္တန္းျပန္ လူထြက္ မယ္ လုိ႕ ဘယ္ေျပာရက္မလဲ ဦးဇင္းရယ္၊

ဒကာမၾကီး၊ ဦးဇင္း ေတာင္တန္းမွာ မျပီးျပတ္ေသးတ့ဲ အလုပ္မ်ားရွိေနလုိ႕ တစ္ႏွစ္ထပ္တုိးထမ္းေဆာင္ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္လုိ႕ ေျပာရတာေပါ့၊ ဒီေတာ့ မယ္ေတာ္ၾကီးက မေျပာင္းလဲတ့ဲ ဆုေတာင္း စကား ေတြေျပာတာေပါ့။

မယ္ေတာ္ၾကီး ဆုေတာင္း စကားေတြဆုံးေတာ့၊ တပည့္ေတာ္က တစ္ခုပဲေျပာလုိက္ပါတယ္။ ရင္ထဲကေပါ့၊  “ေပးတ့ဲဆုနဲ႕ျပည့္ပါေစ အေမ”လုိ႕ေပါ့ဘုရား။

 ေတာင္ျပာတန္းဘ၀ အမွတ္တရ

အခုေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႕ ျမင္တ့ဲ အတုိင္းပဲ လူ၀တ္လဲ၊ သားနဲ႕ မယားနဲ႕ ေလာကတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေန ရတယ္ေပါ့ဘုရား။ အေမ့ကုိ ျမင္ေယာင္မိတယ္။ တပည့္ေတာ္လူထြက္တာ အေမဘယ္သိအုံးမလဲဘုရား။

ဘာပဲေျပာေျပာ ေနာက္ထပ္ၾကြေရာက္လာမယ္ ဦးဇင္းမ်ားကုိ ေလွ်ာက္ထားခ်င္တာကေတာ့ တပည့္ေတာ္ လုိ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဦးဇင္းတုိ႕ ၾကြလာေတာ့လဲ ဦးဇင္းတုိ႕ မယ္ေတာ္ၾကီးမ်ားက “သြားလမ္းသာလုိ႕ လာလမ္းေျဖာင့္ပါေစ၊ ခလုတ္ မထိ၊ ဆူးမညိပဲ လုိရာခရီးျပီးေျမာက္ပါေစ”ဆုိတ့ဲ ရုိးသားလွတ့ဲ ဆုေပး မ်ိဳးေတာ့ ႏႈတ္က ထြက္ျပီး မေပးေတာင္မွပဲ အေမတုိ႕ရင္ထဲရွိေနၾကမွာပါဘုရား။

တပည့္ေတာ္လုိ႕ေတာ့ အေမ့ ဆုေပးကုိ “ေပးတ့ဲဆုနဲ႕ျပည့္ပါေစ အေမ” မညာမိၾကပါေစနဲ႕ လုိ႕ ေလွ်ာက္ ထားခ်င္ ပါတယ္ဘုရား။

ခ်င္းတြင္းျမစ္ရုိးတြင္ တိမ္ညိဳမည္းႏွင့္ ေဆာင္းႏွင္းတုိ႕ေရာေထြးကာ မုိးသီးမုိးေပါက္မ်ား အျဖစ္ ျပိဳဆင္း လာသည္။ ကမ္းတစ္ဘက္သုိ႕ ကူးျဖတ္လာေသာ ငွက္ငယ္တစ္အုပ္သည္ ျမစ္လည္တြင္ ေသာင္ထြန္းေသာ ကၽြန္းေလးေပၚ သုိ႕ ထုိးဆင္းသြားၾကသည္။

ငွက္ငယ္တစ္အုပ္သည္ တစ္ဘက္ကမ္းသုိ႕ မေရာက္ေတာ့ျပီ။ တိမ္မည္းညိဳႏွင့္ ေဆာင္းႏွင္းတုိ႕ ေရာေထြး ကာ ပုံရိပ္သည္ ေ၀း၀ါးသြား ေတာ့သည္။

ရုတ္တရက္ စိတ္ထဲတြင္ ေပၚလာေသာ ..

၁။ အသက္ မေသေစနဲ႕၊

၂၊ ဘ၀မေသေစနဲ႕၊

၃၊ နာမည္ မေသေစနဲ႕ဟုသာ ေရရြတ္မိသည္။ 

.......................................................................

( ေတာင္ျပာတန္းမွ၊ ျမိဳ႕နယ္၊ သာသနာေရး အရာရွိ၊ ကုိရဲ၀င္းသုိ႕ အမွတ္တရ)။ 

သီလ ပညာ

ယတၳ သီလံ တတၳ ပညာ၊ ယတၳ ပညာ တတၳ သီလံ၊

သီလ၀ေတာ ပညာ၊ ပည၀ေတာ သီလံ။

သီလပညာဏဥၥ ပန ေလာကသၼိ ံ အဂၢမကၡာယတိ။

( ေသာဏဒ႑သုတၱ)

အၾကင္သူ၌ သီလရွိ၏၊ ထုိသူ၌ ပညာရွိပါသည္။

အၾကင္သူ၌ ပညာရွိ၏၊ ထုိသူ၌ သီလရွိပါသည္။

သီလရွိေသာ သူအား ပညာရွိပါ၏။

ပညာရွိေသာ သူအား သီလရွိပါ၏။

သီလႏွင့္ ပညာကုိ ေလာက၌ အျမတ္ဆုံးဟု ဆုိအပ္ပါသည္။

သမုိင္းလွေသာ ဗုဒၶ၀င္ဇာတ္ေတာ္မ်ားသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီး၏ နက္ရႈိင္းေသာ အတြင္းပုိင္းတြင္ နစ္၀င္လ်က္ ရွိသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ စာေပ၊ ကဗ်ာ၊ ဘာသာစကားမ်ားကုိ ဗုဒၶဘာသာ၏ အရွိန္က ၾကီးမားစြာလႊမ္းမုိးထား ႏုိင္သည္။ အႆေဂါသသည္ ကဗ်ာ၊ နီတိ၊ ျပဇာတ္ဆရာၾကီးမ်ားျဖစ္သည့္ ကာလီဒါသ၊ ဘာဘ၊ စာဏက် တုိ႕ထက္ ေရွးဦးစြာ ကဗ်ာ၊ ျပဇာတ္၊ နီတိ၊ ဒႆနမ်ား စြာကုိ ေရးသားခ့ဲသူသည္ ဗုဒၶသာ၀က တစ္ဦးျဖစ္သည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ အႏုလက္ရာ၊ ရသ၊ ကဗ်ာႏွင့္ အေတြး အေခၚမ်ားကုိ ဦးေဆာင္ခ့ဲသူဆုိႏုိင္သည္။

သူသည္ ေအ ဒီတစ္ရာစု၊ သုိ႕မဟုတ္ ဘီ စီေႏွာင္းပုိင္းတြင္ ေပၚထြန္းခ့ဲသူ ျဖစ္သည္။

Sakyamini Buddha was certainly the greatest man to have been born in India, and the contribution of his teachings towards Indian history and culture was perhaps greater than that of Brahmanism.

သက်မုနိဗုဒၶသည္ အမွန္အားျဖင့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ ေမြးဖြားခ့ဲေသာ အၾကီးအျမတ္ဆုံး လူသားျဖစ္ သည္။ ျမတ္ဗုဒၶ ၏ လမ္းညႊန္ခ်က္ျဖစ္ေသာ တရားေတာ္မ်ား၏ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ သမုိင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈတုိ႕ အတြက္ အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈသည္ ျဗဟၼဏအယူ၀ါဒထက္ ပုိမုိၾကီးျမတ္သည္ဟုဆုိႏုိင္ေကာင္းသည္။

အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ အတိတ္သမုိင္းေၾကာင္းျပန္ေျပာင္းေလ့လာသူမ်ားက ဤက့ဲသုိ႕ဆုိခ့ဲၾကသည္။

ျဗဟၼဏအယူ၀ါဒသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာထက္ေစာျပီး အိႏၵိယတြင္ေပၚေပါက္သည္။ တဆင့္ခ်င္းတုိးတက္လာေသာ ဘာသာ၀ါဒျဖစ္သည္။ က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာကုိ ဆရာ( ဂုရု) ၾကီးေပါင္းမ်ားစြာက ေရးသားဖြင့္ ဆုိခ့ဲၾက သည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ေရးသားခ့ဲၾကသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ လက္ထက္ေတာ္တြင္ ျဗဟၼဏၾကီးေ၀ရဥၹ၊ ကုဋဒႏၱ၊ ေပါကၡသာတိတုိ႕က့ဲသုိ႕ေသာ ျဗဟၼဏၾကီးမ်ားသည္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ႏွင့္ လာေရာက္ျပီး

ျဗဟၼဏ၀ါဒေရးရာမ်ားကုိ ေဆြးေႏြးၾကသည္။

ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဇာတ္စနစ္၊ ယဇ္ပူေဇာ္၊ ပူဇာေတးဖြဲ႕ျခင္းအားျဖင့္ မျပည့္စုံေသာ ျဗဟၼဏမ်ား၏ အယူ၀ါဒမ်ား ကုိ သီလ၊ ပညာ တုိ႕ျဖင့္ အထြတ္တပ္ထားေသာ မဇၥ်ိမလမ္းစဥ္ျဖင့္ ခ်ိန္ထုိးျပခ့ဲသည္။

လူတစ္ဦးတြင္ သီလ၊ ပညာထက္ပုိမုိျမင့္ျမတ္ေသာ အရာမရွိေၾကာင္းႏွင့္ မဇၥ်ိမလမ္းစဥ္သည္ သီလ၊ ပညာျဖင့္ ဖြဲ႕စီထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပခ့ဲသည္။ ဇာတ္စနစ္ကုိပယ္သည္။ ေဒ၀တာမ်ားကုိ ပူဇာေတးဖြဲ႕သီေနရုံရုံ သက္သက္ျဖင့္ လြန္ေျမာက္မႈမရႏုိင္ေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။ တည္ေထာင္က တည္းကပင္ အႏုိင္ယူလာခ့ဲ သည္ဆုိႏုိင္ေသာ ဗုဒၶ၀ါဒသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီးတြင္ ခုိင္ခုိင္ျမဲျမဲ အျမစ္တြယ္ေနျခင္းမွာ အံ႔ၾသဖြယ္မဟုတ္ေတာ့။ သီလ၊ ပညာ ဟူေသာ စနစ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕သီထားေသာ ဗုဒၶလမ္းစဥ္သည္ ျဗဟၼဏ၀ါဒထက္ အက်ိဳးပုိမုိသက္ေရာက္ သည္ဟုဆုိျခင္းသည္ မွန္ကန္သည္။

စာေပအေနအားျဖင့္လည္း ပါဠိဘာသာသက္သက္သာမက သကၠတျဖင့္လည္းထြန္းေတာက္ ေအာင္ေဖာ္

ေဆာင္ႏုိင္ခ့ဲသည္။ ေျမာက္ပုိင္း ဗုဒၶဘာသာသည္ ျဗဟၼဏၾကီးမ်ား အေလး အျမတ္ထားေသာ သကၠတျဖင့္ ဗုဒၶ၀စနမ်ားကုိ ေရးသားဖြင့္ ဆုိခ့ဲၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္က ဗုဒၶ၀ါဒမည္ မွ်ၾကီးမားခ့ဲေၾကာင္းကုိ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ လူဦးေရ သုံးပုံပုံ ႏွစ္ပုံသည္ ဗုဒၶ လမ္းစဥ္ကုိလုိက္နာက်င့္ သုံးခ့ဲၾကသည္ဟု ကမၻာသိ ဒႆနပညာရွင္ သိေ၀ကာနႏၵက ဆုိခ့ဲသည္။

အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ အႏုပညာလက္ရာ အေနအားျဖင့္ ေရွးအက်ဆုံးလက္ရာမ်ားသည္ ဗုဒၶ၀င္ႏွင့္ သက္ဆုိင္ခ့ဲ သည္။ ပညာေရး အတြက္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳခ့ဲသည့္ အခန္းက႑တြင္ ဗုဒၶတကၠသုိလ္ၾကီးမ်ား ထူေထာင္ ျခင္းက သက္ေသခံ လ်က္ရွိသည္။ စစ္ျပဳျပီးမွ အႏုိင္ရေအာင္ျမင္ေသာ ေနာက္ေပါက္ ဘာသာတရားမ်ား ေပၚထြန္း လာေသာအခါ ဗုဒၶလမ္းစဥ္သည္ သီလ၊ ပညာႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကုိ ျမတ္ႏုိးေသာ လူသားၾကီးတုိ႕ ႏွလုံးသားတြင္ ပုိမုိထင္ရွားလာသည္။

ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ေက်ာ္ေက်ာ္အတြင္း ဘာသာေရးေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ လူ႕အသက္ေပါင္း သန္းေပါင္း မ်ားစြာ အသတ္ခံရျပီးမွ ေအာင္ပြဲဆင္ နယ္ေျမလုလာျခင္းမ်ာကုိ မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႕ လုိက္ရေသာ အခါ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ေျခာက္ရာေက်ာ္သက္တန္း အတြင္း ဘာသာေရး အမည္ခံျပီး ေသြးတစ္ စက္ ေျမမက်ခ့ဲေသာ ဗုဒၶ လမ္းစဥ္သည္ အႏႈိင္းမ့ဲျဖစ္လာသည္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုိလားေသာ လူသားမ်ား သည္ ဗုဒၶလမ္းစဥ္ကုိ တပူတျပင္း ရွာေဖြလ်က္ရွိသည္။

ဗုဒၶလမ္းစဥ္သည္ သီလ၊ ပညာႏွစ္ပါးကုိ အထြတ္ထားျပီး ျငိမ္းခ်မ္းျခင္း အစစ္ကုိ ရွာေဖြသည္။

ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာတည္းဟူေသာ ေလာကကုိ လွေစေသာ သေဘာတရားမ်ားျဖင့္

အျငိမ္းဓာတ္မရမီလူပီပီေနႏုိင္ေရး အတြက္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္မ်ားကုိ ညႊန္ျပေတာ္မူခ့ဲသည္။

Today India is again appearing on the Buddhist map of the world.

Indians are awakening to their Buddhist past.

ယေန႕အိႏၵိယႏုိင္ငံသည္ ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာ ေျမပုံကားခ်ပ္ေပၚတြင္ တစ္ဖန္ေပၚထြက္လာျပန္ျပီ၊

အိႏၵိယႏုိင္ငံသားမ်ားသည္ သူတုိ႕၏ ဗုဒၶဘာသာဆုိင္ရာအတိတ္မွ သမုိင္းအသိဉာဏ္မ်ား ႏုိးထခ့ဲျပီ။

အမိေျမ အလြမ္းေျပ

ေတာင္ပုိင္း ျဒာဗီဒီယန္တုိ႕ နယ္ေျမ

ခရီးတုိင္းသည္ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းပါ၊ သုိ႕ေသာ္ အေပ်ာ္ခရီး မဟုတ္ေပမယ့္ ေက်နပ္စရာေလးျဖင့္ ၾကဳံရေသာ အခါ ၾကည္ႏူးရပါသည္။ အမိေျမႏွင့္ မနီးေသာ အျခားႏုိင္ငံတြင္ အမိေျမေၾကာင္း ေျပာပါလွ်င္ ရင္ခုန္ပါသည္။ ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ဦး အထံမွ မဂၤလာပါဟုေျပာလွ်င္ ဘယ္လုိတုံ႕ျပန္ရမည္ မသိေအာင္ ၾကည္ႏူးပါသည္။

ထုိ႕အတူ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႕ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ ႏုိင္ငံျခားသာ ခရီးသြားမ်ားသည္လည္း သူတုိ႕ ဘာသာ စကားျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ပါလွ်င္ ၀မ္းသာတတ္ၾကသည္။ ျပံဳးေပ်ာ္ၾကည္ႏူးၾကသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ ငံၾကီး သည္ ျပည္နယ္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ တည္ေထာင္ထားေသာ ကမၻာ့လူဦးေရ ဒုတိယ အမ်ားဆုံးႏုိင္ ငံၾကီးျဖစ္ သည္။ ဘာသာ စကား အမ်ိဳးေပါင္း ေထာင္ေပါင္းခ်ီရွိေၾကာင္းသိရသည္။

ဓေလ့ထုံးစံမ်ားလည္း ေပါမ်ားၾကြယ္၀ေၾကာင္း ဂုဏ္ယူေျပာဆိုၾကသည္။ လူတုိ႕စိတ္ကုိ ထိန္းေၾကာင္းေပးရာ ဘာသာတရားမ်ားစြာလည္း ထြန္းကားသည္။ မိမိႏုိင္ငံ အတြင္းသာ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာျပည့္စုံေနသည္ မဟုတ္၊ အာရွတုိက္တစ္တုိက္လုံးနီးပါးသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီး၏ ဘာသာတရား၊ ဘာသာစကား၊ အႏုလက္ရာ၊ ခံစားမႈ၊ သုခုမစသည္ျဖင့္ ဆက္စပ္ေနသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။

အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီး၏ သမုိင္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ အေၾကာင္းကုိ ေကာင္းေကာင္းနားလည္လုိလွ်င္ ျပင္ပကမၻာသုိ႕ ခဏထြက္ၾကည့္လုိက္ပါဟု ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ေနရူးေျပာဆုိဖူးသည္။ ထုိက့ဲသုိ႕ ခုိင္မာေသာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ၊ အမ်ားေလးစားအားက်ရေသာ အိႏၵိယႏုိင္ငံယဥ္ေက်းမႈကုိ ဗုဒၶဘာသာက အဓိကေက်ာ္ေထာက္ေနာက္ခံျပဳ ထား သည္ ဆုိလွ်င္ သမုိင္းဆရာမ်ား မျငင္းဆုိၾကပါ။

ေလာေလာဆယ္ အေျခ အေနကုိ ရုတ္တရက္ မသုံးသပ္ပဲ၊ အတိတ္ သမုိင္းတုိ႕ကုိ ျပန္လွန္လုိက္ လွ်င္ ေရႊေရာင္ ေခတ္သည္ ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္ႏွင့္ အေသာကမင္းတုိ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ရာ ကာလမ်ားကုိ ညႊန္းဆုိၾကသည္။

ေတာင္ပုိင္း၊ ေျမာက္ပုိင္းအားျဖင့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံၾကီးကုိ သတ္မွတ္ေျပာဆုိၾကသည္။ ေတာင္ပုိင္း သည္ျဒာဗီဒီ ယန္ တုိ႕ေဒသျဖစ္သည္။ တမီးနာဒူးျပည္နယ္၊ ေကရလျပည္နယ္၊ ကာနာတကျပည္နယ္၊ အႏၵရာ ပရာဒတ္ျပည္နယ္ တုိ႕ကုိ ဆုိလုိသည္။ လူမည္းမ်ားဟု ဆုိၾကသည္။ သမုိင္းေၾကာင္းျပန္ေရာက္ပါ လွ်င္ ျဒာဗီဒီယန္တုိ႕သည္ ဌာေနတုိင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းသမုိင္းရွိသည္။

ေျမာက္ပုိင္းအာရယန္တုိ႕ေဒသတြင္ တစ္တာကာလ ေနထုိင္ျပီးေနာက္၊ ေတာင္ပုိင္းေဒသသုိ႕ ခရီးဆက္ခ့ဲ ရသည္။ အေပ်ာ္ခရီး မဟုတ္ပါ။ ေက်ာင္းတက္ရန္ မုိင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီလာခ့ဲရျခင္းျဖစ္သည္။ 

 အနမလုိက္ တကၠသုိလ္ အမွတ္တံဆိပ္

 ခ်င္းႏုိင္းျမိဳ႕ေလးမွ ငါးနာရီခန္႕ဆက္လက္ေမာင္းႏွင္ရေသာ ေတာင္ဘက္ပုိင္းရွိ ခ်စ္းဒမ္းပဒမ္း( Chidambaram city) ျမိဳ႕ေလးသုိ႕ မနက္ခင္းမုိးဖြဲဖြဲတြင္ ထြက္ခ့ဲရသည္။ ကားလမ္းေဘး၀ဲယာ မ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံက့ဲသုိ႔ပင္ ရွိသည္။ မန္းက်ီးပင္တန္မ်ားကုိ ျမင္ရသည္။ 

ပင္လယ္ႏွင့္ နီးေသာေၾကာင့္ ခုိင္ခန္႕ေသာ ေရဒဏ္ခံသစ္ပင္ ျပန္႕ျပန္႕ေတာၾကီးမ်ားကုိ ျမင္ရသည္။ မနက္ကုိးနာရီခန္႕တြင္ လမ္းတစ္ေနရာတြင္ မနက္စာ စားၾကသည္။ စားေသာက္ဆုိင္မွ ထြက္ျပီး အျပင္သုိ႕ ခဏထြက္ကာ လက္ဘက္ရည္( ကုလားေခၚ ခ်ေရ) ေသာက္ေနစဥ္ လူတစ္ေယာက္အနားသုိ႕ေရာက္လာ သည္။ ျပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံအေၾကာင္းမ်ားကုိေမးသည္။ လြယ္အိပ္တြင္ပါ ေသာ ျမန္မာစာလုံးမ်ားကုိ လက္ညွိဳးထုိးျပသည္။

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ၾကည္ျမင္တုိင္တြင္ေနခ့ဲဖူးေၾကာင္း၊ သူ႕အသက္ ဆယ့္ေလးႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ က ျပန္လာ ခ့ဲေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ပုိ၍ထားျခားသည္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ၏ ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္း ကမၻာမေၾက ကုိဆုိျပျခင္းျဖစ္သည္။ အေပ်ာ္ခရီး မဟုတ္ေပမယ့္ ရင္ထဲ လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲၾကည္ႏူးမိသည္။

ဤသုိ႕ျဖင့္ ခ်စ္ဒမ္ပဒမ္းျမိဳ႕ေလးရွိ အနမလုိက္( annamalai university) တြင္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ျပီး ေက်ာင္း နဲ႕နီး ေသာ ေနရာတြင္ တည္းခုိရန္ အိမ္ရွာရျပန္သည္။ တကၠသုိလ္ႏွင့္နီးေသာ ရပ္ကြက္တြင္ အိမ္တစ္ လုံးငွားလုိက္ၾက သည္။ ေနာက္ေန႕တြင္ အိမ္ရွင္မိသားစုေရာက္လာသည္။ 

 ျဒာဗီဒီယန္မ်ားႏွင့္ အမွတ္တရ

ထူးျခားသည္မွာ အိမ္ရွင္၏ အေဖသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေဒးဒရဲျမိဳ႕တြင္ ေမြဖြားသူျဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေပး သျဖင့္ ၾကည္ႏူးရျပန္သည္။ သူ႕အသက္ ခုႏွစ္ခန္႕က အိႏၵိယႏုိင္ငံသုိ႕ ျပန္လာခ့ဲေၾကာင္းေျပာျပသည္။ လက္အုပ္ တစ္ခ်ီခ်ီ ျဖင့္ ဘုရားၾကီးတစ္ဆူကုိ ပတ္ျခာလွည့္ျပီး ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ဆြမ္းေလာင္းသည္ ကုိ ျမင္ဖူးေၾကာင္း ေျပာျပ သျဖင့္ အတုိင္း မသိၾကည္ႏူးရသည္။

အမိေျမကုိ အလြမ္းေျပေျပာမိၾကသည္။ 

ဘဂၤလားပင္လယ္ျပင္ကုိျဖတ္သန္းျပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႕ လာခ့ဲေၾကာင္းေျပာျပသည္။ လြတ္လပ္ေရးရေသာ အခါ ျမန္မာႏုိင္ငံသား မဟုတ္သူမ်ား ကုိ ျပန္ပုိ႕ရာ တြင္ ျပန္လာခ့ဲေၾကာင္း စကားစပ္မိတုိင္းေျပာမိၾကသည္။

စကားေျပာတုိင္း ဘုန္းၾကီး၊ ဘုန္းၾကီးဟု ထည့္ထည့္ေျပာတတ္သည္။ ကုလားစကားတတ္သည္။ 

ဟိမ၀ႏၱာ ဂဂၤါ ယမုံနာႏွင့္ ျမစ္မင္း ဧရာ၀တီ

 ဟိမ၀ႏၱာေတာင္တန္း

အိႏၵိယႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းတြင္ ဂဂၤါျမစ္၊ ယမုံနာျမစ္၊ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္တန္းတုိ႕ကုိ ထည့္သြင္း ဖြဲ႕ဆုိသည္။ ဗုဒၶပိဋကတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ဂဂၤါျမစ္သည္ ေနရာက်ယ္သည္။ ယမုံနာျမစ္ကုိ ရံခါေတြ႕ႏုိင္သည္။ ဂဂၤါ တြင္ ေမ်ာပါ လာေသာ သစ္တုံးၾကီးကုိ တစ္ခုကုိ ဥပမာေပးျပီး ခႏၶာ၊ ေလာက၊ ေလာကုတၱရာ တရားမ်ားႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ ေပါင္းျပလွ်က္ ဒါရုကၡေႏၶာပမာ သုတ္ကုိေဟာၾကားသည္။

ဂဂၤါကမ္းေျခက သဲစုမကပြင့္ေတာ္မူၾကေသာ ဘုရားရွင္တုိ႕ ဟူေသာ စကားသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာ တုိင္း နီးပါးသိၾကသည္။ ဂဂၤါသည္ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္တန္းၾကီးမွ စီးဆင္းသည္။ 

 ဂဂၤါျမစ္ကမ္းႏွင့္ ဗာရာဏသီ

ဂဂၤါျမစ္ၾကီးသာမဟုတ္ အာရွတုိက္ တစ္တုိက္လုံး နီးပါးရွိ ျမစ္အေပါင္းတုိ႕သည္ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္တန္းၾကီး မွ ျဖာထြက္ စီးဆင္းၾကသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံၾကီး၏ အရွည္ဆုံးႏွင့္ ပဓာန အက်ဆုံးျဖစ္ေသာ အသက္ေသြးေၾကာ ျမစ္မင္းဧရာႏွင့္ အေနာက္ဘက္ေတာင္တန္းမ်ားအၾကားက ခ်င္းတြင္းျမစ္တုိ႕သည္ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္တန္းဆီမွ ျမစ္ဖ်ားခံစီးဆင္းၾကသည္။

တရုတ္ႏုိင္ငံၾကီး၏ အရွည္ဆုံးျဖစ္ေသာ ယန္ဇီျမစ္ၾကီးသည္ ဟိ၀မႏၱာေတာင္တန္းၾကီးမွ အေျခခံသည္။ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံေျမာက္ဘက္တစ္ခုိရွိ ေတာင္ေၾကာၾကီးသည္ ေဆာင္းတြင္ ႏွင္းတုိ႕ ေဖြးေဖြးလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ ေတာင္

တန္းၾကီး တစ္ခုလုံး ႏွင္းဖုံးေနတတ္သည္။

ေႏြလရာသီမ်ားတြင္ ေနပူရွိန္ေၾကာင့္ ႏွင့္ခဲတုိ႕ အေရေပ်ာ္ကာ ေတာင္ေစာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေဖာက္ထြက္ယုိ စီးသြားၾကေသာ ႏွင္း တုိ႕ျဖင့္ ေ၀ေနတတ္သည္။ မုိးလရာသီမ်ားသည္ ေကာင္းကင္း တစ္ခုလုံး ျပဳိဆင္း လာေသာ တိမ္ညိဳမည္းတုိ႕မွ မုိးေရေပါက္တုိ႕သည္ ေနရွိန္ဒဏ္ေၾကာင့္ ျပိဳဆင္း သြားၾကေသာ ေတာင္တန္း ခ်ိဳင့္၀ွမ္းၾကီး မ်ားကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးေနသလုိရွိသည္။ မုိးေရသည္ ႏွင္းက်န္တုိ႕ႏွင့္ေရေထြးကာ စိမ့္စိမ့္ ေအးေတာ့သည္။

အေလာင္းေတာ္ျမတ္ေတာ ထြက္ေတာ္မူလာစဥ္က ဂဂၤါျမစ္ကုိ အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖတ္သန္းျပီး ယမုံနာျဖစ္စီး ဆင္းရာ မဂဓတုိင္းသုိ႕ေရာက္လာသည္။ ေနရဥၹရာျမစ္ကမ္း အနီးတစ္၀ုိက္ လွည့္လည္ေတာ္မူလွ်က္ သစၥတရားရွာ ေဖြသည္။ ဂဂၤါျမစ္ကုိ ျဖတ္သန္းျပီး ေမြးရပ္ထံ ကပိလ၀တ္သုိ႕ ျပန္ၾကြသည္။ 

 ယမုံနာျမစ္ကမ္းမွ ျမင္ရေသာ တပ္ဂ်္မဟာ

ဘုရားရွင္ေနာက္ဆုံးပုိင္း ဘ၀တာကာလမ်ားကုိ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းႏွင့္ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္တန္းၾကီးတုိ႕ကုိ အမွီျပဳေန ထုိင္ၾကေသာ လူ အမ်ားအား ျငိမ္းခ်မ္းေရး တရားေဟာၾကားလွ်က္ ကုန္ဆုံးေစေတာ္မူခ့ဲသည္။

ျမတ္ဗုဒၶသာလွ်င္မဟုတ္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ဇာတိဖြားသူေတာ္စင္ မွန္သမွ်သည္ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းတြင္ ပူဇာေတးဖြဲ႕ၾက သည္။ ဟိႏၵဴဘာသာရုိးရာအရ လူတစ္ဦးေသဆုံးလွ်င္ ဂဂၤါတြင္ ေမွ်ာလုိက္ၾကသည္။ ျမစ္ေရယဥ္ တြင္ ေမ်ာပါသြားေသာ ခႏၶာကုိယ္သည္ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ထြတ္မွသည္ ျဗဟၼျပည့္သုိ႕ေရာက္ေၾကာင္း ယူဆၾကသည္။ ဂဂၤါျမစ္တြင္ အျပစ္ေဆးေၾကာသူတုိ႕ကုိ ယေန႕တုိင္ေတြ႕ႏုိင္သည္။

ဟိႏၵဴဘာသာ အတြက္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ျမစ္ holy river ျဖစ္သည္။ ထုိဂဂၤါျမစ္ႏွင့္ ယမုံနာကုိ ေတးဖြဲ႕ လုိက္ေသာ ဘဂၤါလီ စာဆုိၾကီး ရာဘင္ျဒာနတ္သ္ ဒဂုိးသည္ ဗုဒၶဘုရား၏ ဇာတ္လမ္းမ်ားကုိ သိသည္။ ျမတ္ဘုရားကုိ ဦးညြတ္သည္။ အိႏၵိယႏုိုင္ငံမွ ေပၚေပါက္သမွ်ဇာတ္လမ္း မဟာမ်ားကုိ ဂဂၤါျမစ္ၾကီး သိသည္။

 ဂဂၤါျမစ္ အတြင္း ေရခ်ိဳးဆင္းသူမ်ား

ျမတ္ဗုဒၶ၏ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္လွမ္းၾကြခ့ဲေသာ ေျခေတာ္ရာမ်ားကုိ ဂဂၤါျမစ္ၾကီးတြင္ ေျခရာခံႏုိင္ပါေသး သည္။

ေဆာင္း၊ ေႏြ၊ မုိး သုံးရာသီလုံး ႏွင္းဖုံးေနတတ္ေသာေၾကာင့္ ဟိမ၀ႏၱာ- ႏွင္းမ်ား အျမဲတမ္း ရွိေနေသာ ေတာင္တန္းဟု ပါဠိဘာသာအားျဖင့္ သိၾကသည္။ 

 အမိေျမမွ ျမစ္မင္းဧရာ၀တီႏွင့္ ေလွငယ္ရွင္

ဂဂၤါျမစ္ကုိ ျဖတ္သန္းရတုိင္း၊ 
ဟိမ၀ႏၱာေတာင္တန္းၾကီးကုိျမင္ရတုိင္း၊ 
အမိေျမက ျမစ္မင္း ဧရာ၀တီျမစ္ႏွင့္ ခ်င္းတြင္းျမစ္၊ 
အေနာက္ဘက္ကေန အမိေျမကုိ ကာရံထားေသာ ရခုိင္ေတာင္တန္း၊ 
အေရွ႕ဘက္ ကုန္းေျမျမင့္က ရွမ္းေတာင္တန္း တုိ႕ကုိ ဘယ္ေသာ အခါမ်ားမွ 
အမိေျမႏုိင္ငံေတာ္ေတး သြားတြင္ နားဆင္ ခြင့္ရမည္ မသိႏုိင္ပါ။ 

ခ်စ္တတ္ရမယ္

ဗုဒၶသာသနာေတာ္တြင္ ေတာင္ပုိင္း အေျခစုိက္ သာသနာျပဳရာ ဌာနသည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ျဖစ္သည္။ ဘုရင္ ဗိမၺိသာရမင္းသည္ ဘုရားရွင္အားေက်ာင္း ေဆာက္လွဴဒါန္းသည္။ ၀ါေတာေက်ာင္းဟု နာမည္ထင္ရွား သည္။ ထုိေက်ာင္းတြင္ ဒုတိယ၊ တတိယ၊ စတုတၳ၊ တစ္ဆယ့္ခုႏွစ္၀ါႏွင့္ ႏွစ္ဆယ္ေျမာက္၀ါ အားျဖင့္ ငါး၀ါတုိင္တုိင္ သီတင္းသုံးေတာ္မူသည္။

ေျမာက္ပုိင္း အေျခစုိက္ သာသနာျပဳဌာနမွာ သာ၀တၳိျမိဳ႕ျဖစ္သည္။ ဘုရင္ေကာသလ အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ သာ၀တၳိျမိဳ႕ တြင္ ေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းရွိသည္။ အနာထပိဏ္ သူေဌးၾကီး၏ ေဇတ၀န္ႏွင့္ ေက်ာင္းအမ ၀ိသာခါ၏ ပုဗၺာရုံ ေက်ာင္းတုိက္တုိ႕ျဖစ္ၾကသည္။ ထုိေက်ာင္းတုိက္ႏွစ္ခုတြင္ ႏွစ္ဆယ့္ေလး၀ါတုိင္တုိင္ ၀ါဆုိ ၀ါကပ္ေတာ္မူသည္။

ဘုရင္ေကာသလမင္းသည္ ရာဇကာရာမ အမည္ရေသာေက်ာင္းကုိ ေဆာက္လွဴဒါန္းေသာ္လည္း ဘုရားရွင္ ၀ါဆုိကပ္ေၾကာင္းမွတ္တမ္းမရွိပါ။ သုိ႕ေသာ္ ေကာသလမင္းၾကီးသည္ ဘုရားႏွင့္ အင္မတန္ရင္းႏွီးျပီး အသက္ အားျဖင့္ အတူတူျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ ေက်ာင္းသုိ႕ အ၀င္အထြက္လုပ္၍ အေမးအျမန္း ၀ါသနာထုံသည္။

 ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၊ ေက်ာင္းဒကာႏွင့္ ဘုရားရွင္

တစ္ခါေသာ္ ကာသတုိင္းရဲ႕ဘုရင္ ေကာသလမင္းသည္ ဘုရား အထံေတာ္သုိ႕ေရာက္လာသည္။ စိတ္ထဲ မရွင္းလင္းသည္မ်ားကုိ ေမးျမန္းသည္။

အရွင္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားက သဗၺညဳတဉာဏ္ရတယ္လုိ႕ ၀န္ခံပါသလားဘုရား၊

ဘုရားရွင္က ဒကာေတာ္ ငါဘုရားက သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရတယ္လုိ႕ ၀န္ခံပါတယ္။

အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ႏုိင္ငံအတြင္းမွာ တပည့္သာ၀က အျခံအရံမ်ားတ့ဲ ပုရာဏကႆပ၊ မကၡလိေဂါ သာလတုိ႕ရွိၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ကုိေမးၾကည့္ေတာ့။ သဗၺညဳတဉာဏ္ရွင္ အျဖစ္လက္မခံ၊ ၀န္မခံၾကပါဘူး။ အသက္ ငယ္တ့ဲ ရွင္ေတာ္ေဂါတမက ဘာေၾကာင့္ ဘုရား အျဖစ္၀န္ခံတာလဲလုိ႕ သူတုိ႕က ေျပာၾကပါ တယ္ဘုရား။

ဒကာေတာ္၊ ငယ္ရြယ္ေပမယ့္ မေလးမစား မျပဳသင့္တ့ဲ အရာ( မင္း၊ ေျမြ၊ မီး၊ ရဟန္း) ေလးမ်ိဳးရွိ တယ္ဟု မိန္႕ ေတာ္မူကာ အက်င့္ သီလႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ရေသ့၊ ရဟန္းကုိ အထင္မေသးရာဟု မိန္႕ေတာ္မူ သည္။

ဤက့ဲသုိ႕ေလွ်ာက္ထားျခင္းမွာ ကာသိတုိင္းဘုရင္ ေကာသလမင္းသည္ ပုထုဇဥ္သာျဖစ္၏။ မိမိပုိင္စုိး အုပ္ခ်ဳပ္ရာႏိုင္ငံအတြင္းတြင္ ဘုရား အမည္ခံသူမ်ားကုိလည္းမၾကာခဏေတြ႕ရ၏။ 

သူတုိ႕ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကုိ နားေယာင္တတ္သည္။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာကုိ ေသာတာပန္ အေနမ်ိဳးျဖင့္ မယုံၾကည္ႏုိင္ေသးေသာ ဘုရင္ ေကာသလသည္ ဤသုိ႕ ထူးထူး ဆန္းဆန္ေလွ်ာက္ထားဖူးသည္။

………………………………………………………………..

 ဘုရားရွင္ႏွင့္ ဘုရင္ ေကာသလမင္း

တစ္ခါေသာ္ ဘုရင္ေကာသလမင္းသည္ အခ်စ္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေတြးေတာၾကံဆေနသည္။ သူ႕အေတြးမွာ ”ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ခ်စ္သလား၊ မခ်စ္ဘူးလား” ျဖစ္သည္။

အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းေတြးေန ခ့ဲဖူးပါတယ္ဘုရား၊ ေလာကမွာ လူေတြက..

အျပဳအမူျဖစ္ေသာ ကာယကံအေနနဲ႕ အသက္သတ္မႈ၊ ခုိးမႈ၊ သူမ်ားသားသမီး၊ သားမယားေဖာက္ျပားမႈေတြ လြန္က်ဴးၾကတယ္ဘုရား။( ကာယဒုစရုိက္)

ေနာက္…လိမ္လည္မႈ၊ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကုိ ကြဲျပားပ်က္စီးေအာင္ ေျပာဆုိမႈ၊

ၾကမ္းၾကမ္း တမ္းတမ္းေျပာဆုိမႈ၊

အႏွစ္သာရကင္းမ့ဲေသာ စကားဆုိျခင္မ်ားကုိ ေျပာဆုိၾကပါတယ္ဘုရား။( ၀စီဒုစရုိက္)

ျပီးေတာ့…။ မနာလုိ၀န္တုိမႈ၊ သူတစ္ပါး စည္းစိမ္ ပ်က္စီးလုိမႈ၊ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈ စသည္ မရွိစသည္ျဖင့္ ေတြးေတာတတ္ၾကပါတယ္။ ( မေနာဒုစရုိက္)

အဲဒီလူေတြက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ေျပာေျပာ၊ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ခ်စ္ရာမေရာက္ဖူး လုိ႕ ထင္မိပါတယ္ဘုရား။

ေနာက္လူတစ္မ်ိဳးကေတာ့..

အထက္ပါလူနဲ႕ေျပာင္းျပန္အေနအားျဖင့္..

အသက္သတ္မႈကေန ေရွာင္ၾကဥ္တယ္။

ခုိးယူျခင္းကေန ေရွာင္ၾကဥ္တယ္။

မတရားေသာ ကာမဂုဏ္ကေန ေရွာင္ၾကဥ္တယ္။ (ကာယသုစရုိက္)

မွန္မွန္ကန္ကန္ေျပာဆုိတယ္။

ႏူးႏူးညံ့ည့ံေျပာဆုိတယ္။

ကြဲျပားေနသူေတြ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေၾကာင္းသာေျပာ ဆုိတယ္။

အႏွစ္သာရပါတ့ဲစကားကုိေျပာဆုိတယ္။ ( ၀စီသုစရုိက္)

သူတစ္ပါးစည္းစိမ္ကုိ မနာလုိမျဖစ္ပဲ၊ ၀မ္းေျမာက္ၾကတယ္ဘုရား။

သူတစ္ပါးရဲ႕ အသက္နဲ႕စည္းစိမ္ကုိ ပ်က္စီးလုိတ့ဲ အလုိတရား မရွိျခင္း။

မွန္ကန္တ့ဲ အယူအဆ၊ ကံ၊ ကံ၏ အက်ိဳးတုိ႕ကုိ သက္၀င္ယုံၾကည္တယ္ဘုရား။ ( မေနာသုစရုိက္)

အဲလုိလူေတြက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မခ်စ္ဘူး ဘယ္လုိေျပာေျပာ၊ သူတုိ႕လုပ္ေနတ့ဲ အလုပ္ေတြက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ခ်စ္ေၾကာင္းသက္ေသျပၾကတယ္ဘုရား။

 ယေန႕ျမင္ေတြ႕ရေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ရာ( လြမ္းစရာျဖစ္ေရာ့)

အဲလုိတပည့္ေတာ္ေတြးေနမိပါတယ္။ အရွင္ဘုရား မွန္မမွန္သိခ်င္လုိ႕ပါဘုရား။

ဒကာေတာ္ၾကီး၊ ဒကာေတာ္ေတြးတာ မွန္တယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ခ်စ္တယ္ဆုိရင္ မေကာင္းမႈေတြ က ေရွာင္ၾကဥ္ ၾကရတယ္။

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ခ်စ္တယ္ဆုိရင္ မေကာင္းမႈမလုပ္ရဘူး၊

မေကာင္းမႈလုပ္တ့ဲသူဆုိတာ စစ္မွန္တ့ဲခ်မ္းသာကုိ မရႏုိင္ေပဘူး၊ ဒကာေတာ္။

ကာသိတုိင္းဘုရင္ေကာသလမင္းသည္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ သူတစ္ပါး စကားနားေယာင္ျပီး၊ တဆင့္စကားျဖင့္ ဘုရားရွင္အား”ဘုရားဟုတ္၊ မဟုတ္”ေလွ်ာက္ထားသည္။

တစ္ခါတစ္ရံတြင္ “ပိယသုတၱံ”က့ဲသုိ႕ သဘာ၀က်ေသာ ေတြးေတာခ်က္ေလးမ်ားျဖင့္ ဘုရားရွင္ အလုိေတာ္ က် အေတြးေကာင္းေလးမ်ားလဲ ေတြးေတာတတ္သည္။

ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ ၀န္းက်င္သည္ ေလေအးေလး တျမျမႏွင့္ လွေနသည္။ ရွဥ္႕နက္ကေလး မ်ား ေတာင္ေျမာက္ ခုန္ကူးျဖင့္ အလွထူးေနေတာ့သည္။ 

ရခဲျခင္း အရာငါးမ်ိဳး

ခင္ဗ်ားတုိ႕ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္ေတြေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း ဗုဒၶဘုရားရွင္ကုိ ပူေဇာ္တ့ဲ ၀တ္ျပဳက်မ္းရွိသလား၊ အဲဒီအထဲမွာေရာ ဘာေတြပါသလဲ၊

အစည္းအေ၀းမ်ားတြင္ ေမးေလ့ရွိေသာ ေမးခြန္းျဖစ္သည္။

ဘာသာတုိင္းမွာရွိၾကတယ္ေနာ္၊ က်ေနာ္တုိ႕ ဟိႏၵဴေတြဆုိရင္ ဘဂ၀တ္ဂီတလာ ကဗ်ာေတြကုိ ရြတ္ဖတ္ျပီး က်ေနာ္တုိ႕ ေဒ၀တာေတြကုိ ပူေဇာ္ၾကပါတယ္။ ခရစ္ယာန္၊ မူဆလင္ေတြလဲ ရွိၾကပါတယ္။ ကုိယ္ပုိင္ ၀တ္ျပဳက်မ္းေတြေပါ့၊  ထုိေမးခြန္းမ်ားကုိ ၾကားရေသာအခါ ျမတ္ဗုဒၶေန႕စဥ္ က်င့္သုံးရမည့္ ရြတ္ဖတ္စရာ က်င့္၀တ္ျပက်မ္း ရယ္လုိ႕ မရွိပါ။

ကုိယ္ပုိင္ ျမတ္ႏုိးရာက်မ္းဂန္လာ စကားေတာ္၊ ပါဠိေတာ္နဲ႕ ေလွ်ာ္သလုိရွိခုိးပူေဇာ္မႈျပဳၾက ပါတယ္လုိ႕ သာေျဖရသည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ သိပ္ျပီး ဘ၀င္မက်လွပါ။ အဘိဏွသုတ္ေတာ္လာတရားေတာ္ သည္လည္း ေန႕စဥ္ က်င့္သုံးရမည့္ ဆင္ျခင္နည္းကုိသာ ေျပာသည္။ ထုိတရားေတာ္လာ အုိျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေကြကြင္းရျခင္း၊ ေနာက္ဆုံးေသဆုံးရျခင္းမ်ားကုိလည္း ရွင္မျပလုိျပန္၊ ထုိ႕အျပင္ ဆုိပါတရားေတာ္ ကုိ ေန႕စဥ္ေဟာျဖစ္သည္ဟု ေသခ်ာမသိရျပန္။

သုိ႕ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေန႕စဥ္ေဟာေသာ တရားေတာ္ရွိသည္။ ရဟန္းေတာ္ေပါင္းျခံရံလွ်က္ ျမိဳ႕၊ ရြာ၊ ေက်းေတာအရပ္မ်ားသုိ႕ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူသည္။

ဆြမ္းခံအျပန္ ေျခေဆး အင္ပ်ဥ္တြင္ ေျခေဆးေတာ္မူရင္း မိန္႕ၾကားေလ့ရွိေသာ တရားေတာ္မွာ ဒုလႅဘ တရားငါးပါးျဖစ္သည္ကုိ သတိရမိသည္။ ထုိအသိေလးကုိပင္ အေမးရွင္နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ေန႕စဥ္ပင္ မိမိ၏ တပည့္သား၊ သာ၀ကတုိ႕အား ရခဲေသာ အျဖစ္ငါးမ်ိဳး ကုိေဟာၾကား

ေၾကာင္း စကားပလႅင္ခံေျပာရသည္။ 

 ၁၊ ဘုရားရွင္ပြင့္ထြန္းပြင့္ေပၚဖုိ႕ ခက္ခဲပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘုရားႏွစ္ဆူလည္း ပြင့္ေပၚရုိး မရွိပါ။ ဘုရားျဖစ္ ရန္ ေကာင္းမႈမ်ားစြာကုိ ကမၻာေပါင္းမ်ားစြာျပဳလုပ္ျပီးမွ ဘုရားျဖစ္ရေၾကာင္း ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ား အရ ဘုရားမပြင့္ ေသာ ကမၻာမ်ားရွိေၾကာင္းရွင္းျပရသည္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ လူသားကုိ အဓိက ထားျပီး ေလာက၏ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ၊ ပဋိပကၡကင္းရွင္းေရးကုိေဖာ္ေဆာင္ေၾကာင္း ရွင္းျပရပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အတြက္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ပြင့္ထြန္းေတာ္မူလာျခင္းသည္ ပထမ အခက္ဆုံး ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ထုိရခဲစြာေသာ အခြင့္ထူးၾကီးကုိ မေမ့မေလွ်ာ့ဆင္ျခင္ရမည္ဟု ရွင္းျပရသည္။

၂၊ ဘုရားပြင့္တ့ဲ ကာလမွာ လူျဖစ္ဖုိ႕လဲ ခက္ခဲပါတယ္။ လူျဖစ္ဦးေတာ့ ဘုရားမွန္းသိႏုိင္တ့ဲ အသိဉာဏ္ပါ သူျဖစ္ဖုိ႕မလြယ္ေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္တြင္ လူ႕အျဖစ္ကုိရျခင္းသည္ အၾကီးမားဆုံး ကံေကာင္းျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းရွင္းျပရသည္။ 

ဗုဒၶဘုရားရွင္ကလူ႕ဘ၀သည္ အထက္လမ္းသုိ႕တက္လွမ္း ေရာက္ႏုိင္ရန္ အစပ်ိဳးရာဌာနျဖစ္ေၾကာင္း

ေျပာျပရသည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ လူ႕အျဖစ္ရေနျခင္းသည္ ေန႕တုိင္းဆင္ျခင္ စရာျဖစ္ ေၾကာင္းႏွင့္ မိမိတုိ႕ရရွိထားေသာ ဘ၀ကုိ အခ်ည္းႏွည္းမျဖစ္ေစဖုိ႕ ဘုရားဆုံးမပါတယ္။

ဗုဒၶသာ၀က မ်ားအေနႏွင့္ ဒုတိယေျမာက္ျဖစ္ေသာ လူ႕အျဖစ္ကုိ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း ဆင္ျခင္ရေၾကာင္း ရွင္းျပရသည္။

၃။ ဗုဒၶဘာသာလမ္းစဥ္တြင္ လူအမ်ားရွိေသာ္လည္း အိမ္ရာတည္ေထာင္လူ႕ေဘာင္မွ ထြက္ခြာျပီး ရဟန္းျပဳဖုိ႕ ခက္ခဲေၾကာင္း၊ ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာဦးေရႏွင့္ေျပာလွ်င္ တစ္ရာတစ္ေယာက္ ရဟန္းေတာ္ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္းရွင္း ျပရသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လူဦးေရသန္းေျခာက္ဆယ္ရွိေၾကာင္း၊ ထုိတြင္ ငါးသိန္းေလာက္သာ ရဟန္းေတာ္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားပြင့္ထြန္းရာဤအိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ ရဟန္းေတာ္ဦးေရ လူဦးေရႏွင့္ စာေသာ္ မရွိသေလာက္ နည္းပါးေၾကာင္းရွင္းရသည္။

ရဟန္းေတာ္ျဖစ္လာျခင္းျဖင့္ ကမၻာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အေထာက္ အကူျပဳေၾကာင္းရွင္းျပရသည္။ 

အမ်ား အက်ိဳး ေဆာင္မ်ားေပၚထြန္းလာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းရွင္းျပရသည္။

၄။ ဗုဒၶ အဆုံးအမမ်ားျပန္႕ပြားျပီး၊ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္လုိေသာ စိတ္( သဒၶါ) ရွိရန္ခက္ခဲေၾကာင္း သည္ ေလးခုေျမာက္ရခဲျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းရွင္းျပရသည္။ ဗုဒၶဘာသာသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ ယဥ္ေက်း မႈႏွင့္ခြဲျခားမရ ေၾကာင္းရွင္းျပရသည္။

ဗုဒၶဘာသာသည္ အသြင္အျပင္အားျဖင့္ ေပ်ာက္ကြယ္ခ့ဲရေသာ္လည္း အႏုလက္ရာ၊ စာေပ၊ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အလွ၊ လူသားစာနာမႈ၊ ညီညြတ္ျခင္းစသည့္စြမ္အားမ်ားေပ်ာက္ကြယ္ခ့ဲျခင္းမရွိေၾကာင္း၊ ထုိအေၾကာင္းအရာ မ်ားသည္ သဒၶါတရားအားေကာင္းေသာ ဗုဒၶသာ၀ကမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ရဟန္းေတာ္၊ ရွင္ဘုရင္၊ လူဥပါသကာ မ်ား၏ ခုိင္ျမဲေသာ ယုံၾကည္ျခင္း၏ အက်ိဳးရလဒ္ျဖစ္ေၾကာင္းရွင္းျပရသည္။

အမ်ားေဆာင္လုိေသာ စိတ္ရွိျခင္းသည္ ေန႕စဥ္ဆင္ျခင္ရမည့္ ရခဲေသာ အရာတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းေျပာ ရသည္။ ဤသုိ႕ဆင္ျခင္လုိက္ျခင္းျဖင့္ မရေသးေသာသဒၶါတရားမ်ားျဖစ္ေပၚ လာႏုိင္ေၾကာင္းလည္းရွင္းျပရ သည္။

၅။ ေလာကီလူ႕ဘ၀အရႈပ္ အေထြးမ်ားထဲမွ လြတ္ေျမာက္လုိေသာ ဆႏၵသည္လည္း ရခဲေသာ တရား ပင္ျဖစ္ေၾကာင္းရွင္းရျပန္သည္။ လြတ္ေျမာက္ေရးတရားကုိလုိက္နာလုိေသာ အသိသည္ ထူးျခားေၾကာင္း၊ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ႏွင့္ေခတ္ျပိဳင္ ဘုရား အမည္ခံမ်ားရွိေၾကာင္း၊ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္ေသာလမ္းမွား တရားေတာ္ မ်ား ေနာက္သုိ႕ မလုိက္မိရန္ ၾကီးမားေသာ အသိျဖင့္ သတိထားရသည္။

ဘုရားရွင္တရားေတာ္သုိ႕ လုိက္ပါက်င့္ေဆာင္လုိေသာ စိတ္ဓာတ္သည္ အလြန္ခက္ခဲျပီး လုိက္နာက်င့္ သုံး ႏုိင္ပါကလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မ်ား၏ ပန္းတုိင္ျဖစ္ေသာ အျငိမ္းဓာတ္(နိဗၺာန္)ကုိရရွိႏုိင္ေၾကာင္း၊

အျခား ဘာသာ၀င္မ်ား နည္းတူ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုသည္ ဤရခဲေသာ အရာငါးမ်ိဳးကုိ ေန႕စဥ္ ဆင္ျခင္ၾကေၾကာင္း ရွင္းျပရသည္။

ပါဠိဘာသာအားျဖင့္

၁။ ဗုဒၶပၸါေဒါ ဒုလႅေဘာ၊

၂၊ မႏုႆတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ၊

၃၊ ပဗၺဇိတဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ၊

၄၊ သဒၶါသမၸတၱိဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ၊

၅၊ သဒၶမၼသ၀နံ ဒုလႅဘံ၊

ဟုဆင္ျခင္ရေၾကာင္းရွင္းျပရသည္။

ဤသုိ႕ဆင္ျခင္ျခင္းသည္ အျခားဘာသာမ်ားက့ဲသုိ႕ ဆုလဒ္တစ္ခုရလုိ၍ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ 

နတ္ေဒ၀တာ၊ ဖန္ဆင္းရွင္တုိ႕၏ အေထာက္အပ့ံကုိ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း မရွိေၾကာင္းႏွင့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္က 

မိမိကုိယ္ကုိယ္ကုိ အားကုိးဖုိ႕သာ ညႊန္ၾကားသျဖင့္ ဗုဒၶလမ္းစဥ္မ်ားသည္ လူသားမ်ားႏွင့္ ပုိမုိနီးစပ္ေၾကာင္း ရွင္းျပရသည္။